شری گرو گرنتھ صاحب جی

انگ - 1328

ਦੂਖਾ ਤੇ ਸੁਖ ਊਪਜਹਿ ਸੂਖੀ ਹੋਵਹਿ ਦੂਖ ॥

dookhaa te sukh aoopajeh sookhee hoveh dookh |

(دنیا والے دکھّ-کلیش بھی پربھو دی بخشش دا وسیلا ہن کیونکِ اہناں) دکھاں توں (اہناں دکھاں دے کارن وشے وکاراں ولوں پرتیاں) آتمک سکھ پیدا ہو جاندے ہن، (تے دنیاوی بھوگاں دے) سکھاں توں (آتمک تے سریرک) روگ اپجدے ہن۔

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਤੂ ਸਾਲਾਹੀਅਹਿ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਕੈਸੀ ਭੂਖ ॥੩॥

jit mukh too saalaaheeeh tith mukh kaisee bhookh |3|

ہے پربھو! جس مونہ نال تیری سفت-سالاہ کیتی جاندی ہے، اس مونہ وچ مایا دی بھکھّ نہیں رہِ جاندی (تے مایا دی بھکھّ دور ہویاں سارے دکھّ-روگ ناس ہو جاندے ہن) ॥3۔۔

ਨਾਨਕ ਮੂਰਖੁ ਏਕੁ ਤੂ ਅਵਰੁ ਭਲਾ ਸੈਸਾਰੁ ॥

naanak moorakh ek too avar bhalaa saisaar |

ہے نانک! (جے تیرے اندر پرماتما دا نام نہیں ہے تاں) سرف توں ہی مورکھ ہیں، تیرے نالوں ہور سنسار چنگا ہے۔

ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੇ ਤਨ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰ ॥੪॥੨॥

jit tan naam na aoopajai se tan hohi khuaar |4|2|

جس جس سریر وچ پربھو دا نام نہیں، اہ سریر (وکاراں وچ پے کے) خوار ہندے ہن ۔۔4۔۔2۔۔

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

prabhaatee mahalaa 1 |

پربھاتی مہلا 1 ۔۔

ਜੈ ਕਾਰਣਿ ਬੇਦ ਬ੍ਰਹਮੈ ਉਚਰੇ ਸੰਕਰਿ ਛੋਡੀ ਮਾਇਆ ॥

jai kaaran bed brahamai uchare sankar chhoddee maaeaa |

جس پرماتما دے ملاپ دی خاتر برہما نے وید اچارے، تے شو جی نے دنیا دی مایا تیاگی،

ਜੈ ਕਾਰਣਿ ਸਿਧ ਭਏ ਉਦਾਸੀ ਦੇਵੀ ਮਰਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧॥

jai kaaran sidh bhe udaasee devee maram na paaeaa |1|

جس پربھو نوں پراپت کرن واستے جوگ-سادھنا وچ پگے ہوئے جوگی (دنیا ولوں) ورکت ہو گئے (اہ بڑا بیئنت ہے)، دیوتیاں نے (بھی) اس (دے گناں) دا بھیت نہیں پایا ۔۔1۔۔

ਬਾਬਾ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਮੁਖਿ ਸਾਚਾ ਕਹੀਐ ਤਰੀਐ ਸਾਚਾ ਹੋਈ ॥

baabaa man saachaa mukh saachaa kaheeai tareeai saachaa hoee |

ہے بھائی! آپنے من وچ سدا کائم رہن والے پرماتما نوں وسانا چاہیدا ہے، مونہ نال سدا-تھر پربھو دیاں سفتاں کرنیاں چاہیدیاں ہن، (اس تراں سنسار-سمندر دیاں وکار-لہراں توں) پار لنگھ جائیدا ہے، اس سدا-تھر پربھو دا روپ ہو جائیدا ہے۔

ਦੁਸਮਨੁ ਦੂਖੁ ਨ ਆਵੈ ਨੇੜੈ ਹਰਿ ਮਤਿ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

dusaman dookh na aavai nerrai har mat paavai koee |1| rahaau |

جیہڑا کوئی منکھّ پرماتما دا سمرن کرن دی اکل سکھّ لیندا ہے، کوئی ویری اس اتے زور نہیں پا سکدا، کوئی دکھّ-کلیش اس نوں دبا نہیں سکدا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔

ਅਗਨਿ ਬਿੰਬ ਪਵਣੈ ਕੀ ਬਾਣੀ ਤੀਨਿ ਨਾਮ ਕੇ ਦਾਸਾ ॥

agan binb pavanai kee baanee teen naam ke daasaa |

اہ سارا جگت تمو گن، ستو گن تے رجو گن دی رچنا ہے (سارے جیء جنت اہناں گناں دے ادھین ہن)، پر اہ تنے گن پربھو دے نام دے داس ہن (جیہڑے بندے نام جپدے ہن، اہناں اتے اہ تنّ گن آپنا زور نہیں پا سکدے)۔

ਤੇ ਤਸਕਰ ਜੋ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵਹਿ ਵਾਸਹਿ ਕੋਟ ਪੰਚਾਸਾ ॥੨॥

te tasakar jo naam na leveh vaaseh kott panchaasaa |2|

(پر ہاں) جیہڑے جیو پربھو دا نام نہیں سمردے اہ (اہناں تناں گناں دے) چور ہن (اہناں توں کٹّ کھاندے ہن، کیونکِ) اہ سدا (کامادک) شیراں دے گھرنیاں وچ وسدے ہن ۔۔2۔۔

ਜੇ ਕੋ ਏਕ ਕਰੈ ਚੰਗਿਆਈ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਬਹੁਤੁ ਬਫਾਵੈ ॥

je ko ek karai changiaaee man chit bahut bafaavai |

(ویکھو، اس پرماتما دی کھلھ-دلی!) جے کوئی بندا (کسے نال) کوئی اکّ بھلائی کردا ہے؛ تاں اہ آپنے من وچ چتّ وچ بڑیاں پھڑاں مردا ہے (بڑا مان کردا ہے، پر)

ਏਤੇ ਗੁਣ ਏਤੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵੈ ॥੩॥

ete gun eteea changiaaeea dee na pachhotaavai |3|

پرماتما وچ اتنے بیئنت گن ہن، اہ اتنیاں بھلائیاں کردا ہے، اہ (سبھ جیواں نوں داتاں) دیندا ہے، پر داتاں دے دے کے کدے افسوس نہیں کردا (کِ جیو داتاں لے کے کدر نہیں کردے) ॥3۔۔

ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹਨਿ ਤਿਨ ਧਨੁ ਪਲੈ ਨਾਨਕ ਕਾ ਧਨੁ ਸੋਈ ॥

tudh saalaahan tin dhan palai naanak kaa dhan soee |

ہے پربھو! جیہڑے بندے تیری سفت-سالاہ کردے ہن، اہناں دے ہردے وچ تیرا نام-دھن ہے (اہ اسل دھنی ہن)، میں نانک دا دھن بھی تیرا نام ہی ہے۔

ਜੇ ਕੋ ਜੀਉ ਕਹੈ ਓਨਾ ਕਉ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਈ ॥੪॥੩॥

je ko jeeo kahai onaa kau jam kee talab na hoee |4|3|

(جنھاں دے پلے نام-دھن ہے) جے کوئی اہناں نال آدر-ستکار دا بول بولدا ہے، تاں جمراج (بھی) اہناں توں کرماں دا لیکھا نہیں پچھدا (بھاو، اہ مندے پاسے ولوں ہٹ جاندے ہن) ॥4۔۔3۔۔

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

prabhaatee mahalaa 1 |

پربھاتی مہلا 1 ۔۔

ਜਾ ਕੈ ਰੂਪੁ ਨਾਹੀ ਜਾਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਹੀ ਮੁਖੁ ਮਾਸਾ ॥

jaa kai roop naahee jaat naahee naahee mukh maasaa |

(ہے جوگی!) جنھاں پاس روپ نہیں، جنھاں دی اچی جاتِ نہیں، جنھاں دے سوہنے نکش نہیں، جنھاں پاس سریرک بل نہیں،

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲੇ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ਤੇਰੈ ਨਾਮਿ ਹੈ ਨਿਵਾਸਾ ॥੧॥

satigur mile niranjan paaeaa terai naam hai nivaasaa |1|

جدوں اہ گرو-چرناں وچ جڑے، تاں اہناں نوں مایا-رہت پربھو مل پیا۔ (ہے پربھو! گرو دی سرن پین نال) اہناں دا نواس تیرے نام وچ ہو گیا ۔۔1۔۔

