ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 955
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਗੜੁ ਕੋਟੁ ਹੈ ਸਭਿ ਦਿਸੰਤਰ ਦੇਸਾ ॥
kaaeaa andar garr kott hai sabh disantar desaa |શરીરની અંદર ભગવાનનો ગઢ છે, અને તમામ ભૂમિઓ અને દેશો છે.
ਆਪੇ ਤਾੜੀ ਲਾਈਅਨੁ ਸਭ ਮਹਿ ਪਰਵੇਸਾ ॥
aape taarree laaeean sabh meh paravesaa |તે પોતે આદિ, ગહન સમાધિમાં બેસે છે; તે પોતે સર્વવ્યાપી છે.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪਿ ਗੁਪਤੁ ਰਖੇਸਾ ॥
aape srisatt saajeean aap gupat rakhesaa |તેણે પોતે જ બ્રહ્માંડ બનાવ્યું છે, અને તે પોતે જ તેની અંદર છુપાયેલ છે.
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਸਚੁ ਪਰਗਟੀਏਸਾ ॥
gur sevaa te jaaniaa sach paragatteesaa |ગુરુની સેવા કરવાથી પ્રભુ ઓળખાય છે, અને સત્ય પ્રગટ થાય છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਹੈ ਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੬॥
sabh kichh sacho sach hai gur sojhee paaee |16|તે સાચો છે, સાચાનો સાચો છે; ગુરુએ આ સમજણ આપી છે. ||16||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਸਾਵਣੁ ਰਾਤਿ ਅਹਾੜੁ ਦਿਹੁ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਦੁਇ ਖੇਤ ॥
saavan raat ahaarr dihu kaam krodh due khet |રાત્રિ ઉનાળાની ઋતુ છે, અને દિવસ શિયાળાની ઋતુ છે; જાતીય ઈચ્છા અને ક્રોધ એ બે ક્ષેત્રો છે.
ਲਬੁ ਵਤ੍ਰ ਦਰੋਗੁ ਬੀਉ ਹਾਲੀ ਰਾਹਕੁ ਹੇਤ ॥
lab vatr darog beeo haalee raahak het |લોભ જમીન તૈયાર કરે છે, અને અસત્યનું બીજ રોપાય છે; આસક્તિ અને પ્રેમ એ ખેડૂત અને ભાડે રાખેલા હાથ છે.
ਹਲੁ ਬੀਚਾਰੁ ਵਿਕਾਰ ਮਣ ਹੁਕਮੀ ਖਟੇ ਖਾਇ ॥
hal beechaar vikaar man hukamee khatte khaae |ચિંતન એ હળ છે, અને ભ્રષ્ટાચાર એ લણણી છે; ભગવાનની આજ્ઞા અનુસાર જે કમાય છે અને ખાય છે તે આ છે.
ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਮੰਗਿਐ ਅਉਤੁ ਜਣੇਦਾ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak lekhai mangiaai aaut janedaa jaae |1|ઓ નાનક, જ્યારે કોઈને તેનો હિસાબ આપવા માટે બોલાવવામાં આવે છે, ત્યારે તે વેરાન અને બિનફળદ્રુપ હશે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਭਉ ਭੁਇ ਪਵਿਤੁ ਪਾਣੀ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਬਲੇਦ ॥
bhau bhue pavit paanee sat santokh baled |ભગવાનના ડરને ખેતર બનાવો, પાણીને શુદ્ધ કરો, ગાય-બળદને સત્ય અને સંતોષ બનાવો.
ਹਲੁ ਹਲੇਮੀ ਹਾਲੀ ਚਿਤੁ ਚੇਤਾ ਵਤ੍ਰ ਵਖਤ ਸੰਜੋਗੁ ॥
hal halemee haalee chit chetaa vatr vakhat sanjog |હળની નમ્રતા, હળ ચલાવનારને ચેતના, જમીનની તૈયારીનું સ્મરણ, અને રોપણી વખતે ભગવાન સાથે મિલન.
