ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 796
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
aaisaa naam niranjan deo |આ નિષ્કલંક, દિવ્ય ભગવાનનું નામ છે.
ਹਉ ਜਾਚਿਕੁ ਤੂ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
hau jaachik too alakh abheo |1| rahaau |હું માત્ર ભિખારી છું; તમે અદ્રશ્ય અને અજાણ્યા છો. ||1||થોભો ||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਧਰਕਟੀ ਨਾਰਿ ॥
maaeaa mohu dharakattee naar |માયાનો પ્રેમ શાપિત સ્ત્રી જેવો છે,
ਭੂੰਡੀ ਕਾਮਣਿ ਕਾਮਣਿਆਰਿ ॥
bhoonddee kaaman kaamaniaar |નીચ, ગંદા અને અસ્પષ્ટ.
ਰਾਜੁ ਰੂਪੁ ਝੂਠਾ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥
raaj roop jhootthaa din chaar |શક્તિ અને સુંદરતા ખોટા છે, અને માત્ર થોડા દિવસો માટે જ રહે છે.
ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਚਾਨਣੁ ਅੰਧਿਆਰਿ ॥੨॥
naam milai chaanan andhiaar |2|પરંતુ જ્યારે કોઈને નામનો આશીર્વાદ મળે છે, ત્યારે અંદરનો અંધકાર પ્રકાશિત થાય છે. ||2||
ਚਖਿ ਛੋਡੀ ਸਹਸਾ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥
chakh chhoddee sahasaa nahee koe |મેં માયાનો સ્વાદ ચાખ્યો અને તેનો ત્યાગ કર્યો, અને હવે, મને કોઈ શંકા નથી.
ਬਾਪੁ ਦਿਸੈ ਵੇਜਾਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥
baap disai vejaat na hoe |જેનો પિતા જાણીતો છે, તે ગેરકાયદેસર ન હોઈ શકે.
ਏਕੇ ਕਉ ਨਾਹੀ ਭਉ ਕੋਇ ॥
eke kau naahee bhau koe |જે એક ભગવાનનો છે, તેને કોઈ ભય નથી.
ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰਾਵੈ ਸੋਇ ॥੩॥
karataa kare karaavai soe |3|નિર્માતા કાર્ય કરે છે, અને બધાને કાર્ય કરવા માટેનું કારણ બને છે. ||3||
ਸਬਦਿ ਮੁਏ ਮਨੁ ਮਨ ਤੇ ਮਾਰਿਆ ॥
sabad mue man man te maariaa |જે વ્યક્તિ શબ્દના શબ્દમાં મૃત્યુ પામે છે તે તેના મન દ્વારા, તેના મનને જીતી લે છે.
ਠਾਕਿ ਰਹੇ ਮਨੁ ਸਾਚੈ ਧਾਰਿਆ ॥
tthaak rahe man saachai dhaariaa |પોતાના મનને સંયમિત રાખીને, તે સાચા પ્રભુને પોતાના હૃદયમાં સમાવે છે.
ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਗੁਰ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ॥
avar na soojhai gur kau vaariaa |તે અન્ય કોઈને જાણતો નથી, અને તે ગુરુને બલિદાન છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਨਿਸਤਾਰਿਆ ॥੪॥੩॥
naanak naam rate nisataariaa |4|3|હે નાનક, નામ સાથે સંલગ્ન, તે મુક્તિ પામે છે. ||4||3||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
bilaaval mahalaa 1 |બિલાવલ, પ્રથમ મહેલ:
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਮਨੁ ਸਹਜ ਧਿਆਨੇ ॥
gur bachanee man sahaj dhiaane |ગુરુના ઉપદેશના શબ્દ દ્વારા મન સાહજિક રીતે પ્રભુનું ધ્યાન કરે છે.
ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਮਨੁ ਮਾਨੇ ॥
har kai rang rataa man maane |પ્રભુના પ્રેમથી રંગાઈને મન સંતુષ્ટ થાય છે.
ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਿ ਭੁਲੇ ਬਉਰਾਨੇ ॥
manamukh bharam bhule bauraane |પાગલ, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો શંકાથી ભ્રમિત થઈને ભટકે છે.
