ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1034
ਅਨਹਦੁ ਵਾਜੈ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਜੈ ॥
anahad vaajai bhram bhau bhaajai |જ્યારે અનસ્ટ્રક ધ્વનિ કરંટ સંભળાય છે, ત્યારે શંકા અને ભય ભાગી જાય છે.
ਸਗਲ ਬਿਆਪਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਛਾਜੈ ॥
sagal biaap rahiaa prabh chhaajai |ભગવાન સર્વવ્યાપી છે, સૌને છાયા આપે છે.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦਰਿ ਸੋਹੈ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੧੦॥
sabh teree too guramukh jaataa dar sohai gun gaaeidaa |10|બધા તમારા છે; ગુરુમુખો માટે, તમે જાણીતા છો. તમારા ગુણગાન ગાવાથી તેઓ તમારા દરબારમાં સુંદર દેખાય છે. ||10||
ਆਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਈ ॥
aad niranjan niramal soee |તે આદિમ ભગવાન છે, નિષ્કલંક અને શુદ્ધ.
ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ॥
avar na jaanaa doojaa koee |હું બીજા કોઈને બિલકુલ જાણતો નથી.
ਏਕੰਕਾਰੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਗਵਾਇਦਾ ॥੧੧॥
ekankaar vasai man bhaavai haumai garab gavaaeidaa |11|એક સર્વસામાન્ય સર્જક ભગવાન અંદર રહે છે, અને જેઓ અહંકાર અને અભિમાનને દૂર કરે છે તેમના મનને આનંદ આપે છે. ||11||
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ॥
amrit peea satigur deea |હું સાચા ગુરુ દ્વારા આપવામાં આવેલ અમૃત અમૃત પીઉં છું.
ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣਾ ਦੂਆ ਤੀਆ ॥
avar na jaanaa dooaa teea |હું બીજા કે ત્રીજા કોઈને જાણતો નથી.
ਏਕੋ ਏਕੁ ਸੁ ਅਪਰ ਪਰੰਪਰੁ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਇਦਾ ॥੧੨॥
eko ek su apar paranpar parakh khajaanai paaeidaa |12|તે એક, અનન્ય, અનંત અને અનંત ભગવાન છે; તે તમામ જીવોનું મૂલ્યાંકન કરે છે અને કેટલાકને તેની તિજોરીમાં મૂકે છે. ||12||
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਸਚੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥
giaan dhiaan sach gahir ganbheeraa |આધ્યાત્મિક શાણપણ અને સાચા ભગવાનનું ધ્યાન ગહન અને ગહન છે.
ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੈ ਤੇਰਾ ਚੀਰਾ ॥
koe na jaanai teraa cheeraa |તમારા વિસ્તારને કોઈ જાણતું નથી.
ਜੇਤੀ ਹੈ ਤੇਤੀ ਤੁਧੁ ਜਾਚੈ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਪਾਇਦਾ ॥੧੩॥
jetee hai tetee tudh jaachai karam milai so paaeidaa |13|જે છે તે બધા, તમારી પાસેથી ભીખ માગો; તમે ફક્ત તમારી કૃપાથી જ પ્રાપ્ત થયા છો. ||13||
ਕਰਮੁ ਧਰਮੁ ਸਚੁ ਹਾਥਿ ਤੁਮਾਰੈ ॥
karam dharam sach haath tumaarai |હે સાચા પ્રભુ, તમે કર્મ અને ધર્મ તમારા હાથમાં રાખો છો.
ਵੇਪਰਵਾਹ ਅਖੁਟ ਭੰਡਾਰੈ ॥
veparavaah akhutt bhanddaarai |હે સ્વતંત્ર ભગવાન, તમારા ખજાના અખૂટ છે.
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੪॥
too deaal kirapaal sadaa prabh aape mel milaaeidaa |14|તમે કાયમ દયાળુ અને દયાળુ છો, ભગવાન. તમે તમારા સંઘમાં એક થાઓ. ||14||
ਆਪੇ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਵੈ ਆਪੇ ॥
aape dekh dikhaavai aape |તમે પોતે જ જુઓ છો, અને તમારી જાતને દેખાડો છો.
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਆਪੇ ॥
aape thaap uthaape aape |તમે પોતે જ સ્થાપિત કરો છો, અને તમે જ અસ્થાપિત કરો છો.
ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਇਦਾ ॥੧੫॥
aape jorr vichhorre karataa aape maar jeevaaeidaa |15|નિર્માતા પોતે એક કરે છે અને અલગ કરે છે; તે પોતે મારી નાખે છે અને નવજીવન આપે છે. ||15||
ਜੇਤੀ ਹੈ ਤੇਤੀ ਤੁਧੁ ਅੰਦਰਿ ॥
jetee hai tetee tudh andar |જેટલું છે તેટલું તમારી અંદર સમાયેલું છે.
ਦੇਖਹਿ ਆਪਿ ਬੈਸਿ ਬਿਜ ਮੰਦਰਿ ॥
dekheh aap bais bij mandar |તમે તમારા શાહી મહેલમાં બેસીને તમારી રચનાને નિહાળો છો.
ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਹਰਿ ਦਰਸਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੬॥੧॥੧੩॥
naanak saach kahai benantee har darasan sukh paaeidaa |16|1|13|નાનક આ સાચી પ્રાર્થના કરે છે; ભગવાનના દર્શનના ધન્ય દર્શનને જોતાં મને શાંતિ મળી છે. ||16||1||13||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |મારૂ, પ્રથમ મહેલ:
ਦਰਸਨੁ ਪਾਵਾ ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾ ॥
darasan paavaa je tudh bhaavaa |જો હું તમને પ્રસન્ન કરું છું, તો મને તમારા દર્શનનું ધન્ય દર્શન થાય છે.
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
bhaae bhagat saache gun gaavaa |હે સાચા ભગવાન, પ્રેમભરી ભક્તિમાં, હું તમારા ભવ્ય ગુણગાન ગાઉં છું.
ਤੁਧੁ ਭਾਣੇ ਤੂ ਭਾਵਹਿ ਕਰਤੇ ਆਪੇ ਰਸਨ ਰਸਾਇਦਾ ॥੧॥
tudh bhaane too bhaaveh karate aape rasan rasaaeidaa |1|તમારી ઇચ્છાથી, હે સર્જક ભગવાન, તમે મારા માટે પ્રસન્ન થયા છો, અને મારી જીભ માટે ખૂબ જ મીઠી બની ગયા છો. ||1||
ਸੋਹਨਿ ਭਗਤ ਪ੍ਰਭੂ ਦਰਬਾਰੇ ॥
sohan bhagat prabhoo darabaare |ભગવાનના દરબારમાં ભક્તો સુંદર દેખાય છે.
ਮੁਕਤੁ ਭਏ ਹਰਿ ਦਾਸ ਤੁਮਾਰੇ ॥
mukat bhe har daas tumaare |તમારા દાસ, પ્રભુ, મુક્ત થયા છે.
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ॥੨॥
aap gavaae terai rang raate anadin naam dhiaaeidaa |2|આત્મ-અહંકાર નાબૂદ કરીને, તેઓ તમારા પ્રેમને અનુરૂપ છે; રાત દિવસ તેઓ ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે. ||2||
ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ॥
eesar brahamaa devee devaa |શિવ, બ્રહ્મા, દેવી-દેવતાઓ,
ਇੰਦ੍ਰ ਤਪੇ ਮੁਨਿ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ॥
eindr tape mun teree sevaa |ઈન્દ્ર, તપસ્વીઓ અને મૌન ઋષિઓ તમારી સેવા કરે છે.
ਜਤੀ ਸਤੀ ਕੇਤੇ ਬਨਵਾਸੀ ਅੰਤੁ ਨ ਕੋਈ ਪਾਇਦਾ ॥੩॥
jatee satee kete banavaasee ant na koee paaeidaa |3|બ્રહ્મચારીઓ, દાન આપનારા અને અસંખ્ય વનવાસીઓને ભગવાનની મર્યાદા મળી નથી. ||3||
ਵਿਣੁ ਜਾਣਾਏ ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੈ ॥
vin jaanaae koe na jaanai |કોઈ તમને ઓળખતું નથી, સિવાય કે તમે તેમને તમારી જાણ કરો.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੁ ਆਪਣ ਭਾਣੈ ॥
jo kichh kare su aapan bhaanai |જે કંઈ થાય છે તે તમારી ઈચ્છાથી થાય છે.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੀਅ ਉਪਾਏ ਭਾਣੈ ਸਾਹ ਲਵਾਇਦਾ ॥੪॥
lakh chauraaseeh jeea upaae bhaanai saah lavaaeidaa |4|તમે માણસોની 8.4 મિલિયન પ્રજાતિઓ બનાવી છે; તમારી ઇચ્છાથી, તેઓ તેમના શ્વાસ ખેંચે છે. ||4||
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਿਹਚਉ ਹੋਵੈ ॥
jo tis bhaavai so nihchau hovai |જે તમારી ઈચ્છાને પ્રસન્ન કરે છે, તે નિઃશંકપણે થાય છે.
