مايا جي وابستگي کي ختم ڪري، رب ۾ ضم ٿي وڃي.
سچي گرو سان ملڻ، اسان سندس اتحاد ۾ متحد ٿي ويا آهيون.
نالو، رب جو نالو، هڪ قيمتي زيور، هڪ هيرو آهي.
ان سان ملندڙ، ذهن کي اطمينان ۽ حوصلا افزائي ڪئي وئي آهي. ||2||
اناپرستي ۽ مالڪيت جون بيماريون نه لڳنديون آهن
جيڪو رب جي عبادت ڪري ٿو. موت جي رسول جو خوف ڊوڙي ٿو.
موت جو رسول، روح جو دشمن، مون کي هٿ ئي ڪونه ٿو.
رب جو پاڪ نالو منهنجي دل کي روشن ڪري ٿو. ||3||
لفظ تي غور ڪرڻ سان، اسان نرنڪاري بڻجي وڃون ٿا - اسان جو تعلق بي مثال رب خدا سان آهي.
گرو جي تعليمات کي جاڳائڻ، برائي ذهن کي هٽائي ڇڏيو آهي.
رات ڏينهن بيدار ۽ بيدار رهي، پيار سان رب ڏانهن ڌيان،
جيون مُڪتا بڻجي وڃي ٿو - آزاد ٿيڻ جي باوجود جيئرو. هو پنهنجي اندر ۾ اها حالت ڳولي ٿو. ||4||
اڪيلائيءَ واري غار ۾، مان بي نياز رهيس.
شبد جي ڪلام سان، مون پنجن چورن کي ماري ڇڏيو آهي.
منهنجو ذهن نه ڊهي ٿو ۽ نه ڪنهن ٻئي جي گهر وڃي ٿو.
مان سمجهه ۾ ئي اندر اندر جذب ٿي ويس. ||5||
گرو مُخ جي حيثيت ۾، مان جاڳندو ۽ باخبر، اڻڄاڻ آهيان.
هميشه لاءِ لاتعلق، مان حقيقت جي جوهر ۾ سمايل آهيان.
دنيا سمهي رهي آهي؛ اهو مري ٿو، ۽ اچي ٿو ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃي ٿو.
گرو جي ڪلام کان سواءِ، سمجهه ۾ نٿو اچي. ||6||
شبد جو اڻ ٽٽندڙ آواز رات ڏينهن گونجي ٿو.
گرو مُخ ڄاڻي ٿو ابدي، اڻ مٽجڻ واري رب جي حالت.
جڏهن ڪنهن کي شبد جو احساس ٿئي ٿو، تڏهن هو سچ پچ ڄاڻي ٿو.
هڪ رب نروان ۾ هر هنڌ پکڙيل ۽ ڦهليل آهي. ||7||
منهنجو ذهن وجداني طور تي تمام گهڻي سماڌي جي حالت ۾ جذب ٿي ويو آهي.
انا ۽ لالچ کي ڇڏي، مون هڪ رب کي سڃاڻي ورتو آهي.
جڏهن شاگرد جو ذهن گرو کي قبول ڪري ٿو،
اي نانڪ، دوئي ختم ٿي ويو آهي، ۽ هو رب ۾ ضم ٿي ويو آهي. ||8||3||
رامڪلي، پهرين مهل:
اوهين ڀلارن ڏينهن جو حساب ڪريو ٿا، پر نٿا سمجهو
ته هڪ خالق رب انهن ڀلارن ڏينهن کان مٿي آهي.
اهو ئي رستو ڄاڻي ٿو، جيڪو گرو سان ملي ٿو.
جڏهن ڪو گرو جي تعليمات جي پيروي ڪري ٿو، تڏهن هو خدا جي حڪم جي حڪم کي محسوس ڪري ٿو. ||1||
ڪوڙ نه ڳالهاءِ، اي پنڊت؛ اي عالم، سچ ڳالهايو.
جڏهن انا پرستيءَ جو خاتمو ڪلام جي ذريعي ٿئي ٿو، تڏهن ماڻهوءَ کي پنهنجو گهر ملي ٿو. ||1||روڪ||
ڳڻڻ ۽ ڳڻڻ، نجومي افق کي ڪڍندو آهي.
هو ان جو مطالعو ڪري ٿو ۽ اعلان ڪري ٿو، پر هو حقيقت کي نٿو سمجهي.
سمجھو ته گرو جي ڪلام جو ڪلام سڀني کان مٿي آهي.
ٻيو ڪجهه به نه ڳالهايو؛ اهو سڀ صرف خاڪ آهي. ||2||
توهان غسل ڪريو، ڌوئو ۽ پٿر جي پوڄا ڪريو.
پر رب سان نڀائڻ کان سواءِ، تون سڀ کان وڌيڪ گندي آهين.
پنهنجي غرور کي مات ڪري، توهان کي خدا جي عظيم دولت ملي ويندي.
انسان آزاد ۽ آزاد آهي، رب تي غور ڪرڻ. ||3||
توهان دليلن جو مطالعو ڪريو ٿا، پر ويدن تي غور نه ڪريو.
تون پاڻ کي ٻوڙيندين- تون ڪيئن بچائيندين پنھنجي ابن ڏاڏن کي؟
ڪيڏو نه گهٽ آهي اهو شخص جنهن کي اهو احساس هجي ته خدا هر دل ۾ آهي.
جڏهن سچو گرو ملندو آهي، تڏهن سمجھندو آهي. ||4||
هن جو حساب ڪتاب ڪرڻ، انتها پسندي ۽ مصيبت هن جي روح کي متاثر ڪيو.
گروءَ جي درگاهه جي تلاش ۾، سڪون ملي ٿو.
مون گناهه ڪيو ۽ غلطيون ڪيون، پر هاڻي مان توهان جي پناهه ڳوليان ٿو.
گرو مون کي رب سان ملڻ جي هدايت ڪئي، منهنجي گذريل عملن جي مطابق. ||5||
جيڪڏهن ڪو گرو جي حرم ۾ داخل نه ٿئي، ته خدا نه ملي سگهي.
شڪ ۾ ڦاٿل، هڪ پيدا ٿئي ٿو، صرف مرڻ لاء، ۽ ٻيهر واپس اچي ٿو.
فساد ۾ مري، هو موت جي دروازي تي جڪڙيل ۽ جڪڙيل آهي.
رب جو نالو هن جي دل ۾ نه آهي، ۽ هو ان جي مطابق عمل نٿو ڪري. ||6||
ڪي پاڻ کي پنڊت، ديني عالم ۽ روحاني استاد سڏين ٿا.
ٻهراڙيءَ ۾ ٽنگيل، کين رب جي حضوري نه ملندي آهي.