ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 794
ਕਿਆ ਤੂ ਸੋਇਆ ਜਾਗੁ ਇਆਨਾ ॥
kiaa too soeaa jaag eaanaa |તમે કેમ સૂઈ રહ્યા છો? જાગો, હે અજ્ઞાની મૂર્ખ!
ਤੈ ਜੀਵਨੁ ਜਗਿ ਸਚੁ ਕਰਿ ਜਾਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
tai jeevan jag sach kar jaanaa |1| rahaau |તમે માનો છો કે દુનિયામાં તમારું જીવન સાચું છે. ||1||થોભો ||
ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਦੀਆ ਸੁ ਰਿਜਕੁ ਅੰਬਰਾਵੈ ॥
jin jeeo deea su rijak anbaraavai |જેણે તમને જીવન આપ્યું છે તે તમને પોષણ પણ આપશે.
ਸਭ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਹਾਟੁ ਚਲਾਵੈ ॥
sabh ghatt bheetar haatt chalaavai |દરેક હૃદયમાં તે પોતાની દુકાન ચલાવે છે.
ਕਰਿ ਬੰਦਿਗੀ ਛਾਡਿ ਮੈ ਮੇਰਾ ॥
kar bandigee chhaadd mai meraa |ભગવાનનું ધ્યાન કરો, અને તમારા અહંકાર અને સ્વ-અહંકારનો ત્યાગ કરો.
ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਰਿ ਸਵੇਰਾ ॥੨॥
hiradai naam samaar saveraa |2|તમારા હૃદયમાં, ભગવાનના નામનું, ક્યારેક ચિંતન કરો. ||2||
ਜਨਮੁ ਸਿਰਾਨੋ ਪੰਥੁ ਨ ਸਵਾਰਾ ॥
janam siraano panth na savaaraa |તમારું જીવન પસાર થઈ ગયું છે, પરંતુ તમે તમારો રસ્તો ગોઠવ્યો નથી.
ਸਾਂਝ ਪਰੀ ਦਹ ਦਿਸ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
saanjh paree dah dis andhiaaraa |સાંજ પડી ગઈ છે, અને ટૂંક સમયમાં ચારે બાજુ અંધકાર છવાઈ જશે.
ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਨਿਦਾਨਿ ਦਿਵਾਨੇ ॥
keh ravidaas nidaan divaane |રવિ દાસ કહે છે, હે અજ્ઞાની પાગલ,
ਚੇਤਸਿ ਨਾਹੀ ਦੁਨੀਆ ਫਨ ਖਾਨੇ ॥੩॥੨॥
chetas naahee duneea fan khaane |3|2|શું તમને ખ્યાલ નથી કે આ દુનિયા મૃત્યુનું ઘર છે ?! ||3||2||
ਸੂਹੀ ॥
soohee |સૂહીઃ
ਊਚੇ ਮੰਦਰ ਸਾਲ ਰਸੋਈ ॥
aooche mandar saal rasoee |તમારી પાસે ઊંચી હવેલીઓ, હોલ અને રસોડા હોઈ શકે છે.
ਏਕ ਘਰੀ ਫੁਨਿ ਰਹਨੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥
ek gharee fun rahan na hoee |1|પરંતુ તમે મૃત્યુ પછી એક ક્ષણ માટે પણ તેમનામાં રહી શકતા નથી. ||1||
ਇਹੁ ਤਨੁ ਐਸਾ ਜੈਸੇ ਘਾਸ ਕੀ ਟਾਟੀ ॥
eihu tan aaisaa jaise ghaas kee ttaattee |આ શરીર ભૂસાના ઘર જેવું છે.
