ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 556
ਜਿਚਰੁ ਵਿਚਿ ਦੰਮੁ ਹੈ ਤਿਚਰੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿ ਕਰੇਗੁ ਅਗੈ ਜਾਇ ॥
jichar vich dam hai tichar na chetee ki kareg agai jaae |જ્યાં સુધી શરીરમાં શ્વાસ છે ત્યાં સુધી તે પ્રભુને યાદ કરતો નથી; તે પછીની દુનિયામાં શું કરશે?
ਗਿਆਨੀ ਹੋਇ ਸੁ ਚੇਤੰਨੁ ਹੋਇ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
giaanee hoe su chetan hoe agiaanee andh kamaae |જે ભગવાનનું સ્મરણ કરે છે તે આધ્યાત્મિક શિક્ષક છે; અજ્ઞાની આંખ આડા કાન કરે છે.
ਨਾਨਕ ਏਥੈ ਕਮਾਵੈ ਸੋ ਮਿਲੈ ਅਗੈ ਪਾਏ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak ethai kamaavai so milai agai paae jaae |1|ઓ નાનક, આ જગતમાં જે કંઈ પણ કરે છે, તે નક્કી કરે છે કે તેને પછીના જગતમાં શું પ્રાપ્ત થશે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਧੁਰਿ ਖਸਮੈ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਪਇਆ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਚੇਤਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
dhur khasamai kaa hukam peaa vin satigur chetiaa na jaae |શરૂઆતથી જ, ભગવાન માસ્ટરની ઇચ્છા રહી છે કે, સાચા ગુરુ વિના તેમને યાદ કરી શકાય નહીં.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਅੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਦਾ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
satigur miliaai antar rav rahiaa sadaa rahiaa liv laae |સાચા ગુરુને મળીને, તે સમજે છે કે ભગવાન તેની અંદર વ્યાપી રહ્યા છે અને વ્યાપી રહ્યા છે; તે હંમેશા પ્રભુના પ્રેમમાં લીન રહે છે.
ਦਮਿ ਦਮਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲਦਾ ਦੰਮੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥
dam dam sadaa samaaladaa dam na birathaa jaae |પ્રત્યેક શ્વાસ સાથે, તે ભગવાનને ધ્યાનમાં સતત યાદ કરે છે; એક પણ શ્વાસ નિરર્થક પસાર થતો નથી.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਾ ਭਉ ਗਇਆ ਜੀਵਨ ਪਦਵੀ ਪਾਇ ॥
janam maran kaa bhau geaa jeevan padavee paae |તેના જન્મ અને મૃત્યુનો ભય દૂર થાય છે, અને તે શાશ્વત જીવનની સન્માનિત સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરે છે.
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਮਰਤਬਾ ਤਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak ihu maratabaa tis no dee jis no kirapaa kare rajaae |2|ઓ નાનક, તે તે મનુષ્યને આ પદ આપે છે, જેના પર તે તેની દયા કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਦਾਨਾਂ ਬੀਨਿਆ ਆਪੇ ਪਰਧਾਨਾਂ ॥
aape daanaan beeniaa aape paradhaanaan |તે પોતે સર્વજ્ઞાની અને સર્વજ્ઞ છે; તે પોતે સર્વોપરી છે.
ਆਪੇ ਰੂਪ ਦਿਖਾਲਦਾ ਆਪੇ ਲਾਇ ਧਿਆਨਾਂ ॥
aape roop dikhaaladaa aape laae dhiaanaan |તે પોતે જ પોતાનું સ્વરૂપ પ્રગટ કરે છે, અને તે પોતે જ આપણને તેના ધ્યાનની આજ્ઞા કરે છે.
ਆਪੇ ਮੋਨੀ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਕਥੈ ਗਿਆਨਾਂ ॥
aape monee varatadaa aape kathai giaanaan |તે પોતે એક મૌન ઋષિ તરીકે ઉભો છે, અને તે પોતે આધ્યાત્મિક શાણપણ બોલે છે.
