ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 113
ਤੂੰ ਆਪੇ ਹੀ ਘੜਿ ਭੰਨਿ ਸਵਾਰਹਿ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੮॥੫॥੬॥
toon aape hee gharr bhan savaareh naanak naam suhaavaniaa |8|5|6|તમે પોતે જ સર્જન, નાશ અને શણગાર કરો છો. હે નાનક, અમે નામથી શણગારેલા અને સુશોભિત છીએ. ||8||5||6||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |માજ, ત્રીજી મહેલ:
ਸਭ ਘਟ ਆਪੇ ਭੋਗਣਹਾਰਾ ॥
sabh ghatt aape bhoganahaaraa |તે સર્વ હૃદયનો આનંદ લેનાર છે.
ਅਲਖੁ ਵਰਤੈ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥
alakh varatai agam apaaraa |અદૃશ્ય, અગમ્ય અને અનંત સર્વત્ર વ્યાપ્ત છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਈਐ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥
gur kai sabad meraa har prabh dhiaaeeai sahaje sach samaavaniaa |1|મારા ભગવાન ભગવાનનું ધ્યાન, ગુરુના શબ્દ દ્વારા, હું સાહજિક રીતે સત્યમાં લીન થઈ ગયો છું. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree gurasabad man vasaavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ ગુરુના શબ્દને પોતાના મનમાં બેસાડે છે.
ਸਬਦੁ ਸੂਝੈ ਤਾ ਮਨ ਸਿਉ ਲੂਝੈ ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sabad soojhai taa man siau loojhai manasaa maar samaavaniaa |1| rahaau |જ્યારે કોઈ શબ્દ સમજે છે, ત્યારે તે પોતાના મન સાથે કુસ્તી કરે છે; પોતાની ઈચ્છાઓને વશ કરીને તે પ્રભુમાં ભળી જાય છે. ||1||થોભો ||
ਪੰਚ ਦੂਤ ਮੁਹਹਿ ਸੰਸਾਰਾ ॥
panch doot muheh sansaaraa |પાંચ શત્રુઓ જગતને લૂંટી રહ્યા છે.
ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਸੁਧਿ ਨ ਸਾਰਾ ॥
manamukh andhe sudh na saaraa |આંધળા, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો આ સમજી શકતા નથી કે કદર કરતા નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਅਪਣਾ ਘਰੁ ਰਾਖੈ ਪੰਚ ਦੂਤ ਸਬਦਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੨॥
guramukh hovai su apanaa ghar raakhai panch doot sabad pachaavaniaa |2|જે ગુરુમુખ બને છે-તેમના ઘરનું રક્ષણ થાય છે. શબ્દ દ્વારા પાંચ શત્રુઓનો નાશ થાય છે. ||2||
ਇਕਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ॥
eik guramukh sadaa sachai rang raate |ગુરુમુખો હંમેશ માટે સાચા માટેના પ્રેમથી રંગાયેલા છે.
ਸਹਜੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਮਾਤੇ ॥
sahaje prabh seveh anadin maate |તેઓ સાહજિક સરળતા સાથે ભગવાનની સેવા કરે છે. રાત-દિવસ, તેઓ તેમના પ્રેમના નશામાં છે.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
mil preetam sache gun gaaveh har dar sobhaa paavaniaa |3|તેમના પ્રિય સાથે મળીને, તેઓ સાચાના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે; તેઓ પ્રભુના દરબારમાં સન્માનિત થાય છે. ||3||
ਏਕਮ ਏਕੈ ਆਪੁ ਉਪਾਇਆ ॥
ekam ekai aap upaaeaa |પ્રથમ, જેણે પોતાને બનાવ્યો;
ਦੁਬਿਧਾ ਦੂਜਾ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ॥
dubidhaa doojaa tribidh maaeaa |બીજું, દ્વૈતની ભાવના; ત્રીજું, ત્રણ તબક્કાવાળી માયા.
ਚਉਥੀ ਪਉੜੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਊਚੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
chauthee paurree guramukh aoochee sacho sach kamaavaniaa |4|ચોથી અવસ્થા, સર્વોચ્ચ, ગુરુમુખ દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે, જે સત્યનું આચરણ કરે છે, અને માત્ર સત્ય. ||4||
ਸਭੁ ਹੈ ਸਚਾ ਜੇ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ॥
sabh hai sachaa je sache bhaavai |સાચા પ્રભુને જે ગમે છે તે બધું જ સાચું છે.
ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੋ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥
jin sach jaataa so sahaj samaavai |જેઓ સત્યને જાણે છે તેઓ સાહજિક શાંતિ અને શાંતિમાં ભળી જાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਸਚੇ ਸੇਵਹਿ ਸਾਚੇ ਜਾਇ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੫॥
guramukh karanee sache seveh saache jaae samaavaniaa |5|ગુરુમુખની જીવનશૈલી સાચા પ્રભુની સેવા કરવી છે. તે જાય છે અને સાચા ભગવાન સાથે ભળી જાય છે. ||5||
ਸਚੇ ਬਾਝਹੁ ਕੋ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਆ ॥
sache baajhahu ko avar na dooaa |સાચા વિના બીજું કોઈ જ નથી.
