ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 87
ਗੁਰਮਤੀ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥
guramatee jam johi na saakai saachai naam samaaeaa |ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરીને, મને મૃત્યુના દૂત દ્વારા સ્પર્શ કરી શકાતો નથી. હું સાચા નામમાં લીન છું.
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਕਰਤਾ ਜੋ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਾਇ ਲਾਇਆ ॥
sabh aape aap varatai karataa jo bhaavai so naae laaeaa |સર્જનહાર પોતે સર્વત્ર સર્વવ્યાપી છે; તે જેની સાથે પ્રસન્ન છે તેને તેના નામ સાથે જોડે છે.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਲਏ ਤਾ ਜੀਵੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਖਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਇਆ ॥੨॥
jan naanak naam le taa jeevai bin naavai khin mar jaaeaa |2|સેવક નાનક નામનો જપ કરે છે અને તેથી તે જીવે છે. નામ વિના, તે એક ક્ષણમાં મરી જશે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜੋ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਦੀਬਾਣ ਸਿਉ ਸੋ ਸਭਨੀ ਦੀਬਾਣੀ ਮਿਲਿਆ ॥
jo miliaa har deebaan siau so sabhanee deebaanee miliaa |જે ભગવાનના દરબારમાં સ્વીકારવામાં આવે છે તે દરેક જગ્યાએ કોર્ટમાં સ્વીકારવામાં આવશે.
ਜਿਥੈ ਓਹੁ ਜਾਇ ਤਿਥੈ ਓਹੁ ਸੁਰਖਰੂ ਉਸ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਸਭ ਪਾਪੀ ਤਰਿਆ ॥
jithai ohu jaae tithai ohu surakharoo us kai muhi dditthai sabh paapee tariaa |તે જ્યાં જાય છે ત્યાં તેને માનનીય તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. તેનો ચહેરો જોઈને બધા પાપીઓ બચી જાય છે.
ਓਸੁ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਨਾਮੋ ਪਰਵਰਿਆ ॥
os antar naam nidhaan hai naamo paravariaa |તેની અંદર ભગવાનના નામનો ખજાનો છે. નામ દ્વારા, તે ઉત્કૃષ્ટ છે.
ਨਾਉ ਪੂਜੀਐ ਨਾਉ ਮੰਨੀਐ ਨਾਇ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭ ਹਿਰਿਆ ॥
naau poojeeai naau maneeai naae kilavikh sabh hiriaa |તે નામની પૂજા કરે છે, અને નામમાં વિશ્વાસ રાખે છે; નામ તેની બધી પાપી ભૂલોને ભૂંસી નાખે છે.
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਸੇ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਰਹਿਆ ॥੧੧॥
jinee naam dhiaaeaa ik man ik chit se asathir jag rahiaa |11|જેઓ એકાગ્ર ચિત્ત અને એકાગ્ર ચેતના સાથે નામનું ધ્યાન કરે છે, તેઓ જગતમાં કાયમ સ્થિર રહે છે. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਆਤਮਾ ਦੇਉ ਪੂਜੀਐ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
aatamaa deo poojeeai gur kai sahaj subhaae |ગુરુની સાહજિક શાંતિ અને સંયમ સાથે દિવ્ય, પરમ આત્માની પૂજા કરો.
ਆਤਮੇ ਨੋ ਆਤਮੇ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਹੋਇ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇ ॥
aatame no aatame dee prateet hoe taa ghar hee parachaa paae |જો વ્યક્તિગત આત્માને પરમાત્મામાં શ્રદ્ધા હોય તો તેને પોતાના ઘરમાં જ સાક્ષાત્કાર પ્રાપ્ત થાય.
ਆਤਮਾ ਅਡੋਲੁ ਨ ਡੋਲਈ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਇ ॥
aatamaa addol na ddolee gur kai bhaae subhaae |ગુરુની પ્રેમાળ ઇચ્છાના સ્વાભાવિક વલણથી આત્મા સ્થિર બને છે, અને ડગમગતો નથી.
