شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 550


ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
anadin sahasaa kade na chookai bin sabadai dukh paae |

رات ۽ ڏينهن، سندس شڪ ڪڏهن به نه روڪيو. سَبَدَ جي ڪلام کان سواءِ، هُو درد ۾ مبتلا آهي.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਸਬਲਾ ਨਿਤ ਧੰਧਾ ਕਰਤ ਵਿਹਾਏ ॥
kaam krodh lobh antar sabalaa nit dhandhaa karat vihaae |

هن جي اندر ۾ جنسي خواهش، ڪاوڙ ۽ لالچ تمام طاقتور آهن. دنياوي ڪمن ۾ ڦاٿل پنهنجي زندگي گذاري ٿو.

ਚਰਣ ਕਰ ਦੇਖਤ ਸੁਣਿ ਥਕੇ ਦਿਹ ਮੁਕੇ ਨੇੜੈ ਆਏ ॥
charan kar dekhat sun thake dih muke nerrai aae |

هن جا پير، هٿ، اکيون ۽ ڪن ختم ٿي ويا آهن. هن جا ڏينهن ڳڻيا ويا آهن، ۽ هن جو موت بيحد آهي.

ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਨ ਲਗੋ ਮੀਠਾ ਜਿਤੁ ਨਾਮਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਏ ॥
sachaa naam na lago meetthaa jit naam nav nidh paae |

سچو نالو هن کي مٺو نه ٿو لڳي - اهو نالو جنهن سان نو خزانا حاصل ٿين ٿا.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਮਰੈ ਫੁਨਿ ਜੀਵੈ ਤਾਂ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਏ ॥
jeevat marai marai fun jeevai taan mokhantar paae |

پر جيڪڏهن هو جيئرو ئي مري وڃي ٿو، ته پوءِ مرڻ سان هو واقعي جيئرو آهي. اهڙيءَ طرح هو آزادي حاصل ڪري ٿو.

ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਨ ਪਾਇਓ ਪਰਾਣੀ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਆ ਪਾਏ ॥
dhur karam na paaeio paraanee vin karamaa kiaa paae |

پر جيڪڏهن هن کي اهڙي اڳئين ڪرم سان برڪت نه آهي ته پوءِ هن ڪرم کان سواءِ هن کي ڇا حاصل ٿيندو؟

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਮੂੜੇ ਗਤਿ ਮਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਏ ॥
gur kaa sabad samaal too moorre gat mat sabade paae |

گرو جي ڪلام جي ياد ۾ غور ڪريو، اي بيوقوف. شبد جي ذريعي، توهان کي نجات ۽ حڪمت حاصل ٿيندي.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਦ ਹੀ ਪਾਏ ਜਾਂ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥੨॥
naanak satigur tad hee paae jaan vichahu aap gavaae |2|

اي نانڪ، هن کي ئي سچو گرو ملندو آهي، جيڪو اندر مان خود غرور کي ختم ڪري ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਜਿਸ ਦੈ ਚਿਤਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸ ਨੋ ਕਿਉ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਸੈ ਗਲੈ ਦਾ ਲੋੜੀਐ ॥
jis dai chit vasiaa meraa suaamee tis no kiau andesaa kisai galai daa lorreeai |

جنهن جو شعور منهنجي رب مالڪ سان ڀرجي ويو آهي، ان کي ڪنهن به شيءِ جي ڳڻتي ڇو ٿي ٿئي؟

ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭਨਾ ਗਲਾ ਕਾ ਤਿਸ ਨੋ ਧਿਆਇਦਿਆ ਕਿਵ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਮੁਹੁ ਮੋੜੀਐ ॥
har sukhadaataa sabhanaa galaa kaa tis no dhiaaeidiaa kiv nimakh gharree muhu morreeai |

رب آهي امن جو، رب سڀني شين جو؛ اسان ڇو سندس مراقبي کان منهن موڙينداسين، هڪ لمحي لاءِ، يا هڪ پل لاءِ؟

ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਤਿਸ ਨੋ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਹੋਏ ਨਿਤ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਮੁਹੁ ਜੋੜੀਐ ॥
jin har dhiaaeaa tis no sarab kaliaan hoe nit sant janaa kee sangat jaae baheeai muhu jorreeai |

جيڪو رب جو ذڪر ڪري ٿو، ان کي سڀ خوشيون ۽ راحتون ملي ٿي. اچو ته اسان کي هر روز، سنتن جي سوسائٽي ۾ ويهڻ لاء وڃو.

ਸਭਿ ਦੁਖ ਭੁਖ ਰੋਗ ਗਏ ਹਰਿ ਸੇਵਕ ਕੇ ਸਭਿ ਜਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜੀਐ ॥
sabh dukh bhukh rog ge har sevak ke sabh jan ke bandhan torreeai |

رب جي ٻانهن جا سڀ درد، بک ۽ بيماريون ٽٽي وينديون آهن. عاجز جا بندا ٽٽي ويندا آهن.

ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੋਆ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਜਗਤੁ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਲੋੜੀਐ ॥੪॥
har kirapaa te hoaa har bhagat har bhagat janaa kai muhi dditthai jagat tariaa sabh lorreeai |4|

رب جي فضل سان، انسان رب جو عقيدتمند ٿئي ٿو. رب جي عاجز عقيدت جي منهن کي ڏسڻ سان، سڄي دنيا کي بچايو وڃي ٿو ۽ پار ڪيو وڃي ٿو. ||4||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਸੁਆਉ ਨ ਪਾਇਆ ॥
saa rasanaa jal jaau jin har kaa suaau na paaeaa |

اُها زبان سڙي وڃي، جنهن رب جو نالو نه چکيو آهي.

