ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1029
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥
kar kirapaa prabh paar utaaree |ભગવાન તેમની કૃપા આપે છે, અને તેને બીજી બાજુ લઈ જાય છે.
ਅਗਨਿ ਪਾਣੀ ਸਾਗਰੁ ਅਤਿ ਗਹਰਾ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ਹੇ ॥੨॥
agan paanee saagar at gaharaa gur satigur paar utaaraa he |2|મહાસાગર ખૂબ ઊંડો છે, જ્વલંત પાણીથી ભરેલો છે; ગુરુ, સાચા ગુરુ, આપણને બીજી બાજુ લઈ જાય છે. ||2||
ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੁਲੇ ਸੋਝੀ ਨਾਹੀ ॥
manamukh andhule sojhee naahee |આંધળો, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને સમજાતું નથી.
ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਜਾਹੀ ॥
aaveh jaeh mareh mar jaahee |તે આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે, મૃત્યુ પામે છે અને ફરીથી મૃત્યુ પામે છે.
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਨ ਮਿਟਈ ਜਮ ਦਰਿ ਅੰਧੁ ਖੁਆਰਾ ਹੇ ॥੩॥
poorab likhiaa lekh na mittee jam dar andh khuaaraa he |3|ભાગ્યનો આદિ શિલાલેખ ભૂંસી શકાતો નથી. આધ્યાત્મિક રીતે અંધ લોકો મૃત્યુના દ્વારે ભયંકર રીતે પીડાય છે. ||3||
ਇਕਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ॥
eik aaveh jaaveh ghar vaas na paaveh |કેટલાક આવે છે અને જાય છે, અને તેમના પોતાના હૃદયમાં ઘર શોધી શકતા નથી.
ਕਿਰਤ ਕੇ ਬਾਧੇ ਪਾਪ ਕਮਾਵਹਿ ॥
kirat ke baadhe paap kamaaveh |તેમના ભૂતકાળના કાર્યોથી બંધાયેલા, તેઓ પાપો કરે છે.
ਅੰਧੁਲੇ ਸੋਝੀ ਬੂਝ ਨ ਕਾਈ ਲੋਭੁ ਬੁਰਾ ਅਹੰਕਾਰਾ ਹੇ ॥੪॥
andhule sojhee boojh na kaaee lobh buraa ahankaaraa he |4|આંધળાઓને સમજ નથી હોતી, ડહાપણ નથી હોતું; તેઓ લોભ અને અહંકાર દ્વારા ફસાયેલા અને બરબાદ થઈ ગયા છે. ||4||
ਪਿਰ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਤਿਸੁ ਧਨ ਸੀਗਾਰਾ ॥
pir bin kiaa tis dhan seegaaraa |તેના પતિ ભગવાન વિના, આત્મા-કન્યાની સજાવટ શું સારી છે?
ਪਰ ਪਿਰ ਰਾਤੀ ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ॥
par pir raatee khasam visaaraa |તે તેના સ્વામી અને ગુરુને ભૂલી ગઈ છે, અને બીજાના પતિ સાથે મોહ પામી છે.
ਜਿਉ ਬੇਸੁਆ ਪੂਤ ਬਾਪੁ ਕੋ ਕਹੀਐ ਤਿਉ ਫੋਕਟ ਕਾਰ ਵਿਕਾਰਾ ਹੇ ॥੫॥
jiau besuaa poot baap ko kaheeai tiau fokatt kaar vikaaraa he |5|જેમ કોઈ જાણતું નથી કે વેશ્યાના પુત્રનો પિતા કોણ છે, તેમ આવા નકામા, નકામા કાર્યો કરવામાં આવે છે. ||5||
ਪ੍ਰੇਤ ਪਿੰਜਰ ਮਹਿ ਦੂਖ ਘਨੇਰੇ ॥
pret pinjar meh dookh ghanere |ભૂત, શરીરના પાંજરામાં, તમામ પ્રકારના દુ:ખો સહન કરે છે.
ਨਰਕਿ ਪਚਹਿ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧੇਰੇ ॥
narak pacheh agiaan andhere |જેઓ આધ્યાત્મિક શાણપણ માટે અંધ છે, તેઓ નરકમાં ડૂબી જાય છે.
ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੀ ਬਾਕੀ ਲੀਜੈ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ਹੇ ॥੬॥
dharam raae kee baakee leejai jin har kaa naam visaaraa he |6|ધર્મના ન્યાયી ન્યાયાધીશ જેઓ ભગવાનનું નામ ભૂલી જાય છે તેમના ખાતામાં બાકી રહેલ રકમ એકત્રિત કરે છે. ||6||
ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਅਗਨਿ ਬਿਖੁ ਝਾਲਾ ॥
sooraj tapai agan bikh jhaalaa |ઝળહળતો સૂર્ય ઝેરની જ્વાળાઓથી ભડકે છે.
