پؤڑی
ہے میرے من! پربھو توں بنا ہور جتھے جتھے پریم پائینگا، اتھے اتھے مایا دے بندھن پینگے۔
ہری توں وچھڑے بندے اہی کمّ کردے ہن کِ اس تریکے نال کتے بھی اہناں بندھناں توں خلاسی ناہ ہو سکے۔
(تیرتھ، دان آدک) کرماں دے پریمی (اہ کرم کر کے، اہناں دے کیتے دا) مان کردے پھردے ہن، اس ہؤمے دا بھار بھی اسہِ ہندا ہے،
جے پربھو دے نام نال پیار نہیں بنیا، تاں اہ کرم وکار-روپر ہو جاندے ہن۔
مٹھی مایا دے کوتکاں وچ (پھس کے جیو) جم دی پھاہی وچ بجھّ جاندے ہن۔
بھٹکنا وچ پھسے ہویاں نوں اہ سمجھ نہیں آؤندی کِ پربھو سدا ساڈے نال ہے۔
(اسیں جیو اتنے مایا-گرسے ہاں کِ ساڈے کیتے ککرماں دا) لیکھا کیتیاں ساڈی بریئت نہیں ہو سکدی، (پانی نال دھوتیاں) گارے دی کندھ دی سفائی نہیں ہو سکدی (ہور ہور گارا بندا جائگا)۔
ہے نانک! (آکھ-) پربھو آپ جس منکھّ نوں سوجھ بخشدا ہے، گرو دی سرن پے کے اس دی بدھی پوتر ہو جاندی ہے ۔۔9۔۔
سلوکُ ۔۔
جس منکھّ دے مایا دے بندھن ٹٹن تے آؤندے ہن، اس نوں گرو دی سنگتِ پراپت ہندی ہے۔
ہے نانک! (گرو دی سنگتِ وچ رہِ کے) جو اک پربھو دے پیار-رنگر وچ رنگے جاندے ہن، اہ رنگ ایسا گوڑھا ہندا ہے (کِ مجیٹھ دے رنگ وانگ کدے اتردا ہی نہیں) ॥1۔۔
پؤڑی
(ہے بھائی!) آپنے اس من نوں (پربھو-نامو دے رنگ وچ) رنگو!
جیبھ نال سدا ہری-نام دا جاپ جپو۔
(اس تراں) پربھو دی ہزوری وچ تہانوں کوئی انادری دے بول نہیں بولیگا،
(سگوں) چنگا آدر ملیگا (کہنگے)-آؤ بیٹھو!
(ہے بھائی!) جے توں نام وچ من رنگ لئے تاں تینوں پربھو دی ہزوری وچ ٹکانا مل جائیگا،
ناہ جنم مرن دا گیڑ رہِ جائیگا، تے ناہ ہی کدے آتمک موت ہوویگی۔
پر دھروں ہی جس منکھّ دے متھے اتے پربھو دی مہر دا لیکھ لکھیا (اگھڑدا) ہے،
ہے نانک! اس دے ہی ہردے-گھر وچ اہ نام-دھن اکٹھا ہندا ہے ۔۔10۔۔
سلوکُ ۔۔
ہے نانک! جو منکھّ مایا دے موہ دے بندھناں وچ پھس جاندے ہن،
اہناں گیان-ہینن مورکھاں اتے لالچ جھوٹھ وکار موہ آدک زور پا لیندے ہن، تے اہ مندے کماں وچ لگے رہندے ہن ۔۔1۔۔
پؤڑی
جیہڑے منکھّ مایا دے نشے وچ مست رہندے ہن،
جنھاں دی بدھِ اتے ہؤمے دا پردا پے جاندا ہے۔
اہ منکھّ وشیاں دے سواداں نال چمبڑے رہندے ہن، تے اس مایا وچ پھس کے جنم مرن (دے گیڑ وچ پے جاندے ہن۔)
