ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 433
ਛਛੈ ਛਾਇਆ ਵਰਤੀ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਭਰਮੁ ਹੋਆ ॥
chhachhai chhaaeaa varatee sabh antar teraa keea bharam hoaa |છચ્છ: અજ્ઞાન દરેકની અંદર છે; હે પ્રભુ, સંશય તારું કામ છે.
ਭਰਮੁ ਉਪਾਇ ਭੁਲਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਤੇਰਾ ਕਰਮੁ ਹੋਆ ਤਿਨੑ ਗੁਰੂ ਮਿਲਿਆ ॥੧੦॥
bharam upaae bhulaaeean aape teraa karam hoaa tina guroo miliaa |10|સંશય ઉત્પન્ન કરીને, તમે જ તેઓને ભ્રમમાં ભટકાવશો; તમે જેમને તમારી કૃપાથી આશીર્વાદ આપો છો તેઓ ગુરુને મળે છે. ||10||
ਜਜੈ ਜਾਨੁ ਮੰਗਤ ਜਨੁ ਜਾਚੈ ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭੀਖ ਭਵਿਆ ॥
jajai jaan mangat jan jaachai lakh chauraaseeh bheekh bhaviaa |જજ્જા: તે નમ્ર વ્યક્તિ જે ડહાપણની ભીખ માંગે છે તે 8.4 મિલિયન અવતારોમાં ભીખ માંગતો ભટક્યો છે.
ਏਕੋ ਲੇਵੈ ਏਕੋ ਦੇਵੈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਮੈ ਸੁਣਿਆ ॥੧੧॥
eko levai eko devai avar na doojaa mai suniaa |11|એક પ્રભુ લઈ લે છે, અને એક પ્રભુ આપે છે; મેં બીજા કોઈ વિશે સાંભળ્યું નથી. ||11||
ਝਝੈ ਝੂਰਿ ਮਰਹੁ ਕਿਆ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜੋ ਕਿਛੁ ਦੇਣਾ ਸੁ ਦੇ ਰਹਿਆ ॥
jhajhai jhoor marahu kiaa praanee jo kichh denaa su de rahiaa |ઝાઝા: હે નશ્વર જીવ, તું ચિંતામાં કેમ મરી રહ્યો છે? પ્રભુને જે કંઈ આપવાનું છે, તે આપતા જ રહેશે.
ਦੇ ਦੇ ਵੇਖੈ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਏ ਜਿਉ ਜੀਆ ਕਾ ਰਿਜਕੁ ਪਇਆ ॥੧੨॥
de de vekhai hukam chalaae jiau jeea kaa rijak peaa |12|તે આપે છે, આપે છે, અને આપણી ઉપર નજર રાખે છે; તે જે આદેશો જારી કરે છે તેના અનુસાર તેના જીવોને પોષણ મળે છે. ||12||
ਞੰਞੈ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਾ ਦੇਖਾ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਨਾਹੀ ॥
yanyai nadar kare jaa dekhaa doojaa koee naahee |ન્યાય: જ્યારે ભગવાન તેમની કૃપાની નજર આપે છે, ત્યારે હું અન્ય કોઈને જોતો નથી.
ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਭ ਥਾਈ ਏਕੁ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੧੩॥
eko rav rahiaa sabh thaaee ek vasiaa man maahee |13|એક પ્રભુ સર્વત્ર સર્વત્ર વ્યાપેલા છે; એક ભગવાન મનમાં રહે છે. ||13||
ਟਟੈ ਟੰਚੁ ਕਰਹੁ ਕਿਆ ਪ੍ਰਾਣੀ ਘੜੀ ਕਿ ਮੁਹਤਿ ਕਿ ਉਠਿ ਚਲਣਾ ॥
ttattai ttanch karahu kiaa praanee gharree ki muhat ki utth chalanaa |તત્તઃ હે નશ્વર, તું દંભ કેમ કરે છે? એક ક્ષણમાં, એક ક્ષણમાં, તમારે ઉઠવું પડશે અને પ્રસ્થાન કરવું પડશે.
ਜੂਐ ਜਨਮੁ ਨ ਹਾਰਹੁ ਅਪਣਾ ਭਾਜਿ ਪੜਹੁ ਤੁਮ ਹਰਿ ਸਰਣਾ ॥੧੪॥
jooaai janam na haarahu apanaa bhaaj parrahu tum har saranaa |14|જુગારમાં તમારું જીવન ગુમાવશો નહીં - ભગવાનના અભયારણ્યમાં ઉતાવળ કરો. ||14||
ਠਠੈ ਠਾਢਿ ਵਰਤੀ ਤਿਨ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਚਰਣੀ ਜਿਨੑ ਕਾ ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ॥
tthatthai tthaadt varatee tin antar har charanee jina kaa chit laagaa |તત્હા: જેઓ તેમની ચેતનાને ભગવાનના કમળ ચરણ સાથે જોડે છે તેમની અંદર શાંતિ વ્યાપી જાય છે.
ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ਸੇਈ ਜਨ ਨਿਸਤਰੇ ਤਉ ਪਰਸਾਦੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੧੫॥
chit laagaa seee jan nisatare tau parasaadee sukh paaeaa |15|તે નમ્ર માણસો, જેમની ચેતના એટલી જોડાયેલી છે, તેનો ઉદ્ધાર થાય છે; તમારી કૃપાથી તેઓ શાંતિ મેળવે છે. ||15||
ਡਡੈ ਡੰਫੁ ਕਰਹੁ ਕਿਆ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੋਆ ਸੁ ਸਭੁ ਚਲਣਾ ॥
ddaddai ddanf karahu kiaa praanee jo kichh hoaa su sabh chalanaa |દાદા: હે નશ્વર, તું આટલા ઉદ્ધત શો શા માટે કરે છે? જે કંઈ અસ્તિત્વમાં છે, તે બધું જતું રહેશે.
ਤਿਸੈ ਸਰੇਵਹੁ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੁ ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ॥੧੬॥
tisai sarevahu taa sukh paavahu sarab nirantar rav rahiaa |16|તેથી તેની સેવા કરો, જે દરેકમાં સમાયેલ અને વ્યાપ્ત છે, અને તમને શાંતિ મળશે. ||16||
ਢਢੈ ਢਾਹਿ ਉਸਾਰੈ ਆਪੇ ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਕਰੇ ॥
dtadtai dtaeh usaarai aape jiau tis bhaavai tivai kare |ધાધ: તે પોતે જ સ્થાપના કરે છે અને અસ્થાપિત કરે છે; જેમ તે તેની ઇચ્છાને ખુશ કરે છે, તેમ તે કાર્ય કરે છે.
ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਏ ਤਿਸੁ ਨਿਸਤਾਰੇ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧੭॥
kar kar vekhai hukam chalaae tis nisataare jaa kau nadar kare |17|સૃષ્ટિની રચના કર્યા પછી, તે તેના પર નજર રાખે છે; તે તેના આદેશો જારી કરે છે, અને જેમના પર તે કૃપાની નજર નાખે છે તેમને મુક્ત કરે છે. ||17||
ਣਾਣੈ ਰਵਤੁ ਰਹੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੋਈ ॥
naanai ravat rahai ghatt antar har gun gaavai soee |નન્ના: જેનું હૃદય ભગવાનથી ભરેલું છે, તે તેમના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે.
ਆਪੇ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਕਰਤਾ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧੮॥
aape aap milaae karataa punarap janam na hoee |18|જેને સર્જનહાર ભગવાન પોતાની સાથે જોડે છે, તે પુનર્જન્મમાં નથી આવતો. ||18||
ਤਤੈ ਤਾਰੂ ਭਵਜਲੁ ਹੋਆ ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
tatai taaroo bhavajal hoaa taa kaa ant na paaeaa |તતઃ ભયંકર વિશ્વ મહાસાગર ખૂબ ઊંડો છે; તેની મર્યાદા શોધી શકાતી નથી.
ਨਾ ਤਰ ਨਾ ਤੁਲਹਾ ਹਮ ਬੂਡਸਿ ਤਾਰਿ ਲੇਹਿ ਤਾਰਣ ਰਾਇਆ ॥੧੯॥
naa tar naa tulahaa ham booddas taar lehi taaran raaeaa |19|મારી પાસે હોડી નથી, કે તરાપો પણ નથી; હું ડૂબી રહ્યો છું - મને બચાવો, હે તારણહાર રાજા! ||19||
ਥਥੈ ਥਾਨਿ ਥਾਨੰਤਰਿ ਸੋਈ ਜਾ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭੁ ਹੋਆ ॥
thathai thaan thaanantar soee jaa kaa keea sabh hoaa |T'hat'ha: તમામ સ્થાનો અને આંતરક્ષેત્રોમાં, તે છે; દરેક વસ્તુ જે અસ્તિત્વમાં છે, તે તેના કાર્યોથી છે.
ਕਿਆ ਭਰਮੁ ਕਿਆ ਮਾਇਆ ਕਹੀਐ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਭਲਾ ॥੨੦॥
kiaa bharam kiaa maaeaa kaheeai jo tis bhaavai soee bhalaa |20|શંકા શું છે? માયા કોને કહેવાય ? જે તેને પ્રસન્ન કરે છે તે સારું છે. ||20||
ਦਦੈ ਦੋਸੁ ਨ ਦੇਊ ਕਿਸੈ ਦੋਸੁ ਕਰੰਮਾ ਆਪਣਿਆ ॥
dadai dos na deaoo kisai dos karamaa aapaniaa |દાદા: બીજા કોઈને દોષ ન આપો; તેના બદલે તમારી પોતાની ક્રિયાઓને દોષ આપો.
