ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 39
ਤਿਨ ਕੀ ਸੇਵਾ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕਰੈ ਧੰਨੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨॥
tin kee sevaa dharam raae karai dhan savaaranahaar |2|ધર્મના ન્યાયી ન્યાયાધીશ તેમની સેવા કરે છે; ધન્ય છે પ્રભુ જે તેમને શણગારે છે. ||2||
ਮਨ ਕੇ ਬਿਕਾਰ ਮਨਹਿ ਤਜੈ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਮੋਹੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
man ke bikaar maneh tajai man chookai mohu abhimaan |જે મનની અંદરથી માનસિક દુષ્ટતાને દૂર કરે છે, અને ભાવનાત્મક આસક્તિ અને અહંકારી અભિમાનને દૂર કરે છે,
ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਨੁ ॥
aatam raam pachhaaniaa sahaje naam samaan |સર્વવ્યાપી આત્માને ઓળખવા આવે છે, અને સાહજિક રીતે નામમાં સમાઈ જાય છે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਈਐ ਮਨਮੁਖਿ ਫਿਰੈ ਦਿਵਾਨੁ ॥
bin satigur mukat na paaeeai manamukh firai divaan |સાચા ગુરુ વિના, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોને મુક્તિ મળતી નથી; તેઓ પાગલોની જેમ ફરે છે.
ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰੇ ਬਿਖਿਆ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨੁ ॥੩॥
sabad na cheenai kathanee badanee kare bikhiaa maeh samaan |3|તેઓ શબ્દનું ચિંતન કરતા નથી; ભ્રષ્ટાચારમાં ડૂબેલા, તેઓ માત્ર ખાલી શબ્દો બોલે છે. ||3||
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
sabh kichh aape aap hai doojaa avar na koe |તે પોતે જ સર્વસ્વ છે; ત્યાં બીજું કોઈ નથી.
ਜਿਉ ਬੋਲਾਏ ਤਿਉ ਬੋਲੀਐ ਜਾ ਆਪਿ ਬੁਲਾਏ ਸੋਇ ॥
jiau bolaae tiau boleeai jaa aap bulaae soe |હું બોલું છું જેમ તે મને બોલે છે, જ્યારે તે પોતે મને બોલે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਣੀ ਬ੍ਰਹਮੁ ਹੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
guramukh baanee braham hai sabad milaavaa hoe |ગુરુમુખનો શબ્દ સ્વયં ભગવાન છે. શબ્દ દ્વારા, આપણે તેમનામાં ભળી જઈએ છીએ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੪॥੩੦॥੬੩॥
naanak naam samaal too jit seviaai sukh hoe |4|30|63|હે નાનક, નામનું સ્મરણ કર; તેની સેવા કરવાથી શાંતિ મળે છે. ||4||30||63||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ:
ਜਗਿ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਲੁ ਲਾਗੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
jag haumai mail dukh paaeaa mal laagee doojai bhaae |સંસાર અહંકારની મલિનતાથી દૂષિત છે, પીડામાં ત્રસ્ત છે. દ્વૈત પ્રત્યેના પ્રેમને કારણે આ ગંદકી તેમને વળગી રહે છે.
ਮਲੁ ਹਉਮੈ ਧੋਤੀ ਕਿਵੈ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
mal haumai dhotee kivai na utarai je sau teerath naae |અહંકારની આ મલિનતા સેંકડો પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં સ્નાન કરીને પણ ધોઈ શકાતી નથી.
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਦੂਣੀ ਮਲੁ ਲਾਗੀ ਆਇ ॥
bahu bidh karam kamaavade doonee mal laagee aae |તમામ પ્રકારની ધાર્મિક વિધિઓ કરીને, લોકો બમણી ગંદકીથી ગંધાય છે.