ਮਨਮੁਖੁ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ਰੋਵੈ ॥
manamukh aap ganaae rovai |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ બતાવે છે, અને દુઃખમાં આવે છે.
ਨਾਵਹੁ ਭੁਲਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਏ ਆਇ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੫॥
naavahu bhulaa tthaur na paae aae jaae dukh paaeidaa |5|નામ ભૂલીને, તેને આરામનું સ્થાન મળતું નથી; આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે, તે પીડા સહન કરે છે. ||5||
ਨਿਰਮਲ ਕਾਇਆ ਊਜਲ ਹੰਸਾ ॥
niramal kaaeaa aoojal hansaa |શુદ્ધ શરીર છે, અને હંસ-આત્મા શુદ્ધ છે;
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਅੰਸਾ ॥
tis vich naam niranjan ansaa |તેની અંદર નામનો શુદ્ધ સાર છે.
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਕਰਿ ਪੀਵੈ ਬਾਹੁੜਿ ਦੂਖੁ ਨ ਪਾਇਦਾ ॥੬॥
sagale dookh amrit kar peevai baahurr dookh na paaeidaa |6|આવો જીવ તેના સર્વ દુઃખોમાં અમૃત અમૃતની જેમ પીવે છે; તેને ફરી ક્યારેય દુ:ખ થતું નથી. ||6||
ਬਹੁ ਸਾਦਹੁ ਦੂਖੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਵੈ ॥
bahu saadahu dookh paraapat hovai |તેના અતિશય ભોગવિલાસ માટે, તેને માત્ર પીડા જ મળે છે;
ਭੋਗਹੁ ਰੋਗ ਸੁ ਅੰਤਿ ਵਿਗੋਵੈ ॥
bhogahu rog su ant vigovai |તેના આનંદમાંથી, તે રોગોથી સંક્રમિત થાય છે, અને અંતે, તે બગાડે છે.
ਹਰਖਹੁ ਸੋਗੁ ਨ ਮਿਟਈ ਕਬਹੂ ਵਿਣੁ ਭਾਣੇ ਭਰਮਾਇਦਾ ॥੭॥
harakhahu sog na mittee kabahoo vin bhaane bharamaaeidaa |7|તેનો આનંદ તેના દુઃખને ક્યારેય ભૂંસી શકતો નથી; ભગવાનની ઇચ્છાને સ્વીકાર્યા વિના, તે ખોવાયેલા અને મૂંઝવણમાં ભટકે છે. ||7||
ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਵੈ ਸਬਾਈ ॥
giaan vihoonee bhavai sabaaee |આધ્યાત્મિક શાણપણ વિના, તેઓ બધા ફક્ત આસપાસ ભટકતા હોય છે.
ਸਾਚਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
saachaa rav rahiaa liv laaee |સાચા ભગવાન સર્વત્ર વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે, પ્રેમથી વ્યસ્ત છે.
ਨਿਰਭਉ ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੮॥
nirbhau sabad guroo sach jaataa jotee jot milaaeidaa |8|સાચા ગુરુના શબ્દ, શબ્દ દ્વારા નિર્ભય ભગવાન ઓળખાય છે; વ્યક્તિનો પ્રકાશ પ્રકાશમાં ભળી જાય છે. ||8||
ਅਟਲੁ ਅਡੋਲੁ ਅਤੋਲੁ ਮੁਰਾਰੇ ॥
attal addol atol muraare |તે શાશ્વત, અપરિવર્તનશીલ, અમાપ ભગવાન છે.
ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹੇ ਫੇਰਿ ਉਸਾਰੇ ॥
khin meh dtaahe fer usaare |એક ક્ષણમાં, તે નાશ કરે છે, અને પછી પુનઃનિર્માણ કરે છે.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਮਿਤਿ ਨਹੀ ਕੀਮਤਿ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਪਤੀਆਇਦਾ ॥੯॥
roop na rekhiaa mit nahee keemat sabad bhed pateeaeidaa |9|તેનું કોઈ સ્વરૂપ કે આકાર નથી, તેની કોઈ મર્યાદા કે મૂલ્ય નથી. શબ્દ દ્વારા વીંધાયેલો, વ્યક્તિ તૃપ્ત થાય છે. ||9||