ਅਪਤੁ ਪਸੂ ਮਨਮੁਖੁ ਬੇਤਾਲਾ ॥
apat pasoo manamukh betaalaa |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ અપમાનિત છે, પશુ છે, રાક્ષસ છે.
ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਰੋਗੁ ਬੁਰਾ ਬੁਰਿਆਰਾ ਹੇ ॥੭॥
aasaa manasaa koorr kamaaveh rog buraa buriaaraa he |7|આશા અને ઈચ્છાથી ફસાઈને, તે જૂઠાણું આચરે છે, અને ભ્રષ્ટાચારના ભયંકર રોગથી પીડિત છે. ||7||
ਮਸਤਕਿ ਭਾਰੁ ਕਲਰ ਸਿਰਿ ਭਾਰਾ ॥
masatak bhaar kalar sir bhaaraa |તે તેના કપાળ અને માથા પર પાપોનો ભારે ભાર વહન કરે છે.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਭਵਜਲੁ ਲੰਘਸਿ ਪਾਰਾ ॥
kiau kar bhavajal langhas paaraa |તે ભયાનક વિશ્વ-સાગરને કેવી રીતે પાર કરી શકે?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਹਿਥੁ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੇ ॥੮॥
satigur bohith aad jugaadee raam naam nisataaraa he |8|સમયની શરૂઆતથી જ, અને સમગ્ર યુગ દરમિયાન, સાચા ગુરુ હોડી રહ્યા છે; ભગવાનના નામ દ્વારા, તે આપણને પાર કરે છે. ||8||
ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਜਗਿ ਹੇਤੁ ਪਿਆਰਾ ॥
putr kalatr jag het piaaraa |આ દુનિયામાં પોતાના બાળકો અને જીવનસાથીનો પ્રેમ ખૂબ જ મીઠો છે.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ ॥
maaeaa mohu pasariaa paasaaraa |બ્રહ્માંડનો વિશાળ વિસ્તાર એ માયાની આસક્તિ છે.
ਜਮ ਕੇ ਫਾਹੇ ਸਤਿਗੁਰਿ ਤੋੜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਾ ਹੇ ॥੯॥
jam ke faahe satigur torre guramukh tat beechaaraa he |9|સાચા ગુરુ મૃત્યુની ફાંસો ખાઈ લે છે, તે ગુરુમુખ માટે જે વાસ્તવિકતાના સારનું ચિંતન કરે છે. ||9||
ਕੂੜਿ ਮੁਠੀ ਚਾਲੈ ਬਹੁ ਰਾਹੀ ॥
koorr mutthee chaalai bahu raahee |જૂઠાણાંથી છેતરાય છે, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ અનેક માર્ગે ચાલે છે;
ਮਨਮੁਖੁ ਦਾਝੈ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਾਹੀ ॥
manamukh daajhai parr parr bhaahee |તે ઉચ્ચ શિક્ષિત હોઈ શકે છે, પરંતુ તે આગમાં બળી જાય છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਗੁਰੂ ਵਡ ਦਾਣਾ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਸੁਖ ਸਾਰਾ ਹੇ ॥੧੦॥
amrit naam guroo vadd daanaa naam japahu sukh saaraa he |10|ગુરુ એ અમૃત નામ, ભગવાનના નામના મહાન દાતા છે. નામનો જાપ કરવાથી પરમ શાંતિ મળે છે. ||10||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
satigur tutthaa sach drirraae |સાચા ગુરુ, તેમની દયામાં, સત્યને અંદર બેસાડે છે.
ਸਭਿ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ॥
sabh dukh mette maarag paae |બધા દુઃખો નાબૂદ થાય છે, અને એક માર્ગ પર મૂકવામાં આવે છે.
ਕੰਡਾ ਪਾਇ ਨ ਗਡਈ ਮੂਲੇ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਰਾਖਣਹਾਰਾ ਹੇ ॥੧੧॥
kanddaa paae na gaddee moole jis satigur raakhanahaaraa he |11|સાચા ગુરુ જેમના રક્ષક તરીકે હોય તેના પગમાં કાંટો પણ ક્યારેય વીંધતો નથી. ||11||
ਖੇਹੂ ਖੇਹ ਰਲੈ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥
khehoo kheh ralai tan chheejai |ધૂળ ધૂળ સાથે ભળે છે, જ્યારે શરીરનો કચરો દૂર થાય છે.