ਗੁਰ ਵਿਣੁ ਸਹਜੁ ਨ ਆਵਈ ਲੋਭੁ ਮੈਲੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
gur vin sahaj na aavee lobh mail na vichahu jaae |ગુરુ વિના, સાહજિક જ્ઞાન આવતું નથી, અને લોભની મલિનતા અંદરથી દૂર થતી નથી.
ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
khin pal har naam man vasai sabh atthasatth teerath naae |જો ભગવાનનું નામ મનમાં એક ક્ષણ માટે, એક ક્ષણ માટે પણ રહે છે, તો તે તીર્થસ્થાનોના તમામ અઠ્ઠાઠ પવિત્ર મંદિરોમાં સ્નાન કરવા જેવું છે.
ਸਚੇ ਮੈਲੁ ਨ ਲਗਈ ਮਲੁ ਲਾਗੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
sache mail na lagee mal laagai doojai bhaae |જેઓ સાચા છે તેમને મલિનતા વળગી રહેતી નથી, પરંતુ જેઓ દ્વૈતને ચાહે છે તેમને ગંદકી વળગી રહે છે.
ਧੋਤੀ ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
dhotee mool na utarai je atthasatth teerath naae |આ ગંદકી ધોઈ શકાતી નથી, તીર્થસ્થાનોના અઠ્ઠાવીસ પવિત્ર મંદિરોમાં સ્નાન કરીને પણ.
ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਰੇ ਅਹੰਕਾਰੀ ਸਭੁ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਇ ॥
manamukh karam kare ahankaaree sabh dukho dukh kamaae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ અહંકારમાં કર્મો કરે છે; તે માત્ર પીડા અને વધુ પીડા કમાય છે.
ਨਾਨਕ ਮੈਲਾ ਊਜਲੁ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
naanak mailaa aoojal taa theeai jaa satigur maeh samaae |1|ઓ નાનક, મલિન લોકો ત્યારે જ શુદ્ધ બને છે જ્યારે તેઓ સાચા ગુરુને મળે અને શરણે જાય. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਮੁਖੁ ਲੋਕੁ ਸਮਝਾਈਐ ਕਦਹੁ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਇ ॥
manamukh lok samajhaaeeai kadahu samajhaaeaa jaae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોને ભલે શીખવવામાં આવે, પરંતુ તેઓને ખરેખર કેવી રીતે શીખવવામાં આવે?
ਮਨਮੁਖੁ ਰਲਾਇਆ ਨਾ ਰਲੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਇ ॥
manamukh ralaaeaa naa ralai peaai kirat firaae |મનમુખોને જરાય બંધબેસતું નથી. તેમની ભૂતકાળની ક્રિયાઓને કારણે, તેઓ પુનર્જન્મના ચક્રની નિંદા કરે છે.
ਲਿਵ ਧਾਤੁ ਦੁਇ ਰਾਹ ਹੈ ਹੁਕਮੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
liv dhaat due raah hai hukamee kaar kamaae |પ્રભુ પ્રત્યે પ્રેમાળ ધ્યાન અને માયાની આસક્તિ એ બે અલગ અલગ રીતો છે; પ્રભુની આજ્ઞા પ્રમાણે બધા કામ કરે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਸਬਦਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇ ॥
guramukh aapanaa man maariaa sabad kasavattee laae |ગુરુમુખે પોતાના મન પર વિજય મેળવ્યો છે, શબ્દના ટચસ્ટોનનો ઉપયોગ કરીને.
ਮਨ ਹੀ ਨਾਲਿ ਝਗੜਾ ਮਨ ਹੀ ਨਾਲਿ ਸਥ ਮਨ ਹੀ ਮੰਝਿ ਸਮਾਇ ॥
man hee naal jhagarraa man hee naal sath man hee manjh samaae |તે તેના મન સાથે લડે છે, તે તેના મનથી સમાધાન કરે છે, અને તે તેના મનથી શાંતિ મેળવે છે.
