شری گرو گرنتھ صاحب جی

انگ - 1029

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥

kar kirapaa prabh paar utaaree |

(جس بھی منکھّ نے گرو ول مونہ کیتا اس نوں) پربھو نے میہر کر کے سنسار-سمندر توں پار لنگھا لیا۔

ਅਗਨਿ ਪਾਣੀ ਸਾਗਰੁ ਅਤਿ ਗਹਰਾ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ਹੇ ॥੨॥

agan paanee saagar at gaharaa gur satigur paar utaaraa he |2|

اہ سنسار اک بڑا ہی ڈونگھا سمندر ہے اس وچ پانی (دے تھاں وکاراں دی) اگّ (بھڑک رہی) ہے۔ اس وچوں ستگورو پار لنگھا لیندا ہے ۔۔2۔۔

ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੁਲੇ ਸੋਝੀ ਨਾਹੀ ॥

manamukh andhule sojhee naahee |

آپنے من دے پچھے ترن والے تے مایا دے موہ وچ انھے ہوئے بندیاں نوں (اس ترشنا-اگن دے سمندر دی) سمجھ نہیں پیندی۔

ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਜਾਹੀ ॥

aaveh jaeh mareh mar jaahee |

اہ جنم مرن دے چکر وچ پیندے ہن تے مڑ مڑ آتمک موتے مردے ہن۔

ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਨ ਮਿਟਈ ਜਮ ਦਰਿ ਅੰਧੁ ਖੁਆਰਾ ਹੇ ॥੩॥

poorab likhiaa lekh na mittee jam dar andh khuaaraa he |3|

(پر اہ وچارے بھی کیہ کرن؟) پچھلے جنماں جنمانتراں دے کیتے کرماں دے سنسکاراں دا لکھیا لیکھ (جو اہناں دے من وچ اکریا پیا ہے) مٹدا نہیں۔ مایا دے موہ وچ انھا ہویا جیو جم دے در تے خوار ہندا ہے ۔۔3۔۔

ਇਕਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ॥

eik aaveh jaaveh ghar vaas na paaveh |

(اسے ہی تراں مایا موہ وچ پھس کے) انیکاں ہی جیو جمدے ہن مردے ہن، جمدے ہن مردے ہن، پر آپنے انتر آتمے اڈولتا نہیں پراپت کر سکدے،

ਕਿਰਤ ਕੇ ਬਾਧੇ ਪਾਪ ਕਮਾਵਹਿ ॥

kirat ke baadhe paap kamaaveh |

اہ پچھلے کیتے کرماں دے سنسکاراں دے بجھے ہوئے (ہور ہور) پاپ کری جاندے ہن۔

ਅੰਧੁਲੇ ਸੋਝੀ ਬੂਝ ਨ ਕਾਈ ਲੋਭੁ ਬੁਰਾ ਅਹੰਕਾਰਾ ਹੇ ॥੪॥

andhule sojhee boojh na kaaee lobh buraa ahankaaraa he |4|

مایا دا لوبھ تے اہنکار بڑی بری بلا ہے، اس وچ انھے ہوئے جیو نوں کوئی سوجھ بوجھ آ نہیں سکدی (کِ کس راہے پیا ہویا ہے) ॥4۔۔

ਪਿਰ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਤਿਸੁ ਧਨ ਸੀਗਾਰਾ ॥

pir bin kiaa tis dhan seegaaraa |

جیہڑی استری پتی توں وچھڑی ہوئی ہووے اس دا ہار-سنگار کس ارتھ؟

ਪਰ ਪਿਰ ਰਾਤੀ ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ॥

par pir raatee khasam visaaraa |

اس نے تاں آپنا خسم وسار رکھیا ہے تے اہ پرائے مرد نال رنگ-رلیاں ماندی ہے۔

ਜਿਉ ਬੇਸੁਆ ਪੂਤ ਬਾਪੁ ਕੋ ਕਹੀਐ ਤਿਉ ਫੋਕਟ ਕਾਰ ਵਿਕਾਰਾ ਹੇ ॥੫॥

jiau besuaa poot baap ko kaheeai tiau fokatt kaar vikaaraa he |5|

(اہ ہار-سنگار اس نوں ہور ہور نرک وچ پاندا ہے)۔ جویں کسے ویسوا دے پتر دے پیو دا نام نہیں دسیا جا سکدا (اہ جگت وچ ہاسو-ہینا ہی ہندا ہے، اسے تراں پتی-پربھو توں وچھڑی جیو-استری دے) ہور ہور کرم پھوکے تے وکار ہی ہن (اہناں وچوں نموشی ہی ملدی ہے) ॥5۔۔