ਜਲਿ ਗਇਓ ਘਾਸੁ ਰਲਿ ਗਇਓ ਮਾਟੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jal geio ghaas ral geio maattee |1| rahaau |જ્યારે તે બળી જાય છે, ત્યારે તે ધૂળ સાથે ભળી જાય છે. ||1||થોભો ||
ਭਾਈ ਬੰਧ ਕੁਟੰਬ ਸਹੇਰਾ ॥
bhaaee bandh kuttanb saheraa |સ્વજનો, કુટુંબીજનો અને મિત્રો પણ કહેવા માંડે છે કે,
ਓਇ ਭੀ ਲਾਗੇ ਕਾਢੁ ਸਵੇਰਾ ॥੨॥
oe bhee laage kaadt saveraa |2|"તત્કાલ તેના શરીરને બહાર કાઢો!" ||2||
ਘਰ ਕੀ ਨਾਰਿ ਉਰਹਿ ਤਨ ਲਾਗੀ ॥
ghar kee naar ureh tan laagee |અને તેના ઘરની પત્ની, જે તેના શરીર અને હૃદય સાથે જોડાયેલી હતી,
ਉਹ ਤਉ ਭੂਤੁ ਭੂਤੁ ਕਰਿ ਭਾਗੀ ॥੩॥
auh tau bhoot bhoot kar bhaagee |3|બૂમ પાડીને ભાગી જાય છે, "ભૂત! ભૂત!" ||3||
ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਸਭੈ ਜਗੁ ਲੂਟਿਆ ॥
keh ravidaas sabhai jag loottiaa |રવિ દાસ કહે છે, આખી દુનિયા લૂંટાઈ ગઈ છે,
ਹਮ ਤਉ ਏਕ ਰਾਮੁ ਕਹਿ ਛੂਟਿਆ ॥੪॥੩॥
ham tau ek raam keh chhoottiaa |4|3|પરંતુ હું એક ભગવાનના નામનો જપ કરીને બચી ગયો છું. ||4||3||
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |રાગ સૂહી, શેખ ફરીદ જીનો શબ્દ:
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਬਾਣੀ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀ ਕੀ ॥
raag soohee baanee sekh fareed jee kee |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਤਪਿ ਤਪਿ ਲੁਹਿ ਲੁਹਿ ਹਾਥ ਮਰੋਰਉ ॥
tap tap luhi luhi haath marorau |બર્નિંગ અને બર્નિંગ, પીડા માં writhing, હું મારા હાથ writhing.
ਬਾਵਲਿ ਹੋਈ ਸੋ ਸਹੁ ਲੋਰਉ ॥
baaval hoee so sahu lorau |મારા પતિ ભગવાનને શોધતાં હું પાગલ થઈ ગઈ છું.
ਤੈ ਸਹਿ ਮਨ ਮਹਿ ਕੀਆ ਰੋਸੁ ॥
tai seh man meh keea ros |હે મારા પતિ ભગવાન, તમે તમારા મનમાં મારા પર નારાજ છો.
ਮੁਝੁ ਅਵਗਨ ਸਹ ਨਾਹੀ ਦੋਸੁ ॥੧॥
mujh avagan sah naahee dos |1|દોષ મારો છે, મારા પતિ ભગવાનનો નથી. ||1||
ਤੈ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਮੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਨੀ ॥
tai saahib kee mai saar na jaanee |હે મારા ભગવાન અને માસ્ટર, હું તમારી શ્રેષ્ઠતા અને મૂલ્યને જાણતો નથી.
ਜੋਬਨੁ ਖੋਇ ਪਾਛੈ ਪਛੁਤਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
joban khoe paachhai pachhutaanee |1| rahaau |મારી યુવાની બરબાદ કરીને, હવે મને પસ્તાવો થાય છે અને પસ્તાવો થાય છે. ||1||થોભો ||
ਕਾਲੀ ਕੋਇਲ ਤੂ ਕਿਤ ਗੁਨ ਕਾਲੀ ॥
kaalee koeil too kit gun kaalee |હે કાળા પક્ષી, તને કયા ગુણોએ કાળો બનાવ્યો છે?
ਅਪਨੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੇ ਹਉ ਬਿਰਹੈ ਜਾਲੀ ॥
apane preetam ke hau birahai jaalee |"હું મારા પ્રિયથી અલગ થવાથી બળી ગયો છું."
ਪਿਰਹਿ ਬਿਹੂਨ ਕਤਹਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
pireh bihoon kateh sukh paae |તેના પતિ ભગવાન વિના, કેવી રીતે આત્મા-કન્યા ક્યારેય શાંતિ મેળવી શકે?
ਜਾ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਤਾ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਾਏ ॥੨॥
jaa hoe kripaal taa prabhoo milaae |2|જ્યારે તે દયાળુ બને છે, ત્યારે ભગવાન આપણને પોતાની સાથે જોડી દે છે. ||2||
ਵਿਧਣ ਖੂਹੀ ਮੁੰਧ ਇਕੇਲੀ ॥
vidhan khoohee mundh ikelee |સંસારના ખાડામાં એકલવાયા આત્મા-કન્યા પીડાય છે.
ਨਾ ਕੋ ਸਾਥੀ ਨਾ ਕੋ ਬੇਲੀ ॥
naa ko saathee naa ko belee |તેણી પાસે કોઈ સાથી નથી, અને કોઈ મિત્રો નથી.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮੇਲੀ ॥
kar kirapaa prabh saadhasang melee |તેમની દયામાં, ભગવાને મને સાધ સંગત, પવિત્રની કંપની સાથે જોડ્યો છે.