ਨਾਨਕ ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਸਾਇ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥੧॥
naanak rasanaa sabad rasaae jin har har man vasaaeaa |1|

اي نانڪ، جنهن جو دماغ رب، هار، هار جي نالي سان ڀريل آهي، هن جي زبان لفظ جي ڪلام کي خوشبو ڪري ٿي. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
saa rasanaa jal jaau jin har kaa naau visaariaa |

جنهن زبان رب جي نالي کي وساريو آهي، سا سڙي وڃي.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਪੈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨॥
naanak guramukh rasanaa har japai har kai naae piaariaa |2|

اي نانڪ، گرومک جي زبان رب جو نالو ڳائي ٿي، ۽ رب جي نالي سان پيار ڪري ٿي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਹਰਿ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
har aape tthaakur sevak bhagat har aape kare karaae |

رب پاڻ مالڪ، ٻانهو ۽ عقيدتمند آهي. رب پاڻ ئي سببن جو ڪارڻ آهي.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਲਾਏ ॥
har aape vekhai vigasai aape jit bhaavai tith laae |

رب پاڻ ڏسي ٿو، ۽ پاڻ خوش ٿئي ٿو. جيئن هو چاهي ٿو، تيئن هو اسان کي حڪم ڏئي ٿو.

ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ਆਪੇ ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਉਝੜਿ ਪਾਏ ॥
har ikanaa maarag paae aape har ikanaa ujharr paae |

رب ڪن کي رستي تي رکي ٿو، ۽ رب ٻين کي بيابان ۾ وٺي ٿو.

ਹਰਿ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥
har sachaa saahib sach tapaavas kar vekhai chalat sabaae |

رب سچو مالڪ آهي؛ سندس انصاف سچو آهي. هو ترتيب ڏئي ٿو ۽ هن جي سڀني ڊرامن کي ڏسي ٿو.

ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਕਹੈ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੫॥
guraparasaad kahai jan naanak har sache ke gun gaae |5|

گروءَ جي مهربانيءَ سان، ٻانهو نانڪ سچي رب جي شان ۾ ڳائي ٿو. ||5||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |

سالڪ، ٽيون مهل:

ਦਰਵੇਸੀ ਕੋ ਜਾਣਸੀ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਦਰਵੇਸੁ ॥
daravesee ko jaanasee viralaa ko daraves |

ڪيڏو ناياب آهي درويش، تصوف وارو، جيڪو تصرف کي سمجهي.

ਜੇ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੰਢੈ ਮੰਗਦਾ ਧਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧਿਗੁ ਵੇਸੁ ॥
je ghar ghar handtai mangadaa dhig jeevan dhig ves |

لعنت آھي زندگي، ۽ لعنت آھي ان جي لباس تي، جيڪو گھمندو گھمندي، در در کان دعا گھري ٿو.

ਜੇ ਆਸਾ ਅੰਦੇਸਾ ਤਜਿ ਰਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਿਖਿਆ ਨਾਉ ॥
je aasaa andesaa taj rahai guramukh bhikhiaa naau |

پر، جيڪڏهن هو اميد ۽ پريشاني کي ڇڏي ڏئي، ۽ گرومخ کي پنهنجي خيرات طور نالو حاصل ڪري،

ਤਿਸ ਕੇ ਚਰਨ ਪਖਾਲੀਅਹਿ ਨਾਨਕ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥
tis ke charan pakhaaleeeh naanak hau balihaarai jaau |1|

پوءِ نانڪ پنهنجا پير ڌوئي ٿو، ۽ کيس قربان ڪري ٿو. ||1||

ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |

ٽيون مهل:

ਨਾਨਕ ਤਰਵਰੁ ਏਕੁ ਫਲੁ ਦੁਇ ਪੰਖੇਰੂ ਆਹਿ ॥
naanak taravar ek fal due pankheroo aaeh |

اي نانڪ، وڻ کي هڪ ميوو آهي، پر ان تي ٻه پکي ويٺا آهن.

ਆਵਤ ਜਾਤ ਨ ਦੀਸਹੀ ਨਾ ਪਰ ਪੰਖੀ ਤਾਹਿ ॥
aavat jaat na deesahee naa par pankhee taeh |

اهي نه ڏسندا آهن يا ويندا آهن؛ انهن پکين کي پر نه هوندا آهن.

ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਰਸ ਭੋਗਿਆ ਸਬਦਿ ਰਹੈ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥
bahu rangee ras bhogiaa sabad rahai nirabaan |

هڪ ته ڪيتريون ئي لذتون حاصل ڪري ٿو، جڏهن ته ٻيو، ڪلام جي ذريعي، نروان ۾ رهي ٿو.

ਹਰਿ ਰਸਿ ਫਲਿ ਰਾਤੇ ਨਾਨਕਾ ਕਰਮਿ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
har ras fal raate naanakaa karam sachaa neesaan |2|

اي نانڪ، رب جي نالي جي ميوي جي ذيلي جوهر سان متاثر ٿي، روح خدا جي فضل جو حقيقي نشان کڻندو آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਹਕੁ ਆਪਿ ਜੰਮਾਇ ਪੀਸਾਵੈ ॥
aape dharatee aape hai raahak aap jamaae peesaavai |

پاڻ ئي پوک آهي، ۽ پاڻ هاري آهي. هو پاڻ پوکي ٿو ۽ اَنَ کي پيس.

ਆਪਿ ਪਕਾਵੈ ਆਪਿ ਭਾਂਡੇ ਦੇਇ ਪਰੋਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਖਾਵੈ ॥
aap pakaavai aap bhaandde dee parosai aape hee beh khaavai |

پاڻ پچائي ٿو، پاڻ ئي ٿانون ۾ کائي ٿو، ۽ پاڻ کائڻ ويھي ٿو.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430