શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ

પાન - 317

ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥

jo maare tin paarabraham se kisai na sande |

જેઓ પરમાત્મા ભગવાનથી ત્રાટકે છે તેઓ કોઈના નથી.

ਵੈਰੁ ਕਰਨਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮਿ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥

vair karan niravair naal dharam niaae pachande |

જેઓ દ્વેષ રાખતા નથી તેને ધિક્કારે છે, તે ન્યાયી ન્યાયથી નાશ પામે છે.

ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥

jo jo sant saraapiaa se fireh bhavande |

સંતો દ્વારા શ્રાપ પામેલા લોકો ખોવાઈ જાય છે.

ਪੇਡੁ ਮੁੰਢਾਹੂ ਕਟਿਆ ਤਿਸੁ ਡਾਲ ਸੁਕੰਦੇ ॥੩੧॥

pedd mundtaahoo kattiaa tis ddaal sukande |31|

જ્યારે ઝાડ તેના મૂળમાંથી કાપી નાખવામાં આવે છે, ત્યારે શાખાઓ સુકાઈ જાય છે અને મરી જાય છે. ||31||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥

salok mahalaa 5 |

સાલોક, પાંચમી મહેલ:

ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥

gur naanak har naam drirraaeaa bhanan gharran samarath |

ગુરુ નાનકે મારી અંદર ભગવાનનું નામ, નામ રોપ્યું; તે સર્વશક્તિમાન છે, સર્જન અને નાશ કરવા માટે.

ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਸਮਾਲਹਿ ਮਿਤ੍ਰ ਤੂ ਦੁਖੁ ਸਬਾਇਆ ਲਥੁ ॥੧॥

prabh sadaa samaaleh mitr too dukh sabaaeaa lath |1|

મારા મિત્ર, ભગવાનને હંમેશ માટે યાદ રાખો, અને તમારા બધા દુઃખ દૂર થઈ જશે. ||1||

ਮਃ ੫ ॥

mahalaa 5 |

પાંચમી મહેલ:

ਖੁਧਿਆਵੰਤੁ ਨ ਜਾਣਈ ਲਾਜ ਕੁਲਾਜ ਕੁਬੋਲੁ ॥

khudhiaavant na jaanee laaj kulaaj kubol |

ભૂખ્યો માણસ માન, અપમાન કે કઠોર શબ્દોની પરવા કરતો નથી.

ਨਾਨਕੁ ਮਾਂਗੈ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸੰਜੋਗੁ ॥੨॥

naanak maangai naam har kar kirapaa sanjog |2|

નાનક ભગવાનના નામની ભીખ માંગે છે; કૃપા કરીને તમારી કૃપા આપો, અને મને તમારી સાથે જોડો. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਜੇਵੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦਾ ਤੇਵੇਹੇ ਫਲਤੇ ॥

jevehe karam kamaavadaa tevehe falate |

જે કર્મ કરે છે તે પ્રમાણે ફળ મળે છે.

ਚਬੇ ਤਤਾ ਲੋਹ ਸਾਰੁ ਵਿਚਿ ਸੰਘੈ ਪਲਤੇ ॥

chabe tataa loh saar vich sanghai palate |

જો કોઈ લાલ-ગરમ લોખંડ ચાવે તો તેનું ગળું બળી જાય.

ਘਤਿ ਗਲਾਵਾਂ ਚਾਲਿਆ ਤਿਨਿ ਦੂਤਿ ਅਮਲ ਤੇ ॥

ghat galaavaan chaaliaa tin doot amal te |

તેના ગળામાં હોલ્ટર મુકવામાં આવે છે અને તેણે કરેલા દુષ્ટ કાર્યોને કારણે તેને દૂર લઈ જવામાં આવે છે.

ਕਾਈ ਆਸ ਨ ਪੁੰਨੀਆ ਨਿਤ ਪਰ ਮਲੁ ਹਿਰਤੇ ॥

kaaee aas na puneea nit par mal hirate |

તેની કોઈ ઈચ્છા પૂરી થતી નથી; તે સતત બીજાની ગંદકી ચોરી કરે છે.

ਕੀਆ ਨ ਜਾਣੈ ਅਕਿਰਤਘਣ ਵਿਚਿ ਜੋਨੀ ਫਿਰਤੇ ॥

keea na jaanai akirataghan vich jonee firate |

કૃતઘ્ન દુર્ભાગ્ય તેને જે આપવામાં આવ્યું છે તેની કદર કરતો નથી; તે પુનર્જન્મમાં ખોવાઈ જાય છે.

ਸਭੇ ਧਿਰਾਂ ਨਿਖੁਟੀਅਸੁ ਹਿਰਿ ਲਈਅਸੁ ਧਰ ਤੇ ॥

sabhe dhiraan nikhutteeas hir leeas dhar te |

જ્યારે ભગવાનનો આધાર તેની પાસેથી છીનવાઈ જાય છે ત્યારે તે તમામ આધાર ગુમાવે છે.

ਵਿਝਣ ਕਲਹ ਨ ਦੇਵਦਾ ਤਾਂ ਲਇਆ ਕਰਤੇ ॥

vijhan kalah na devadaa taan leaa karate |

તે ઝઘડાના અંગારાને મરવા દેતા નથી, અને તેથી સર્જનહાર તેનો નાશ કરે છે.

