ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1379
ਧਿਗੁ ਤਿਨੑਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨਾ ਵਿਡਾਣੀ ਆਸ ॥੨੧॥
dhig tinaa daa jeeviaa jinaa viddaanee aas |21|જેઓ પોતાની આશા બીજાઓ પર રાખે છે તેઓનું જીવન શાપિત છે. ||21||
ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਮੈ ਹੋਦਾ ਵਾਰਿਆ ਮਿਤਾ ਆਇੜਿਆਂ ॥
fareedaa je mai hodaa vaariaa mitaa aaeirriaan |ફરીદ, મારો મિત્ર આવ્યો ત્યારે જો હું ત્યાં હોત, તો મેં મારી જાતને તેના માટે કુરબાની કરી દીધી હોત.
ਹੇੜਾ ਜਲੈ ਮਜੀਠ ਜਿਉ ਉਪਰਿ ਅੰਗਾਰਾ ॥੨੨॥
herraa jalai majeetth jiau upar angaaraa |22|હવે મારું માંસ ગરમ અંગારા પર લાલ બળી રહ્યું છે. ||22||
ਫਰੀਦਾ ਲੋੜੈ ਦਾਖ ਬਿਜਉਰੀਆਂ ਕਿਕਰਿ ਬੀਜੈ ਜਟੁ ॥
fareedaa lorrai daakh bijaureean kikar beejai jatt |ફરીદ, ખેડૂત બાવળના વૃક્ષો વાવે છે અને દ્રાક્ષની ઇચ્છા રાખે છે.
ਹੰਢੈ ਉਂਨ ਕਤਾਇਦਾ ਪੈਧਾ ਲੋੜੈ ਪਟੁ ॥੨੩॥
handtai un kataaeidaa paidhaa lorrai patt |23|તે ઊન સ્પિનિંગ કરે છે, પરંતુ તે સિલ્ક પહેરવા માંગે છે. ||23||
ਫਰੀਦਾ ਗਲੀਏ ਚਿਕੜੁ ਦੂਰਿ ਘਰੁ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੇ ਨੇਹੁ ॥
fareedaa galee chikarr door ghar naal piaare nehu |ફરીદ, માર્ગ કીચડનો છે, અને મારા પ્રિયનું ઘર આટલું દૂર છે.
ਚਲਾ ਤ ਭਿਜੈ ਕੰਬਲੀ ਰਹਾਂ ਤ ਤੁਟੈ ਨੇਹੁ ॥੨੪॥
chalaa ta bhijai kanbalee rahaan ta tuttai nehu |24|જો હું બહાર જાઉં તો મારો ધાબળો ભીંજાઈ જાય, પણ જો હું ઘરે રહીશ તો મારું હૃદય તૂટી જશે. ||24||
ਭਿਜਉ ਸਿਜਉ ਕੰਬਲੀ ਅਲਹ ਵਰਸਉ ਮੇਹੁ ॥
bhijau sijau kanbalee alah varsau mehu |પ્રભુના વરસાદના ધોધથી મારો ધાબળો ભીંજાયો છે, ભીંજાયો છે.
ਜਾਇ ਮਿਲਾ ਤਿਨਾ ਸਜਣਾ ਤੁਟਉ ਨਾਹੀ ਨੇਹੁ ॥੨੫॥
jaae milaa tinaa sajanaa tuttau naahee nehu |25|હું મારા મિત્રને મળવા બહાર જાઉં છું, જેથી મારું હૃદય તૂટી ન જાય. ||25||
ਫਰੀਦਾ ਮੈ ਭੋਲਾਵਾ ਪਗ ਦਾ ਮਤੁ ਮੈਲੀ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥
fareedaa mai bholaavaa pag daa mat mailee hoe jaae |ફરીદ, મને ચિંતા હતી કે કદાચ મારી પાઘડી ગંદી થઈ જશે.
ਗਹਿਲਾ ਰੂਹੁ ਨ ਜਾਣਈ ਸਿਰੁ ਭੀ ਮਿਟੀ ਖਾਇ ॥੨੬॥
gahilaa roohu na jaanee sir bhee mittee khaae |26|મારા વિચારહીન સ્વને ખ્યાલ નહોતો કે એક દિવસ મારા માથાને પણ ધૂળ ખાઈ જશે. ||26||
ਫਰੀਦਾ ਸਕਰ ਖੰਡੁ ਨਿਵਾਤ ਗੁੜੁ ਮਾਖਿਓੁ ਮਾਂਝਾ ਦੁਧੁ ॥
fareedaa sakar khandd nivaat gurr maakhio maanjhaa dudh |ફરીદ: શેરડી, કેન્ડી, ખાંડ, દાળ, મધ અને ભેંસનું દૂધ
ਸਭੇ ਵਸਤੂ ਮਿਠੀਆਂ ਰਬ ਨ ਪੁਜਨਿ ਤੁਧੁ ॥੨੭॥
sabhe vasatoo mittheean rab na pujan tudh |27|- આ બધી વસ્તુઓ મીઠી છે, પરંતુ તે તમારા માટે સમાન નથી. ||27||
ਫਰੀਦਾ ਰੋਟੀ ਮੇਰੀ ਕਾਠ ਕੀ ਲਾਵਣੁ ਮੇਰੀ ਭੁਖ ॥
fareedaa rottee meree kaatth kee laavan meree bhukh |ફરીદ, મારી રોટલી લાકડાની છે, અને ભૂખ મારી ભૂખ છે.