ਕਉੜਾ ਕਿਸੈ ਨ ਲਗਈ ਸਭਨਾ ਹੀ ਭਾਨਾ ॥
kaurraa kisai na lagee sabhanaa hee bhaanaa |તે કોઈને કડવો લાગતો નથી; તે બધાને ખુશ કરે છે.
ਉਸਤਤਿ ਬਰਨਿ ਨ ਸਕੀਐ ਸਦ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨਾ ॥੧੯॥
ausatat baran na sakeeai sad sad kurabaanaa |19|તેમની સ્તુતિઓ વર્ણવી શકાતી નથી; હંમેશ માટે અને હંમેશ માટે, હું તેને બલિદાન છું. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਕਲੀ ਅੰਦਰਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਅਉਤਾਰੁ ॥
kalee andar naanakaa jinaan daa aautaar |કળિયુગના આ અંધકાર યુગમાં, હે નાનક, રાક્ષસોએ જન્મ લીધો છે.
ਪੁਤੁ ਜਿਨੂਰਾ ਧੀਅ ਜਿੰਨੂਰੀ ਜੋਰੂ ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥੧॥
put jinooraa dheea jinooree joroo jinaa daa sikadaar |1|દીકરો રાક્ષસ છે અને દીકરી રાક્ષસ છે; પત્ની રાક્ષસોની મુખ્ય છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਹਿੰਦੂ ਮੂਲੇ ਭੂਲੇ ਅਖੁਟੀ ਜਾਂਹੀ ॥
hindoo moole bhoole akhuttee jaanhee |હિંદુઓ આદિમ ભગવાનને ભૂલી ગયા છે; તેઓ ખોટા રસ્તે જઈ રહ્યા છે.
ਨਾਰਦਿ ਕਹਿਆ ਸਿ ਪੂਜ ਕਰਾਂਹੀ ॥
naarad kahiaa si pooj karaanhee |નારદની સૂચના મુજબ તેઓ મૂર્તિઓની પૂજા કરી રહ્યા છે.
ਅੰਧੇ ਗੁੰਗੇ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰੁ ॥
andhe gunge andh andhaar |તેઓ આંધળા અને મૂંગા છે, આંધળાઓમાં સૌથી આંધળા છે.
ਪਾਥਰੁ ਲੇ ਪੂਜਹਿ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰ ॥
paathar le poojeh mugadh gavaar |અજ્ઞાનીઓ પત્થરો ઉપાડે છે અને તેમની પૂજા કરે છે.
ਓਹਿ ਜਾ ਆਪਿ ਡੁਬੇ ਤੁਮ ਕਹਾ ਤਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥
ohi jaa aap ddube tum kahaa taranahaar |2|પણ જ્યારે એ પથ્થરો પોતે જ ડૂબી જશે, ત્યારે તમને કોણ લઈ જશે? ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਭੁ ਕਿਹੁ ਤੇਰੈ ਵਸਿ ਹੈ ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹੁ ॥
sabh kihu terai vas hai too sachaa saahu |બધું તમારી શક્તિમાં છે; તમે સાચા રાજા છો.
ਭਗਤ ਰਤੇ ਰੰਗਿ ਏਕ ਕੈ ਪੂਰਾ ਵੇਸਾਹੁ ॥
bhagat rate rang ek kai pooraa vesaahu |ભક્તો એક ભગવાનના પ્રેમથી રંગાયેલા છે; તેઓ તેમનામાં સંપૂર્ણ વિશ્વાસ ધરાવે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਭੋਜਨੁ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਰਜਿ ਰਜਿ ਜਨ ਖਾਹੁ ॥
amrit bhojan naam har raj raj jan khaahu |પ્રભુનું નામ એ અમૃત ભોજન છે; તેના નમ્ર સેવકો પેટ ભરીને ખાય છે.