ਪੜਿਐ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਪੂਛਹੁ ਗਿਆਨੀਆ ਜਾਇ ॥੧॥
parriaai mail na utarai poochhahu giaaneea jaae |1|અભ્યાસ કરવાથી આ ગંદકી દૂર થતી નથી. આગળ વધો, અને જ્ઞાનીઓને પૂછો. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰ ਸਰਣਿ ਆਵੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
man mere gur saran aavai taa niramal hoe |હે મારા મન, ગુરુના ધામમાં આવીને તું નિષ્કલંક અને નિર્મળ બનીશ.
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਰਿ ਥਕੇ ਮੈਲੁ ਨ ਸਕੀ ਧੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
manamukh har har kar thake mail na sakee dhoe |1| rahaau |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ભગવાન, હર, હરના નામનો જપ કરતાં થાકી ગયા છે, પરંતુ તેમની મલિનતા દૂર થઈ શકતી નથી. ||1||થોભો ||
ਮਨਿ ਮੈਲੈ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
man mailai bhagat na hovee naam na paaeaa jaae |દૂષિત મનથી ભક્તિમય સેવા કરી શકાતી નથી, અને પ્રભુનું નામ, નામ મેળવી શકાતું નથી.
ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੇ ਮੈਲੇ ਮੁਏ ਜਾਸਨਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥
manamukh maile maile mue jaasan pat gavaae |મલિન, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ગંદકીમાં મૃત્યુ પામે છે, અને તેઓ અપમાનમાં પ્રયાણ કરે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮਲੁ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਸਮਾਇ ॥
guraparasaadee man vasai mal haumai jaae samaae |ગુરુની કૃપાથી ભગવાન મનમાં વાસ કરે છે અને અહંકારની મલિનતા દૂર થાય છે.
ਜਿਉ ਅੰਧੇਰੈ ਦੀਪਕੁ ਬਾਲੀਐ ਤਿਉ ਗੁਰ ਗਿਆਨਿ ਅਗਿਆਨੁ ਤਜਾਇ ॥੨॥
jiau andherai deepak baaleeai tiau gur giaan agiaan tajaae |2|અંધકારમાં પ્રગટતા દીવાની જેમ, ગુરુનું આધ્યાત્મિક જ્ઞાન અજ્ઞાનને દૂર કરે છે. ||2||
ਹਮ ਕੀਆ ਹਮ ਕਰਹਗੇ ਹਮ ਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ ॥
ham keea ham karahage ham moorakh gaavaar |"મેં આ કર્યું છે, અને હું તે કરીશ" - આ કહેવા માટે હું મૂર્ખ મૂર્ખ છું!
ਕਰਣੈ ਵਾਲਾ ਵਿਸਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
karanai vaalaa visariaa doojai bhaae piaar |હું બધાના કર્તાને ભૂલી ગયો છું; હું દ્વૈતના પ્રેમમાં ફસાઈ ગયો છું.
ਮਾਇਆ ਜੇਵਡੁ ਦੁਖੁ ਨਹੀ ਸਭਿ ਭਵਿ ਥਕੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥
maaeaa jevadd dukh nahee sabh bhav thake sansaar |માયાની વેદના જેટલી મોટી કોઈ પીડા નથી; તે લોકોને આખી દુનિયામાં ભટકવા માટે પ્રેરિત કરે છે, જ્યાં સુધી તેઓ થાકી ન જાય.
ਗੁਰਮਤੀ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੩॥
guramatee sukh paaeeai sach naam ur dhaar |3|ગુરુના ઉપદેશ દ્વારા, સાચા નામને હૃદયમાં સમાવીને શાંતિ મળે છે. ||3||
ਜਿਸ ਨੋ ਮੇਲੇ ਸੋ ਮਿਲੈ ਹਉ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
jis no mele so milai hau tis balihaarai jaau |જેઓ પ્રભુને મળે છે અને વિલીન થાય છે તેમને હું બલિદાન છું.