(پر جیو دے کیہ وسّ؟) جویں جویں پربھو دی رزا ہندی ہے، تویں تویں ہی جیو کرم کردے ہن۔
(آپنی چترائی نال) ناہ کوئی جیو پورن بن سکدا ہے،
ناہ کوئی کمزور رہِ جاندا ہے، ناہ کوئی (آپنے بل آسرے) سیانا ہو گیا ہے، ناہ کوئی مورکھ رہِ گیا ہے۔
ہے پربھو! جس جس پاسے توں جیواں نوں پریردا ہیں، ادھر ادھر ہی اہ لگّ پیندے ہن۔
ہے نانک! (کیسی اچرج کھیڈ ہے! سبھ جیواں وچ بیٹھ کے پالن ہار پربھو پریرنا کر رہا ہے، پھر بھی) پربھو آپ مایا دے پربھاو توں پرے ہے ۔۔11۔۔
سلوکُ ۔۔
پرماتما سبھ دا پیارا ہے، سرشٹی دا رکھئک ہے، سبھ دی جانن والا ہے، وڈے جگرے والا ہے، اہ اک ایسا سمندر سمجھو، جس دی ہاتھ نہیں پیندی۔ اس دا بھیت نہیں پے سکدا۔
کوئی چنتا-فکر اس دے نیڑے نہیں ڈھکدے۔ ہے نانک! اس ورگا کوئی ہور دوجا نہیں ۔۔1۔۔
پؤڑی
اس پرماتما دے برابر دا ہور کوئی نہیں ہے،
(آپنے ورگا) اہ آپ ہی آپ ہے (اس ورگا) ہور کوئی نہیں۔
سدا توں ہی اہ پربھو ہوند والا چلیا آ رہا ہے،
کسے نے اس (دی) ہستی دا اخیرلا بنا نہیں لبھا۔
کیڑی توں لے کے ہاتھی تک سبھ وچ پورن تور تے پربھو ویاپک ہے۔
اہ سرب-ویاپک پرماتما ہر تھاں پرتکھّ جاپ رہا ہے۔
جس بندے نوں پربھو نے آپنے نام دا سواد بخشیا ہے،
ہے نانک! اہ بندا گرو دی سرن پے کے سدا اس نوں جپدا ہے ۔۔12۔۔
سلوکُ ۔۔
ہے نانک! جیہڑے بندے اڈول اوستھا وچ ٹک کے پربھو دی یاد دا سواد ماندے ہن، جنھاں نے اس آتمک آنند نال سانجھ پائی ہے،
اہ بھاگاں والے ہن، اہناں دا ہی جگت وچ جمنا سپھل ہے ۔۔1۔۔
پؤڑی
(جگت وچ) اسے منکھّ دا آؤنا نیپرے چڑھیا جانو، (جگت وچ اہی) آیا سمجھو،
جس دی جیبھ سدا پرماتما دی سفت-سالاہ کردی ہے۔
(جیہڑے بندے) گرو دی ہزوری وچ آ ٹکدے ہن،
اہ ہر ویلے پیار نال پربھو دا نام سمردے ہن۔
اہ منکھّ سدا پرماتما دے نام وچ مست رہندا ہے،
جس اتے سرجن ہار دی مہر ہوئی کرپا ہوئی۔
(جگت وچ) اس منکھّ دا جنم اکو واری ہندا ہے، اہ مڑ مڑ جوناں وچ نہیں آؤندا،
ہے نانک! جو پرماتما دے دیدار وچ لین رہندا ہے ۔۔13۔۔
سلوکُ ۔۔
جس پربھو دا نام جپدیاں من وچ آنند پیدا ہندا ہے، (پربھو توں لامبھے) کسے ہور دا موہ دور ہو سکدا ہے،
مایا دا لالچ (تے لالچ توں پیدا ہویا) دکھ کلیش مٹ جاندا ہے، ہے نانک! اس دے نام وچ ٹکے رہو ۔۔1۔۔