ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 27
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 3 ghar 1 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ, પ્રથમ ઘર:
ਜਿਸ ਹੀ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਤਿਸ ਹੀ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
jis hee kee sirakaar hai tis hee kaa sabh koe |દરેક વ્યક્તિ બ્રહ્માંડ પર શાસન કરનારનો છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
guramukh kaar kamaavanee sach ghatt paragatt hoe |ગુરુમુખ સારા કાર્યો કરે છે, અને સત્ય હૃદયમાં પ્રગટ થાય છે.
ਅੰਤਰਿ ਜਿਸ ਕੈ ਸਚੁ ਵਸੈ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
antar jis kai sach vasai sache sachee soe |સત્ય જેની અંદર સત્ય રહે છે તેની પ્રતિષ્ઠા સાચી છે.
ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥੧॥
sach mile se na vichhurreh tin nij ghar vaasaa hoe |1|જેઓ સાચા પ્રભુને મળે છે તેઓ ફરીથી જુદા થતા નથી; તેઓ અંદર ઊંડે સ્વના ઘરમાં રહેવા આવે છે. ||1||
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
mere raam mai har bin avar na koe |હે પ્રભુ! પ્રભુ વિના મારે બીજું કોઈ જ નથી.
ਸਤਗੁਰੁ ਸਚੁ ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
satagur sach prabh niramalaa sabad milaavaa hoe |1| rahaau |સાચા ગુરુ આપણને તેમના શબ્દના શબ્દ દ્વારા નિષ્કલંક સાચા ભગવાનને મળવા તરફ દોરી જાય છે. ||1||થોભો ||
ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
sabad milai so mil rahai jis nau aape le milaae |જેને ભગવાન પોતાનામાં વિલીન કરે છે તે શબ્દમાં વિલીન થઈ જાય છે, અને એવો જ વિલીન રહે છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕੋ ਨਾ ਮਿਲੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
doojai bhaae ko naa milai fir fir aavai jaae |દ્વૈતના પ્રેમથી કોઈ તેની સાથે ભળી જતું નથી; ફરીથી અને ફરીથી, તેઓ આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે.
ਸਭ ਮਹਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਏਕੋ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
sabh meh ik varatadaa eko rahiaa samaae |એક જ પ્રભુ બધામાં વ્યાપી જાય છે. એક પ્રભુ સર્વત્ર વ્યાપેલા છે.
ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਸੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
jis nau aap deaal hoe so guramukh naam samaae |2|તે ગુરુમુખ, જેના પર ભગવાન તેમની કૃપા દર્શાવે છે, તે ભગવાનના નામમાં લીન થાય છે. ||2||
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਵਾਦ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥
parr parr panddit jotakee vaad kareh beechaar |તેમના બધા વાંચન પછી, પંડિતો, ધાર્મિક વિદ્વાનો અને જ્યોતિષીઓ દલીલો અને ચર્ચા કરે છે.
ਮਤਿ ਬੁਧਿ ਭਵੀ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ॥
mat budh bhavee na bujhee antar lobh vikaar |તેમની બુદ્ધિ અને સમજ વિકૃત છે; તેઓ માત્ર સમજી શકતા નથી. તેઓ લોભ અને ભ્રષ્ટાચારથી ભરેલા છે.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਰਮਦੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
lakh chauraaseeh bharamade bhram bhram hoe khuaar |8.4 મિલિયન અવતારો દ્વારા તેઓ ખોવાઈ ગયા અને મૂંઝવણમાં ભટક્યા; તેમના બધા ભટકતા અને ફરવાથી, તેઓ બરબાદ થઈ ગયા છે.
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੩॥
poorab likhiaa kamaavanaa koe na mettanahaar |3|તેઓ તેમના પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય મુજબ કાર્ય કરે છે, જેને કોઈ ભૂંસી શકતું નથી. ||3||
ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
satagur kee sevaa gaakharree sir deejai aap gavaae |સાચા ગુરુની સેવા કરવી બહુ મુશ્કેલ છે. તમારું માથું સમર્પણ કરો; તમારો સ્વાર્થ છોડી દો.
ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
sabad mileh taa har milai sevaa pavai sabh thaae |શબ્દની અનુભૂતિ કરીને, વ્યક્તિ ભગવાન સાથે મળે છે, અને દરેકની સેવા સ્વીકારવામાં આવે છે.
ਪਾਰਸਿ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
paaras parasiaai paaras hoe jotee jot samaae |ગુરુના વ્યક્તિત્વને વ્યક્તિગત રીતે અનુભવવાથી, વ્યક્તિનું પોતાનું વ્યક્તિત્વ ઉન્નત થાય છે, અને વ્યક્તિનો પ્રકાશ પ્રકાશમાં ભળી જાય છે.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੪॥
jin kau poorab likhiaa tin satagur miliaa aae |4|જેમની પાસે આવું પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય હોય છે તેઓ સાચા ગુરુને મળવા આવે છે. ||4||
ਮਨ ਭੁਖਾ ਭੁਖਾ ਮਤ ਕਰਹਿ ਮਤ ਤੂ ਕਰਹਿ ਪੂਕਾਰ ॥
man bhukhaa bhukhaa mat kareh mat too kareh pookaar |હે મન, તું ભૂખ્યો છે, સદા ભૂખ્યો છે એવી બૂમો ના પાડ; ફરિયાદ કરવાનું બંધ કરો.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜਿਨਿ ਸਿਰੀ ਸਭਸੈ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ ॥
lakh chauraaseeh jin siree sabhasai dee adhaar |જેણે 8.4 મિલિયન પ્રજાતિઓનું સર્જન કર્યું છે તે બધાને ભરણપોષણ આપે છે.