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨੇ ॥੧॥
har bin kiau raheeai gur sabad pachhaane |1|પ્રભુ વિના કોઈ કેવી રીતે ટકી શકે? ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તે સાક્ષાત્કાર પામે છે. ||1||
ਬਿਨੁ ਦਰਸਨ ਕੈਸੇ ਜੀਵਉ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥
bin darasan kaise jeevau meree maaee |તેમના દર્શનના ધન્ય દર્શન વિના, હે મારી માતા, હું કેવી રીતે જીવી શકું?
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਜੀਅਰਾ ਰਹਿ ਨ ਸਕੈ ਖਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har bin jeearaa reh na sakai khin satigur boojh bujhaaee |1| rahaau |ભગવાન વિના, મારો આત્મા એક ક્ષણ માટે પણ ટકી શકશે નહીં; સાચા ગુરુએ મને આ સમજવામાં મદદ કરી છે. ||1||થોભો ||
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਸਰੈ ਹਉ ਮਰਉ ਦੁਖਾਲੀ ॥
meraa prabh bisarai hau mrau dukhaalee |મારા ભગવાનને ભૂલીને, હું પીડામાં મરી જાઉં છું.
ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਜਪਉ ਅਪੁਨੇ ਹਰਿ ਭਾਲੀ ॥
saas giraas jpau apune har bhaalee |દરેક શ્વાસ અને ખોરાકના ટુકડા સાથે, હું મારા ભગવાનનું ધ્યાન કરું છું, અને તેને શોધું છું.
ਸਦ ਬੈਰਾਗਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਹਾਲੀ ॥
sad bairaagan har naam nihaalee |હું સદા અલિપ્ત રહું છું, પણ પ્રભુના નામથી હું મોહિત થયો છું.
ਅਬ ਜਾਨੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਨਾਲੀ ॥੨॥
ab jaane guramukh har naalee |2|હવે, ગુરુમુખ તરીકે, હું જાણું છું કે ભગવાન હંમેશા મારી સાથે છે. ||2||
ਅਕਥ ਕਥਾ ਕਹੀਐ ਗੁਰ ਭਾਇ ॥
akath kathaa kaheeai gur bhaae |અસ્પષ્ટ વાણી બોલાય છે, ગુરુની ઇચ્છાથી.
ਪ੍ਰਭੁ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਦੇਇ ਦਿਖਾਇ ॥
prabh agam agochar dee dikhaae |તે આપણને બતાવે છે કે ભગવાન અગમ્ય અને અગમ્ય છે.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਰਣੀ ਕਿਆ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
bin gur karanee kiaa kaar kamaae |ગુરુ વિના, આપણે કઈ જીવનશૈલીનો અભ્યાસ કરી શકીએ અને આપણે શું કામ કરી શકીએ?
ਹਉਮੈ ਮੇਟਿ ਚਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥੩॥
haumai mett chalai gur sabad samaae |3|અહંકારને નાબૂદ કરીને, અને ગુરુની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલતાં, હું શબ્દના શબ્દમાં લીન થઈ ગયો છું. ||3||
ਮਨਮੁਖੁ ਵਿਛੁੜੈ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ॥
manamukh vichhurrai khottee raas |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ભગવાનથી વિખૂટા પડે છે, ખોટી સંપત્તિ ભેગી કરે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਸਾਬਾਸਿ ॥
guramukh naam milai saabaas |ગુરુમુખો ભગવાનના નામના મહિમા સાથે ઉજવવામાં આવે છે.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸ ॥
har kirapaa dhaaree daasan daas |પ્રભુએ મારા પર પોતાની કૃપા વરસાવી છે, અને મને તેમના દાસોનો ગુલામ બનાવ્યો છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ॥੪॥੪॥
jan naanak har naam dhan raas |4|4|ભગવાનનું નામ સેવક નાનકની સંપત્તિ અને મૂડી છે. ||4||4||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥
bilaaval mahalaa 3 ghar 1 |બિલાવલ, ત્રીજું મહેલ, પ્રથમ ઘર:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਖਾਇਆ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਸੋਇਆ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਕਾਪੜੁ ਅੰਗਿ ਚੜਾਇਆ ॥
dhrig dhrig khaaeaa dhrig dhrig soeaa dhrig dhrig kaaparr ang charraaeaa |શાપિત, શાપિત ખોરાક છે; શાપિત, શાપિત ઊંઘ છે; શાપિત, શાપિત છે શરીર પર પહેરેલા કપડાં.