ਸਭਿ ਪਦਾਰਥ ਪਾਈਅਨਿ ਸਿਮਰਣੁ ਸਚੁ ਲਾਹੁ ॥
sabh padaarath paaeean simaran sach laahu |સર્વ ખજાનાની પ્રાપ્તિ થાય છે - પ્રભુનું સ્મરણ એ જ સાચો લાભ છે.
ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਹੁ ॥੨੦॥
sant piaare paarabraham naanak har agam agaahu |20|હે નાનક, પરમ ભગવાન ભગવાનને સંતો અતિ પ્રિય છે; ભગવાન અગમ્ય અને અગમ્ય છે. ||20||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੁਕਮੇ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੁਕਮੇ ਜਾਇ ॥
sabh kichh hukame aavadaa sabh kichh hukame jaae |બધું ભગવાનની ઇચ્છાથી આવે છે, અને બધું ભગવાનની ઇચ્છાથી જાય છે.
ਜੇ ਕੋ ਮੂਰਖੁ ਆਪਹੁ ਜਾਣੈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
je ko moorakh aapahu jaanai andhaa andh kamaae |જો કોઈ મૂર્ખ માને છે કે તે સર્જક છે, તો તે અંધ છે, અને અંધત્વમાં કાર્ય કરે છે.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਕੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੧॥
naanak hukam ko guramukh bujhai jis no kirapaa kare rajaae |1|હે નાનક, ગુરુમુખ પ્રભુના આદેશને સમજે છે; ભગવાન તેમના પર તેમની દયા વરસાવે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸੋ ਜੋਗੀ ਜੁਗਤਿ ਸੋ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
so jogee jugat so paae jis no guramukh naam paraapat hoe |તે એકલો જ યોગી છે, અને તે જ માર્ગ શોધે છે, જે ગુરુમુખ તરીકે, નામ મેળવે છે.
ਤਿਸੁ ਜੋਗੀ ਕੀ ਨਗਰੀ ਸਭੁ ਕੋ ਵਸੈ ਭੇਖੀ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਇ ॥
tis jogee kee nagaree sabh ko vasai bhekhee jog na hoe |એ યોગીના દેહ-ગામમાં સર્વ વરદાન છે; આ યોગ બાહ્ય દેખાવથી પ્રાપ્ત થતો નથી.
ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਜੋਗੀ ਜਿਸੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak aaisaa viralaa ko jogee jis ghatt paragatt hoe |2|હે નાનક, આવા યોગી બહુ દુર્લભ છે; ભગવાન તેના હૃદયમાં પ્રગટ છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਆਧਾਰੁ ॥
aape jant upaaeian aape aadhaar |તેણે પોતે જ જીવોનું સર્જન કર્યું છે, અને તે પોતે જ તેનું સમર્થન કરે છે.
ਆਪੇ ਸੂਖਮੁ ਭਾਲੀਐ ਆਪੇ ਪਾਸਾਰੁ ॥
aape sookham bhaaleeai aape paasaar |તે પોતે જ સૂક્ષ્મ દેખાય છે, અને તે પોતે જ સ્પષ્ટ છે.
ਆਪਿ ਇਕਾਤੀ ਹੋਇ ਰਹੈ ਆਪੇ ਵਡ ਪਰਵਾਰੁ ॥
aap ikaatee hoe rahai aape vadd paravaar |તે પોતે એકાંત એકાંત રહે છે, અને તે પોતે એક વિશાળ કુટુંબ ધરાવે છે.
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਹਰਿ ਸੰਤਾ ਰੇਨਾਰੁ ॥
naanak mangai daan har santaa renaar |નાનક ભગવાનના સંતોના ચરણોની ધૂળની ભેટ માંગે છે.
ਹੋਰੁ ਦਾਤਾਰੁ ਨ ਸੁਝਈ ਤੂ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥
hor daataar na sujhee too devanahaar |21|1| sudh |હું અન્ય કોઈ આપનારને જોઈ શકતો નથી; હે પ્રભુ, આપ જ આપનાર છો. ||21||1|| સુધ ||