ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Side - 556
ਜਿਚਰੁ ਵਿਚਿ ਦੰਮੁ ਹੈ ਤਿਚਰੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿ ਕਰੇਗੁ ਅਗੈ ਜਾਇ ॥
jichar vich dam hai tichar na chetee ki kareg agai jaae |Så lenge det er pust i kroppen, husker han ikke Herren; hva vil han gjøre i verden heretter?
ਗਿਆਨੀ ਹੋਇ ਸੁ ਚੇਤੰਨੁ ਹੋਇ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
giaanee hoe su chetan hoe agiaanee andh kamaae |En som husker Herren er en åndelig lærer; den uvitende handler blindt.
ਨਾਨਕ ਏਥੈ ਕਮਾਵੈ ਸੋ ਮਿਲੈ ਅਗੈ ਪਾਏ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak ethai kamaavai so milai agai paae jaae |1|O Nanak, hva enn man gjør i denne verden, bestemmer hva han skal motta i verden heretter. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Tredje Mehl:
ਧੁਰਿ ਖਸਮੈ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਪਇਆ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਚੇਤਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
dhur khasamai kaa hukam peaa vin satigur chetiaa na jaae |Helt fra begynnelsen har det vært Herren Mesters vilje, at han ikke kan huskes uten den sanne guruen.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਅੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਦਾ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
satigur miliaai antar rav rahiaa sadaa rahiaa liv laae |I møte med den sanne guruen innser han at Herren gjennomsyrer og gjennomsyrer dypt i ham; han forblir for alltid oppslukt av Herrens kjærlighet.
ਦਮਿ ਦਮਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲਦਾ ਦੰਮੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥
dam dam sadaa samaaladaa dam na birathaa jaae |Med hvert eneste åndedrag husker han konstant Herren i meditasjon; ikke et eneste pust går forgjeves.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਾ ਭਉ ਗਇਆ ਜੀਵਨ ਪਦਵੀ ਪਾਇ ॥
janam maran kaa bhau geaa jeevan padavee paae |Hans frykt for fødsel og død forsvinner, og han oppnår den ærede tilstanden evig liv.
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਮਰਤਬਾ ਤਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak ihu maratabaa tis no dee jis no kirapaa kare rajaae |2|Nanak, han gir denne rangen til den dødelige, som han utøser sin nåde over. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਆਪੇ ਦਾਨਾਂ ਬੀਨਿਆ ਆਪੇ ਪਰਧਾਨਾਂ ॥
aape daanaan beeniaa aape paradhaanaan |Han selv er allvis og allvitende; Han selv er den øverste.
ਆਪੇ ਰੂਪ ਦਿਖਾਲਦਾ ਆਪੇ ਲਾਇ ਧਿਆਨਾਂ ॥
aape roop dikhaaladaa aape laae dhiaanaan |Han åpenbarer selv sin form, og han selv pålegger oss å meditere.
ਆਪੇ ਮੋਨੀ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਕਥੈ ਗਿਆਨਾਂ ॥
aape monee varatadaa aape kathai giaanaan |Han selv poserer som en taus vismann, og han selv taler åndelig visdom.
ਕਉੜਾ ਕਿਸੈ ਨ ਲਗਈ ਸਭਨਾ ਹੀ ਭਾਨਾ ॥
kaurraa kisai na lagee sabhanaa hee bhaanaa |Han virker ikke bitter på noen; Han gleder alle.
ਉਸਤਤਿ ਬਰਨਿ ਨ ਸਕੀਐ ਸਦ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨਾ ॥੧੯॥
ausatat baran na sakeeai sad sad kurabaanaa |19|Hans lovprisninger kan ikke beskrives; for alltid og alltid er jeg et offer for ham. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, First Mehl:
ਕਲੀ ਅੰਦਰਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਅਉਤਾਰੁ ॥
kalee andar naanakaa jinaan daa aautaar |I denne mørke tidsalderen til Kali Yuga, O Nanak, har demonene blitt født.
ਪੁਤੁ ਜਿਨੂਰਾ ਧੀਅ ਜਿੰਨੂਰੀ ਜੋਰੂ ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥੧॥
put jinooraa dheea jinooree joroo jinaa daa sikadaar |1|Sønnen er en demon, og datteren er en demon; hustruen er demonenes høvding. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |Første Mehl:
ਹਿੰਦੂ ਮੂਲੇ ਭੂਲੇ ਅਖੁਟੀ ਜਾਂਹੀ ॥
hindoo moole bhoole akhuttee jaanhee |Hinduene har glemt Overherren; de går feil vei.
ਨਾਰਦਿ ਕਹਿਆ ਸਿ ਪੂਜ ਕਰਾਂਹੀ ॥
naarad kahiaa si pooj karaanhee |Som Naarad instruerte dem, tilber de avguder.
ਅੰਧੇ ਗੁੰਗੇ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰੁ ॥
andhe gunge andh andhaar |De er blinde og stumme, de blindeste av de blinde.
ਪਾਥਰੁ ਲੇ ਪੂਜਹਿ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰ ॥
paathar le poojeh mugadh gavaar |De uvitende dårene plukker opp steiner og tilber dem.
ਓਹਿ ਜਾ ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਤੁਮ ਕਹਾ ਤਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥
ohi jaa aap ddube tum kahaa taranahaar |2|Men når selve steinene synker, hvem vil bære deg over? ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਸਭੁ ਕਿਹੁ ਤੇਰੈ ਵਸਿ ਹੈ ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹੁ ॥
sabh kihu terai vas hai too sachaa saahu |Alt er i Din makt; Du er den sanne kongen.
ਭਗਤ ਰਤੇ ਰੰਗਿ ਏਕ ਕੈ ਪੂਰਾ ਵੇਸਾਹੁ ॥
bhagat rate rang ek kai pooraa vesaahu |De hengivne er gjennomsyret av den ene Herrens kjærlighet; de har fullkommen tro på ham.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਭੋਜਨੁ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਰਜਿ ਰਜਿ ਜਨ ਖਾਹੁ ॥
amrit bhojan naam har raj raj jan khaahu |Herrens navn er den ambrosiale maten; Hans ydmyke tjenere spiser seg mette.
ਸਭਿ ਪਦਾਰਥ ਪਾਈਅਨਿ ਸਿਮਰਣੁ ਸਚੁ ਲਾਹੁ ॥
sabh padaarath paaeean simaran sach laahu |Alle skatter er oppnådd - meditativ erindring om Herren er den sanne fortjenesten.
ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਹੁ ॥੨੦॥
sant piaare paarabraham naanak har agam agaahu |20|De hellige er svært kjære for den Høyeste Herre Gud, O Nanak; Herren er utilnærmelig og uutgrunnelig. ||20||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, Third Mehl:
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੁਕਮੇ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੁਕਮੇ ਜਾਇ ॥
sabh kichh hukame aavadaa sabh kichh hukame jaae |Alt kommer etter Herrens vilje, og alt går etter Herrens vilje.
ਜੇ ਕੋ ਮੂਰਖੁ ਆਪਹੁ ਜਾਣੈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
je ko moorakh aapahu jaanai andhaa andh kamaae |Hvis en dåre tror at han er skaperen, er han blind og handler i blindhet.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਕੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੧॥
naanak hukam ko guramukh bujhai jis no kirapaa kare rajaae |1|O Nanak, Gurmukh forstår hukamen til Herrens befaling; Herren utøser sin nåde over ham. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Tredje Mehl:
ਸੋ ਜੋਗੀ ਜੁਗਤਿ ਸੋ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
so jogee jugat so paae jis no guramukh naam paraapat hoe |Han alene er en Yogi, og han alene finner veien, som, som Gurmukh, oppnår Naam.
ਤਿਸੁ ਜੋਗੀ ਕੀ ਨਗਰੀ ਸਭੁ ਕੋ ਵਸੈ ਭੇਖੀ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਇ ॥
tis jogee kee nagaree sabh ko vasai bhekhee jog na hoe |I kroppslandsbyen til den Yogien er alle velsignelser; denne Yogaen er ikke oppnådd ved ytre show.
ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਜੋਗੀ ਜਿਸੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak aaisaa viralaa ko jogee jis ghatt paragatt hoe |2|O Nanak, en slik Yogi er veldig sjelden; Herren er åpenbar i hans hjerte. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਆਧਾਰੁ ॥
aape jant upaaeian aape aadhaar |Han skapte selv skapningene, og Han støtter dem selv.
ਆਪੇ ਸੂਖਮੁ ਭਾਲੀਐ ਆਪੇ ਪਾਸਾਰੁ ॥
aape sookham bhaaleeai aape paasaar |Han selv blir sett på å være subtil, og han selv er åpenbar.
ਆਪਿ ਇਕਾਤੀ ਹੋਇ ਰਹੈ ਆਪੇ ਵਡ ਪਰਵਾਰੁ ॥
aap ikaatee hoe rahai aape vadd paravaar |Han selv forblir en ensom eneboer, og han har selv en enorm familie.
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਹਰਿ ਸੰਤਾ ਰੇਨਾਰੁ ॥
naanak mangai daan har santaa renaar |Nanak ber om gave av støvet av føttene til Herrens hellige.
ਹੋਰੁ ਦਾਤਾਰੁ ਨ ਸੁਝਈ ਤੂ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥
hor daataar na sujhee too devanahaar |21|1| sudh |Jeg kan ikke se noen annen Giver; Du alene er giveren, Herre. ||21||1|| Sudh||