ਜਿਨਾ ਖਾਧੀ ਚੋਪੜੀ ਘਣੇ ਸਹਨਿਗੇ ਦੁਖ ॥੨੮॥
jinaa khaadhee choparree ghane sahanige dukh |28|જેઓ માખણવાળી રોટલી ખાય છે, તેઓ ભયંકર પીડા સહન કરશે. ||28||
ਰੁਖੀ ਸੁਖੀ ਖਾਇ ਕੈ ਠੰਢਾ ਪਾਣੀ ਪੀਉ ॥
rukhee sukhee khaae kai tthandtaa paanee peeo |સૂકી રોટલી ખાઓ, અને ઠંડુ પાણી પીઓ.
ਫਰੀਦਾ ਦੇਖਿ ਪਰਾਈ ਚੋਪੜੀ ਨਾ ਤਰਸਾਏ ਜੀਉ ॥੨੯॥
fareedaa dekh paraaee choparree naa tarasaae jeeo |29|ફરીદ, જો તમે કોઈ બીજાની માખણવાળી રોટલી જુઓ, તો તેના માટે તેની ઈર્ષ્યા ન કરો. ||29||
ਅਜੁ ਨ ਸੁਤੀ ਕੰਤ ਸਿਉ ਅੰਗੁ ਮੁੜੇ ਮੁੜਿ ਜਾਇ ॥
aj na sutee kant siau ang murre murr jaae |આ રાત્રે, હું મારા પતિ ભગવાન સાથે સૂઈ ન હતી, અને હવે મારું શરીર પીડાથી પીડાઈ રહ્યું છે.
ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਡੋਹਾਗਣੀ ਤੁਮ ਕਿਉ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥੩੦॥
jaae puchhahu ddohaaganee tum kiau rain vihaae |30|જાઓ અને નિર્જન કન્યાને પૂછો કે તે તેની રાત કેવી રીતે પસાર કરે છે. ||30||
ਸਾਹੁਰੈ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹੈ ਪੇਈਐ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
saahurai dtoee naa lahai peeeai naahee thaau |તેણીને તેના સાસરાના ઘરે આરામની જગ્યા મળતી નથી, અને તેના માતાપિતાના ઘરે પણ કોઈ સ્થાન નથી.
ਪਿਰੁ ਵਾਤੜੀ ਨ ਪੁਛਈ ਧਨ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਉ ॥੩੧॥
pir vaatarree na puchhee dhan sohaagan naau |31|તેના પતિ ભગવાન તેની કાળજી લેતા નથી; તે કેવા પ્રકારની ધન્ય, સુખી આત્મા-વધૂ છે? ||31||
ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗੰਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥
saahurai peeeai kant kee kant agam athaahu |પરલોકમાં તેના સાસરાના ઘરે, અને આ દુનિયામાં તેના માતાપિતાના ઘરે, તે તેના પતિ ભગવાનની છે. તેના પતિ દુર્ગમ અને અગમ્ય છે.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜੁ ਭਾਵੈ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥੩੨॥
naanak so sohaaganee ju bhaavai beparavaah |32|ઓ નાનક, તે સુખી આત્મા-વધૂ છે, જે તેના નિશ્ચિંત ભગવાનને પ્રસન્ન કરે છે. ||32||
ਨਾਤੀ ਧੋਤੀ ਸੰਬਹੀ ਸੁਤੀ ਆਇ ਨਚਿੰਦੁ ॥
naatee dhotee sanbahee sutee aae nachind |સ્નાન કરીને, ધોઈ નાખે છે અને પોતાને શણગારે છે, તે આવે છે અને ચિંતા કર્યા વિના સૂઈ જાય છે.
ਫਰੀਦਾ ਰਹੀ ਸੁ ਬੇੜੀ ਹਿੰਙੁ ਦੀ ਗਈ ਕਥੂਰੀ ਗੰਧੁ ॥੩੩॥
fareedaa rahee su berree hing dee gee kathooree gandh |33|ફરીદ, તેણીને હજુ પણ હિંગ જેવી સુગંધ આવે છે; કસ્તુરીની સુગંધ જતી રહી છે. ||33||
ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥
joban jaande naa ddaraan je sah preet na jaae |જ્યાં સુધી હું મારા પતિ ભગવાનનો પ્રેમ ગુમાવતો નથી ત્યાં સુધી હું મારી યુવાની ગુમાવવાનો ડરતી નથી.