ਅਉਧੂ ਸਹਜੇ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

aaudhoo sahaje tat beechaar |

ہے جوگی! (توں گھر بار چھڈّ کے پنڈے تے سواہ مل کے ہی اہ سمجھی بیٹھا ہیں کِ توں جنم مرن دے چکر وچوں نکل گیا ہیں، تینوں بھلیکھا ہے)۔ اڈول آتمک اوستھا وچ ٹک کے پربھو دی سفت-سالاہ وچ سرت جوڑ۔

ਜਾ ਤੇ ਫਿਰਿ ਨ ਆਵਹੁ ਸੈਸਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jaa te fir na aavahu saisaar |1| rahaau |

(اہی تریکا ہے) جس نال توں مڑ جنم مرن دے گیڑ وچ نہیں آوینگا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔

ਜਾ ਕੈ ਕਰਮੁ ਨਾਹੀ ਧਰਮੁ ਨਾਹੀ ਨਾਹੀ ਸੁਚਿ ਮਾਲਾ ॥

jaa kai karam naahee dharam naahee naahee such maalaa |

(ہے جوگی!) جو بندے شاستراں دا دسیا ہویا کوئی کرم دھرم نہیں کردے، جنھاں چوکے آدک دی کوئی سچّ نہیں رکھی، جنھاں دے گل وچ (تلسی آدک دی) مالا نہیں،

ਸਿਵ ਜੋਤਿ ਕੰਨਹੁ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਰਖਵਾਲਾ ॥੨॥

siv jot kanahu budh paaee satiguroo rakhavaalaa |2|

جدوں اہناں دا راکھا گرو بن گیا، اہناں نوں کلیان-روپا نرنکاری جوتِ پاسوں (اس دی سفت-سالاہ وچ جڑن دی) اکل مل گئی ۔۔2۔۔

ਜਾ ਕੈ ਬਰਤੁ ਨਾਹੀ ਨੇਮੁ ਨਾਹੀ ਨਾਹੀ ਬਕਬਾਈ ॥

jaa kai barat naahee nem naahee naahee bakabaaee |

(ہے جوگی!) جنھاں بندیاں نے کدے کوئی ورت نہیں رکھیا، کوئی (اہو جہا ہور) نیم نہیں دھاریا، جیہڑے شاستر-چرچا دے کوئی چترائی والے بول بولنے نہیں جاندے،

ਗਤਿ ਅਵਗਤਿ ਕੀ ਚਿੰਤ ਨਾਹੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਈ ॥੩॥

gat avagat kee chint naahee satiguroo furamaaee |3|

جدوں گرو دا اپدیش اہناں نوں ملیا، تاں مکتی جاں نرک دا اہناں نوں کوئی فکر سہم ناہ رہِ گیا ۔۔3۔۔

ਜਾ ਕੈ ਆਸ ਨਾਹੀ ਨਿਰਾਸ ਨਾਹੀ ਚਿਤਿ ਸੁਰਤਿ ਸਮਝਾਈ ॥

jaa kai aas naahee niraas naahee chit surat samajhaaee |

جس جیو پاس دھن-پدارتھ نہیں کِ اہ دنیا دیاں آساں چتّ وچ بنائی رکھے، جس جیو دے چتّ وچ مایا ولوں اپرام ہو کے گرہست-تیاگ دے خیال بھی نہیں اٹھدے، جس نوں کوئی اجیہی سرت نہیں سمجھ نہیں،

ਤੰਤ ਕਉ ਪਰਮ ਤੰਤੁ ਮਿਲਿਆ ਨਾਨਕਾ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥੪॥੪॥

tant kau param tant miliaa naanakaa budh paaee |4|4|

ہے نانک! جدوں اس نوں (ستگورو پاسوں پربھو دی سفت-سالاہ وچ جڑن دی) اکل ملدی ہے، تاں اس جیو نوں پرماتما مل پیندا ہے ۔۔4۔۔4۔۔

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

prabhaatee mahalaa 1 |

پربھاتی مہلا 1 ۔۔

ਤਾ ਕਾ ਕਹਿਆ ਦਰਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥

taa kaa kahiaa dar paravaan |

(پرماتما دی رزا بارے) اس منکھّ دا بولیا ہویا بچن پرماتما دے در تے ٹھیک منیا جاندا ہے،

ਬਿਖੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਦੁਇ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਣੁ ॥੧॥

bikh amrit due sam kar jaan |1|

جو منکھّ زہر تے امرت (دکھّ تے سکھ) دوہاں نوں اکو جہا سمجھن-جوگا ہو جاندا ہے۔ (کیونکِ اہ منکھّ چنگی تراں جاندا ہے کِ جنھاں نوں سکھ جاں دکھّ ملدا ہے اہناں سبھناں وچ پرماتما آپ موجود ہے) ॥1۔۔

ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਸਰਬੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

kiaa kaheeai sarabe rahiaa samaae |

(کسے نوں سکھ ہے کسے نوں دکھّ مل رہا ہے، پر اس دے الٹ) کجھ کہا نہیں جا سکدا کیونکِ توں سبھ جیواں وچ موجود ہیں (جنھاں نوں سکھ جاں دکھّ ملدا ہے اہناں وچ بھی توں آپ ہی ویاپک ہیں، تے آپ ہی اس سکھ جاں دکھّ نوں بھوگ رہا ہیں)

ਜੋ ਕਿਛੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਤੇਰੀ ਰਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jo kichh varatai sabh teree rajaae |1| rahaau |

ہے پربھو! (جگت وچ) جو کجھ واپر رہا ہے سبھ تیرے ہکم انوسار واپر رہا ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔

ਪ੍ਰਗਟੀ ਜੋਤਿ ਚੂਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

pragattee jot chookaa abhimaan |

اس منکھّ دے اندر پرماتما دی جوتِ دا چانن ہو جاندا ہے (اس چانن دی برکتِ نال اس نوں آپنے وت دی سمجھ آ جاندی ہے، اس واستے اس دے اندروں) اہنکار دور ہو جاندا ہے،

ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ॥੨॥

satigur deea amrit naam |2|

جس منکھّ نوں ستگورو نے آتمک جیون دین والا پربھو دا نام دتا ہے ۔۔2۔۔

ਕਲਿ ਮਹਿ ਆਇਆ ਸੋ ਜਨੁ ਜਾਣੁ ॥

kal meh aaeaa so jan jaan |

اسے منکھّ نوں جگت وچ جنمیا سمجھو (بھاو، اسے منکھّ دا جگت وچ آؤنا سپھل ہے، جو سرب-ویاپک پرماتما دی رزا نوں سمجھدا ہے، تے اس واستے)

ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੩॥

saachee daragah paavai maan |3|

سدا-تھر رہن والے پربھو دی درگاہ وچ ازت ہاسل کردا ہے ۔۔3۔۔

ਕਹਣਾ ਸੁਨਣਾ ਅਕਥ ਘਰਿ ਜਾਇ ॥

kahanaa sunanaa akath ghar jaae |

اہی بچن بولنے تے سننے سپھل ہن جنھاں دی راہیں منکھّ بیئنت گناں والے پرماتما دے چرناں وچ جڑ سکدا ہے،

ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਨਾਨਕ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥੪॥੫॥

kathanee badanee naanak jal jaae |4|5|

پر ہے نانک! (پرماتما دی رزا توں پرے لے جان والی، پرماتما دے چرناں توں دور رکھن والی) ہور ہور کہنی کتھنی وئرتھ جاندی ہے ۔۔4۔۔5۔۔

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥

prabhaatee mahalaa 1 |

پربھاتی مہلا 1 ۔۔

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨੀਰੁ ਗਿਆਨਿ ਮਨ ਮਜਨੁ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਸੰਗਿ ਗਹੇ ॥

amrit neer giaan man majan atthasatth teerath sang gahe |

(گرو توں ملن والا) پربھو-نامو (گرو-تیرتھ دا) جل ہے، گرو توں ملے آتمک چانن وچ من دی چبھی (اس گر-تیرتھ دا) اشنان ہے، (گرو-تیرتھ دے) نال ہی اٹھاہٹھ تیرتھ (دے اشنان) مل جاندے ہن۔

ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਜਵਾਹਰ ਮਾਣਕ ਸੇਵੇ ਸਿਖੁ ਸੁੋ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥੧॥

gur upades javaahar maanak seve sikh suo khoj lahai |1|

گرو دے اپدیش (-روپ ڈونگھے پانیاں وچ پرماتما دی سفت-سالاہ دے) موتی تے جواہر ہن۔ جیہڑا سکھّ (گرو-تیرتھ نوں) سینودا ہے (سردھا نال آؤندا ہے) اہ بھال کر کے لبھّ لیندا ہے ۔۔1۔۔