ਮਨੁ ਜੋ ਇਛੇ ਸੋ ਲਹੈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
man jo ichhe so lahai sachai sabad subhaae |શબ્દના સાચા શબ્દના પ્રેમ દ્વારા બધા તેમના મનની ઇચ્છાઓ પ્રાપ્ત કરે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦ ਭੁੰਚੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
amrit naam sad bhuncheeai guramukh kaar kamaae |તેઓ હંમેશ માટે નામના અમૃતમાં પીવે છે; ગુરુમુખો આ રીતે વર્તે છે.
ਵਿਣੁ ਮਨੈ ਜਿ ਹੋਰੀ ਨਾਲਿ ਲੁਝਣਾ ਜਾਸੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
vin manai ji horee naal lujhanaa jaasee janam gavaae |જેઓ પોતાના મન સિવાય બીજી કોઈ વસ્તુ સાથે સંઘર્ષ કરે છે, તેઓ પોતાનું જીવન બરબાદ કરીને જતા રહેશે.
ਮਨਮੁਖੀ ਮਨਹਠਿ ਹਾਰਿਆ ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਕਮਾਇ ॥
manamukhee manahatth haariaa koorr kusat kamaae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો, હઠીલા મન અને જૂઠાણાના વ્યવહારથી, જીવનની રમત હારી જાય છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨੁ ਜਿਣੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
guraparasaadee man jinai har setee liv laae |જેઓ પોતાના મનને જીતી લે છે, ગુરુની કૃપાથી, તેઓ પ્રેમપૂર્વક તેમનું ધ્યાન ભગવાન પર કેન્દ્રિત કરે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਮਨਮੁਖਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak guramukh sach kamaavai manamukh aavai jaae |2|ઓ નાનક, ગુરુમુખો સત્યનું આચરણ કરે છે, જ્યારે સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો પુનર્જન્મમાં આવતા-જતા રહે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤ ਸੁਣਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ਹਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਇਕ ਸਾਖੀ ॥
har ke sant sunahu jan bhaaee har satigur kee ik saakhee |હે ભગવાનના સંતો, હે ભાગ્યના ભાઈઓ, સાચા ગુરુ દ્વારા ભગવાનના ઉપદેશને સાંભળો અને સાંભળો.
ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਤਿਨਿ ਜਨਿ ਲੈ ਹਿਰਦੈ ਰਾਖੀ ॥
jis dhur bhaag hovai mukh masatak tin jan lai hiradai raakhee |જેમના કપાળ પર સારી નિયતિ લખેલી હોય છે, તેઓ તેને પકડી લે છે અને તેને હૃદયમાં સમાવી લે છે.
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ਸਰੇਸਟ ਊਤਮ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਸਹਜੇ ਚਾਖੀ ॥
har amrit kathaa saresatt aootam gur bachanee sahaje chaakhee |ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, તેઓ સાહજિક રીતે ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ, ઉત્કૃષ્ટ અને અમૃત ઉપદેશનો સ્વાદ ચાખે છે.
ਤਹ ਭਇਆ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਮਿਟਿਆ ਅੰਧਿਆਰਾ ਜਿਉ ਸੂਰਜ ਰੈਣਿ ਕਿਰਾਖੀ ॥
tah bheaa pragaas mittiaa andhiaaraa jiau sooraj rain kiraakhee |દિવ્ય પ્રકાશ તેમના હૃદયમાં ચમકે છે, અને સૂર્યની જેમ જે રાત્રિના અંધકારને દૂર કરે છે, તે અજ્ઞાનતાના અંધકારને દૂર કરે છે.
ਅਦਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੋ ਦੇਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ॥੧੨॥
adisatt agochar alakh niranjan so dekhiaa guramukh aakhee |12|ગુરુમુખ તરીકે, તેઓ તેમની આંખોથી અદ્રશ્ય, અગોચર, અજ્ઞાત, નિષ્કલંક ભગવાનને જુએ છે. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ: