ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 159
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਮੂਰਖ ਆਪੁ ਜਣਾਵਹਿ ॥
bhagat kareh moorakh aap janaaveh |મૂર્ખ દેખાડીને ભક્તિ કરે છે;
ਨਚਿ ਨਚਿ ਟਪਹਿ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
nach nach ttapeh bahut dukh paaveh |તેઓ નાચે છે અને નાચે છે અને ચારે બાજુ કૂદી પડે છે, પરંતુ તેઓ માત્ર ભયંકર પીડાથી પીડાય છે.
ਨਚਿਐ ਟਪਿਐ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
nachiaai ttapiaai bhagat na hoe |નાચવા અને કૂદવાથી ભક્તિમય પૂજા થતી નથી.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਭਗਤਿ ਪਾਏ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੩॥
sabad marai bhagat paae jan soe |3|પણ જે શબ્દના વચનમાં મૃત્યુ પામે છે, તે ભક્તિમય ઉપાસના મેળવે છે. ||3||
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਭਗਤਿ ਕਰਾਏ ਸੋਇ ॥
bhagat vachhal bhagat karaae soe |ભગવાન તેમના ભક્તોના પ્રેમી છે; તે તેમને ભક્તિમય ઉપાસના કરવા પ્રેરિત કરે છે.
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਖੋਇ ॥
sachee bhagat vichahu aap khoe |સાચી ભક્તિ ઉપાસનામાં સ્વાર્થ અને અહંકારને અંદરથી દૂર કરવાનો સમાવેશ થાય છે.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਸਭ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
meraa prabh saachaa sabh bidh jaanai |મારા સાચા ભગવાન બધી રીતો અને માધ્યમો જાણે છે.
ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੪॥੨੪॥
naanak bakhase naam pachhaanai |4|4|24|હે નાનક, તે નામને ઓળખનારાઓને માફ કરે છે. ||4||4||24||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
gaurree guaareree mahalaa 3 |ગૌરી ગ્વારાયરી, ત્રીજી મહેલ:
ਮਨੁ ਮਾਰੇ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
man maare dhaat mar jaae |જ્યારે કોઈ પોતાના મનને મારીને વશ કરે છે ત્યારે તેનો ભટકતો સ્વભાવ પણ વશ થઈ જાય છે.
ਬਿਨੁ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
bin mooe kaise har paae |આવા મૃત્યુ વિના પ્રભુને કેવી રીતે મળે ?
ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
man marai daaroo jaanai koe |મનને મારવાની દવા થોડાક જ જાણે છે.
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
man sabad marai boojhai jan soe |1|જેનું મન શબ્દના વચનમાં મૃત્યુ પામે છે, તે તેને સમજે છે. ||1||
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
jis no bakhase de vaddiaaee |તે જેમને માફ કરે છે તેમને તે મહાનતા આપે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guraparasaad har vasai man aaee |1| rahaau |ગુરુની કૃપાથી ભગવાન મનમાં વાસ કરે છે. ||1||થોભો ||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
guramukh karanee kaar kamaavai |ગુરુમુખ સારા કાર્યો કરે છે;
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
taa is man kee sojhee paavai |આમ તેને આ મન સમજાય છે.
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
man mai mat maigal mikadaaraa |મન હાથી જેવું છે, દારૂના નશામાં છે.
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
gur ankas maar jeevaalanahaaraa |2|ગુરુ એ લાકડી છે જે તેને નિયંત્રિત કરે છે, અને તેને માર્ગ બતાવે છે. ||2||
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
man asaadh saadhai jan koe |મન બેકાબૂ છે; જેઓ તેને વશ કરે છે તે કેટલા દુર્લભ છે.
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
achar charai taa niramal hoe |જેઓ સ્થાવરને ખસેડે છે તે શુદ્ધ બને છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
guramukh ihu man leaa savaar |ગુરુમુખો આ મનને સુશોભિત અને સુશોભિત કરે છે.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
haumai vichahu taje vikaar |3|તેઓ અંદરથી અહંકાર અને ભ્રષ્ટાચારને દૂર કરે છે. ||3||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਾਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
jo dhur raakhian mel milaae |જેઓ, પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ દ્વારા, ભગવાનના સંઘમાં એક થાય છે,
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
kade na vichhurreh sabad samaae |તેમની પાસેથી ફરી ક્યારેય અલગ નથી; તેઓ શબ્દમાં સમાઈ જાય છે.
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਣੈ ॥
aapanee kalaa aape hee jaanai |તે પોતે પોતાની સર્વશક્તિમાન શક્તિને જાણે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੫॥੨੫॥
naanak guramukh naam pachhaanai |4|5|25|ઓ નાનક, ગુરૂમુખ ભગવાનના નામનો સાક્ષાત્કાર કરે છે. ||4||5||25||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
gaurree guaareree mahalaa 3 |ગૌરી ગ્વારાયરી, ત્રીજી મહેલ:
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ॥
haumai vich sabh jag bauraanaa |આખું જગત અહંકારમાં પાગલ થઈ ગયું છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਨਾ ॥
doojai bhaae bharam bhulaanaa |દ્વૈતના પ્રેમમાં, તે શંકાથી ભ્રમિત થાય છે.
ਬਹੁ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤਵੈ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
bahu chintaa chitavai aap na pachhaanaa |મન મહાન ચિંતાથી વિચલિત છે; કોઈ પોતાની જાતને ઓળખતું નથી.
ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਵਿਹਾਨਾ ॥੧॥
dhandhaa karatiaa anadin vihaanaa |1|પોતપોતાની બાબતોમાં વ્યસ્ત રહીને તેમની રાત અને દિવસો વીતી જાય છે. ||1||
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਰਮਹੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
hiradai raam ramahu mere bhaaee |હે મારા ભાગ્યના ભાઈઓ, તમારા હૃદયમાં ભગવાનનું ધ્યાન કરો.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guramukh rasanaa har rasan rasaaee |1| rahaau |ગુરુમુખની જીભ ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ સારનો સ્વાદ લે છે. ||1||થોભો ||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਿਰਦੈ ਜਿਨਿ ਰਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥
guramukh hiradai jin raam pachhaataa |ગુરુમુખો પ્રભુને પોતાના હૃદયમાં ઓળખે છે;
ਜਗਜੀਵਨੁ ਸੇਵਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤਾ ॥
jagajeevan sev jug chaare jaataa |તેઓ ભગવાન, વિશ્વના જીવનની સેવા કરે છે. તેઓ ચાર યુગમાં પ્રખ્યાત છે.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
haumai maar gur sabad pachhaataa |તેઓ અહંકારને વશ કરે છે, અને ગુરુના શબ્દની અનુભૂતિ કરે છે.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥੨॥
kripaa kare prabh karam bidhaataa |2|ભગવાન, ભાગ્યના આર્કિટેક્ટ, તેમના પર તેમની દયા વરસાવે છે. ||2||
ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਜੋ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥
se jan sache jo gur sabad milaae |સાચા છે જેઓ ગુરુના શબ્દમાં ભળી જાય છે;
ਧਾਵਤ ਵਰਜੇ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
dhaavat varaje tthaak rahaae |તેઓ તેમના ભટકતા મનને રોકે છે અને તેને સ્થિર રાખે છે.
ਨਾਮੁ ਨਵ ਨਿਧਿ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ॥
naam nav nidh gur te paae |નામ, ભગવાનનું નામ, નવ ખજાના છે. તે ગુરુ પાસેથી મળે છે.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥੩॥
har kirapaa te har vasai man aae |3|પ્રભુની કૃપાથી પ્રભુ મનમાં વાસ કરવા આવે છે. ||3||
ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਰਤਿਆ ਸੁਖੁ ਸਾਂਤਿ ਸਰੀਰ ॥
raam raam karatiaa sukh saant sareer |ભગવાન, રામ, રામના નામનો જાપ કરવાથી શરીર શાંત અને શાંત બને છે.
ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਨ ਲਾਗੈ ਜਮ ਪੀਰ ॥
antar vasai na laagai jam peer |તે અંદર ઊંડે સુધી રહે છે - મૃત્યુની પીડા તેને સ્પર્શતી નથી.
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਵਜੀਰ ॥
aape saahib aap vajeer |તે પોતે જ આપણા પ્રભુ અને ગુરુ છે; તેઓ તેમના પોતાના સલાહકાર છે.
ਨਾਨਕ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰ ॥੪॥੬॥੨੬॥
naanak sev sadaa har gunee gaheer |4|6|26|હે નાનક, સદા પ્રભુની સેવા કરો; તે ભવ્ય ગુણોનો ખજાનો છે. ||4||6||26||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
gaurree guaareree mahalaa 3 |ગૌરી ગ્વારાયરી, ત્રીજી મહેલ:
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਨਾ ॥
so kiau visarai jis ke jeea paraanaa |આત્મા અને જીવનનો શ્વાસ જેની પાસે છે તેને શા માટે ભૂલીએ?
ਸੋ ਕਿਉ ਵਿਸਰੈ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥
so kiau visarai sabh maeh samaanaa |જે સર્વ વ્યાપી છે તેને શા માટે ભૂલીએ?
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦਰਗਹ ਪਤਿ ਪਰਵਾਨਾ ॥੧॥
jit seviaai daragah pat paravaanaa |1|તેની સેવા કરવાથી, વ્યક્તિ ભગવાનના દરબારમાં સન્માનિત અને સ્વીકારવામાં આવે છે. ||1||
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
har ke naam vittahu bal jaau |હું પ્રભુના નામને બલિદાન છું.
ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਤਦਿ ਹੀ ਮਰਿ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
toon visareh tad hee mar jaau |1| rahaau |જો હું તને ભૂલી જાઉં, તો તે જ ક્ષણે હું મરી જઈશ. ||1||થોભો ||
ਤਿਨ ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਜਿ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ॥
tin toon visareh ji tudh aap bhulaae |જેમને તમે પોતે ગેરમાર્ગે દોર્યા છે તેઓ તમને ભૂલી જાય છે.