ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 850
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦਹਿ ਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
braham bindeh te braahamanaa je chaleh satigur bhaae |તે એકલો જ ભગવાનને જાણે છે, અને તે એકલો જ બ્રાહ્મણ છે, જે સાચા ગુરુની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે.
ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਗਵਾਇ ॥
jin kai hiradai har vasai haumai rog gavaae |જેનું હૃદય પ્રભુથી ભરેલું છે, તે અહંકાર અને રોગથી મુક્ત થઈ જાય છે.
ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
gun raveh gun sangraheh jotee jot milaae |તે ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે, પુણ્ય એકત્ર કરે છે, અને તેનો પ્રકાશ પ્રકાશમાં ભળી જાય છે.
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਵਿਰਲੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦਹਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
eis jug meh virale braahaman braham bindeh chit laae |તે બ્રાહ્મણો કેટલા દુર્લભ છે જેઓ આ યુગમાં, પ્રેમપૂર્વક તેમની ચેતના તેમના પર કેન્દ્રિત કરીને ભગવાનને ઓળખે છે.
ਨਾਨਕ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਚਾ ਸੇ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
naanak jina kau nadar kare har sachaa se naam rahe liv laae |1|હે નાનક, જેઓ ભગવાનની કૃપાની નજરથી આશીર્વાદ પામે છે, તેઓ સાચા પ્રભુના નામ સાથે પ્રેમથી જોડાયેલા રહે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਤੀਆ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥
satigur kee sev na keeteea sabad na lago bhaau |જે સાચા ગુરુની સેવા કરતો નથી, અને જે શબ્દના શબ્દને પ્રેમ કરતો નથી,
ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਕਮਾਵਣਾ ਅਤਿ ਦੀਰਘੁ ਬਹੁ ਸੁਆਉ ॥
haumai rog kamaavanaa at deeragh bahu suaau |અહંકારનો ખૂબ જ પીડાદાયક રોગ કમાય છે; તે ખૂબ જ સ્વાર્થી છે.
ਮਨਹਠਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ॥
manahatth karam kamaavane fir fir jonee paae |જિદ્દી મનથી અભિનય કરીને, તે વારંવાર પુનર્જન્મ લે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
guramukh janam safal hai jis no aape le milaae |ગુરુમુખનો જન્મ ફળદાયી અને શુભ હોય છે. પ્રભુ તેને પોતાની સાથે જોડી દે છે.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak nadaree nadar kare taa naam dhan palai paae |2|હે નાનક, જ્યારે દયાળુ ભગવાન તેમની દયા કરે છે, ત્યારે વ્યક્તિને નામ, ભગવાનના નામની સંપત્તિ પ્રાપ્ત થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਭ ਵਡਿਆਈਆ ਹਰਿ ਨਾਮ ਵਿਚਿ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਈਐ ॥
sabh vaddiaaeea har naam vich har guramukh dhiaaeeai |બધી ભવ્ય મહાનતા પ્રભુના નામમાં છે; ગુરુમુખ તરીકે, ભગવાનનું ધ્યાન કરો.
ਜਿ ਵਸਤੁ ਮੰਗੀਐ ਸਾਈ ਪਾਈਐ ਜੇ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ॥
ji vasat mangeeai saaee paaeeai je naam chit laaeeai |વ્યક્તિ જે માંગે છે તે બધું પ્રાપ્ત કરે છે, જો તે તેની ચેતના ભગવાન પર કેન્દ્રિત રાખે છે.
ਗੁਹਜ ਗਲ ਜੀਅ ਕੀ ਕੀਚੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਸਿ ਤਾ ਸਰਬ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥
guhaj gal jeea kee keechai satiguroo paas taa sarab sukh paaeeai |જો તે તેના આત્માના રહસ્યો સાચા ગુરુને કહે છે, તો તેને સંપૂર્ણ શાંતિ મળે છે.
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸੁ ਦੇਇ ਸਭ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਈਐ ॥
gur pooraa har upades dee sabh bhukh leh jaaeeai |જ્યારે સંપૂર્ણ ગુરુ ભગવાનનો ઉપદેશ આપે છે, ત્યારે બધી ભૂખ મરી જાય છે.
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥੩॥
jis poorab hovai likhiaa so har gun gaaeeai |3|જેમને આવા પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્યથી આશીર્વાદ મળે છે, તે ભગવાનના ભવ્ય ગુણગાન ગાય છે. ||3||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਖਾਲੀ ਕੋ ਨਹੀ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
satigur te khaalee ko nahee merai prabh mel milaae |સાચા ગુરુ પાસેથી કોઈ ખાલી હાથે જતું નથી; તે મને મારા ભગવાન સાથે એકતામાં જોડે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
satigur kaa darasan safal hai jehaa ko ichhe tehaa fal paae |ફળદાયી છે સાચા ગુરુના દર્શનનું ધન્ય દર્શન; તેના દ્વારા, વ્યક્તિને ગમે તેટલું ફળદાયી ઈનામ મળે છે.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਸਭ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਵਾਏ ॥
gur kaa sabad amrit hai sabh trisanaa bhukh gavaae |ગુરુના શબ્દનો શબ્દ એમ્બ્રોસિયલ અમૃત છે. તે બધી ભૂખ અને તરસ દૂર કરે છે.
ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀ ਸੰਤੋਖੁ ਹੋਆ ਸਚੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥
har ras pee santokh hoaa sach vasiaa man aae |પ્રભુના ઉત્કૃષ્ટ સાર માં પીવાથી સંતોષ મળે છે; સાચા પ્રભુ મનમાં વાસ કરવા આવે છે.
ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਅਮਰਾ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਾਏ ॥
sach dhiaae amaraa pad paaeaa anahad sabad vajaae |સાચા પ્રભુનું ધ્યાન કરવાથી અમરત્વનો દરજ્જો મળે છે; શબ્દનો અનસ્ટ્રક વર્ડ વાઇબ્રેટ અને સાઉન્ડ કરે છે.
ਸਚੋ ਦਹ ਦਿਸਿ ਪਸਰਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
sacho dah dis pasariaa gur kai sahaj subhaae |સાચા પ્રભુ દસ દિશાઓમાં વ્યાપેલા છે; ગુરુ દ્વારા, આ સાહજિક રીતે જાણીતું છે.
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਹੈ ਸੇ ਜਨ ਛਪਹਿ ਨ ਕਿਸੈ ਦੇ ਛਪਾਏ ॥੧॥
naanak jin andar sach hai se jan chhapeh na kisai de chhapaae |1|હે નાનક, જે નમ્ર માણસોની અંદર સત્ય છે, તેઓ ક્યારેય છુપાયેલા નથી, ભલે અન્ય લોકો તેમને છુપાવવાનો પ્રયાસ કરે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
gur sevaa te har paaeeai jaa kau nadar karee |ગુરુની સેવા કરવાથી, વ્યક્તિ ભગવાનને શોધે છે, જ્યારે ભગવાન તેને તેની કૃપાની નજરથી આશીર્વાદ આપે છે.
ਮਾਨਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਭਏ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਜਿਸੁ ਦੇਇ ॥
maanas te devate bhe sachee bhagat jis dee |જ્યારે ભગવાન તેમને સાચી ભક્તિથી આશીર્વાદ આપે છે ત્યારે મનુષ્ય દેવદૂત બને છે.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਚੇਇ ॥
haumai maar milaaeian gur kai sabad suchee |અહંકારને જીતીને, તેઓ પ્રભુ સાથે ભળી જાય છે; ગુરુના શબ્દ દ્વારા તેઓ શુદ્ધ થાય છે.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਨਾਮੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥੨॥
naanak sahaje mil rahe naam vaddiaaee dee |2|હે નાનક, તેઓ ભગવાન સાથે ભળી જાય છે; તેઓ નામની ભવ્ય મહાનતાથી ધન્ય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਨਾਵੈ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਵਧਾਈ ॥
gur satigur vich naavai kee vaddee vaddiaaee har karatai aap vadhaaee |ગુરુની અંદર, સાચા ગુરુ, નામની ભવ્યતા છે. સર્જનહાર પ્રભુએ પોતે જ તેને વધાર્યું છે.
ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਸਭਿ ਵੇਖਿ ਵੇਖਿ ਜੀਵਨਿੑ ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹਿਰਦੈ ਭਾਈ ॥
sevak sikh sabh vekh vekh jeevani onaa andar hiradai bhaaee |તેના બધા સેવકો અને શીખો તેને જોઈને, જોઈને જીવે છે. તે તેમના હૃદયને અંદરથી ખુશ કરે છે.
ਨਿੰਦਕ ਦੁਸਟ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨਿ ਓਨੑਾ ਪਰਾਇਆ ਭਲਾ ਨ ਸੁਖਾਈ ॥
nindak dusatt vaddiaaee vekh na sakan onaa paraaeaa bhalaa na sukhaaee |નિંદા કરનારાઓ અને દુષ્કર્મીઓ આ ભવ્ય મહાનતાને જોઈ શકતા નથી; તેઓ બીજાની ભલાઈની કદર કરતા નથી.
ਕਿਆ ਹੋਵੈ ਕਿਸ ਹੀ ਕੀ ਝਖ ਮਾਰੀ ਜਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ॥
kiaa hovai kis hee kee jhakh maaree jaa sache siau ban aaee |કોઈ બડબડાટ કરીને શું પ્રાપ્ત કરી શકે છે? ગુરુ સાચા પ્રભુના પ્રેમમાં છે.
ਜਿ ਗਲ ਕਰਤੇ ਭਾਵੈ ਸਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਸਭ ਝਖਿ ਝਖਿ ਮਰੈ ਲੋਕਾਈ ॥੪॥
ji gal karate bhaavai saa nit nit charrai savaaee sabh jhakh jhakh marai lokaaee |4|જે સર્જનહાર ભગવાનને પ્રસન્ન કરે છે, તે દિવસેને દિવસે વધતું જાય છે, જ્યારે બધા લોકો નકામી બડબડાટ કરે છે. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਧ੍ਰਿਗੁ ਏਹ ਆਸਾ ਦੂਜੇ ਭਾਵ ਕੀ ਜੋ ਮੋਹਿ ਮਾਇਆ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥
dhrig eh aasaa dooje bhaav kee jo mohi maaeaa chit laae |દ્વૈતના પ્રેમમાં આશાઓ શાપિત છે; તેઓ ચેતનાને પ્રેમ અને માયા સાથે આસક્તિ સાથે જોડે છે.
ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਲੑਰਿ ਤਿਆਗਿਆ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
har sukh palar tiaagiaa naam visaar dukh paae |જે સ્ટ્રોના બદલામાં ભગવાનની શાંતિનો ત્યાગ કરે છે, અને નામને ભૂલી જાય છે, તે દુઃખમાં પીડાય છે.