ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1091
ਭੋਲਤਣਿ ਭੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੇਕੈ ਪਾਧਰ ਹੀਡੁ ॥
bholatan bhai man vasai hekai paadhar heedd |ભગવાનનો ભય નિર્દોષના મનમાં રહે છે; આ એક ભગવાનનો સીધો માર્ગ છે.
ਅਤਿ ਡਾਹਪਣਿ ਦੁਖੁ ਘਣੋ ਤੀਨੇ ਥਾਵ ਭਰੀਡੁ ॥੧॥
at ddaahapan dukh ghano teene thaav bhareedd |1|ઈર્ષ્યા અને ઈર્ષ્યા ભયંકર પીડા લાવે છે, અને ત્રણેય જગતમાં વ્યક્તિ શાપિત છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਮਾਂਦਲੁ ਬੇਦਿ ਸਿ ਬਾਜਣੋ ਘਣੋ ਧੜੀਐ ਜੋਇ ॥
maandal bed si baajano ghano dharreeai joe |વેદના ઢોલ વાઇબ્રેટ કરે છે, વિવાદ અને વિભાજન લાવે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਬੀਜਉ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥੨॥
naanak naam samaal too beejau avar na koe |2|હે નાનક, ભગવાનના નામનું ચિંતન કરો; તેના સિવાય કોઈ નથી. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਸਾਗਰੁ ਗੁਣੀ ਅਥਾਹੁ ਕਿਨਿ ਹਾਥਾਲਾ ਦੇਖੀਐ ॥
saagar gunee athaahu kin haathaalaa dekheeai |ત્રણ ગુણોનો વિશ્વ-સાગર અકલ્પ્ય ઊંડો છે; તેનું તળિયું કેવી રીતે જોઈ શકાય?
ਵਡਾ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪਾਰਿ ਪਵਾ ॥
vaddaa veparavaahu satigur milai ta paar pavaa |જો હું મહાન, આત્મનિર્ભર સાચા ગુરુ સાથે મળીશ, તો હું પાર કરીશ.
ਮਝ ਭਰਿ ਦੁਖ ਬਦੁਖ ॥
majh bhar dukh badukh |આ મહાસાગર દુઃખ અને વેદનાથી ભરેલો છે.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਸੈ ਨ ਲਥੀ ਭੁਖ ॥੩॥
naanak sache naam bin kisai na lathee bhukh |3|હે નાનક, સાચા નામ વિના કોઈની ભૂખ શાંત થતી નથી. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਨੀ ਅੰਦਰੁ ਭਾਲਿਆ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥
jinee andar bhaaliaa gur sabad suhaavai |જેઓ ગુરુના શબ્દના માધ્યમથી પોતાના આંતરિક જીવોને શોધે છે, તેઓ ઉત્કૃષ્ટ અને સુશોભિત થાય છે.
ਜੋ ਇਛਨਿ ਸੋ ਪਾਇਦੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
jo ichhan so paaeide har naam dhiaavai |ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરીને તેઓ જે ઈચ્છે છે તે પ્રાપ્ત કરે છે.
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
jis no kripaa kare tis gur milai so har gun gaavai |જે ભગવાનની કૃપાથી ધન્ય છે, તે ગુરુને મળે છે; તે ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે.
ਧਰਮ ਰਾਇ ਤਿਨ ਕਾ ਮਿਤੁ ਹੈ ਜਮ ਮਗਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥
dharam raae tin kaa mit hai jam mag na paavai |ધર્મનો ન્યાયી ન્યાયાધીશ તેનો મિત્ર છે; તેને મૃત્યુના માર્ગ પર ચાલવાની જરૂર નથી.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧੪॥
har naam dhiaaveh dinas raat har naam samaavai |14|તે દિવસરાત પ્રભુના નામનું ધ્યાન કરે છે; તે ભગવાનના નામમાં લીન અને લીન થઈ જાય છે. ||14||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਸੁਣੀਐ ਏਕੁ ਵਖਾਣੀਐ ਸੁਰਗਿ ਮਿਰਤਿ ਪਇਆਲਿ ॥
suneeai ek vakhaaneeai surag mirat peaal |એક ભગવાનનું નામ સાંભળો અને બોલો, જે આકાશમાં, આ જગતમાં અને પાતાળના પાતાળ પ્રદેશોમાં વ્યાપેલા છે.
ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਈ ਮੇਟਿਆ ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਨਾਲਿ ॥
hukam na jaaee mettiaa jo likhiaa so naal |તેમની આજ્ઞાનો હુકમ ભૂંસી શકાતો નથી; તેણે જે કંઈ લખ્યું છે, તે નશ્વર સાથે જશે.
ਕਉਣੁ ਮੂਆ ਕਉਣੁ ਮਾਰਸੀ ਕਉਣੁ ਆਵੈ ਕਉਣੁ ਜਾਇ ॥
kaun mooaa kaun maarasee kaun aavai kaun jaae |કોણ મરી ગયું અને કોણ મારે છે? કોણ આવે છે અને કોણ જાય છે?
ਕਉਣੁ ਰਹਸੀ ਨਾਨਕਾ ਕਿਸ ਕੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
kaun rahasee naanakaa kis kee surat samaae |1|હે નાનક, કોણ પ્રસન્ન થાય છે અને કોની ચેતના પ્રભુમાં ભળી જાય છે? ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਹਉ ਮੁਆ ਮੈ ਮਾਰਿਆ ਪਉਣੁ ਵਹੈ ਦਰੀਆਉ ॥
hau muaa mai maariaa paun vahai dareeaau |અહંકારમાં, તે મૃત્યુ પામે છે; સ્વાભાવિકતા તેને મારી નાખે છે, અને શ્વાસ નદીની જેમ વહે છે.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਥਕੀ ਨਾਨਕਾ ਜਾ ਮਨੁ ਰਤਾ ਨਾਇ ॥
trisanaa thakee naanakaa jaa man rataa naae |હે નાનક, જ્યારે મન નામથી રંગાયેલું હોય ત્યારે જ ઈચ્છા ખતમ થાય છે.
ਲੋਇਣ ਰਤੇ ਲੋਇਣੀ ਕੰਨੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥
loein rate loeinee kanee surat samaae |તેની આંખો ભગવાનની આંખોથી રંગાયેલી છે, અને તેના કાન આકાશી ચેતનાથી ગૂંજે છે.
ਜੀਭ ਰਸਾਇਣਿ ਚੂਨੜੀ ਰਤੀ ਲਾਲ ਲਵਾਇ ॥
jeebh rasaaein choonarree ratee laal lavaae |તેમની જીભ પ્રિય ભગવાનના નામનો જાપ કરીને મધુર અમૃત પીવે છે.
ਅੰਦਰੁ ਮੁਸਕਿ ਝਕੋਲਿਆ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥੨॥
andar musak jhakoliaa keemat kahee na jaae |2|તેનું અંતર પ્રભુની સુવાસથી ભીંજાય છે; તેની કિંમત વર્ણવી શકાતી નથી. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਨਾਮੋ ਨਾਲਿ ਚਲੈ ॥
eis jug meh naam nidhaan hai naamo naal chalai |આ યુગમાં, નામ, ભગવાનનું નામ, ખજાનો છે. અંતમાં ફક્ત નામ જ સાથે જાય છે.
ਏਹੁ ਅਖੁਟੁ ਕਦੇ ਨ ਨਿਖੁਟਈ ਖਾਇ ਖਰਚਿਉ ਪਲੈ ॥
ehu akhutt kade na nikhuttee khaae kharachiau palai |તે અખૂટ છે; તે ક્યારેય ખાલી નથી હોતું, પછી ભલે વ્યક્તિ કેટલું ખાય, ખાઈ લે કે ખર્ચ કરે.
ਹਰਿ ਜਨ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕੰਕਰ ਜਮਕਲੈ ॥
har jan nerr na aavee jamakankar jamakalai |મૃત્યુનો દૂત ભગવાનના નમ્ર સેવકની નજીક પણ આવતો નથી.
