ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 920
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥੨੧॥
kahai naanak sunahu santahu so sikh sanamukh hoe |21|નાનક કહે છે, સાંભળો, હે સંતો: આવા શીખ સાચા વિશ્વાસ સાથે ગુરુ તરફ વળે છે, અને સનમુખ બને છે. ||21||
ਜੇ ਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥
je ko gur te vemukh hovai bin satigur mukat na paavai |જે ગુરુથી દૂર થઈ જાય છે, અને બેમુખ બને છે - સાચા ગુરુ વિના તેને મુક્તિ મળશે નહીં.
ਪਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਰ ਥੈ ਕੋਈ ਪੁਛਹੁ ਬਿਬੇਕੀਆ ਜਾਏ ॥
paavai mukat na hor thai koee puchhahu bibekeea jaae |તેને ક્યાંય પણ મુક્તિ મળશે નહીં; જાઓ અને જ્ઞાનીઓને આ વિશે પૂછો.
ਅਨੇਕ ਜੂਨੀ ਭਰਮਿ ਆਵੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥
anek joonee bharam aavai vin satigur mukat na paae |તે અસંખ્ય અવતારોમાં ભટકશે; સાચા ગુરુ વિના તેને મુક્તિ મળશે નહીં.
ਫਿਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਏ ਲਾਗਿ ਚਰਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥
fir mukat paae laag charanee satiguroo sabad sunaae |પરંતુ મુક્તિ ત્યારે પ્રાપ્ત થાય છે, જ્યારે વ્યક્તિ સાચા ગુરુના ચરણોમાં જોડાય છે, શબ્દના શબ્દનો જાપ કરે છે.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥੨੨॥
kahai naanak veechaar dekhahu vin satigur mukat na paae |22|નાનક કહે છે, આનો ચિંતન કરો અને જુઓ, સાચા ગુરુ વિના મુક્તિ નથી. ||22||
ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥
aavahu sikh satiguroo ke piaariho gaavahu sachee baanee |આવો, સાચા ગુરુના પ્રિય શીખો, અને તેમની બાની સાચી વાત ગાઓ.
ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ ॥
baanee ta gaavahu guroo keree baaneea sir baanee |ગુરુની બાની ગાઓ, શબ્દોનો સર્વોચ્ચ શબ્દ.
ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥
jin kau nadar karam hovai hiradai tinaa samaanee |જેઓ ભગવાનની કૃપાની નજરથી આશીર્વાદ પામે છે - તેમના હૃદય આ બાનીથી રંગાયેલા છે.
ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥
peevahu amrit sadaa rahahu har rang japihu saarigapaanee |આ અમૃતમાં પીવો, અને સદા પ્રભુના પ્રેમમાં રહો; વિશ્વના પાલનહાર ભગવાનનું ધ્યાન કરો.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥
kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|નાનક કહે છે, આ સાચી બાની સદા ગાઓ. ||23||
ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥
satiguroo binaa hor kachee hai baanee |સાચા ગુરુ વિના બીજા ગીતો ખોટા છે.
ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥
baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |સાચા ગુરુ વિના ગીતો ખોટા છે; અન્ય તમામ ગીતો ખોટા છે.
ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |વક્તાઓ ખોટા છે, અને શ્રોતાઓ ખોટા છે; જેઓ બોલે છે અને પાઠ કરે છે તે ખોટા છે.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥
har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |તેઓ તેમની જીભ વડે સતત 'હર, હર' બોલી શકે છે, પરંતુ તેઓ જાણતા નથી કે તેઓ શું બોલી રહ્યા છે.
ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥
chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |તેમની ચેતના માયા દ્વારા લલચાય છે; તેઓ માત્ર યાંત્રિક રીતે પાઠ કરે છે.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥
kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|નાનક કહે છે, સાચા ગુરુ વિના, અન્ય ગીતો ખોટા છે. ||24||
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥
gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |ગુરુના શબ્દનો શબ્દ હીરાથી જડાયેલો રત્ન છે.
ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥
sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |જે મન આ રત્ન સાથે જોડાયેલું છે, તે શબ્દમાં ભળી જાય છે.
ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥
sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |જેનું મન શબ્દ સાથે જોડાયેલું છે, તે સાચા ભગવાન માટે પ્રેમને સમાવે છે.
ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥
aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |તે પોતે જ હીરા છે, અને તે પોતે જ રત્ન છે; જે ધન્ય છે તે તેનું મૂલ્ય સમજે છે.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥
kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|નાનક કહે છે, શબ્દ એક રત્ન છે, જેમાં હીરા જડેલા છે. ||25||
ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥
siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |તેણે પોતે જ શિવ અને શક્તિ, મન અને દ્રવ્યનું સર્જન કર્યું છે; સર્જક તેમને તેમની આજ્ઞાને આધીન કરે છે.
ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥
hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |તેમના આદેશનો અમલ કરીને, તે પોતે જ બધું જુએ છે. કેટલા દુર્લભ છે જેઓ, ગુરુમુખ તરીકે, તેમને ઓળખે છે.
ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |તેઓ તેમના બંધનો તોડી નાખે છે, અને મુક્તિ પ્રાપ્ત કરે છે; તેઓ તેમના મનમાં શબ્દને સમાવે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |જેમને ભગવાન પોતે ગુરુમુખ બનાવે છે, તેઓ પ્રેમથી તેમની ચેતના એક ભગવાન પર કેન્દ્રિત કરે છે.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥
kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|નાનક કહે છે, પોતે સર્જનહાર છે; તે પોતાની આજ્ઞાના હુકમને પોતે જ પ્રગટ કરે છે. ||26||
ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥
simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |સિમૃતિઓ અને શાસ્ત્રો સારા અને ખરાબ વચ્ચે ભેદભાવ કરે છે, પરંતુ તેઓ વાસ્તવિકતાના સાચા સારને જાણતા નથી.
ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥
tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |તેઓ ગુરુ વિના વાસ્તવિકતાનો સાચો સાર જાણતા નથી; તેઓ વાસ્તવિકતાનો સાચો સાર જાણતા નથી.
ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥
tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |જગત ત્રણ સ્થિતિ અને સંશયમાં નિદ્રાધીન છે; તે તેના જીવનની રાત ઊંઘમાં પસાર કરે છે.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥
gur kirapaa te se jan jaage jinaa har man vasiaa boleh amrit baanee |તે નમ્ર લોકો જાગૃત અને જાગૃત રહે છે, જેમના મનમાં, ગુરુની કૃપાથી, ભગવાન રહે છે; તેઓ ગુરુની બાનીના અમૃત શબ્દનો જાપ કરે છે.
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥
kahai naanak so tat paae jis no anadin har liv laagai jaagat rain vihaanee |27|નાનક કહે છે, તેઓ જ વાસ્તવિકતાનો સાર મેળવે છે, જેઓ રાત દિવસ પ્રભુમાં પ્રેમથી લીન રહે છે; તેઓ તેમના જીવનની રાત જાગૃત અને જાગૃત પસાર કરે છે. ||27||
ਮਾਤਾ ਕੇ ਉਦਰ ਮਹਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰੇ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥
maataa ke udar meh pratipaal kare so kiau manahu visaareeai |તેમણે અમને માતાના ગર્ભમાં પોષ્યા; તેને મનથી કેમ ભૂલી જાઓ?
ਮਨਹੁ ਕਿਉ ਵਿਸਾਰੀਐ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਜਿ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਆਹਾਰੁ ਪਹੁਚਾਵਏ ॥
manahu kiau visaareeai evadd daataa ji agan meh aahaar pahuchaave |ગર્ભની અગ્નિમાં આપણને ભરણપોષણ આપનાર આટલા મહાન દાતાને મનથી કેમ ભૂલી જવાય?
ਓਸ ਨੋ ਕਿਹੁ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੀ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਲਾਵਏ ॥
os no kihu pohi na sakee jis nau aapanee liv laave |ભગવાન જેને તેમના પ્રેમને સ્વીકારવા માટે પ્રેરણા આપે છે તેને કંઈપણ નુકસાન કરી શકતું નથી.