ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1367
ਕਬੀਰ ਥੋਰੈ ਜਲਿ ਮਾਛੁਲੀ ਝੀਵਰਿ ਮੇਲਿਓ ਜਾਲੁ ॥
kabeer thorai jal maachhulee jheevar melio jaal |કબીર, માછલી છીછરા પાણીમાં છે; માછીમારે તેની જાળ નાંખી છે.
ਇਹ ਟੋਘਨੈ ਨ ਛੂਟਸਹਿ ਫਿਰਿ ਕਰਿ ਸਮੁੰਦੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥੪੯॥
eih ttoghanai na chhoottaseh fir kar samund samaal |49|તમે આ નાના પૂલમાંથી છટકી શકશો નહીં; સમુદ્રમાં પાછા ફરવાનું વિચારો. ||49||
ਕਬੀਰ ਸਮੁੰਦੁ ਨ ਛੋਡੀਐ ਜਉ ਅਤਿ ਖਾਰੋ ਹੋਇ ॥
kabeer samund na chhoddeeai jau at khaaro hoe |કબીર, સાગરને ન છોડો, ભલે તે ખૂબ ખારો હોય.
ਪੋਖਰਿ ਪੋਖਰਿ ਢੂਢਤੇ ਭਲੋ ਨ ਕਹਿਹੈ ਕੋਇ ॥੫੦॥
pokhar pokhar dtoodtate bhalo na kahihai koe |50|જો તમે ખાબોચિયાંથી ખાબોચિયા સુધી શોધશો, તો કોઈ તમને સ્માર્ટ નહીં કહે. ||50||
ਕਬੀਰ ਨਿਗੁਸਾਂਏਂ ਬਹਿ ਗਏ ਥਾਂਘੀ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
kabeer nigusaanen beh ge thaanghee naahee koe |કબીર, જેમના કોઈ ગુરુ નથી તેઓ ધોવાઈ જાય છે. તેમને કોઈ મદદ કરી શકે તેમ નથી.
ਦੀਨ ਗਰੀਬੀ ਆਪੁਨੀ ਕਰਤੇ ਹੋਇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੫੧॥
deen gareebee aapunee karate hoe su hoe |51|નમ્ર અને નમ્ર બનો; જે થાય છે તે સર્જનહાર ભગવાન કરે છે. ||51||
ਕਬੀਰ ਬੈਸਨਉ ਕੀ ਕੂਕਰਿ ਭਲੀ ਸਾਕਤ ਕੀ ਬੁਰੀ ਮਾਇ ॥
kabeer baisnau kee kookar bhalee saakat kee buree maae |કબીર, ભક્તનો કૂતરો પણ સારો છે, જ્યારે અવિશ્વાસુ નિંદની માતા ખરાબ છે.
ਓਹ ਨਿਤ ਸੁਨੈ ਹਰਿ ਨਾਮ ਜਸੁ ਉਹ ਪਾਪ ਬਿਸਾਹਨ ਜਾਇ ॥੫੨॥
oh nit sunai har naam jas uh paap bisaahan jaae |52|કૂતરો ભગવાનના નામની સ્તુતિ સાંભળે છે, જ્યારે બીજો પાપમાં વ્યસ્ત છે. ||52||
ਕਬੀਰ ਹਰਨਾ ਦੂਬਲਾ ਇਹੁ ਹਰੀਆਰਾ ਤਾਲੁ ॥
kabeer haranaa doobalaa ihu hareeaaraa taal |કબીર, હરણ નબળું છે, અને પૂલ લીલાછમ વનસ્પતિઓથી ભરપૂર છે.
ਲਾਖ ਅਹੇਰੀ ਏਕੁ ਜੀਉ ਕੇਤਾ ਬੰਚਉ ਕਾਲੁ ॥੫੩॥
laakh aheree ek jeeo ketaa banchau kaal |53|હજારો શિકારીઓ આત્માનો પીછો કરી રહ્યા છે; તે ક્યાં સુધી મૃત્યુથી બચી શકે છે? ||53||
ਕਬੀਰ ਗੰਗਾ ਤੀਰ ਜੁ ਘਰੁ ਕਰਹਿ ਪੀਵਹਿ ਨਿਰਮਲ ਨੀਰੁ ॥
kabeer gangaa teer ju ghar kareh peeveh niramal neer |કબીર, કેટલાક ગંગાના કિનારે તેમના ઘર બનાવે છે, અને શુદ્ધ પાણી પીવે છે.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਮੁਕਤਿ ਹੋਇ ਇਉ ਕਹਿ ਰਮੇ ਕਬੀਰ ॥੫੪॥
bin har bhagat na mukat hoe iau keh rame kabeer |54|ભગવાનની ભક્તિ વિના તેઓ મુક્ત થતા નથી. કબીર આની જાહેરાત કરે છે. ||54||
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਭਇਆ ਜੈਸਾ ਗੰਗਾ ਨੀਰੁ ॥
kabeer man niramal bheaa jaisaa gangaa neer |કબીર, મારું મન ગંગાના પાણી જેવું નિષ્કલંક બની ગયું છે.