ਨਿਰਭਉ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਨਾ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥
nirbhau sadaa deaal hai sabhanaa karadaa saar |નિર્ભય ભગવાન કાયમ દયાળુ છે; તે બધાનું ધ્યાન રાખે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੫॥੩॥੩੬॥
naanak guramukh bujheeai paaeeai mokh duaar |5|3|36|ઓ નાનક, ગુરુમુખ સમજે છે, અને મુક્તિનો દરવાજો શોધે છે. ||5||3||36||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ:
ਜਿਨੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ॥
jinee sun kai maniaa tinaa nij ghar vaas |જેઓ સાંભળે છે અને માને છે, તેઓ આત્માનું ઘર ઊંડાણમાં શોધે છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਲਾਹਿ ਸਚੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
guramatee saalaeh sach har paaeaa gunataas |ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, તેઓ સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે; તેઓ ભગવાન, શ્રેષ્ઠતાનો ખજાનો શોધે છે.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਸੁ ॥
sabad rate se niramale hau sad balihaarai jaas |શબ્દના શબ્દને અનુરૂપ, તેઓ નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છે. હું તેમના માટે હંમેશ માટે બલિદાન છું.
ਹਿਰਦੈ ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਹੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥੧॥
hiradai jin kai har vasai tith ghatt hai paragaas |1|તે લોકો, જેમના હૃદયમાં ભગવાન નિવાસ કરે છે, તે તેજસ્વી અને પ્રબુદ્ધ છે. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਧਿਆਇ ॥
man mere har har niramal dhiaae |હે મારા મન, નિષ્કલંક ભગવાન, હર, હરનું ધ્યાન કર.
ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
dhur masatak jin kau likhiaa se guramukh rahe liv laae |1| rahaau |જેમના કપાળ પર આવી પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ લખેલી હોય છે-તે ગુરુમુખ પ્રભુના પ્રેમમાં લીન રહે છે. ||1||થોભો ||
ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਦੇਖਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਭਰਪੂਰਿ ॥
har santahu dekhahu nadar kar nikatt vasai bharapoor |હે સંતો, સ્પષ્ટ જુઓ કે પ્રભુ નજીકમાં છે; તે સર્વત્ર વ્યાપી રહ્યો છે.
ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਨੀ ਪਛਾਣਿਆ ਸੇ ਦੇਖਹਿ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ॥
guramat jinee pachhaaniaa se dekheh sadaa hadoor |જેઓ ગુરુના ઉપદેશોનું પાલન કરે છે તેઓ તેમને સાક્ષાત્કાર કરે છે, અને તેમને સદાકાળ જુએ છે.
ਜਿਨ ਗੁਣ ਤਿਨ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਅਉਗੁਣਵੰਤਿਆ ਦੂਰਿ ॥
jin gun tin sad man vasai aaugunavantiaa door |તે સદાચારીઓના મનમાં કાયમ રહે છે. તે એવા નકામા લોકોથી દૂર છે જેમની પાસે સદ્ગુણોનો અભાવ છે.
ਮਨਮੁਖ ਗੁਣ ਤੈ ਬਾਹਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਦੇ ਝੂਰਿ ॥੨॥
manamukh gun tai baahare bin naavai marade jhoor |2|સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો તદ્દન સદ્ગુણહીન હોય છે. નામ વિના, તેઓ હતાશામાં મૃત્યુ પામે છે. ||2||
ਜਿਨ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥
jin sabad guroo sun maniaa tin man dhiaaeaa har soe |જેઓ ગુરુના શબ્દને સાંભળે છે અને માને છે તેઓ મનમાં ભગવાનનું ધ્યાન કરે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
anadin bhagatee ratiaa man tan niramal hoe |રાત દિવસ તેઓ ભક્તિમાં ડૂબેલા છે; તેમનું મન અને શરીર શુદ્ધ બને છે.
ਕੂੜਾ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਕਾ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
koorraa rang kasunbh kaa binas jaae dukh roe |સંસારનો રંગ ખોટો અને નિર્બળ છે; જ્યારે તે ધોવાઇ જાય છે, ત્યારે લોકો પીડાથી બૂમો પાડે છે.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਹੈ ਓਹੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਹੋਇ ॥੩॥
jis andar naam pragaas hai ohu sadaa sadaa thir hoe |3|જેમની અંદર નામનો તેજોમય પ્રકાશ હોય છે, તેઓ કાયમ અને હંમેશ માટે સ્થિર અને સ્થિર બને છે. ||3||