ਨਾਉ ਬੀਜੁ ਬਖਸੀਸ ਬੋਹਲ ਦੁਨੀਆ ਸਗਲ ਦਰੋਗ ॥
naau beej bakhasees bohal duneea sagal darog |પ્રભુના નામને બીજ બનવા દો, અને તેમની ક્ષમાશીલ કૃપાને લણણી થવા દો. આ કરો, અને આખું વિશ્વ ખોટું લાગશે.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਕਰਮੁ ਹੋਇ ਜਾਵਹਿ ਸਗਲ ਵਿਜੋਗ ॥੨॥
naanak nadaree karam hoe jaaveh sagal vijog |2|હે નાનક, જો તે કૃપાની તેમની દયાળુ નજર આપે છે, તો તમારા બધા જુદાઈ સમાપ્ત થઈ જશે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਮਨਮੁਖਿ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬੋਲੈ ॥
manamukh mohu gubaar hai doojai bhaae bolai |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ ભાવનાત્મક આસક્તિના અંધકારમાં ફસાયેલો છે; દ્વૈતના પ્રેમમાં તે બોલે છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੈ ਨਿਤ ਨੀਰੁ ਵਿਰੋਲੈ ॥
doojai bhaae sadaa dukh hai nit neer virolai |દ્વૈતનો પ્રેમ કાયમ દુઃખ લાવે છે; તે અવિરતપણે પાણીનું મંથન કરે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਮਥਿ ਤਤੁ ਕਢੋਲੈ ॥
guramukh naam dhiaaeeai math tat kadtolai |ગુરુમુખ ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે; તે મંથન કરે છે, અને વાસ્તવિકતાનો સાર મેળવે છે.
ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਹਰਿ ਲਧਾ ਟੋਲੈ ॥
antar paragaas ghatt chaananaa har ladhaa ttolai |દૈવી પ્રકાશ તેના હૃદયને અંદરથી પ્રકાશિત કરે છે; તે ભગવાનને શોધે છે, અને તેને પ્રાપ્ત કરે છે.
ਆਪੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਦਾ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧੭॥
aape bharam bhulaaeidaa kichh kahan na jaaee |17|તે પોતે શંકામાં ભ્રમિત કરે છે; આના પર કોઈ ટિપ્પણી કરી શકે નહીં. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |સાલોક, દ્વિતીય મહેલ:
ਨਾਨਕ ਚਿੰਤਾ ਮਤਿ ਕਰਹੁ ਚਿੰਤਾ ਤਿਸ ਹੀ ਹੇਇ ॥
naanak chintaa mat karahu chintaa tis hee hee |હે નાનક, ચિંતા ન કરો; પ્રભુ તમારી સંભાળ રાખશે.
ਜਲ ਮਹਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਤਿਨਾ ਭਿ ਰੋਜੀ ਦੇਇ ॥
jal meh jant upaaeian tinaa bhi rojee dee |તેણે જીવોને પાણીમાં બનાવ્યા છે, અને તે તેમને પોષણ આપે છે.
ਓਥੈ ਹਟੁ ਨ ਚਲਈ ਨਾ ਕੋ ਕਿਰਸ ਕਰੇਇ ॥
othai hatt na chalee naa ko kiras karee |ત્યાં કોઈ દુકાનો ખુલ્લી નથી, અને ત્યાં કોઈ ખેતર નથી.
ਸਉਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਕੋ ਲਏ ਨ ਦੇਇ ॥
saudaa mool na hovee naa ko le na dee |ત્યાં ક્યારેય કોઈ ધંધો થતો નથી, અને કોઈ ખરીદતું કે વેચતું નથી.
ਜੀਆ ਕਾ ਆਹਾਰੁ ਜੀਅ ਖਾਣਾ ਏਹੁ ਕਰੇਇ ॥
jeea kaa aahaar jeea khaanaa ehu karee |પ્રાણીઓ અન્ય પ્રાણીઓ ખાય છે; આ તે છે જે પ્રભુએ તેમને ખોરાક તરીકે આપ્યું છે.
ਵਿਚਿ ਉਪਾਏ ਸਾਇਰਾ ਤਿਨਾ ਭਿ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
vich upaae saaeiraa tinaa bhi saar karee |તેમણે તેમને મહાસાગરોમાં બનાવ્યા છે, અને તે તેમના માટે પણ પ્રદાન કરે છે.
ਨਾਨਕ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰਹੁ ਚਿੰਤਾ ਤਿਸ ਹੀ ਹੇਇ ॥੧॥
naanak chintaa mat karahu chintaa tis hee hee |1|હે નાનક, ચિંતા ન કરો; પ્રભુ તમારી સંભાળ રાખશે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਜੀਉ ਮਛੁਲੀ ਝੀਵਰੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਾਲੁ ॥
naanak ihu jeeo machhulee jheevar trisanaa kaal |હે નાનક, આ આત્મા માછલી છે અને મૃત્યુ ભૂખ્યો માછીમાર છે.
