ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 601
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |સોરત, ત્રીજી મહેલ:
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੁਧੁ ਨੋ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀ ਪਿਆਰੇ ਜਿਚਰੁ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਹੈ ਸਾਸਾ ॥
har jeeo tudh no sadaa saalaahee piaare jichar ghatt antar hai saasaa |પ્રિય પ્રિય ભગવાન, જ્યાં સુધી મારા શરીરમાં શ્વાસ છે ત્યાં સુધી હું નિરંતર તમારી સ્તુતિ કરું છું.
ਇਕੁ ਪਲੁ ਖਿਨੁ ਵਿਸਰਹਿ ਤੂ ਸੁਆਮੀ ਜਾਣਉ ਬਰਸ ਪਚਾਸਾ ॥
eik pal khin visareh too suaamee jaanau baras pachaasaa |જો હું તમને એક ક્ષણ માટે, એક ક્ષણ માટે પણ ભૂલી જાઉં, હે પ્રભુ, તે મારા માટે પચાસ વર્ષ સમાન હશે.
ਹਮ ਮੂੜ ਮੁਗਧ ਸਦਾ ਸੇ ਭਾਈ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪ੍ਰਗਾਸਾ ॥੧॥
ham moorr mugadh sadaa se bhaaee gur kai sabad pragaasaa |1|હે નિયતિના ભાઈઓ, હું હંમેશા એવો મૂર્ખ અને મૂર્ખ હતો, પણ હવે, ગુરુના શબ્દ દ્વારા, મારું મન પ્રબુદ્ધ થયું છે. ||1||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੁਮ ਆਪੇ ਦੇਹੁ ਬੁਝਾਈ ॥
har jeeo tum aape dehu bujhaaee |પ્રિય ભગવાન, તમે પોતે જ સમજણ આપો છો.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੁਧੁ ਵਿਟਹੁ ਵਾਰਿਆ ਸਦ ਹੀ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
har jeeo tudh vittahu vaariaa sad hee tere naam vittahu bal jaaee | rahaau |પ્રિય ભગવાન, હું તમારા માટે કાયમ બલિદાન છું; હું તમારા નામને સમર્પિત અને સમર્પિત છું. ||થોભો||
ਹਮ ਸਬਦਿ ਮੁਏ ਸਬਦਿ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲੇ ਭਾਈ ਸਬਦੇ ਹੀ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈ ॥
ham sabad mue sabad maar jeevaale bhaaee sabade hee mukat paaee |હું શબ્દના શબ્દમાં મૃત્યુ પામ્યો છું, અને શબ્દ દ્વારા, હું જીવતો હોવા છતાં મરી ગયો છું, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; શબ્દ દ્વારા, હું મુક્ત થયો છું.
ਸਬਦੇ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਈ ॥
sabade man tan niramal hoaa har vasiaa man aaee |શબ્દ દ્વારા, મારું મન અને શરીર શુદ્ધ થયું છે, અને ભગવાન મારા મનમાં વાસ કરવા આવ્યા છે.
ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਦਾਤਾ ਜਿਤੁ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੨॥
sabad gur daataa jit man raataa har siau rahiaa samaaee |2|ગુરુ શબ્દ આપનાર છે; મારું મન તેનામાં રંગાયેલું છે, અને હું પ્રભુમાં લીન રહું છું. ||2||
ਸਬਦੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਸੇ ਅੰਨੇ ਬੋਲੇ ਸੇ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਾ ॥
sabad na jaaneh se ane bole se kit aae sansaaraa |જેઓ શબ્દને જાણતા નથી તેઓ અંધ અને બહેરા છે; તેઓએ દુનિયામાં આવવાની તસ્દી કેમ લીધી?
ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਪਾਇਆ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥
har ras na paaeaa birathaa janam gavaaeaa jameh vaaro vaaraa |તેઓ ભગવાનના અમૃતનો સૂક્ષ્મ સાર પ્રાપ્ત કરતા નથી; તેઓ તેમના જીવનને બગાડે છે, અને ફરીથી અને ફરીથી પુનર્જન્મ પામે છે.
ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਬਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੇ ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਗੁਬਾਰਾ ॥੩॥
bisattaa ke keerre bisattaa maeh samaane manamukh mugadh gubaaraa |3|આંધળા, મૂર્ખ, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ખાતરમાં ગોળ જેવા હોય છે, અને ખાતરમાં તેઓ સડી જાય છે. ||3||
ਆਪੇ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਮਾਰਗਿ ਲਾਏ ਭਾਈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
aape kar vekhai maarag laae bhaaee tis bin avar na koee |ભગવાન પોતે આપણને બનાવે છે, આપણી દેખરેખ રાખે છે અને આપણને પાથ પર મૂકે છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; તેના સિવાય બીજું કોઈ નથી.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਭਾਈ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥
jo dhur likhiaa su koe na mettai bhaaee karataa kare su hoee |જે પૂર્વનિર્ધારિત છે તેને કોઈ ભૂંસી શકતું નથી, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; નિર્માતા જે ઈચ્છે છે તે થાય છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਭਾਈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥੪॥੪॥
naanak naam vasiaa man antar bhaaee avar na doojaa koee |4|4|ઓ નાનક, નામ, ભગવાનનું નામ, મનની અંદર રહે છે; હે ભાગ્યના ભાઈ-બહેનો, બીજું કોઈ જ નથી. ||4||4||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |સોરત, ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੇ ॥
guramukh bhagat kareh prabh bhaaveh anadin naam vakhaane |ગુરુમુખો ભક્તિમય ઉપાસના કરે છે, અને ભગવાનને પ્રસન્ન કરે છે; રાત દિવસ તેઓ ભગવાનના નામનો જપ કરે છે.
ਭਗਤਾ ਕੀ ਸਾਰ ਕਰਹਿ ਆਪਿ ਰਾਖਹਿ ਜੋ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਣੇ ॥
bhagataa kee saar kareh aap raakheh jo terai man bhaane |તમે સ્વયં તમારા ભક્તોની રક્ષા કરો છો અને તેમની સંભાળ રાખો છો, જે તમારા મનને પ્રસન્ન કરે છે.
ਤੂ ਗੁਣਦਾਤਾ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਣੇ ॥੧॥
too gunadaataa sabad pachhaataa gun keh gunee samaane |1|તમે ગુણના દાતા છો, તમારા શબ્દના શબ્દ દ્વારા સમજાયું. તમારા મહિમાનું ઉચ્ચારણ કરીને, અમે તમારી સાથે ભળીએ છીએ, હે ભવ્ય ભગવાન. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਦਾ ਸਮਾਲਿ ॥
man mere har jeeo sadaa samaal |હે મારા મન, પ્રિય ભગવાનને હંમેશા યાદ કર.
ਅੰਤ ਕਾਲਿ ਤੇਰਾ ਬੇਲੀ ਹੋਵੈ ਸਦਾ ਨਿਬਹੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ant kaal teraa belee hovai sadaa nibahai terai naal | rahaau |ખૂબ જ છેલ્લી ક્ષણે, તે એકલો જ તમારો શ્રેષ્ઠ મિત્ર હશે; તે હંમેશા તમારી પડખે ઊભા રહેશે. ||થોભો||
ਦੁਸਟ ਚਉਕੜੀ ਸਦਾ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥
dusatt chaukarree sadaa koorr kamaaveh naa boojheh veechaare |દુષ્ટ શત્રુઓનો મેળાવડો હંમેશા જૂઠાણું આચરશે; તેઓ સમજણનો વિચાર કરતા નથી.
ਨਿੰਦਾ ਦੁਸਟੀ ਤੇ ਕਿਨਿ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ਹਰਣਾਖਸ ਨਖਹਿ ਬਿਦਾਰੇ ॥
nindaa dusattee te kin fal paaeaa haranaakhas nakheh bidaare |દુષ્ટ શત્રુઓની નિંદાથી ફળ કોણ મેળવી શકે? યાદ રાખો કે હરનાખાશ ભગવાનના પંજાથી ફાટી ગયો હતો.