ਫਰੀਦਾ ਕਿਤਂੀ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ ॥੩੪॥
fareedaa kitanee joban preet bin suk ge kumalaae |34|ફરીદ, તેના પ્રેમ વિના કેટલાય યુવાનો સુકાઈ ગયા છે અને સુકાઈ ગયા છે. ||34||
ਫਰੀਦਾ ਚਿੰਤ ਖਟੋਲਾ ਵਾਣੁ ਦੁਖੁ ਬਿਰਹਿ ਵਿਛਾਵਣ ਲੇਫੁ ॥
fareedaa chint khattolaa vaan dukh bireh vichhaavan lef |ફરીદ, ચિંતા મારી પથારી છે, દર્દ મારું ગાદલું છે, અને વિખૂટાનું દર્દ મારો ધાબળો અને રજાઈ છે.
ਏਹੁ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਸਚੇ ਵੇਖੁ ॥੩੫॥
ehu hamaaraa jeevanaa too saahib sache vekh |35|જુઓ, આ મારું જીવન છે, હે મારા સાચા ભગવાન અને માલિક. ||35||
ਬਿਰਹਾ ਬਿਰਹਾ ਆਖੀਐ ਬਿਰਹਾ ਤੂ ਸੁਲਤਾਨੁ ॥
birahaa birahaa aakheeai birahaa too sulataan |વિચ્છેદની પીડા અને વેદનાની ઘણી વાતો કરે છે; હે દર્દ, તમે બધાના અધિપતિ છો.
ਫਰੀਦਾ ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਬਿਰਹੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੋ ਤਨੁ ਜਾਣੁ ਮਸਾਨੁ ॥੩੬॥
fareedaa jit tan birahu na aoopajai so tan jaan masaan |36|ફરીદ, તે શરીર, જેમાં ભગવાનનો પ્રેમ નથી - તે શરીરને સ્મશાન તરીકે જુઓ. ||36||
ਫਰੀਦਾ ਏ ਵਿਸੁ ਗੰਦਲਾ ਧਰੀਆਂ ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ ॥
fareedaa e vis gandalaa dhareean khandd livaarr |ફરીદ, આ ખાંડ સાથે કોટેડ ઝેરી સ્પ્રાઉટ્સ છે.
ਇਕਿ ਰਾਹੇਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਇਕਿ ਰਾਧੀ ਗਏ ਉਜਾੜਿ ॥੩੭॥
eik raahede reh ge ik raadhee ge ujaarr |37|કેટલાક તેમને રોપતા મૃત્યુ પામે છે, અને કેટલાક નાશ પામે છે, લણણી કરે છે અને તેનો આનંદ માણે છે. ||37||
ਫਰੀਦਾ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਹੰਢਿ ਕੈ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਸੰਮਿ ॥
fareedaa chaar gavaaeaa handt kai chaar gavaaeaa sam |ફરીદ, દિવસના કલાકો ભટકવામાં ખોવાઈ જાય છે, અને રાતના કલાકો ઊંઘમાં ખોવાઈ જાય છે.
ਲੇਖਾ ਰਬੁ ਮੰਗੇਸੀਆ ਤੂ ਆਂਹੋ ਕੇਰ੍ਹੇ ਕੰਮਿ ॥੩੮॥
lekhaa rab mangeseea too aanho kerhe kam |38|ભગવાન તમારો હિસાબ માંગશે, અને તમને પૂછશે કે તમે આ દુનિયામાં કેમ આવ્યા છો. ||38||
ਫਰੀਦਾ ਦਰਿ ਦਰਵਾਜੈ ਜਾਇ ਕੈ ਕਿਉ ਡਿਠੋ ਘੜੀਆਲੁ ॥
fareedaa dar daravaajai jaae kai kiau ddittho gharreeaal |ફરીદ, તમે પ્રભુના દ્વારે ગયા છો. તમે ત્યાં ગોંગ જોયો છે?
ਏਹੁ ਨਿਦੋਸਾਂ ਮਾਰੀਐ ਹਮ ਦੋਸਾਂ ਦਾ ਕਿਆ ਹਾਲੁ ॥੩੯॥
ehu nidosaan maareeai ham dosaan daa kiaa haal |39|આ દોષરહિત વસ્તુને મારવામાં આવી રહ્યો છે - કલ્પના કરો કે આપણા પાપીઓ માટે શું સ્ટોર છે! ||39||
ਘੜੀਏ ਘੜੀਏ ਮਾਰੀਐ ਪਹਰੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥
gharree gharree maareeai paharee lahai sajaae |દરેક અને દરેક કલાક, તે મારવામાં આવે છે; તેને દરરોજ સજા કરવામાં આવે છે.
ਸੋ ਹੇੜਾ ਘੜੀਆਲ ਜਿਉ ਡੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥੪੦॥
so herraa gharreeaal jiau ddukhee rain vihaae |40|આ સુંદર શરીર ગોંગ જેવું છે; તે પીડામાં રાત પસાર કરે છે. ||40||