ਮਨੂਆ ਅੰਧੁ ਨ ਚੇਤਈ ਪੜੈ ਅਚਿੰਤਾ ਜਾਲੁ ॥
manooaa andh na chetee parrai achintaa jaal |અંધ માણસ આનો વિચાર પણ કરતો નથી. અને અચાનક, નેટ નાખવામાં આવે છે.
ਨਾਨਕ ਚਿਤੁ ਅਚੇਤੁ ਹੈ ਚਿੰਤਾ ਬਧਾ ਜਾਇ ॥
naanak chit achet hai chintaa badhaa jaae |ઓ નાનક, તેની ચેતના અચેતન છે, અને તે ચિંતાથી બંધાયેલો પ્રયાણ કરે છે.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
nadar kare je aapanee taa aape le milaae |2|પરંતુ જો ભગવાન તેમની કૃપાની નજર આપે છે, તો તે આત્માને પોતાની સાથે જોડે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਤਾ ॥
se jan saache sadaa sadaa jinee har ras peetaa |તેઓ સાચા છે, કાયમ સાચા છે, જેઓ ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ સારથી પીવે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਸਉਦਾ ਕੀਤਾ ॥
guramukh sachaa man vasai sach saudaa keetaa |સાચા પ્રભુ ગુરુમુખના મનમાં રહે છે; તે સાચો સોદો કરે છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਘਰ ਹੀ ਮਾਹਿ ਹੈ ਵਡਭਾਗੀ ਲੀਤਾ ॥
sabh kichh ghar hee maeh hai vaddabhaagee leetaa |દરેક વસ્તુ અંદર સ્વના ઘરમાં છે; માત્ર ખૂબ જ નસીબદાર તે મેળવે છે.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਰਿ ਗਈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੀਤਾ ॥
antar trisanaa mar gee har gun gaaveetaa |ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાવાથી અંદરની ભૂખ જીતી લેવામાં આવે છે અને દૂર થાય છે.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਦੇਇ ਬੁਝਾਈ ॥੧੮॥
aape mel milaaeian aape dee bujhaaee |18|તે પોતે તેના સંઘમાં એક થાય છે; તે પોતે જ તેમને સમજણ આપીને આશીર્વાદ આપે છે. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਵੇਲਿ ਪਿੰਞਾਇਆ ਕਤਿ ਵੁਣਾਇਆ ॥
vel pinyaaeaa kat vunaaeaa |કપાસ જીન, વણાયેલ અને કાંતવામાં આવે છે;
ਕਟਿ ਕੁਟਿ ਕਰਿ ਖੁੰਬਿ ਚੜਾਇਆ ॥
katt kutt kar khunb charraaeaa |કાપડ બહાર નાખ્યો છે, ધોવાઇ અને સફેદ બ્લીચ.
ਲੋਹਾ ਵਢੇ ਦਰਜੀ ਪਾੜੇ ਸੂਈ ਧਾਗਾ ਸੀਵੈ ॥
lohaa vadte darajee paarre sooee dhaagaa seevai |દરજી તેને તેની કાતરથી કાપી નાખે છે, અને તેના દોરાથી સીવે છે.
ਇਉ ਪਤਿ ਪਾਟੀ ਸਿਫਤੀ ਸੀਪੈ ਨਾਨਕ ਜੀਵਤ ਜੀਵੈ ॥
eiau pat paattee sifatee seepai naanak jeevat jeevai |આમ, હે નાનક, ભગવાનની સ્તુતિ દ્વારા, ફાટેલા અને ફાટેલા સન્માનને ફરીથી સીવવામાં આવે છે અને વ્યક્તિ સાચું જીવન જીવે છે.
ਹੋਇ ਪੁਰਾਣਾ ਕਪੜੁ ਪਾਟੈ ਸੂਈ ਧਾਗਾ ਗੰਢੈ ॥
hoe puraanaa kaparr paattai sooee dhaagaa gandtai |ઘસાઈને, કપડું ફાટી ગયું; સોય અને થ્રેડ સાથે તેને ફરીથી સીવેલું છે.
ਮਾਹੁ ਪਖੁ ਕਿਹੁ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਘੜੀ ਮੁਹਤੁ ਕਿਛੁ ਹੰਢੈ ॥
maahu pakh kihu chalai naahee gharree muhat kichh handtai |તે એક મહિના, અથવા એક અઠવાડિયા સુધી ચાલશે નહીં. તે ભાગ્યે જ એક કલાક, અથવા એક ક્ષણ પણ ચાલે છે.