ਜੋ ਮੈ ਕੀਆ ਸੋ ਮੈ ਪਾਇਆ ਦੋਸੁ ਨ ਦੀਜੈ ਅਵਰ ਜਨਾ ॥੨੧॥
jo mai keea so mai paaeaa dos na deejai avar janaa |21|મેં જે કાંઈ કર્યું, તે માટે મેં સહન કર્યું છે; હું બીજા કોઈને દોષ આપતો નથી. ||21||
ਧਧੈ ਧਾਰਿ ਕਲਾ ਜਿਨਿ ਛੋਡੀ ਹਰਿ ਚੀਜੀ ਜਿਨਿ ਰੰਗ ਕੀਆ ॥
dhadhai dhaar kalaa jin chhoddee har cheejee jin rang keea |ધધા: તેની શક્તિ પૃથ્વીને સ્થાપિત કરે છે અને જાળવી રાખે છે; ભગવાને દરેક વસ્તુને પોતાનો રંગ આપ્યો છે.
ਤਿਸ ਦਾ ਦੀਆ ਸਭਨੀ ਲੀਆ ਕਰਮੀ ਕਰਮੀ ਹੁਕਮੁ ਪਇਆ ॥੨੨॥
tis daa deea sabhanee leea karamee karamee hukam peaa |22|તેની ભેટ દરેકને મળે છે; બધા તેમની આજ્ઞા અનુસાર કાર્ય કરે છે. ||22||
ਨੰਨੈ ਨਾਹ ਭੋਗ ਨਿਤ ਭੋਗੈ ਨਾ ਡੀਠਾ ਨਾ ਸੰਮ੍ਹਲਿਆ ॥
nanai naah bhog nit bhogai naa ddeetthaa naa samhaliaa |નન્ના: પતિ ભગવાન શાશ્વત આનંદનો આનંદ માણે છે, પરંતુ તે દેખાતા નથી કે સમજાતા નથી.
ਗਲੀ ਹਉ ਸੋਹਾਗਣਿ ਭੈਣੇ ਕੰਤੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ॥੨੩॥
galee hau sohaagan bhaine kant na kabahoon mai miliaa |23|હે બહેન, હું સુખી આત્મા-વધૂ કહું છું, પણ મારા પતિ ભગવાન મને ક્યારેય મળ્યા નથી. ||23||
ਪਪੈ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਵੇਖਣ ਕਉ ਪਰਪੰਚੁ ਕੀਆ ॥
papai paatisaahu paramesar vekhan kau parapanch keea |પપ્પા: સર્વોચ્ચ રાજા, ગુણાતીત ભગવાન, વિશ્વનું સર્જન કરે છે અને તેના પર નજર રાખે છે.
ਦੇਖੈ ਬੂਝੈ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ॥੨੪॥
dekhai boojhai sabh kichh jaanai antar baahar rav rahiaa |24|તે જુએ છે અને સમજે છે, અને બધું જાણે છે; આંતરિક અને બાહ્ય રીતે, તે સંપૂર્ણ રીતે વ્યાપી છે. ||24||
ਫਫੈ ਫਾਹੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਾਸਾ ਜਮ ਕੈ ਸੰਗਲਿ ਬੰਧਿ ਲਇਆ ॥
fafai faahee sabh jag faasaa jam kai sangal bandh leaa |ફાફા: આખું વિશ્વ મૃત્યુની ફાંસીમાં ફસાઈ ગયું છે, અને બધા તેની સાંકળોથી બંધાયેલા છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸੇ ਨਰ ਉਬਰੇ ਜਿ ਹਰਿ ਸਰਣਾਗਤਿ ਭਜਿ ਪਇਆ ॥੨੫॥
guraparasaadee se nar ubare ji har saranaagat bhaj peaa |25|ગુરુની કૃપાથી, તેઓ એકલા જ બચી જાય છે, જેઓ ભગવાનના અભયારણ્યમાં પ્રવેશવાની ઉતાવળ કરે છે. ||25||
ਬਬੈ ਬਾਜੀ ਖੇਲਣ ਲਾਗਾ ਚਉਪੜਿ ਕੀਤੇ ਚਾਰਿ ਜੁਗਾ ॥
babai baajee khelan laagaa chauparr keete chaar jugaa |બબ્બા: તે ચાર યુગના ચેસ-બોર્ડ પર રમત રમવા નીકળ્યો.