ਜੋ ਜੋ ਕਰਤੇ ਅਹੰਮੇਉ ਝੜਿ ਧਰਤੀ ਪੜਤੇ ॥੩੨॥

jo jo karate ahameo jharr dharatee parrate |32|

જેઓ અહંકારમાં વ્યસ્ત રહે છે તેઓ ક્ષીણ થઈ જાય છે અને જમીન પર પડી જાય છે. ||32||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

સાલોક, ત્રીજી મહેલ:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਹੋਇ ॥

guramukh giaan bibek budh hoe |

ગુરુમુખને આધ્યાત્મિક જ્ઞાન અને સમજદાર બુદ્ધિનો આશીર્વાદ મળે છે.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਹਿਰਦੈ ਹਾਰੁ ਪਰੋਇ ॥

har gun gaavai hiradai haar paroe |

તે ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે, અને આ માળા તેના હૃદયમાં વણી લે છે.

ਪਵਿਤੁ ਪਾਵਨੁ ਪਰਮ ਬੀਚਾਰੀ ॥

pavit paavan param beechaaree |

તે શુદ્ધમાં સૌથી શુદ્ધ બને છે, સર્વોચ્ચ સમજદાર વ્યક્તિ બને છે.

ਜਿ ਓਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥

ji os milai tis paar utaaree |

તે જેને મળે છે તેને બચાવે છે અને વહન કરે છે.

ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਾਸਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

antar har naam baasanaa samaanee |

ભગવાનના નામની સુવાસ તેમના અસ્તિત્વમાં ઊંડે સુધી પ્રસરે છે.

ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਮਹਾ ਉਤਮ ਬਾਣੀ ॥

har dar sobhaa mahaa utam baanee |

ભગવાનના દરબારમાં તેનું સન્માન થાય છે, અને તેની વાણી સૌથી ઉત્કૃષ્ટ છે.

ਜਿ ਪੁਰਖੁ ਸੁਣੈ ਸੁ ਹੋਇ ਨਿਹਾਲੁ ॥

ji purakh sunai su hoe nihaal |

જેઓ તેને સાંભળે છે તેઓ આનંદિત થાય છે.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਮਾਲੁ ॥੧॥

naanak satigur miliaai paaeaa naam dhan maal |1|

હે નાનક, સાચા ગુરુને મળવાથી, નામની સંપત્તિ અને સંપત્તિ પ્રાપ્ત થાય છે. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

ચોથી મહેલ:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਜੀਅ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਪੈ ਕਿ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥

satigur ke jeea kee saar na jaapai ki poorai satigur bhaavai |

સાચા ગુરુની ઉત્કૃષ્ટ સ્થિતિ જાણીતી નથી; સંપૂર્ણ સાચા ગુરુને શું ખુશ કરે છે તે કોઈ જાણતું નથી.

ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਅੰਦਰਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਵਰਤੈ ਜੋ ਸਿਖਾਂ ਨੋ ਲੋਚੈ ਸੋ ਗੁਰ ਖੁਸੀ ਆਵੈ ॥

gurasikhaan andar satiguroo varatai jo sikhaan no lochai so gur khusee aavai |

તેમના ગુરુશિખોના હૃદયની અંદર, સાચા ગુરુ વ્યાપેલા છે. જેઓ તેમની શીખ માટે ઝંખે છે તેમનાથી ગુરુ પ્રસન્ન થાય છે.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖੈ ਸੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵਨਿ ਸੁ ਜਪੁ ਕਮਾਵਹਿ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਕੀ ਘਾਲ ਸਚਾ ਥਾਇ ਪਾਵੈ ॥

satigur aakhai su kaar kamaavan su jap kamaaveh gurasikhaan kee ghaal sachaa thaae paavai |

જેમ સાચા ગુરુ તેમને નિર્દેશિત કરે છે, તેઓ તેમનું કાર્ય કરે છે અને તેમની પ્રાર્થના કરે છે. સાચા ભગવાન તેમના ગુરુશિખોની સેવા સ્વીકારે છે.

ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਹੁਕਮੈ ਜਿ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਪਾਸਹੁ ਕੰਮੁ ਕਰਾਇਆ ਲੋੜੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖੁ ਫਿਰਿ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥

vin satigur ke hukamai ji gurasikhaan paasahu kam karaaeaa lorre tis gurasikh fir nerr na aavai |

પરંતુ જેઓ ઇચ્છે છે કે ગુરુશિખો તેમના માટે કામ કરે, સાચા ગુરુના આદેશ વિના - ગુરુના શીખો તેમની નજીક ફરી શકશે નહીં.

ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਕੋ ਜੀਉ ਲਾਇ ਘਾਲੈ ਤਿਸੁ ਅਗੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥

gur satigur agai ko jeeo laae ghaalai tis agai gurasikh kaar kamaavai |

જે ગુરુ માટે ખંતથી કામ કરે છે, સાચા ગુરુ - ગુરુશિખ તેના માટે કામ કરે છે.

ਜਿ ਠਗੀ ਆਵੈ ਠਗੀ ਉਠਿ ਜਾਇ ਤਿਸੁ ਨੇੜੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਮੂਲਿ ਨ ਆਵੈ ॥

ji tthagee aavai tthagee utth jaae tis nerrai gurasikh mool na aavai |

જે છેતરવા આવે છે, જે ઉભો થાય છે અને છેતરવા માટે બહાર જાય છે - ગુરુશિખો તેની નજીક ક્યારેય ન આવે.

ਬ੍ਰਹਮੁ ਬੀਚਾਰੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥ ਜਿ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ਕੰਮੁ ਕਰਾਏ ਸੋ ਜੰਤੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥੨॥

braham beechaar naanak aakh sunaavai | ji vin satigur ke man mane kam karaae so jant mahaa dukh paavai |2|

નાનક ભગવાનના આ જ્ઞાનની ઘોષણા કરે છે અને તેની જાહેરાત કરે છે. જે સાચા ગુરુના મનને પ્રસન્ન નથી કરતું તે તેના કાર્યો કરી શકે છે, પરંતુ તે વ્યક્તિ ભયંકર પીડામાં જ પીડાશે. ||2||