ਪਾਛੈ ਲਾਗੋ ਹਰਿ ਫਿਰੈ ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਕਬੀਰ ॥੫੫॥
paachhai laago har firai kahat kabeer kabeer |55|ભગવાન મારી પાછળ આવે છે, "કબીર! કબીર!" ||55||
ਕਬੀਰ ਹਰਦੀ ਪੀਅਰੀ ਚੂੰਨਾਂ ਊਜਲ ਭਾਇ ॥
kabeer haradee peearee choonaan aoojal bhaae |કબીર, ગાંઠ પીળી છે અને ચૂનો સફેદ છે.
ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਤਉ ਮਿਲੈ ਦੋਨਉ ਬਰਨ ਗਵਾਇ ॥੫੬॥
raam sanehee tau milai donau baran gavaae |56|તમે પ્રિય ભગવાનને ત્યારે જ મળશો, જ્યારે બંને રંગ ખોવાઈ જાય. ||56||
ਕਬੀਰ ਹਰਦੀ ਪੀਰਤਨੁ ਹਰੈ ਚੂਨ ਚਿਹਨੁ ਨ ਰਹਾਇ ॥
kabeer haradee peeratan harai choon chihan na rahaae |કબીર, ગાંઠે તેનો પીળો રંગ ગુમાવ્યો છે, અને ચૂનાની સફેદીનો કોઈ પત્તો નથી.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਇਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਉ ਜਿਹ ਜਾਤਿ ਬਰਨੁ ਕੁਲੁ ਜਾਇ ॥੫੭॥
balihaaree ih preet kau jih jaat baran kul jaae |57|હું આ પ્રેમ માટે બલિદાન છું, જેના દ્વારા સામાજિક વર્ગ અને સ્થિતિ, રંગ અને વંશ છીનવી લેવામાં આવે છે. ||57||
ਕਬੀਰ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕੁਰਾ ਰਾਈ ਦਸਏਂ ਭਾਇ ॥
kabeer mukat duaaraa sankuraa raaee dasen bhaae |કબીર, મુક્તિનો દરવાજો ખૂબ જ સાંકડો છે, જે સરસવના દાણા કરતાં પણ ઓછો છે.
ਮਨੁ ਤਉ ਮੈਗਲੁ ਹੋਇ ਰਹਿਓ ਨਿਕਸੋ ਕਿਉ ਕੈ ਜਾਇ ॥੫੮॥
man tau maigal hoe rahio nikaso kiau kai jaae |58|તમારું મન હાથી કરતા પણ મોટું છે; તે કેવી રીતે પસાર થશે? ||58||
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤੁਠਾ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ॥
kabeer aaisaa satigur je milai tutthaa kare pasaau |કબીર, જો હું આવા સાચા ગુરુને મળીશ, જે કૃપા કરીને મને ભેટથી આશીર્વાદ આપે છે,
ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਮੋਕਲਾ ਸਹਜੇ ਆਵਉ ਜਾਉ ॥੫੯॥
mukat duaaraa mokalaa sahaje aavau jaau |59|પછી મુક્તિનો દરવાજો મારા માટે પહોળો થઈ જશે, અને હું સરળતાથી પસાર થઈશ. ||59||
ਕਬੀਰ ਨਾ ਮੁੋਹਿ ਛਾਨਿ ਨ ਛਾਪਰੀ ਨਾ ਮੁੋਹਿ ਘਰੁ ਨਹੀ ਗਾਉ ॥
kabeer naa muohi chhaan na chhaaparee naa muohi ghar nahee gaau |કબીર, મારી પાસે કોઈ ઝૂંપડી કે હોલ નથી, કોઈ ઘર કે ગામ નથી.
ਮਤ ਹਰਿ ਪੂਛੈ ਕਉਨੁ ਹੈ ਮੇਰੇ ਜਾਤਿ ਨ ਨਾਉ ॥੬੦॥
mat har poochhai kaun hai mere jaat na naau |60|હું આશા રાખું છું કે ભગવાન પૂછશે નહીં કે હું કોણ છું. મારી કોઈ સામાજિક સ્થિતિ કે નામ નથી. ||60||
ਕਬੀਰ ਮੁਹਿ ਮਰਨੇ ਕਾ ਚਾਉ ਹੈ ਮਰਉ ਤ ਹਰਿ ਕੈ ਦੁਆਰ ॥
kabeer muhi marane kaa chaau hai mrau ta har kai duaar |કબીર, હું મરવા ઈચ્છું છું; મને પ્રભુના દ્વારે મરવા દો.
