ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1250
ਅੰਤਿ ਹੋਵੈ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੁ ਕੋ ਸਕੈ ਨ ਛਡਾਇਆ ॥
ant hovai vair virodh ko sakai na chhaddaaeaa |અંતે, તિરસ્કાર અને સંઘર્ષ સારી રીતે વધે છે, અને કોઈ તેને બચાવી શકતું નથી.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਮੋਹੁ ਜਿਤੁ ਲਗਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੩੨॥
naanak vin naavai dhrig mohu jit lag dukh paaeaa |32|હે નાનક, નામ વિના, તે પ્રેમાળ આસક્તિ શાપિત છે; તેમનામાં તલ્લીન, તે પીડામાં પીડાય છે. ||32||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਭ ਭੁਖ ਜਾਇ ॥
guramukh amrit naam hai jit khaadhai sabh bhukh jaae |ગુરુનો શબ્દ એ નામનું અમૃત છે. તેને ખાવાથી બધી ભૂખ મટે છે.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
trisanaa mool na hovee naam vasai man aae |મનમાં જ્યારે નામનો વાસ થાય છે ત્યારે તરસ કે ઈચ્છા બિલકુલ રહેતી નથી.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਿ ਹੋਰੁ ਖਾਣਾ ਤਿਤੁ ਰੋਗੁ ਲਗੈ ਤਨਿ ਧਾਇ ॥
bin naavai ji hor khaanaa tith rog lagai tan dhaae |નામ સિવાય બીજું કંઈ ખાવાથી શરીરને રોગ થાય છે.
ਨਾਨਕ ਰਸ ਕਸ ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਣਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
naanak ras kas sabad salaahanaa aape le milaae |1|ઓ નાનક, જે કોઈ પણ શબ્દની સ્તુતિને તેના મસાલા અને સ્વાદ તરીકે લે છે - ભગવાન તેને તેમના સંઘમાં જોડે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਸਬਦੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਹ ਮੇਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
jeea andar jeeo sabad hai jit sah melaavaa hoe |બધા જીવોની અંદરનું જીવન એ શબ્દનો શબ્દ છે. તેના દ્વારા આપણે આપણા પતિ ભગવાનને મળીએ છીએ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਿ ਆਨੑੇਰੁ ਹੈ ਸਬਦੇ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
bin sabadai jag aanaer hai sabade paragatt hoe |શબ્દ વિના, વિશ્વ અંધકારમાં છે. શબ્દ દ્વારા, તે જ્ઞાની થાય છે.
ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਪੜਿ ਪੜਿ ਥਕੇ ਭੇਖ ਥਕੇ ਤਨੁ ਧੋਇ ॥
panddit monee parr parr thake bhekh thake tan dhoe |પંડિતો, ધાર્મિક વિદ્વાનો અને મૌન ઋષિઓ જ્યાં સુધી થાકી ન જાય ત્યાં સુધી વાંચતા અને લખતા રહે છે. ધાર્મિક કટ્ટરપંથીઓ શરીર ધોઈને થાકી ગયા છે.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਦੁਖੀਏ ਚਲੇ ਰੋਇ ॥
bin sabadai kinai na paaeio dukhee chale roe |શબ્દ વિના, કોઈ પ્રભુને પામતું નથી; તુચ્છ વિદાય રડતી અને રડતી.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai karam paraapat hoe |2|હે નાનક, તેમની કૃપાની નજરથી, દયાળુ ભગવાનની પ્રાપ્તિ થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖੈ ਅਤਿ ਨੇਹੁ ਬਹਿ ਮੰਦੁ ਪਕਾਇਆ ॥
eisatree purakhai at nehu beh mand pakaaeaa |પતિ-પત્ની ખૂબ જ પ્રેમમાં છે; સાથે બેસીને તેઓ દુષ્ટ યોજનાઓ બનાવે છે.
ਦਿਸਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਚਲਸੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ॥
disadaa sabh kichh chalasee mere prabh bhaaeaa |જે દેખાય છે તે બધું જતું રહેશે. આ મારા ભગવાનની ઇચ્છા છે.
ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਥਿਰੁ ਜਗਿ ਕੋ ਕਢਹੁ ਉਪਾਇਆ ॥
kiau raheeai thir jag ko kadtahu upaaeaa |આ દુનિયામાં કોઈ કાયમ કેવી રીતે રહી શકે? કેટલાક લોકો યોજના ઘડવાની કોશિશ કરી શકે છે.
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਥਿਰੁ ਕੰਧੁ ਸਬਾਇਆ ॥
gur poore kee chaakaree thir kandh sabaaeaa |પરફેક્ટ ગુરુ માટે કામ કરવાથી દિવાલ સ્થાયી અને સ્થિર બને છે.
ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩੩॥
naanak bakhas milaaeian har naam samaaeaa |33|હે નાનક, ભગવાન તેમને માફ કરે છે, અને તેમને પોતાનામાં વિલીન કરે છે; તેઓ ભગવાનના નામમાં સમાઈ જાય છે. ||33||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਕਾ ਭਉ ਹੇਤੁ ਅਪਾਰੁ ॥
maaeaa mohi visaariaa gur kaa bhau het apaar |માયામાં આસક્ત થઈને, મનુષ્ય ભગવાન અને ગુરુનો ભય અને અનંત ભગવાન માટેના પ્રેમને ભૂલી જાય છે.