ਧ੍ਰਿਗੁ ਸਰੀਰੁ ਕੁਟੰਬ ਸਹਿਤ ਸਿਉ ਜਿਤੁ ਹੁਣਿ ਖਸਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
dhrig sareer kuttanb sahit siau jit hun khasam na paaeaa |પરિવાર અને મિત્રો સહિત શરીર શ્રાપિત છે, જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ આ જીવનમાં તેના ભગવાન અને માસ્ટરને શોધી શકતો નથી.
ਪਉੜੀ ਛੁੜਕੀ ਫਿਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਅਹਿਲਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥੧॥
paurree chhurrakee fir haath na aavai ahilaa janam gavaaeaa |1|તે સીડીનું પગથિયું ચૂકી જાય છે, અને આ તક ફરીથી તેના હાથમાં આવશે નહીં; તેનું જીવન નકામું, નકામું છે. ||1||
ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਨ ਦੇਈ ਲਿਵ ਲਾਗਣਿ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਣ ਵਿਸਾਰੇ ॥
doojaa bhaau na deee liv laagan jin har ke charan visaare |દ્વૈતનો પ્રેમ તેને પ્રેમથી તેનું ધ્યાન પ્રભુ પર કેન્દ્રિત કરવાની મંજૂરી આપતું નથી; તે પ્રભુના ચરણોને ભૂલી જાય છે.
ਜਗਜੀਵਨ ਦਾਤਾ ਜਨ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ਤਿਨ ਕੇ ਤੈ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jagajeevan daataa jan sevak tere tin ke tai dookh nivaare |1| rahaau |હે વિશ્વના જીવન, હે મહાન દાતા, તમે તમારા નમ્ર સેવકોના દુ:ખને દૂર કરો. ||1||થોભો ||
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆਪਤਿ ਦਾਤਾ ਕਿਆ ਏਹਿ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ॥
too deaal deaapat daataa kiaa ehi jant vichaare |તમે દયાળુ છો, હે દયાના મહાન દાતા; આ ગરીબ માણસો શું છે?
ਮੁਕਤ ਬੰਧ ਸਭਿ ਤੁਝ ਤੇ ਹੋਏ ਐਸਾ ਆਖਿ ਵਖਾਣੇ ॥
mukat bandh sabh tujh te hoe aaisaa aakh vakhaane |બધા તમારા દ્વારા મુક્ત અથવા બંધનમાં મૂકવામાં આવ્યા છે; આ બધું એક કહી શકે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਮੁਕਤੁ ਕਹੀਐ ਮਨਮੁਖ ਬੰਧ ਵਿਚਾਰੇ ॥੨॥
guramukh hovai so mukat kaheeai manamukh bandh vichaare |2|જે ગુરુમુખ બને છે તે મુક્ત કહેવાય છે, જ્યારે ગરીબ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો બંધનમાં હોય છે. ||2||
ਸੋ ਜਨੁ ਮੁਕਤੁ ਜਿਸੁ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹਰਿ ਨਾਲੇ ॥
so jan mukat jis ek liv laagee sadaa rahai har naale |તે જ મુક્ત થાય છે, જે પ્રેમપૂર્વક પોતાનું ધ્યાન એક ભગવાન પર કેન્દ્રિત કરે છે, હંમેશા ભગવાન સાથે રહે છે.
ਤਿਨ ਕੀ ਗਹਣ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਈ ਸਚੈ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ॥
tin kee gahan gat kahee na jaaee sachai aap savaare |તેની ઊંડાઈ અને સ્થિતિનું વર્ણન કરી શકાતું નથી. સાચા પ્રભુ પોતે તેને શણગારે છે.