ਪ੍ਰਹਿਲਾਦੁ ਜਨੁ ਸਦ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਹਰਿ ਜੀਉ ਲਏ ਉਬਾਰੇ ॥੨॥
prahilaad jan sad har gun gaavai har jeeo le ubaare |2|પ્રભુના નમ્ર સેવક પ્રહલાદે સતત પ્રભુના ગુણગાન ગાયા અને પ્રિય ભગવાને તેને બચાવ્યો. ||2||
ਆਪਸ ਕਉ ਬਹੁ ਭਲਾ ਕਰਿ ਜਾਣਹਿ ਮਨਮੁਖਿ ਮਤਿ ਨ ਕਾਈ ॥
aapas kau bahu bhalaa kar jaaneh manamukh mat na kaaee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો પોતાને અત્યંત સદાચારી તરીકે જુએ છે; તેમની પાસે બિલકુલ સમજ નથી.
ਸਾਧੂ ਜਨ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਵਿਆਪੇ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਈ ॥
saadhoo jan kee nindaa viaape jaasan janam gavaaee |તેઓ નમ્ર આધ્યાત્મિક લોકોની નિંદામાં વ્યસ્ત રહે છે; તેઓ તેમના જીવનને બગાડે છે, અને પછી તેઓએ વિદાય લેવી પડશે.
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਕਦੇ ਚੇਤਹਿ ਨਾਹੀ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਈ ॥੩॥
raam naam kade cheteh naahee ant ge pachhutaaee |3|તેઓ ક્યારેય ભગવાનના નામનો વિચાર કરતા નથી, અને અંતે, તેઓ પસ્તાવો અને પસ્તાવો કરીને વિદાય લે છે. ||3||
ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਭਗਤਾ ਕਾ ਕੀਤਾ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਆਪਿ ਲਾਏ ॥
safal janam bhagataa kaa keetaa gur sevaa aap laae |ભગવાન તેમના ભક્તોના જીવનને ફળદાયી બનાવે છે; તે પોતે જ તેમને ગુરુની સેવા સાથે જોડે છે.
ਸਬਦੇ ਰਾਤੇ ਸਹਜੇ ਮਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥
sabade raate sahaje maate anadin har gun gaae |શબ્દના શબ્દથી રંગાયેલા, અને આકાશી આનંદના નશામાં, રાત અને દિવસ, તેઓ ભગવાનના ગૌરવપૂર્ણ ગુણગાન ગાય છે.
ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਹਉ ਲਾਗਾ ਤਿਨ ਕੈ ਪਾਏ ॥੪॥੫॥
naanak daas kahai benantee hau laagaa tin kai paae |4|5|ગુલામ નાનક આ પ્રાર્થના કરે છે: હે ભગવાન, કૃપા કરીને, મને તેમના ચરણોમાં પડવા દો. ||4||5||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |સોરત, ત્રીજી મહેલ:
ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਖਾ ਬੰਧਪੁ ਹੈ ਭਾਈ ਜਿ ਗੁਰ ਕੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਆਵੈ ॥
so sikh sakhaa bandhap hai bhaaee ji gur ke bhaane vich aavai |તે એકલો જ શીખ, મિત્ર, સંબંધી અને ભાઈ-બહેન છે, જે ગુરુની ઇચ્છાના માર્ગે ચાલે છે.
ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਭਾਈ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਵੈ ॥
aapanai bhaanai jo chalai bhaaee vichhurr chottaa khaavai |જે પોતાની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે, હે ભાગ્યના ભાઈ-બહેનો, ભગવાનથી અલગતા ભોગવે છે, અને તેને સજા થશે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੁਖੁ ਕਦੇ ਨ ਪਾਵੈ ਭਾਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਪਛੋਤਾਵੈ ॥੧॥
bin satigur sukh kade na paavai bhaaee fir fir pachhotaavai |1|સાચા ગુરુ વિના, શાંતિ ક્યારેય પ્રાપ્ત થતી નથી, હે ભાગ્યના ભાઈઓ; ફરીથી અને ફરીથી, તે પસ્તાવો કરે છે અને પસ્તાવો કરે છે. ||1||
ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਸੁਹੇਲੇ ਭਾਈ ॥
har ke daas suhele bhaaee |હે ભાગ્યના ભાઈઓ, પ્રભુના દાસ ખુશ છે.