شری گرو گرنتھ صاحب جی

انگ - 435

ਪਹਿਲਾ ਫਾਹਾ ਪਇਆ ਪਾਧੇ ਪਿਛੋ ਦੇ ਗਲਿ ਚਾਟੜਿਆ ॥੫॥

pahilaa faahaa peaa paadhe pichho de gal chaattarriaa |5|

(نری مایا دا لیکھا پڑھان والے) پاندھے نے پہلاں آپنے گل وچ (مایا دی) پھاہی پائی ہوئی ہے، پھر اہی پھاہی آپنے ودیارتھیاں دے گل وچ پا دیندا ہے ۔۔5۔۔

ਸਸੈ ਸੰਜਮੁ ਗਇਓ ਮੂੜੇ ਏਕੁ ਦਾਨੁ ਤੁਧੁ ਕੁਥਾਇ ਲਇਆ ॥

sasai sanjam geio moorre ek daan tudh kuthaae leaa |

ہے مورکھ (پنڈت)! (نری مایا دی خاتر پڑھن پڑھان دے کارن لالچ-وسچ ہو کے) توں جیون-جگتِ بھی گوا بیٹھا ہیں تے (پروہت ہون کرکے) توں آپنے ججمان پاسوں ہر دن-دہار تے دان لیندا ہیں، (پر) اک دان توں آپنے ججمان توں غلت تھاں لیندا ہیں۔

ਸਾਈ ਪੁਤ੍ਰੀ ਜਜਮਾਨ ਕੀ ਸਾ ਤੇਰੀ ਏਤੁ ਧਾਨਿ ਖਾਧੈ ਤੇਰਾ ਜਨਮੁ ਗਇਆ ॥੬॥

saaee putree jajamaan kee saa teree et dhaan khaadhai teraa janam geaa |6|

ججمان دی دھی تیری ہی دھی ہے (بھاو، دھی دے ویاہ تے ججمان پاسوں دان لینا دھی دا پیسا کھانا ہے) اہ انّ کھان نال (اہ پیسا کھان نال) توں آپنا آتمک جیون گوا لیندا ہیں ۔۔6۔۔

ਮੰਮੈ ਮਤਿ ਹਿਰਿ ਲਈ ਤੇਰੀ ਮੂੜੇ ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਪਇਆ ॥

mamai mat hir lee teree moorre haumai vaddaa rog peaa |

ہے مورکھ! (اک پاسے مایا دے لالچ نے) تیری اکل ماری ہوئی ہے (تینوں 'کتھائ دان' لین توں بھی سنکوچ نہیں ہے۔ دوجے پاسے) تینوں اہ وڈا (آتمک) روگ چمبڑیا ہویا ہے کِ میں (ودوان) ہاں، میں (ودوان) ہاں۔

ਅੰਤਰ ਆਤਮੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ਨ ਚੀਨਿੑਆ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮੁਹਤਾਜੁ ਭਇਆ ॥੭॥

antar aatamai braham na cheeniaa maaeaa kaa muhataaj bheaa |7|

توں آپنے اندر (وسدے) پرماتما نوں پچھان نہیں سکیا، (اسے واستے تیرا آپا) مایا (دے لالچ) دے ادھین ہے ۔۔7۔۔

ਕਕੈ ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਭਰਮਿਓਹੁ ਮੂੜੇ ਮਮਤਾ ਲਾਗੇ ਤੁਧੁ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿਆ ॥

kakai kaam krodh bharamiohu moorre mamataa laage tudh har visariaa |

ہے مورکھ! (ہورناں نوں متاں دیندا) توں آپ کام واسنا وچ کرودھ وچ (پھس کے) کراہے پیا ہویا ہیں۔

ਪੜਹਿ ਗੁਣਹਿ ਤੂੰ ਬਹੁਤੁ ਪੁਕਾਰਹਿ ਵਿਣੁ ਬੂਝੇ ਤੂੰ ਡੂਬਿ ਮੁਆ ॥੮॥

parreh guneh toon bahut pukaareh vin boojhe toon ddoob muaa |8|

توں (دھرم پستک) پڑھدا ہیں، ارتھ وچاردا ہیں، تے ہورناں نوں سناندا بھی ہیں، پر (سہیہ جیون-راہن) سمجھن توں بنا توں (لالچ دے ہڑھ وچ) ڈبّ کے آتمک موتے مر چکا ہیں ۔۔8۔۔