ਪ੍ਰੇਤ ਪਿੰਜਰ ਮਹਿ ਦੂਖ ਘਨੇਰੇ ॥

pret pinjar meh dookh ghanere |

(جیہڑے جیو پربھو دا نام نہیں سمردے اہ، مانو، پریت-جونت ہن۔ اہناں دے اہ منکھا سریر بھی پریتاں دے رہن لئی پنجر ہی ہن) اہناں پریت-پنجراں وچ اہ بیئنت دکھّ سہندے ہن۔

ਨਰਕਿ ਪਚਹਿ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧੇਰੇ ॥

narak pacheh agiaan andhere |

اگیانتا دے ہنیرے وچ پے کے اہ (آتمک موت دے) نرک وچ خوار ہندے ہن۔

ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੀ ਬਾਕੀ ਲੀਜੈ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ਹੇ ॥੬॥

dharam raae kee baakee leejai jin har kaa naam visaaraa he |6|

جس منکھّ نے پرماتما دا نام بھلا دتا ہے (اس دے سر تے وکاراں دا کرزا چڑھدا جاندا ہے، اہ منکھّ دھرمراج دا کرزائی ہو جاندا ہے) اس پاسوں دھرمراج دے اس کرزے دی وسولی کیتی ہی جاندی ہے (بھاو، وکاراں دے کارن اس نوں دکھّ سہارنے ہی پیندے ہن) ॥6۔۔

ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਅਗਨਿ ਬਿਖੁ ਝਾਲਾ ॥

sooraj tapai agan bikh jhaalaa |

(منمکھ دے اندر مانو، مایا دے موہ دا) سورج تپدا رہندا ہے، اس دے اندر وہلی ترشنا-اگن دیاں لاٹاں نکلدیاں رہندیاں ہن۔

ਅਪਤੁ ਪਸੂ ਮਨਮੁਖੁ ਬੇਤਾਲਾ ॥

apat pasoo manamukh betaalaa |

آپنے من دے پچھے ترن والا منکھّ، مانو، بھوت ہے، (منکھا سریر ہندیاں بھی انتر آتمے) پشو ہے، اس نوں کتے آدر نہیں ملدا۔

ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਰੋਗੁ ਬੁਰਾ ਬੁਰਿਆਰਾ ਹੇ ॥੭॥

aasaa manasaa koorr kamaaveh rog buraa buriaaraa he |7|

جیہڑے بندے دنیا دیاں آساں تے من دے مائک پھرنیاں وچ پھس کے مایا دے موہ دی کمائی ہی کردے رہندے ہن، اہناں نوں (موہ دا اہ) اتّ بھیڑا روگ چمبڑیا ہی رہندا ہے ۔۔7۔۔

ਮਸਤਕਿ ਭਾਰੁ ਕਲਰ ਸਿਰਿ ਭਾਰਾ ॥

masatak bhaar kalar sir bhaaraa |

جس منکھّ دے متھے اتے سر اتے (پاپاں دے) کلر دا بہت سارا بھار رکھیا ہووے،

ਕਿਉ ਕਰਿ ਭਵਜਲੁ ਲੰਘਸਿ ਪਾਰਾ ॥

kiau kar bhavajal langhas paaraa |

اہ سنسار-سمندر توں کویں پار لنگھیگا؟

ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਹਿਥੁ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੇ ॥੮॥

satigur bohith aad jugaadee raam naam nisataaraa he |8|

دنیا دے شرو توں ہی جگاں دے مڈھّ توں ہی ستگورو جہاز ہے جو جیواں نوں پرماتما دے نام وچ جوڑ کے پار لنگھا دیندا ہے ۔۔8۔۔

ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਜਗਿ ਹੇਤੁ ਪਿਆਰਾ ॥

putr kalatr jag het piaaraa |

(سبھ جیواں دا) پتر نال استری نال موہ ہے پیار ہے۔

ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਪਸਰਿਆ ਪਾਸਾਰਾ ॥

maaeaa mohu pasariaa paasaaraa |

جگت وچ مایا دا موہ-روپ کھلارا کھلریا پیا ہے۔

ਜਮ ਕੇ ਫਾਹੇ ਸਤਿਗੁਰਿ ਤੋੜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਾ ਹੇ ॥੯॥

jam ke faahe satigur torre guramukh tat beechaaraa he |9|

(اہ موہ آتمک موت دا کارن بندا ہے) اس آتمک موت دیاں پھاہیاں ستگورو نے (اس منکھّ دے گلوں) توڑ دتیاں ہن جو گرو دے سنمکھ رہِ کے جگت دے مول پربھو نوں آپنے سوچ-منڈل وچ ٹکاندا ہے ۔۔9۔۔