ਜਾ ਫਿਰਿ ਦੇਖਾ ਤਾ ਮੇਰਾ ਅਲਹੁ ਬੇਲੀ ॥੩॥
jaa fir dekhaa taa meraa alahu belee |3|અને જ્યારે હું ફરીથી જોઉં છું, ત્યારે હું ભગવાનને મારા સહાયક તરીકે જોઉં છું. ||3||
ਵਾਟ ਹਮਾਰੀ ਖਰੀ ਉਡੀਣੀ ॥
vaatt hamaaree kharee uddeenee |મારે જે માર્ગ પર ચાલવું જોઈએ તે ખૂબ જ નિરાશાજનક છે.
ਖੰਨਿਅਹੁ ਤਿਖੀ ਬਹੁਤੁ ਪਿਈਣੀ ॥
khaniahu tikhee bahut pieenee |તે બે ધારવાળી તલવાર કરતાં તીક્ષ્ણ અને ખૂબ જ સાંકડી છે.
ਉਸੁ ਊਪਰਿ ਹੈ ਮਾਰਗੁ ਮੇਰਾ ॥
aus aoopar hai maarag meraa |ત્યાં જ મારો માર્ગ આવેલું છે.
ਸੇਖ ਫਰੀਦਾ ਪੰਥੁ ਸਮੑਾਰਿ ਸਵੇਰਾ ॥੪॥੧॥
sekh fareedaa panth samaar saveraa |4|1|હે શેખ ફરીદ, એ માર્ગનો વહેલો વિચાર કર. ||4||1||
ਸੂਹੀ ਲਲਿਤ ॥
soohee lalit |સૂહી, લલિત:
ਬੇੜਾ ਬੰਧਿ ਨ ਸਕਿਓ ਬੰਧਨ ਕੀ ਵੇਲਾ ॥
berraa bandh na sakio bandhan kee velaa |જ્યારે તમારી પાસે હોવું જોઈએ ત્યારે તમે તમારી જાતને તરાપો બનાવવા માટે સક્ષમ ન હતા.
ਭਰਿ ਸਰਵਰੁ ਜਬ ਊਛਲੈ ਤਬ ਤਰਣੁ ਦੁਹੇਲਾ ॥੧॥
bhar saravar jab aoochhalai tab taran duhelaa |1|જ્યારે સમુદ્ર મંથન કરે છે અને વહેતું હોય છે, ત્યારે તેને પાર કરવું ખૂબ મુશ્કેલ છે. ||1||
ਹਥੁ ਨ ਲਾਇ ਕਸੁੰਭੜੈ ਜਲਿ ਜਾਸੀ ਢੋਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hath na laae kasunbharrai jal jaasee dtolaa |1| rahaau |તમારા હાથથી કુસુમને સ્પર્શ કરશો નહીં; તેનો રંગ ઝાંખો પડી જશે, મારા પ્રિય. ||1||થોભો ||
ਇਕ ਆਪੀਨੑੈ ਪਤਲੀ ਸਹ ਕੇਰੇ ਬੋਲਾ ॥
eik aapeenaai patalee sah kere bolaa |પ્રથમ, કન્યા પોતે નબળી છે, અને પછી, તેના પતિ ભગવાનનો આદેશ સહન કરવો મુશ્કેલ છે.
ਦੁਧਾ ਥਣੀ ਨ ਆਵਈ ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਮੇਲਾ ॥੨॥
dudhaa thanee na aavee fir hoe na melaa |2|દૂધ સ્તન પર પાછું આવતું નથી; તે ફરીથી એકત્રિત કરવામાં આવશે નહીં. ||2||
ਕਹੈ ਫਰੀਦੁ ਸਹੇਲੀਹੋ ਸਹੁ ਅਲਾਏਸੀ ॥
kahai fareed saheleeho sahu alaaesee |ફરીદ કહે છે, હે મારા સાથીઓ, જ્યારે અમારા પતિ ભગવાન બોલાવે છે,
ਹੰਸੁ ਚਲਸੀ ਡੁੰਮਣਾ ਅਹਿ ਤਨੁ ਢੇਰੀ ਥੀਸੀ ॥੩॥੨॥
hans chalasee ddunmanaa eh tan dteree theesee |3|2|આત્મા પ્રયાણ કરે છે, હૃદયમાં ઉદાસી, અને આ શરીર ધૂળમાં પાછું આવે છે. ||3||2||