ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 948
ਸੋ ਸਹੁ ਸਾਂਤਿ ਨ ਦੇਵਈ ਕਿਆ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
so sahu saant na devee kiaa chalai tis naal |મારા પતિ ભગવાને મને શાંતિ અને શાંતિનો આશીર્વાદ આપ્યો નથી; તેની સાથે શું કામ કરશે?
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਅੰਤਰਿ ਰਖੀਐ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
guraparasaadee har dhiaaeeai antar rakheeai ur dhaar |ગુરુની કૃપાથી, હું પ્રભુનું ધ્યાન કરું છું; હું તેને મારા હ્રદયમાં ઊંડે ઊંડે સમાવિષ્ટ કરું છું.
ਨਾਨਕ ਘਰਿ ਬੈਠਿਆ ਸਹੁ ਪਾਇਆ ਜਾ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥
naanak ghar baitthiaa sahu paaeaa jaa kirapaa keetee karataar |1|ઓ નાનક, પોતાના ઘરમાં બેઠેલી, તેણી તેના પતિ ભગવાનને શોધે છે, જ્યારે સર્જક ભગવાન તેની કૃપા આપે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਦਿਨੁ ਗਇਆ ਰੈਣਿ ਗਵਾਈ ਸੋਇ ॥
dhandhaa dhaavat din geaa rain gavaaee soe |દુન્યવી બાબતોનો પીછો કરવામાં દિવસ બરબાદ થાય છે અને રાત ઊંઘમાં પસાર થાય છે.
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥
koorr bol bikh khaaeaa manamukh chaliaa roe |જૂઠ બોલે, ઝેર ખાય; સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ વિદાય લે છે, વેદનાથી રડતો હોય છે.
ਸਿਰੈ ਉਪਰਿ ਜਮ ਡੰਡੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥
sirai upar jam ddandd hai doojai bhaae pat khoe |મૃત્યુનો સંદેશવાહક માણસના માથા પર તેની ક્લબ ધરાવે છે; દ્વૈતના પ્રેમમાં, તે તેનું સન્માન ગુમાવે છે.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕਦੇ ਨ ਚੇਤਿਓ ਫਿਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਹੋਇ ॥
har naam kade na chetio fir aavan jaanaa hoe |તે કદી પ્રભુના નામનો વિચાર પણ કરતો નથી; ફરીથી અને ફરીથી, તે આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਜਮ ਡੰਡੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥
guraparasaadee har man vasai jam ddandd na laagai koe |પરંતુ, જો, ગુરુની કૃપાથી, ભગવાનનું નામ તેના મનમાં વાસ કરે છે, તો મૃત્યુનો દૂત તેને તેના ક્લબ સાથે નીચે પ્રહાર કરશે નહીં.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak sahaje mil rahai karam paraapat hoe |2|પછી, હે નાનક, તે સાહજિક રીતે ભગવાનમાં ભળી જાય છે, તેમની કૃપા પ્રાપ્ત કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਇਕਿ ਆਪਣੀ ਸਿਫਤੀ ਲਾਇਅਨੁ ਦੇ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤੀ ॥
eik aapanee sifatee laaeian de satigur matee |કેટલાક તેમની સ્તુતિ સાથે જોડાયેલા છે, જ્યારે ભગવાન તેમને ગુરુના ઉપદેશોથી આશીર્વાદ આપે છે.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਨਾਉ ਬਖਸਿਓਨੁ ਅਸਥਿਰੁ ਹਰਿ ਸਤੀ ॥
eikanaa no naau bakhasion asathir har satee |કેટલાકને શાશ્વત, અપરિવર્તનશીલ સાચા ભગવાનના નામથી આશીર્વાદ મળે છે.
ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੋ ਹੁਕਮਿ ਕਰਹਿ ਭਗਤੀ ॥
paun paanee baisantaro hukam kareh bhagatee |પાણી, હવા અને અગ્નિ, તેમની ઇચ્છાથી, તેમની પૂજા કરો.
ਏਨਾ ਨੋ ਭਉ ਅਗਲਾ ਪੂਰੀ ਬਣਤ ਬਣਤੀ ॥
enaa no bhau agalaa pooree banat banatee |તેઓ ભગવાનના ભયમાં રાખવામાં આવે છે; તેણે સંપૂર્ણ સ્વરૂપ રચ્યું છે.
ਸਭੁ ਇਕੋ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਦਾ ਮੰਨਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੩॥
sabh iko hukam varatadaa maniaai sukh paaee |3|એક પ્રભુની આજ્ઞા સર્વવ્યાપી છે; તેનો સ્વીકાર કરવાથી શાંતિ મળે છે. ||3||
ਸਲੋਕੁ ॥
salok |સાલોક:
ਕਬੀਰ ਕਸਉਟੀ ਰਾਮ ਕੀ ਝੂਠਾ ਟਿਕੈ ਨ ਕੋਇ ॥
kabeer ksauttee raam kee jhootthaa ttikai na koe |કબીર, એ પ્રભુનો સ્પર્શ પથ્થર છે; ખોટા તેને સ્પર્શ પણ કરી શકતા નથી.
ਰਾਮ ਕਸਉਟੀ ਸੋ ਸਹੈ ਜੋ ਮਰਜੀਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥
raam ksauttee so sahai jo marajeevaa hoe |1|તે એકલા ભગવાનની આ કસોટીમાંથી પસાર થાય છે, જે જીવતા જીવતા મૃત્યુ પામે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਕਿਉ ਕਰਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਾਰੀਐ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਰਤਕੁ ਹੋਇ ॥
kiau kar ihu man maareeai kiau kar miratak hoe |આ મન કેવી રીતે જીતી શકાય? તેને કેવી રીતે મારી શકાય?
ਕਹਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਮਾਨਈ ਹਉਮੈ ਛਡੈ ਨ ਕੋਇ ॥
kahiaa sabad na maanee haumai chhaddai na koe |જો કોઈ શબ્દનો સ્વીકાર ન કરે, તો અહંકાર દૂર થતો નથી.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਉਮੈ ਛੁਟੈ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਸੋ ਹੋਇ ॥
guraparasaadee haumai chhuttai jeevan mukat so hoe |ગુરુની કૃપાથી, અહંકાર નાબૂદ થાય છે, અને પછી, વ્યક્તિ જીવન મુક્ત છે - જીવતા હોવા છતાં મુક્ત થાય છે.
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਬਿਘਨੁ ਨ ਲਾਗੈ ਕੋਇ ॥੨॥
naanak jis no bakhase tis milai tis bighan na laagai koe |2|ઓ નાનક, ભગવાન જેને માફ કરે છે તે તેની સાથે એક થઈ જાય છે, અને પછી કોઈ અવરોધો તેના માર્ગને અવરોધતા નથી. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਜੀਵਤ ਮਰਣਾ ਸਭੁ ਕੋ ਕਹੈ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥
jeevat maranaa sabh ko kahai jeevan mukat kiau hoe |દરેક વ્યક્તિ કહી શકે છે કે તેઓ જીવતા હોવા છતાં મૃત્યુ પામ્યા છે; તેઓ જીવતા હોય ત્યારે કેવી રીતે મુક્ત થઈ શકે?
ਭੈ ਕਾ ਸੰਜਮੁ ਜੇ ਕਰੇ ਦਾਰੂ ਭਾਉ ਲਾਏਇ ॥
bhai kaa sanjam je kare daaroo bhaau laaee |જો કોઈ વ્યક્તિ ભગવાનના ભયથી પોતાને સંયમિત કરે છે, અને ભગવાનના પ્રેમની દવા લે છે,
ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਬਿਖੁ ਭਵਜਲੁ ਨਾਮਿ ਤਰੇਇ ॥
anadin gun gaavai sukh sahaje bikh bhavajal naam taree |રાત-દિવસ, તે ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે. આકાશી શાંતિ અને શાંતિમાં, તે ભગવાનના નામ દ્વારા, ઝેરી, ભયાનક વિશ્વ-સાગરને પાર કરે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੩॥
naanak guramukh paaeeai jaa kau nadar karee |3|હે નાનક, ગુરુમુખ પ્રભુને શોધે છે; તે તેની કૃપાની નજરથી ધન્ય છે. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਰਚਾਇਓਨੁ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਵਰਤਾਰਾ ॥
doojaa bhaau rachaaeion trai gun varataaraa |ભગવાને દ્વૈતનો પ્રેમ અને બ્રહ્માંડમાં વ્યાપેલી ત્રણ સ્થિતિઓ બનાવી છે.