ਦੂਜੈ ਲਾਗਿ ਜਗੁ ਖਪਿ ਖਪਿ ਮੂਆ ॥
doojai laag jag khap khap mooaa |દ્વૈત સાથે આસક્ત, સંસાર વિચલિત અને મૃત્યુથી વ્યથિત છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਏਕੋ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
guramukh hovai su eko jaanai eko sev sukh paavaniaa |6|જે ગુરુમુખ બને છે તે એક જ જાણે છે. એકની સેવા કરવાથી શાંતિ મળે છે. ||6||
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥
jeea jant sabh saran tumaaree |બધા જીવો અને જીવો તમારા અભયારણ્યના રક્ષણમાં છે.
ਆਪੇ ਧਰਿ ਦੇਖਹਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀ ॥
aape dhar dekheh kachee pakee saaree |તમે બોર્ડ પર ચેસમેન મૂકો; તમે અપૂર્ણ અને સંપૂર્ણ પણ જુઓ છો.
ਅਨਦਿਨੁ ਆਪੇ ਕਾਰ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥
anadin aape kaar karaae aape mel milaavaniaa |7|રાત-દિવસ, તું લોકોને કામ કરાવે છે; તમે તેમને તમારી સાથે યુનિયનમાં જોડો. ||7||
ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੇਲਹਿ ਵੇਖਹਿ ਹਦੂਰਿ ॥
toon aape meleh vekheh hadoor |તમે પોતે જ એક થાઓ છો, અને તમે તમારી જાતને નજીકમાં જુઓ છો.
ਸਭ ਮਹਿ ਆਪਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥
sabh meh aap rahiaa bharapoor |તમે પોતે જ સર્વમાં વ્યાપેલા છો.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੬॥੭॥
naanak aape aap varatai guramukh sojhee paavaniaa |8|6|7|હે નાનક, ભગવાન પોતે સર્વત્ર વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે; માત્ર ગુરુમુખો જ આ સમજે છે. ||8||6||7||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |માજ, ત્રીજી મહેલ:
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਗੁਰ ਕੀ ਮੀਠੀ ॥
amrit baanee gur kee meetthee |ગુરુની બાનીનું અમૃત ખૂબ જ મધુર છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਕਿਨੈ ਚਖਿ ਡੀਠੀ ॥
guramukh viralai kinai chakh ddeetthee |તેને જોનારા અને ચાખનારા ગુરુમુખો દુર્લભ છે.
ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਪੀਵੈ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਬਦੁ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥੧॥
antar paragaas mahaa ras peevai dar sachai sabad vajaavaniaa |1|દૈવી પ્રકાશ અંદર ઉગે છે, અને પરમ સાર મળે છે. સાચા દરબારમાં, શબ્દનો શબ્દ સ્પંદન કરે છે. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree gur charanee chit laavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ તેમની ચેતના ગુરુના ચરણોમાં કેન્દ્રિત કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
satigur hai amrit sar saachaa man naavai mail chukaavaniaa |1| rahaau |સાચા ગુરુ એ અમૃતનો સાચો પૂલ છે; તેમાં સ્નાન કરવાથી મન બધી ગંદકીથી ધોવાઇ જાય છે. ||1||થોભો ||
ਤੇਰਾ ਸਚੇ ਕਿਨੈ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
teraa sache kinai ant na paaeaa |હે સાચા પ્રભુ, તમારી મર્યાદા કોઈને ખબર નથી.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
guraparasaad kinai viralai chit laaeaa |દુર્લભ એવા છે કે જેઓ ગુરુની કૃપાથી તેમની ચેતના તમારા પર કેન્દ્રિત કરે છે.
ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹਿ ਨ ਰਜਾ ਕਬਹੂੰ ਸਚੇ ਨਾਵੈ ਕੀ ਭੁਖ ਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥
tudh saalaeh na rajaa kabahoon sache naavai kee bhukh laavaniaa |2|તારી સ્તુતિ કરીને, હું ક્યારેય તૃપ્ત થતો નથી; સાચા નામની મને એટલી જ ભૂખ લાગે છે. ||2||
ਏਕੋ ਵੇਖਾ ਅਵਰੁ ਨ ਬੀਆ ॥
eko vekhaa avar na beea |હું ફક્ત એક જ જોઉં છું, અને બીજું કોઈ નથી.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥
guraparasaadee amrit peea |ગુરુની કૃપાથી, હું અમૃત અમૃત પીઉં છું.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਤਿਖਾ ਨਿਵਾਰੀ ਸਹਜੇ ਸੂਖਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥
gur kai sabad tikhaa nivaaree sahaje sookh samaavaniaa |3|ગુરુના શબ્દથી મારી તરસ છીપાય છે; હું સાહજિક શાંતિ અને શાંતિમાં લીન છું. ||3||
ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਲਰਿ ਤਿਆਗੈ ॥
ratan padaarath palar tiaagai |અમૂલ્ય રત્ન સ્ટ્રોની જેમ ફેંકી દેવામાં આવે છે;
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਾਗੈ ॥
manamukh andhaa doojai bhaae laagai |આંધળા સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો દ્વૈતના પ્રેમમાં જોડાયેલા છે.
ਜੋ ਬੀਜੈ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
jo beejai soee fal paae supanai sukh na paavaniaa |4|જેમ તેઓ વાવેતર કરે છે, તેમ તેઓ લણણી કરે છે. તેઓને તેમના સપનામાં પણ શાંતિ મળશે નહીં. ||4||
ਅਪਨੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ॥
apanee kirapaa kare soee jan paae |જેઓ તેમની દયાથી ધન્ય છે તેઓ પ્રભુને શોધે છે.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
gur kaa sabad man vasaae |ગુરુનો શબ્દ મનમાં રહે છે.