ਤਤੈ ਤਾਮਸਿ ਜਲਿਓਹੁ ਮੂੜੇ ਥਥੈ ਥਾਨ ਭਰਿਸਟੁ ਹੋਆ ॥

tatai taamas jaliohu moorre thathai thaan bharisatt hoaa |

ہے مورکھ (پنڈت!) توں (اندروں) کرودھ نال سڑیا ہویا ہیں، تیرا ہردا-تھانا (لالچ نال) گندا ہویا پیا ہے۔

ਘਘੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰਹਿ ਤੂੰ ਮੂੜੇ ਦਦੈ ਦਾਨੁ ਨ ਤੁਧੁ ਲਇਆ ॥੯॥

ghaghai ghar ghar fireh toon moorre dadai daan na tudh leaa |9|

ہے مورکھ! توں ہریک (ججمان دے) گھر وچ (مائک دچھنا واستے تاں) تریا پھردا ہیں، پر پربھو دے نام دی دچھنا توں اجے تک کسے پاسوں نہیں لئی ۔۔9۔۔

ਪਪੈ ਪਾਰਿ ਨ ਪਵਹੀ ਮੂੜੇ ਪਰਪੰਚਿ ਤੂੰ ਪਲਚਿ ਰਹਿਆ ॥

papai paar na pavahee moorre parapanch toon palach rahiaa |

ہے مورکھ! توں سنسار (دے موہ-جال) وچ (اتنا) الجھ رہا ہیں کِ اس وچوں پارلے پاسے نہیں لنگھ سکدا۔

ਸਚੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇਓਹੁ ਮੂੜੇ ਇਹੁ ਸਿਰਿ ਤੇਰੈ ਲੇਖੁ ਪਇਆ ॥੧੦॥

sachai aap khuaaeiohu moorre ihu sir terai lekh peaa |10|

ہے مورکھ! (تیرے آپنے کیتے کرماں انوسار) کرتار نے تینوں (اسے) کراہے پا دتا ہے (جدھر تیری رچی بنی ہوئی ہے، تے) اہناں کیتے کرماں دے سنسکاراں دے اکٹھّ دا لیکھ تیرے متھے اتے (اتنا) اکریا پیا ہے (کِ تینوں سہیہ رستے دی سوجھ نہیں پیندی، پر توں ہورناں نوں متاں دیندا پھردا ہیں) ॥10۔۔

ਭਭੈ ਭਵਜਲਿ ਡੁਬੋਹੁ ਮੂੜੇ ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਗਲਤਾਨੁ ਭਇਆ ॥

bhabhai bhavajal ddubohu moorre maaeaa vich galataan bheaa |

ہے مورکھ! توں مایا (دے موہ) وچ اتنا مست ہیں کِ تینوں ہور کجھ سجھدا ہی نہیں، توں سنسار-سمندر (دیاں موہ دیاں لہراں) وچ غوتے کھا رہا ہیں (آپنے بچاؤ واستے توں کوئی ادم نہیں کردا)۔

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਏਕ ਘੜੀ ਮਹਿ ਪਾਰਿ ਪਇਆ ॥੧੧॥

guraparasaadee eko jaanai ek gharree meh paar peaa |11|

(گرو دی سرن پے کے) گرو دی کرپا نال جیہڑا منکھّ پرماتما نال سانجھ پاندا ہے، اہ اس سنسار-سمندر توں اک پل وچ پار لنگھ جاندا ہے ۔۔11۔۔

ਵਵੈ ਵਾਰੀ ਆਈਆ ਮੂੜੇ ਵਾਸੁਦੇਉ ਤੁਧੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

vavai vaaree aaeea moorre vaasudeo tudh veesariaa |

ہے مورکھ (بھاگاں نال) منکھاں جنم (ملن) دی واری آئی سی، پر (اس امولک جنم وچ بھی) تینوں پرماتما بھلیا ہی رہا۔