ਕੂੜਿ ਮੁਠੀ ਚਾਲੈ ਬਹੁ ਰਾਹੀ ॥

koorr mutthee chaalai bahu raahee |

جیہڑی جیو-استری مایا دے موہ وچ (پے کے آتمک جیون دی پونجی) لٹا بیٹھدی ہے، اہ (سہیہ جیون-راہن توں کھنجھ کے) کئی راہاں وچ بھٹکدی پھردی ہے۔

ਮਨਮੁਖੁ ਦਾਝੈ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਾਹੀ ॥

manamukh daajhai parr parr bhaahee |

جیہڑا منکھّ آپنے من دے پچھے تردا ہے اہ ترشنا دی اگّ وچ پے پے کے سڑدا ہے (دکھی ہندا ہے)۔

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਗੁਰੂ ਵਡ ਦਾਣਾ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਸੁਖ ਸਾਰਾ ਹੇ ॥੧੦॥

amrit naam guroo vadd daanaa naam japahu sukh saaraa he |10|

(اس روگ توں بچان لئی) گرو (جو) وڈا سیانا (ہکیم) ہے آتمک جیون دین والا ہری-نام دیندا ہے۔ (گرو دی سرن پے کے) نام جپو (اسے وچ) سریشٹ سکھ ہے ۔۔10۔۔

ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥

satigur tutthaa sach drirraae |

جس منکھّ اتے گرو ترٹھدا ہے اس نوں سدا-تھر ہری-نام (ہردے وچ) پکا کرا دیندا ہے،

ਸਭਿ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ॥

sabh dukh mette maarag paae |

اس دے سارے دکھّ مٹا دیندا ہے اس نوں زندگی دے سہیہ رستے تے پا دیندا ہے۔

ਕੰਡਾ ਪਾਇ ਨ ਗਡਈ ਮੂਲੇ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਰਾਖਣਹਾਰਾ ਹੇ ॥੧੧॥

kanddaa paae na gaddee moole jis satigur raakhanahaaraa he |11|

ستگورو جس منکھّ دا راکھا بندا ہے (زندگی دے پینڈے تردیاں) اس دے پیر وچ کنڈا نہیں چبھدا (اس نوں ہؤمے دا کنڈا دکھی نہیں کردا) ॥11۔۔

ਖੇਹੂ ਖੇਹ ਰਲੈ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥

khehoo kheh ralai tan chheejai |

ساری امر مایا دے موہ وچ ہی (منمکھ دا) سریر آخر ناس ہو جاندا ہے تے (اس دا سریشٹ منکھا جیون) سواہ وچ ہی رل جاندا ہے۔

ਮਨਮੁਖੁ ਪਾਥਰੁ ਸੈਲੁ ਨ ਭੀਜੈ ॥

manamukh paathar sail na bheejai |

آپنے من دے پچھے ترن والا منکھّ پتھر دل ہی رہندا ہے کدے (بھگتی-بھاوی وچ) نہیں بھجدا۔

ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰਾ ਹੇ ॥੧੨॥

karan palaav kare bahutere narak surag avataaraa he |12|

(جیون دا سما وہا جان تے جے اہ) بتھیرے ترلے بھی کرے (تاں کسے ارتھ نہیں) اہ کدے نرک وچ کدے سرگ وچ جمدا ہی رہندا ہے (بھاو، جنم مرن دے گیڑ وچ پے کے دکھ سکھ بھوگدا رہندا ہے) ॥12۔۔

ਮਾਇਆ ਬਿਖੁ ਭੁਇਅੰਗਮ ਨਾਲੇ ॥

maaeaa bikh bhueiangam naale |

(گرو دی سرن توں بنا) مایا دے موہ-روپ سپّ دا زہر جیواں دے اندر ٹکیا رہندا ہے (تے جیواں نوں آتمک موتے ماردا رہندا ہے)۔