ਮਨਮੁਖੁ ਪਾਥਰੁ ਸੈਲੁ ਨ ਭੀਜੈ ॥
manamukh paathar sail na bheejai |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ એ પથ્થરના સ્લેબ જેવો છે, જે પાણી માટે અભેદ્ય છે.
ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰਾ ਹੇ ॥੧੨॥
karan palaav kare bahutere narak surag avataaraa he |12|તે રડે છે અને રડે છે અને રડે છે; તે સ્વર્ગમાં અને પછી નરકમાં પુનર્જન્મ પામે છે. ||12||
ਮਾਇਆ ਬਿਖੁ ਭੁਇਅੰਗਮ ਨਾਲੇ ॥
maaeaa bikh bhueiangam naale |તેઓ માયાના ઝેરીલા સાપ સાથે રહે છે.
ਇਨਿ ਦੁਬਿਧਾ ਘਰ ਬਹੁਤੇ ਗਾਲੇ ॥
ein dubidhaa ghar bahute gaale |આ દ્વૈતતાએ કેટલાય ઘર બરબાદ કર્યા છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਝਹੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਉਪਜੈ ਭਗਤਿ ਰਤੇ ਪਤੀਆਰਾ ਹੇ ॥੧੩॥
satigur baajhahu preet na upajai bhagat rate pateeaaraa he |13|સાચા ગુરૂ વિના, પ્રેમ સારો થતો નથી. ભક્તિમય ઉપાસનાથી પ્રભાવિત, આત્મા સંતુષ્ટ થાય છે. ||13||
ਸਾਕਤ ਮਾਇਆ ਕਉ ਬਹੁ ਧਾਵਹਿ ॥
saakat maaeaa kau bahu dhaaveh |અવિશ્વાસુ સિનિકો માયાનો પીછો કરે છે.
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਕਹਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
naam visaar kahaa sukh paaveh |નામ ભૂલીને, તેઓ શાંતિ કેવી રીતે મેળવે?
ਤ੍ਰਿਹੁ ਗੁਣ ਅੰਤਰਿ ਖਪਹਿ ਖਪਾਵਹਿ ਨਾਹੀ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ਹੇ ॥੧੪॥
trihu gun antar khapeh khapaaveh naahee paar utaaraa he |14|ત્રણ ગુણોમાં તે નાશ પામે છે; તેઓ બીજી બાજુ પાર કરી શકતા નથી. ||14||
ਕੂਕਰ ਸੂਕਰ ਕਹੀਅਹਿ ਕੂੜਿਆਰਾ ॥
kookar sookar kaheeeh koorriaaraa |ખોટાને ડુક્કર અને કૂતરા કહેવામાં આવે છે.
ਭਉਕਿ ਮਰਹਿ ਭਉ ਭਉ ਭਉਹਾਰਾ ॥
bhauk mareh bhau bhau bhauhaaraa |તેઓ મૃત્યુ માટે પોતાને છાલ; તેઓ ભસતા હોય છે અને ભસતા હોય છે અને ભયથી રડે છે.
ਮਨਿ ਤਨਿ ਝੂਠੇ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਦੁਰਮਤਿ ਦਰਗਹ ਹਾਰਾ ਹੇ ॥੧੫॥
man tan jhootthe koorr kamaaveh duramat daragah haaraa he |15|મન અને દેહમાં મિથ્યા, તેઓ જૂઠાણું આચરે છે; તેમની દુષ્ટ માનસિકતા દ્વારા, તેઓ ભગવાનના દરબારમાં હારી જાય છે. ||15||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਮਨੂਆ ਟੇਕੈ ॥
satigur milai ta manooaa ttekai |સાચા ગુરુને મળવાથી મન સ્થિર થાય છે.
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਦੇ ਸਰਣਿ ਪਰੇਕੈ ॥
raam naam de saran parekai |જે તેમના ધામને શોધે છે તે ભગવાનના નામથી ધન્ય થાય છે.
ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਕੁ ਦੇਵੈ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦਰਗਹ ਪਿਆਰਾ ਹੇ ॥੧੬॥
har dhan naam amolak devai har jas daragah piaaraa he |16|તેઓને ભગવાનના નામની અમૂલ્ય સંપત્તિ આપવામાં આવે છે; તેમના ગુણગાન ગાતા, તેઓ તેમના દરબારમાં તેમના પ્રિય છે. ||16||