جيستائين جسم ۾ ساهه آهي، تيستائين هو رب کي ياد نٿو ڪري. هو آخرت ۾ ڇا ڪندو؟
جيڪو رب کي ياد ڪري ٿو اهو روحاني استاد آهي. جاهل انڌو ڪم ڪري ٿو.
اي نانڪ، جيڪو به هن دنيا ۾ ڪري ٿو، اهو طئي ڪري ٿو ته هن کي آخرت ۾ ڇا ملندو. ||1||
ٽيون مهل:
شروعات کان وٺي، اها رب مالڪ جي مرضي رهي آهي، ته هن کي سچو گرو کان سواء ياد نٿو ڪري سگهجي.
سچي گروءَ سان ملاقات ڪري، هو محسوس ڪري ٿو ته رب هن جي اندر ۾ گهيريل ۽ پکڙجي رهيو آهي. هو هميشه لاءِ رب جي محبت ۾ مشغول رهي ٿو.
هر ساهه سان، هو مسلسل مراقبي ۾ رب کي ياد ڪري ٿو. هڪ سانس به بيڪار نه گذري.
هن جي ڄمڻ ۽ موت جو خوف ختم ٿي ويندو آهي، ۽ هن کي دائمي زندگي جي عزت واري حالت ملي ٿي.
اي نانڪ، هو اهو درجو ان انسان کي عطا ڪري ٿو، جنهن تي هو پنهنجي رحمت نازل ڪري ٿو. ||2||
پورو:
هو پاڻ سڀ حڪمت وارو ۽ سڀ ڄاڻندڙ آهي؛ هو پاڻ اعليٰ آهي.
هو پاڻ پنهنجو روپ ظاهر ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ اسان کي پنهنجي مراقبي جو حڪم ڏئي ٿو.
هو پاڻ کي هڪ خاموش بابا جي حيثيت ۾ پيش ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ کي روحاني حڪمت ڳالهائيندو آهي.
هو ڪنهن کي به تلخ نه ٿو لڳي. هو سڀني لاءِ راضي آهي.
سندس ساراهه بيان نه ٿي ڪري سگهجي. هميشه لاءِ، مان هن تي قربان آهيان. ||19||
سالڪ، پھريون مھل:
ڪالي يوگ جي هن اونداهي دور ۾، اي نانڪ، ڀوتن جنم ورتو آهي.
پٽ هڪ شيطان آهي، ۽ ڌيء هڪ شيطان آهي. زال شيطانن جي سردار آهي. ||1||
پهرين مهل:
هندن اصل رب کي وساري ڇڏيو آهي. اهي غلط رستو وٺي رهيا آهن.
جيئن ناراد کين هدايت ڪئي ته هو بتن جي پوڄا ڪري رهيا آهن.
اهي انڌا ۽ گونگا آهن، انڌا انڌا آهن.
جاهل بيوقوف پٿر کڻي انهن جي پوڄا ڪندا آهن.
پر جڏهن اُهي پٿر پاڻ سڙي ويندا، تڏهن توکي ڪير پارائيندو؟ ||2||
پورو:
سڀ ڪجھ توھان جي اختيار ۾ آھي؛ تون ئي سچو بادشاهه آهين.
عقيدتمند هڪ رب جي محبت سان ڀريل آهن. انهن کي مٿس مڪمل يقين آهي.
رب جو نالو امرت وارو کاڌو آهي. سندس عاجز ٻانهن پيٽ ڀري کائيندا آهن.
سڀ خزانا ملي ويندا آهن- رب جي ياد ڪرڻ ئي اصل فائدو آهي.
اولياءَ خدا کي ڏاڍا پيارا آهن، اي نانڪ؛ رب ناقابل فراموش ۽ ناقابل فراموش آهي. ||20||
سالڪ، ٽيون مهل:
هر شيءِ رب جي مرضي سان اچي ٿي، ۽ هر شيءِ رب جي مرضي سان ٿئي ٿي.
جيڪڏهن ڪو بيوقوف مڃي ٿو ته هو خالق آهي، ته هو انڌو آهي، ۽ انڌا ٿي ڪم ڪري ٿو.
اي نانڪ، گرومک رب جي حڪم کي سمجهي ٿو؛ رب مٿس رحم ڪري. ||1||
ٽيون مهل:
اھو اڪيلو يوگي آھي، ۽ اھو ئي رستو ڳولي ٿو، جيڪو گرومھ جي حيثيت ۾، نالو حاصل ڪري ٿو.
ان يوگي جي جسم-ڳوٺ ۾ سڀ نعمتون آهن. هي يوگا ظاهري نمائش سان حاصل نه ڪيو ويو آهي.
اي نانڪ، اهڙو يوگي تمام نادر آهي. رب هن جي دل ۾ ظاهر آهي. ||2||
پورو:
هن پاڻ ئي مخلوق کي پيدا ڪيو آهي، ۽ هو پاڻ انهن جي حمايت ڪندو آهي.
هو پاڻ ظاهر آهي، ۽ هو پاڻ ظاهر آهي.
هو پاڻ هڪ اڪيلو رهجي ويو آهي، ۽ هو پاڻ هڪ وڏو خاندان آهي.
نانڪ رب جي پيرن جي مٽيءَ جو تحفو گهري ٿو.
مان ڪنهن ٻئي عطائي کي نه ٿو ڏسي سگهان. تون ئي عطا ڪندڙ آهين، اي پالڻهار. ||21||1|| سوڍ ||