ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 493
ਦੁਰਮਤਿ ਭਾਗਹੀਨ ਮਤਿ ਫੀਕੇ ਨਾਮੁ ਸੁਨਤ ਆਵੈ ਮਨਿ ਰੋਹੈ ॥
duramat bhaagaheen mat feeke naam sunat aavai man rohai |بڇڙا، بدقسمت ۽ ٿلها دماغ اهي آهن، جن جي دل ۾ ڪاوڙ اچي ٿي، جڏهن هو رب جو نالو ٻڌن ٿا.
ਕਊਆ ਕਾਗ ਕਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਈਐ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਵਿਸਟਾ ਖਾਇ ਮੁਖਿ ਗੋਹੈ ॥੩॥
kaooaa kaag kau amrit ras paaeeai tripatai visattaa khaae mukh gohai |3|تون ڪانءَ ۽ ڪَنَن جي اڳيان امرت وارو امرت رکي سگهين ٿو، پر اُهي صرف پنهنجي وات سان ڍڳي ۽ گوبر کائڻ سان مطمئن ٿيندا. ||3||
ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਤਿਵਾਦੀ ਜਿਤੁ ਨਾਤੈ ਕਊਆ ਹੰਸੁ ਹੋਹੈ ॥
amritasar satigur sativaadee jit naatai kaooaa hans hohai |سچو گرو، سچ جو ڳالهائيندڙ، امرت وارو تلاءُ آهي. ان جي اندر غسل ڪري، ڪانو سوان بڻجي ويندو آهي.
ਨਾਨਕ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਵਡੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੑ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਮਲੁ ਧੋਹੈ ॥੪॥੨॥
naanak dhan dhan vadde vaddabhaagee jina guramat naam ridai mal dhohai |4|2|اي نانڪ، برڪت وارو، برڪت وارو ۽ ڏاڍا خوش قسمت آهن اهي، جيڪي گرو جي تعليمات جي ذريعي، هن جي نالي سان، انهن جي دلين جي گندگي کي ڌوء. ||4||2||
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
goojaree mahalaa 4 |گوجري، چوٿين مهل:
ਹਰਿ ਜਨ ਊਤਮ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਮੁਖਿ ਬੋਲਹਿ ਪਰਉਪਕਾਰੇ ॥
har jan aootam aootam baanee mukh boleh praupakaare |رب جا ذليل ٻانهن بلند آهن، ۽ انهن جي تقرير بلند آهي. انهن جي وات سان، اهي ٻين جي فائدي لاء ڳالهائيندا آهن.
ਜੋ ਜਨੁ ਸੁਣੈ ਸਰਧਾ ਭਗਤਿ ਸੇਤੀ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੧॥
jo jan sunai saradhaa bhagat setee kar kirapaa har nisataare |1|جيڪي کين ايمان ۽ عقيدت سان ٻڌن ٿا، سي رب جي طرفان برڪت وارا آهن. پنهنجي رحمت جي بارش ڪندي، هو انهن کي بچائيندو آهي. ||1||
ਰਾਮ ਮੋ ਕਉ ਹਰਿ ਜਨ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ॥
raam mo kau har jan mel piaare |رب سائين مون کي رب جي محبوب ٻانهن سان ملڻ ڏي.
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਾਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਹਮ ਪਾਪੀ ਗੁਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mere preetam praan satigur gur pooraa ham paapee gur nisataare |1| rahaau |سچو گرو، ڪامل گرو، منهنجو محبوب آهي، منهنجي زندگيءَ جو ساهه؛ گرو مون کي بچايو آهي، گنهگار. ||1||روڪ||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਡਭਾਗੀ ਵਡਭਾਗੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੇ ॥
guramukh vaddabhaagee vaddabhaage jin har har naam adhaare |گرومُخ خوش نصيب آهن، سو ڏاڍا خوش نصيب آهن. انهن جو سهارو آهي رب، هار، هار جو نالو.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਵਹਿ ਗੁਰਮਤਿ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੇ ॥੨॥
har har amrit har ras paaveh guramat bhagat bhanddaare |2|انهن کي رب، هار، هار جي نالي جو امرت حاصل ٿئي ٿو. گرو جي تعليمات جي ذريعي، اهي عقيدت جي عبادت جو خزانو حاصل ڪن ٿا. ||2||
ਜਿਨ ਦਰਸਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਤ ਪੁਰਖ ਨ ਪਾਇਆ ਤੇ ਭਾਗਹੀਣ ਜਮਿ ਮਾਰੇ ॥
jin darasan satigur sat purakh na paaeaa te bhaagaheen jam maare |جن کي سچي گرو جي درشن جو برڪت وارو نظارو حاصل نه ٿيندو آهي، سچي اصلي ذات، سڀ کان وڌيڪ بدقسمتي آهي؛ انهن کي موت جي رسول طرفان تباهه ڪيو ويو آهي.