ਸੇ ਸਾਹ ਸਚੇ ਵਣਜਾਰਿਆ ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਨੁ ਪਲੈ ॥
se saah sache vanajaariaa jin har dhan palai |તેઓ જ સાચા બેંકરો અને વેપારીઓ છે, જેમના ખોળામાં ભગવાનની સંપત્તિ છે.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਆਪਿ ਹਰਿ ਘਲੈ ॥੧੫॥
har kirapaa te har paaeeai jaa aap har ghalai |15|ભગવાનની દયાથી, વ્યક્તિ ભગવાનને શોધે છે, જ્યારે ભગવાન પોતે તેને માટે મોકલે છે. ||15||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਮੁਖ ਵਾਪਾਰੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਬਿਖੁ ਵਿਹਾਝਹਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਬਿਖ ਸਿਉ ਧਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥
manamukh vaapaarai saar na jaananee bikh vihaajheh bikh sangraheh bikh siau dhareh piaar |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ સત્યના વેપારની શ્રેષ્ઠતાની કદર કરતો નથી. તે ઝેરનો સોદો કરે છે, ઝેર એકત્રિત કરે છે અને ઝેરના પ્રેમમાં છે.
ਬਾਹਰਹੁ ਪੰਡਿਤ ਸਦਾਇਦੇ ਮਨਹੁ ਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ ॥
baaharahu panddit sadaaeide manahu moorakh gaavaar |બહારથી, તેઓ પોતાને પંડિત, ધાર્મિક વિદ્વાન કહે છે, પરંતુ તેમના મનમાં તેઓ મૂર્ખ અને અજ્ઞાની છે.
ਹਰਿ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਨੀ ਵਾਦੀ ਧਰਨਿ ਪਿਆਰੁ ॥
har siau chit na laaeinee vaadee dharan piaar |તેઓ તેમની ચેતના પ્રભુ પર કેન્દ્રિત કરતા નથી; તેઓ દલીલોમાં જોડાવાનું પસંદ કરે છે.
ਵਾਦਾ ਕੀਆ ਕਰਨਿ ਕਹਾਣੀਆ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਰਹਿ ਆਹਾਰੁ ॥
vaadaa keea karan kahaaneea koorr bol kareh aahaar |તેઓ દલીલો કરવા માટે બોલે છે, અને જૂઠું બોલીને તેમની આજીવિકા કમાય છે.
ਜਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲਾ ਹੋਰੁ ਮੈਲਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥
jag meh raam naam har niramalaa hor mailaa sabh aakaar |આ જગતમાં માત્ર પ્રભુનું નામ જ નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છે. સૃષ્ટિના અન્ય તમામ પદાર્થો પ્રદૂષિત છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਹੋਇ ਮੈਲੇ ਮਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥੧॥
naanak naam na chetanee hoe maile mareh gavaar |1|હે નાનક, જેઓ ભગવાનના નામનું સ્મરણ કરતા નથી, તેઓ દૂષિત છે; તેઓ અજ્ઞાનતામાં મૃત્યુ પામે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਿਨੁ ਸੇਵਿਐ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨੇ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
dukh lagaa bin seviaai hukam mane dukh jaae |પ્રભુની સેવા કર્યા વિના, તે દુઃખમાં સહન કરે છે; ભગવાનની આજ્ઞાનો સ્વીકાર કરવાથી દુઃખ દૂર થાય છે.
ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਸੁਖੈ ਦਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥
aape daataa sukhai daa aape dee sajaae |તે પોતે શાંતિ આપનાર છે; તે પોતે જ સજા આપે છે.
ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨॥
naanak evai jaaneeai sabh kichh tisai rajaae |2|હે નાનક, આ સારી રીતે જાણો; જે થાય છે તે તેની ઈચ્છા મુજબ થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਜਗਤੁ ਹੈ ਨਿਰਧਨੁ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨਾਹੀ ॥
har naam binaa jagat hai niradhan bin naavai tripat naahee |પ્રભુના નામ વિના સંસાર ગરીબ છે. નામ વિના કોઈ તૃપ્ત થતું નથી.
ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ਹਉਮੈ ਦੁਖੁ ਪਾਹੀ ॥
doojai bharam bhulaaeaa haumai dukh paahee |તે દ્વૈત અને શંકાથી ભ્રમિત છે. અહંકારમાં, તે પીડાથી પીડાય છે.