ਇਨਿ ਦੁਬਿਧਾ ਘਰ ਬਹੁਤੇ ਗਾਲੇ ॥

ein dubidhaa ghar bahute gaale |

اس نے دبدھا وچ پا کے انیکاں گھر گال دتے ہن (موہ نے پربھو توں بنا ہور ہور آسرے دی جھاک وچ پے کے انیکاں جیون برباد کر دتے ہن)۔

ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਝਹੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਉਪਜੈ ਭਗਤਿ ਰਤੇ ਪਤੀਆਰਾ ਹੇ ॥੧੩॥

satigur baajhahu preet na upajai bhagat rate pateeaaraa he |13|

گرو توں بنا منکھّ دے ہردے وچ پربھو-چرناں وچ پریت پیدا نہیں ہندی۔ جیہڑے منکھّ (گرو دی راہیں) پرماتما دے بھگت-رنگ وچ رنگے جاندے ہن اہناں دا من پربھو دی یاد وچ خش رہندا ہے ۔۔13۔۔

ਸਾਕਤ ਮਾਇਆ ਕਉ ਬਹੁ ਧਾਵਹਿ ॥

saakat maaeaa kau bahu dhaaveh |

مایا-ویڑھے جیو مایا اکٹھی کرن دی خاتر بہت بھجّ-دوڑ کردے ہن،

ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਕਹਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥

naam visaar kahaa sukh paaveh |

(کیونکِ اہ اسے وچ سکھ لبھن دی آس رکھدے ہن) پر پرماتما دا نام بھلا کے آتمک آنند کتھوں لے سکدے ہن؟

ਤ੍ਰਿਹੁ ਗੁਣ ਅੰਤਰਿ ਖਪਹਿ ਖਪਾਵਹਿ ਨਾਹੀ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ਹੇ ॥੧੪॥

trihu gun antar khapeh khapaaveh naahee paar utaaraa he |14|

اہ مایا دے تناں گناں وچ ہی پھسے رہِ کے دکھی ہندے ہن (ہورناں نوں بھی) دکھی کردے ہن۔ دکھاں دے اس سمندر وچوں اہ پارلے بنے نہیں پہنچ سکدے ۔۔14۔۔

ਕੂਕਰ ਸੂਕਰ ਕਹੀਅਹਿ ਕੂੜਿਆਰਾ ॥

kookar sookar kaheeeh koorriaaraa |

نرے کوڑ دے وپاری بندے (ویکھن نوں تاں منکھّ ہن، پر اسل وچ اہ) کتے تے سور ہی (آپنے آپ نوں) اکھواندے ہن،

ਭਉਕਿ ਮਰਹਿ ਭਉ ਭਉ ਭਉਹਾਰਾ ॥

bhauk mareh bhau bhau bhauhaaraa |

(کیونکِ کتیاں تے سوراں وانگ مایا دی خاتر) بھونک بھونک کے آتمک موت سہیڑ لیندے ہن، ساری امر بھٹکدے بھٹکدے تھکّ ٹٹّ جاندے ہن۔

ਮਨਿ ਤਨਿ ਝੂਠੇ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਦੁਰਮਤਿ ਦਰਗਹ ਹਾਰਾ ਹੇ ॥੧੫॥

man tan jhootthe koorr kamaaveh duramat daragah haaraa he |15|

اہناں دے من وچ مایا دا موہ، اہناں دے سریر وچ مایا دا موہ، ساری امر اہ موہ دی کمائی ہی کردے ہن۔ اس بھیڑی متے لگّ کے پرماتما دی درگاہ وچ اہ جیون-بازی ہار جاندے ہن ۔۔15۔۔

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਮਨੂਆ ਟੇਕੈ ॥

satigur milai ta manooaa ttekai |

جے ستگورو مل پئے تاں اہ منکھّ دے (ڈولدے) من نوں سہارا دیندا ہے۔

ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਦੇ ਸਰਣਿ ਪਰੇਕੈ ॥

raam naam de saran parekai |

اہ سرن پئے منکھّ نوں پرماتما دا نام (دھن) دندا ہے۔

ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਕੁ ਦੇਵੈ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦਰਗਹ ਪਿਆਰਾ ਹੇ ॥੧੬॥

har dhan naam amolak devai har jas daragah piaaraa he |16|

گرو اس نوں پرماتما دا نام-روپ (اجہا) کیمتی دھن دیندا ہے، پرماتما دی سفت-سالاہ (دی داتِ) دیندا ہے (جس دی برکتِ نال اس نوں) پربھو دی درگاہ وچ آدر-پیار ملدا ہے ۔۔16۔۔