ਸੇ ਕੂਕਰ ਸੂਕਰ ਗਰਧਭ ਪਵਹਿ ਗਰਭ ਜੋਨੀ ਦਯਿ ਮਾਰੇ ਮਹਾ ਹਤਿਆਰੇ ॥੩॥
se kookar sookar garadhabh paveh garabh jonee day maare mahaa hatiaare |3|اهي ڪتن وانگر آهن، سور ۽ گدڙ؛ انهن کي ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ اڇلايو ويو آهي، ۽ رب انهن کي بدترين قاتلن وانگر ماريندو آهي. ||3||
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਹੋਹੁ ਜਨ ਊਪਰਿ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੇ ॥
deen deaal hohu jan aoopar kar kirapaa lehu ubaare |اي پالڻھار، غريبن تي مھربان، مھرباني ڪري پنھنجي عاجز ٻانھن تي رحم ڪر، ۽ کيس بچائي.
ਨਾਨਕ ਜਨ ਹਰਿ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੪॥੩॥
naanak jan har kee saranaaee har bhaavai har nisataare |4|3|ٻانهو نانڪ رب جي حرم ۾ داخل ٿيو آهي؛ جيڪڏهن اهو توهان کي راضي ڪري، رب، مهرباني ڪري هن کي بچايو. ||4||3||
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
goojaree mahalaa 4 |گوجري، چوٿين مهل:
ਹੋਹੁ ਦਇਆਲ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਲਾਵਹੁ ਹਉ ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਤ ਧਿਆਈ ॥
hohu deaal meraa man laavahu hau anadin raam naam nit dhiaaee |رحم ڪر ۽ منهنجي ذهن کي ترتيب ڏيو، ته جيئن آئون مسلسل رب جي نالي تي، رات ۽ ڏينهن تي غور ڪريان.
ਸਭਿ ਸੁਖ ਸਭਿ ਗੁਣ ਸਭਿ ਨਿਧਾਨ ਹਰਿ ਜਿਤੁ ਜਪਿਐ ਦੁਖ ਭੁਖ ਸਭ ਲਹਿ ਜਾਈ ॥੧॥
sabh sukh sabh gun sabh nidhaan har jit japiaai dukh bhukh sabh leh jaaee |1|رب سڀ امن، سڀ فضيلت ۽ سڀ دولت آهي. هن کي ياد ڪرڻ سان، سڀ ڏک ۽ بک ختم ٿي ويندا آهن. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਮੇਰਾ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸਖਾ ਹਰਿ ਭਾਈ ॥
man mere meraa raam naam sakhaa har bhaaee |اي منهنجا ذهن، رب جو نالو منهنجو ساٿي ۽ ڀاءُ آهي.
ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਜਸੁ ਗਾਵਾ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guramat raam naam jas gaavaa ant belee daragah le chhaddaaee |1| rahaau |گرو جي هدايت هيٺ، مان رب جي نالي جي ساراهه ڳائيندو آهيان؛ اهو آخر ۾ منهنجي مدد ۽ مدد ٿيندو، ۽ اهو مون کي رب جي درٻار ۾ پهچائيندو. ||1||روڪ||
ਤੂੰ ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਲੋਚ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਲਾਈ ॥
toon aape daataa prabh antarajaamee kar kirapaa loch merai man laaee |تون پاڻ ئي عطا ڪندڙ آهين، اي خدا، باطني ڄاڻندڙ، دلين کي ڳوليندڙ. توهان جي مهرباني، توهان منهنجي ذهن ۾ توهان جي خواهش پيدا ڪئي آهي.
ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਲੋਚ ਲਗੀ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਪ੍ਰਭਿ ਲੋਚ ਪੂਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥
mai man tan loch lagee har setee prabh loch pooree satigur saranaaee |2|منهنجو دماغ ۽ جسم رب لاءِ آرزو آهي. خدا منهنجي خواهش پوري ڪئي. مان سچي گرو جي حرم ۾ داخل ٿي چڪو آهيان. ||2||
ਮਾਣਸ ਜਨਮੁ ਪੁੰਨਿ ਕਰਿ ਪਾਇਆ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਬਿਰਥਾ ਜਾਈ ॥
maanas janam pun kar paaeaa bin naavai dhrig dhrig birathaa jaaee |انسان جي پيدائش چڱن عملن سان ملي ٿي. نالي جي بغير، اهو لعنت آهي، مڪمل طور تي لعنت آهي، ۽ اهو بيڪار گذري ٿو.
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਰਸ ਕਸ ਦੁਖੁ ਖਾਵੈ ਮੁਖੁ ਫੀਕਾ ਥੁਕ ਥੂਕ ਮੁਖਿ ਪਾਈ ॥੩॥
naam binaa ras kas dukh khaavai mukh feekaa thuk thook mukh paaee |3|رب جي نالي کان سواءِ، ماڻهوءَ کي رڳو پنهنجي لذيذ کائڻ لاءِ ڏک ئي ملي ٿو. هن جو وات بيڪار آهي، ۽ هن جي منهن تي، بار بار ٿڪايو ويندو آهي. ||3||
ਜੋ ਜਨ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਰਣਾ ਤਿਨ ਦਰਗਹ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
jo jan har prabh har har saranaa tin daragah har har de vaddiaaee |اهي عاجز انسان، جيڪي رب، هار، هار جي حرم ۾ داخل ٿيا آهن، رب جي درٻار ۾ جلال سان برڪت وارا آهن.
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸਾਬਾਸਿ ਕਹੈ ਪ੍ਰਭੁ ਜਨ ਕਉ ਜਨ ਨਾਨਕ ਮੇਲਿ ਲਏ ਗਲਿ ਲਾਈ ॥੪॥੪॥
dhan dhan saabaas kahai prabh jan kau jan naanak mel le gal laaee |4|4|برڪت، برڪت ۽ مبارڪون، خدا پنهنجي عاجز ٻانهن کي چوي ٿو. اي نوڪر نانڪ، هن کي ڳنڍي ٿو، ۽ هن کي پاڻ سان ملائي ٿو. ||4||4||
ਗੂਜਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
goojaree mahalaa 4 |گوجري، چوٿين مهل:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਮੇਰੀ ਮੋ ਕਉ ਦੇਵਹੁ ਦਾਨੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਾਨ ਜੀਵਾਇਆ ॥
guramukh sakhee sahelee meree mo kau devahu daan har praan jeevaaeaa |اي گرومخ، اي منهنجا دوست ۽ ساٿيو، مون کي رب جي نالي جو تحفو ڏيو، منهنجي زندگي جي زندگي.
ਹਮ ਹੋਵਹ ਲਾਲੇ ਗੋਲੇ ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਜਿਨੑਾ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥੧॥
ham hovah laale gole gurasikhaa ke jinaa anadin har prabh purakh dhiaaeaa |1|مان گروءَ جي سکن جو ٻانهو، ٻانهو آهيان، جيڪو رات ڏينهن رب العالمين جو ذڪر ڪندو رهي ٿو. ||1||
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਬਿਰਹੁ ਗੁਰਸਿਖ ਪਗ ਲਾਇਆ ॥
merai man tan birahu gurasikh pag laaeaa |منهنجي دماغ ۽ جسم ۾، مون گرو جي سکن جي پيرن لاء پيار ڪيو آهي.
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ਸਖਾ ਗੁਰ ਕੇ ਸਿਖ ਭਾਈ ਮੋ ਕਉ ਕਰਹੁ ਉਪਦੇਸੁ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mere praan sakhaa gur ke sikh bhaaee mo kau karahu upades har milai milaaeaa |1| rahaau |اي منهنجا ساٿيو، اي گرو جا سک، اي تقدير جا ڀائرو، مون کي تعليم ڏي، ته مان رب جي ضم ٿي وڃان. ||1||روڪ||