تنهنجو نور هر ڪنهن ۾ آهي. ان جي ذريعي، توهان کي سڃاتو وڃي ٿو. پيار جي ذريعي، توهان آساني سان مليا آهيو.
اي نانڪ، مان پنهنجي دوست تي قربان آهيان. هو گهر آيو آهي ته سچن سان ملڻ لاءِ. ||1||
جڏهن هن جي دوست هن جي گهر ايندي آهي ته ڪنوار ڏاڍي خوش ٿيندي آهي.
هوءَ رب جي ڪلام جي سچي ڪلام سان متوجه آهي؛ پنھنجي پالڻھار ۽ مالڪ کي ڏسندي، هوءَ خوشي سان ڀرجي وئي.
هوءَ خوشيءَ سان ڀرجي ويندي آهي، ۽ مڪمل طور تي خوش ٿيندي آهي، جڏهن هوءَ پنهنجي رب جي طرفان خوشي ۽ لطف اندوز ٿيندي آهي، ۽ سندس محبت سان ڀريل هوندي آهي.
هن جون خاميون ۽ خاميون ختم ٿي وينديون آهن، ۽ هوءَ پنهنجي گهر جي ڇت نيڪيءَ سان، ڪامل رب، مقدر جي معمار جي ذريعي ٺاهي ٿي.
چورن کي فتح ڪري، هوءَ پنهنجي گهر جي مالڪن جي حيثيت ۾ رهي ٿي، ۽ عقلمنديءَ سان انصاف ڪري ٿي.
اي نانڪ، رب جي نالي جي ذريعي، هوء آزاد ٿي وئي آهي؛ گرو جي تعليم ذريعي، هوء پنهنجي محبوب سان ملي ٿي. ||2||
نوجوان ڪنوار کي سندس مڙس مليو آهي؛ سندس اميدون ۽ خواهشون پوريون ٿين ٿيون.
هُوءَ پنهنجي مڙس جي رب سان لطف اندوز ٿيندي آهي، ۽ ڪلام جي ڪلام ۾ ضم ٿي ويندي آهي، هر جاءِ تي پکڙجي ويندي آهي. رب پري نه آهي.
خدا پري نه آهي؛ هو هر دل ۾ آهي. سڀ سندس ڪنوار آهن.
هو پاڻ ئي لطف وٺندڙ آهي، هو پاڻ ئي لطف اندوز ۽ لطف اندوز ٿيندو آهي. هي آهي سندس شاندار عظمت.
هو لافاني، غير متحرڪ، انمول ۽ لامحدود آهي. سچو رب مڪمل گرو جي ذريعي حاصل ٿئي ٿو.
اي نانڪ، هو پاڻ کي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو. پنهنجي فضل جي نظر سان، هو انهن کي پيار سان پاڻ ڏانهن منسوب ڪري ٿو. ||3||
منهنجو مڙس رب تمام بلند ترين بالڪوني ۾ رهندو آهي. هو ٽنهي جهانن جو عظيم رب آهي.
مان حيران آهيان، هن جي شاندار عظمت کي ڏسندو آهيان؛ شبد جو اڻڄاتل آواز وائبرٽ ۽ گونج ٿو.
مان شبد تي غور ڪريان ٿو، ۽ عظيم ڪم ڪريان ٿو. مان برڪت وارو آهيان نشان سان، رب جي نالي جو جھنڊو.
رب جي نالي کان سواءِ ڪوڙ کي آرام جي جاءِ نه ملندي. صرف نام جو زيور قبوليت ۽ شهرت آڻيندو آهي.
ڪامل منهنجي عزت آهي، ڪامل منهنجو عقل ۽ پاسو آهي. مون کي نه اچڻو پوندو نه وڃڻو پوندو.
اي نانڪ، گرو مُخ پنهنجو پاڻ کي سمجهي ٿو. هوءَ پنهنجي لافاني رب خدا وانگر ٿي وڃي ٿي. ||4||1||3||
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
راگ سوهي، ڇٽ، پهرين مهل، چوٿون بيت:
جنهن دنيا کي پيدا ڪيو آهي، اهو ان تي نگران آهي. هو دنيا جي ماڻهن کي سندن ڪمن جو حڪم ڏئي ٿو.
تنهنجا تحفا، اي رب، دل کي روشن ڪري ٿو، ۽ چنڊ پنهنجي روشني جسم تي اڇلائي ٿو.
چنڊ چمڪي ٿو، رب جي عطا سان، ۽ مصيبت جي اونداهي دور ٿي وڃي ٿي.
فضيلت جي شادي جي پارٽي دولھ سان خوبصورت لڳندي آهي؛ هو پنهنجي دلڪش ڪنوار کي احتياط سان چونڊيندو آهي.
شادي شاندار شان سان ڪئي وئي آهي؛ هو آيو آهي، پنچ شبد جي آوازن سان گڏ، پنجن بنيادي آوازن سان.
جنهن دنيا کي پيدا ڪيو آهي، اهو ان تي نگران آهي. هو دنيا جي ماڻهن کي سندن ڪمن جو حڪم ڏئي ٿو. ||1||
مان قربان آهيان پنھنجن پاڪ ساٿين، پاڪيزه سنتن تي.
هي جسم انهن سان جڙيل آهي، ۽ اسان پنهنجي ذهنن کي ورهايو آهي.
اسان پنهنجا ذهن شيئر ڪيا آهن- مان انهن دوستن کي ڪيئن وساري سگهان ٿو؟
انهن کي ڏسي منهنجي دل ۾ خوشي اچي ٿي. مان انهن کي پنهنجي روح سان جڙي رکان ٿو.
انهن ۾ سڀ خوبيون ۽ خوبيون آهن، هميشه لاءِ؛ انهن ۾ ڪو به عيب يا عيب نه آهي.
مان قربان آهيان پنھنجن پاڪ ساٿين، پاڪيزه سنتن تي. ||2||
جنهن وٽ خوشبودار صفتن جي ٽوڪري آهي، تنهن کي گهرجي ته ان جي خوشبوءِ مان لطف اندوز ٿئي.
جيڪڏهن منهنجي دوستن ۾ فضيلت آهي ته آئون انهن ۾ حصيداري ڪندس.
جنهن وٽ خوشبودار صفتن جي ٽوڪري آهي، تنهن کي گهرجي ته ان جي خوشبوءِ مان لطف اندوز ٿئي. ||3||