ਮਤ ਹਰਿ ਪੂਛੈ ਕਉਨੁ ਹੈ ਪਰਾ ਹਮਾਰੈ ਬਾਰ ॥੬੧॥
mat har poochhai kaun hai paraa hamaarai baar |61|હું આશા રાખું છું કે ભગવાન પૂછશે નહીં, "મારા દરવાજે પડેલો આ કોણ છે?" ||61||
ਕਬੀਰ ਨਾ ਹਮ ਕੀਆ ਨ ਕਰਹਿਗੇ ਨਾ ਕਰਿ ਸਕੈ ਸਰੀਰੁ ॥
kabeer naa ham keea na karahige naa kar sakai sareer |કબીર, મેં કંઈ કર્યું નથી; હું કંઈ કરીશ નહિ; મારું શરીર કશું કરી શકતું નથી.
ਕਿਆ ਜਾਨਉ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕੀਆ ਭਇਓ ਕਬੀਰੁ ਕਬੀਰੁ ॥੬੨॥
kiaa jaanau kichh har keea bheio kabeer kabeer |62|મને ખબર નથી કે પ્રભુએ શું કર્યું છે, પણ હાકલ નીકળી છે: "કબીર, કબીર." ||62||
ਕਬੀਰ ਸੁਪਨੈ ਹੂ ਬਰੜਾਇ ਕੈ ਜਿਹ ਮੁਖਿ ਨਿਕਸੈ ਰਾਮੁ ॥
kabeer supanai hoo bararraae kai jih mukh nikasai raam |કબીર, જો કોઈ સ્વપ્નમાં પણ ભગવાનનું નામ બોલે,
ਤਾ ਕੇ ਪਗ ਕੀ ਪਾਨਹੀ ਮੇਰੇ ਤਨ ਕੋ ਚਾਮੁ ॥੬੩॥
taa ke pag kee paanahee mere tan ko chaam |63|હું મારી ત્વચાને તેના પગ માટે જૂતા બનાવીશ. ||63||
ਕਬੀਰ ਮਾਟੀ ਕੇ ਹਮ ਪੂਤਰੇ ਮਾਨਸੁ ਰਾਖਿਓੁ ਨਾਉ ॥
kabeer maattee ke ham pootare maanas raakhio naau |કબીર, આપણે માટીની કઠપૂતળી છીએ, પણ માનવજાતનું નામ લઈએ છીએ.
ਚਾਰਿ ਦਿਵਸ ਕੇ ਪਾਹੁਨੇ ਬਡ ਬਡ ਰੂੰਧਹਿ ਠਾਉ ॥੬੪॥
chaar divas ke paahune badd badd roondheh tthaau |64|અમે અહીં થોડા દિવસો માટે જ મહેમાન છીએ, પરંતુ અમે ઘણી જગ્યા લઈએ છીએ. ||64||
ਕਬੀਰ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਘਾਲਿਆ ਆਪੁ ਪੀਸਾਇ ਪੀਸਾਇ ॥
kabeer mahidee kar ghaaliaa aap peesaae peesaae |કબીર, મેં મારી જાતને મેંદી બનાવી છે, અને હું મારી જાતને પીસીને પાવડર બનાવું છું.
ਤੈ ਸਹ ਬਾਤ ਨ ਪੂਛੀਐ ਕਬਹੁ ਨ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥੬੫॥
tai sah baat na poochheeai kabahu na laaee paae |65|પરંતુ, હે મારા પતિ, તમે મારા વિશે પૂછ્યું નથી; તમે મને ક્યારેય તમારા ચરણોમાં લગાવ્યો નથી. ||65||
ਕਬੀਰ ਜਿਹ ਦਰਿ ਆਵਤ ਜਾਤਿਅਹੁ ਹਟਕੈ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
kabeer jih dar aavat jaatiahu hattakai naahee koe |કબીર, તે દરવાજો, જેના દ્વારા લોકો ક્યારેય આવવા-જવાનું બંધ કરતા નથી
ਸੋ ਦਰੁ ਕੈਸੇ ਛੋਡੀਐ ਜੋ ਦਰੁ ਐਸਾ ਹੋਇ ॥੬੬॥
so dar kaise chhoddeeai jo dar aaisaa hoe |66|હું આવા દરવાજાને કેવી રીતે છોડી શકું? ||66||
ਕਬੀਰ ਡੂਬਾ ਥਾ ਪੈ ਉਬਰਿਓ ਗੁਨ ਕੀ ਲਹਰਿ ਝਬਕਿ ॥
kabeer ddoobaa thaa pai ubario gun kee lahar jhabak |કબીર, હું ડૂબી રહ્યો હતો, પણ સદ્ગુણના મોજાએ મને પળવારમાં બચાવી લીધો.