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹੁਕਮਿ ਕਮਾਵਨਿ ਕਾਰਾ ॥
brahamaa bisan mahes upaaeian hukam kamaavan kaaraa |તેમણે બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને શિવનું સર્જન કર્યું, જેઓ તેમની ઈચ્છા પ્રમાણે કાર્ય કરે છે.
ਪੰਡਿਤ ਪੜਦੇ ਜੋਤਕੀ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਬੀਚਾਰਾ ॥
panddit parrade jotakee naa boojheh beechaaraa |પંડિતો, ધાર્મિક વિદ્વાનો અને જ્યોતિષીઓ તેમના પુસ્તકોનો અભ્યાસ કરે છે, પરંતુ તેઓ ચિંતનને સમજતા નથી.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੇਰਾ ਖੇਲੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ॥
sabh kichh teraa khel hai sach sirajanahaaraa |હે સાચા સર્જનહાર પ્રભુ, બધું જ તારું નાટક છે.
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਈ ॥੪॥
jis bhaavai tis bakhas laihi sach sabad samaaee |4|જેમ તે તમને પ્રસન્ન કરે છે, તમે અમને ક્ષમાથી આશીર્વાદ આપો, અને અમને શબ્દના સાચા શબ્દમાં ભળી દો. ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਮਨ ਕਾ ਝੂਠਾ ਝੂਠੁ ਕਮਾਵੈ ॥
man kaa jhootthaa jhootth kamaavai |જૂઠા મનનો માણસ જૂઠાણું આચરે છે.
ਮਾਇਆ ਨੋ ਫਿਰੈ ਤਪਾ ਸਦਾਵੈ ॥
maaeaa no firai tapaa sadaavai |તે માયાની પાછળ દોડે છે, અને છતાં શિસ્તબદ્ધ ધ્યાન ધરાવતો માણસ હોવાનો ડોળ કરે છે.
ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਸਭਿ ਤੀਰਥ ਗਹੈ ॥
bharame bhoolaa sabh teerath gahai |શંકાથી ભ્રમિત થઈને, તે તીર્થસ્થાનોના તમામ પવિત્ર મંદિરોની મુલાકાત લે છે.
ਓਹੁ ਤਪਾ ਕੈਸੇ ਪਰਮ ਗਤਿ ਲਹੈ ॥
ohu tapaa kaise param gat lahai |આવો શિસ્તબદ્ધ ધ્યાન ધરાવતો માણસ સર્વોચ્ચ દરજ્જો કેવી રીતે પ્રાપ્ત કરી શકે?
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ॥
guraparasaadee ko sach kamaavai |ગુરુની કૃપાથી વ્યક્તિ સત્ય જીવે છે.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਤਪਾ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਵੈ ॥੧॥
naanak so tapaa mokhantar paavai |1|હે નાનક, આવા શિસ્તબદ્ધ ધ્યાનના માણસને મુક્તિ મળે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸੋ ਤਪਾ ਜਿ ਇਹੁ ਤਪੁ ਘਾਲੇ ॥
so tapaa ji ihu tap ghaale |તે એકલો શિસ્તબદ્ધ ધ્યાનનો માણસ છે, જે આ સ્વ-શિસ્તનું પાલન કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸਬਦੁ ਸਮਾਲੇ ॥
satigur no milai sabad samaale |સાચા ગુરુ સાથે મુલાકાત કરીને, તે શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਇਹੁ ਤਪੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
satigur kee sevaa ihu tap paravaan |સાચા ગુરુની સેવા કરવી - આ એકમાત્ર સ્વીકાર્ય શિસ્તબદ્ધ ધ્યાન છે.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਤਪਾ ਦਰਗਹਿ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੨॥
naanak so tapaa darageh paavai maan |2|હે નાનક, આવા શિસ્તબદ્ધ ધ્યાનના માણસને ભગવાનના દરબારમાં સન્માનિત કરવામાં આવે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਰਾਤਿ ਦਿਨਸੁ ਉਪਾਇਅਨੁ ਸੰਸਾਰ ਕੀ ਵਰਤਣਿ ॥
raat dinas upaaeian sansaar kee varatan |તેણે જગતની પ્રવૃત્તિઓ માટે રાત અને દિવસ બનાવ્યા છે.