ਏ ਮਨ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਨਿਜ ਥਾਉ ॥
e man bhagatee ratiaa sach baanee nij thaau |આ મન ભક્તિમય આરાધના માટે આસક્ત છે; ગુરબાનીના સાચા શબ્દ દ્વારા, તે પોતાનું ઘર શોધે છે.
ਮਨਿ ਰਤੇ ਜਿਹਵਾ ਰਤੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਚੇ ਗਾਉ ॥
man rate jihavaa ratee har gun sache gaau |મનથી અને જીભથી પણ તરબોળ થઈને, સાચા ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાઓ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸਚੇ ਮਾਹਿ ਸਮਾਉ ॥੪॥੩੧॥੬੪॥
naanak naam na veesarai sache maeh samaau |4|31|64|હે નાનક, નામ કદી ભૂલશો નહિ; તમારી જાતને સાચામાં લીન કરો. ||4||31||64||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 4 ghar 1 |સિરી રાગ, ચોથી મહેલ, પ્રથમ ઘર:
ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਬਿਰਹੁ ਅਤਿ ਅਗਲਾ ਕਿਉ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਮਿਲੈ ਘਰਿ ਆਇ ॥
mai man tan birahu at agalaa kiau preetam milai ghar aae |મારા મન અને શરીરની અંદર વિયોગની તીવ્ર પીડા છે; મારો પ્રિયતમ મારા ઘરે મને મળવા કેવી રીતે આવી શકે?
ਜਾ ਦੇਖਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਭਿ ਦੇਖਿਐ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
jaa dekhaa prabh aapanaa prabh dekhiaai dukh jaae |જ્યારે હું મારા ભગવાનને જોઉં છું, ભગવાનને જોઉં છું, ત્યારે મારું દુઃખ દૂર થાય છે.
ਜਾਇ ਪੁਛਾ ਤਿਨ ਸਜਣਾ ਪ੍ਰਭੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
jaae puchhaa tin sajanaa prabh kit bidh milai milaae |1|હું જાઉં છું અને મારા મિત્રોને પૂછું છું, "હું કેવી રીતે મળી શકું અને ભગવાન સાથે ભળી શકું?" ||1||
ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰਾ ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
mere satiguraa mai tujh bin avar na koe |હે મારા સાચા ગુરુ, તમારા વિના મારું બીજું કોઈ નથી.
ਹਮ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧ ਸਰਣਾਗਤੀ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲੇ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ham moorakh mugadh saranaagatee kar kirapaa mele har soe |1| rahaau |હું મૂર્ખ અને અજ્ઞાની છું; હું તમારું અભયારણ્ય શોધું છું. કૃપા કરીને દયાળુ બનો અને મને ભગવાન સાથે જોડો. ||1||થોભો ||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵੈ ਸੋਇ ॥
satigur daataa har naam kaa prabh aap milaavai soe |સાચા ગુરુ ભગવાનના નામના દાતા છે. ભગવાન પોતે આપણને તેને મળવાનું કારણ આપે છે.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬੁਝਿਆ ਗੁਰ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
satigur har prabh bujhiaa gur jevadd avar na koe |સાચા ગુરુ ભગવાન ભગવાનને સમજે છે. ગુરુ જેવો મહાન બીજો કોઈ નથી.
ਹਉ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਢਹਿ ਪਵਾ ਕਰਿ ਦਇਆ ਮੇਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥੨॥
hau gur saranaaee dteh pavaa kar deaa mele prabh soe |2|હું ગુરુના અભયારણ્યમાં આવીને ભાંગી પડ્યો છું. તેમની દયામાં, તેમણે મને ભગવાન સાથે જોડ્યો છે. ||2||
ਮਨਹਠਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਰਿ ਉਪਾਵ ਥਕੇ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
manahatth kinai na paaeaa kar upaav thake sabh koe |હઠીલા મનથી તેને કોઈએ મળ્યો નથી. બધા પ્રયત્નોથી કંટાળી ગયા છે.