ਲੋਭਿ ਲਹਰਿ ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਗਈ ਸਚਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
lobh lahar sudh mat gee sach na lagai piaar |લોભના તરંગો તેની શાણપણ અને સમજણને છીનવી લે છે, અને તે સાચા ભગવાન માટેના પ્રેમને સ્વીકારતો નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨਾ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukh jinaa sabad man vasai daragah mokh duaar |શબ્દનો શબ્દ ગુરુમુખોના મનમાં રહે છે, જેઓ મુક્તિનો દરવાજો શોધે છે.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥
naanak aape mel le aape bakhasanahaar |1|ઓ નાનક, ભગવાન પોતે તેમને માફ કરે છે, અને તેમને પોતાની સાથે એકતામાં જોડે છે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਣਾ ਵਿਸਰੇ ਸਰੈ ਨ ਬਿੰਦ ॥
naanak jis bin gharree na jeevanaa visare sarai na bind |ઓ નાનક, તેના વિના આપણે એક ક્ષણ પણ જીવી ન શકીએ. તેને ભૂલીને, અમે એક ક્ષણ માટે સફળ થઈ શક્યા નહીં.
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਕਿਉ ਮਨ ਰੂਸੀਐ ਜਿਸਹਿ ਹਮਾਰੀ ਚਿੰਦ ॥੨॥
tis siau kiau man rooseeai jiseh hamaaree chind |2|હે નશ્વર, જે તમારી સંભાળ રાખે છે તેના પર તું કેવી રીતે ગુસ્સે થઈ શકે? ||2||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਸਾਵਣੁ ਆਇਆ ਝਿਮਝਿਮਾ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
saavan aaeaa jhimajhimaa har guramukh naam dhiaae |સાવન ની વર્ષાઋતુ આવી ગઈ છે. ગુરુમુખ પ્રભુના નામનું ધ્યાન કરે છે.
ਦੁਖ ਭੁਖ ਕਾੜਾ ਸਭੁ ਚੁਕਾਇਸੀ ਮੀਹੁ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
dukh bhukh kaarraa sabh chukaaeisee meehu vutthaa chhahabar laae |જ્યારે વરસાદ મુશળધારમાં પડે છે ત્યારે બધી પીડા, ભૂખ અને કમનસીબીનો અંત આવે છે.
ਸਭ ਧਰਤਿ ਭਈ ਹਰੀਆਵਲੀ ਅੰਨੁ ਜੰਮਿਆ ਬੋਹਲ ਲਾਇ ॥
sabh dharat bhee hareeaavalee an jamiaa bohal laae |સમગ્ર પૃથ્વી નવજીવન પામે છે, અને અનાજ પુષ્કળ પ્રમાણમાં ઉગે છે.
ਹਰਿ ਅਚਿੰਤੁ ਬੁਲਾਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪੇ ਪਾਵੈ ਥਾਇ ॥
har achint bulaavai kripaa kar har aape paavai thaae |ચિંતામુક્ત ભગવાન, તેમની કૃપાથી, તે નશ્વરને બોલાવે છે જેને ભગવાન પોતે મંજૂર કરે છે.
ਹਰਿ ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਵਹੁ ਸੰਤ ਜਨਹੁ ਜੁ ਅੰਤੇ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥
har tiseh dhiaavahu sant janahu ju ante le chhaddaae |માટે હે સંતો, પ્રભુનું ધ્યાન કરો; તે તમને અંતે બચાવશે.
ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
har keerat bhagat anand hai sadaa sukh vasai man aae |ભગવાનની સ્તુતિ અને તેમની ભક્તિનું કીર્તન આનંદ છે; મનમાં શાંતિ વાસ કરશે.
ਜਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਦੁਖ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
jinaa guramukh naam araadhiaa tinaa dukh bhukh leh jaae |જે ગુરુમુખો ભગવાનના નામની પૂજા કરે છે - તેમની પીડા અને ભૂખ દૂર થાય છે.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗਾਇ ਗੁਣ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਸੁਭਾਇ ॥੩॥
jan naanak tripatai gaae gun har darasan dehu subhaae |3|સેવક નાનક સંતુષ્ટ છે, ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાતા. કૃપા કરીને તેને તમારા દર્શનના ધન્ય દર્શનથી શણગારો. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨਿਤ ਦੇਵੈ ਚੜੈ ਸਵਾਈਆ ॥
gur poore kee daat nit devai charrai savaaeea |સંપૂર્ણ ગુરુ તેમની ભેટો આપે છે, જે દિવસેને દિવસે વધે છે.
ਤੁਸਿ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਨ ਛਪੈ ਛਪਾਈਆ ॥
tus devai aap deaal na chhapai chhapaaeea |દયાળુ ભગવાન પોતે તેમને આપે છે; તેઓ છુપાવીને છુપાવી શકાતા નથી.
ਹਿਰਦੈ ਕਵਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਉਨਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਈਆ ॥
hiradai kaval pragaas unaman liv laaeea |હૃદય-કમળ ખીલે છે, અને નશ્વર પરમ આનંદની સ્થિતિમાં પ્રેમપૂર્વક સમાઈ જાય છે.
ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਉਸ ਦੀ ਰੀਸ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈਆ ॥
je ko kare us dee rees sir chhaaee paaeea |જો કોઈ તેને પડકારવાનો પ્રયાસ કરે છે, તો ભગવાન તેના માથા પર ધૂળ ફેંકી દે છે.
ਨਾਨਕ ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈਆ ॥੩੪॥
naanak aparr koe na sakee poore satigur kee vaddiaaeea |34|હે નાનક, સંપૂર્ણ સાચા ગુરુના મહિમાની બરોબરી કોઈ કરી શકતું નથી. ||34||