ਏਹ ਵੇਲਾ ਨ ਲਹਸਹਿ ਮੂੜੇ ਫਿਰਿ ਤੂੰ ਜਮ ਕੈ ਵਸਿ ਪਇਆ ॥੧੨॥

eh velaa na lahaseh moorre fir toon jam kai vas peaa |12|

ہے مورکھ! (جے کھنجھیا ہی رہوں تاں) اہ سماں مڑ نہیں لبھّ سکینگا (تے مایا دے موہ وچ پھسیا رہِ کے) توں جم دے وسّ پے جاہنگا (جنم مرن دے گیڑ وچ جا پئینگا) ॥12۔۔

ਝਝੈ ਕਦੇ ਨ ਝੂਰਹਿ ਮੂੜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਿ ਤੂੰ ਵਿਖਾ ॥

jhajhai kade na jhooreh moorre satigur kaa upades sun toon vikhaa |

ہے مورکھ! توں پورے گرو دا اپدیش دھارن کر کے ویکھ لے، (مایا آدک دی خاتر) تینوں کدے ہاہکے نہیں لینے پینگے (کیونکِ مایا-موہا دا جال ہی ٹٹّ جائگا)،

ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਝਹੁ ਗੁਰੁ ਨਹੀ ਕੋਈ ਨਿਗੁਰੇ ਕਾ ਹੈ ਨਾਉ ਬੁਰਾ ॥੧੩॥

satigur baajhahu gur nahee koee nigure kaa hai naau buraa |13|

پر جے پورے گرو دی سرن نہیں پئینگا تاں کوئی (رسمی) گرو (اہناں ہاہکیاں توں بچا) نہیں (سکدا)۔ جیہڑا منکھّ پورے گرو دے دسے رستے اتے نہیں تردا، (کراہے پین کر کے) اہ بدنامی ہی کھٹدا ہے ۔۔13۔۔

ਧਧੈ ਧਾਵਤ ਵਰਜਿ ਰਖੁ ਮੂੜੇ ਅੰਤਰਿ ਤੇਰੈ ਨਿਧਾਨੁ ਪਇਆ ॥

dhadhai dhaavat varaj rakh moorre antar terai nidhaan peaa |

ہے مورکھ! آتمک سکھ دا خزانا پرماتما تیرے اندر وسّ رہا ہے (پر توں سکھ لبھن واستے باہر بھٹکدا پھردا ہیں) باہر بھٹکدے من نوں روک کے رکھّ!

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਵਹਿ ਜੁਗਾ ਜੁਗੰਤਰਿ ਖਾਹਿ ਪਇਆ ॥੧੪॥

guramukh hoveh taa har ras peeveh jugaa jugantar khaeh peaa |14|

جے توں گرو دے دسے رستے اتے تریں تاں (اندر وسدے) پرماتما دے نام دا رس پیوینگا، سدا لئی اہ نام-رس ورتدا رہینگا (کدے مکیگا نہیں) ॥14۔۔

ਗਗੈ ਗੋਬਿਦੁ ਚਿਤਿ ਕਰਿ ਮੂੜੇ ਗਲੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥

gagai gobid chit kar moorre galee kinai na paaeaa |

ہے مورکھ! پرماتما (دے نام) نوں آپنے چتّ وچ وسا لے (تدوں ہی اس نال ملاپ ہوویگا)، نریاں گلاں نال کسے نوں پربھو نہیں ملیا۔

ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਹਿਰਦੈ ਵਸਾਇ ਮੂੜੇ ਪਿਛਲੇ ਗੁਨਹ ਸਭ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥੧੫॥

gur ke charan hiradai vasaae moorre pichhale gunah sabh bakhas leaa |15|

ہے مورکھ! گرو دے چرن ہردے وچ ٹکائی رکھّ، پچھلے کیتے ہوئے سارے پاپ بخشے جانگے ۔۔15۔۔

ਹਾਹੈ ਹਰਿ ਕਥਾ ਬੂਝੁ ਤੂੰ ਮੂੜੇ ਤਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

haahai har kathaa boojh toon moorre taa sadaa sukh hoee |

ہے مورکھ! جے توں پرماتما دی سفت-سالاہ کرنی سکھّ لئیں تاں تینوں سدا آتمک انند ملیا رہے۔

ਮਨਮੁਖਿ ਪੜਹਿ ਤੇਤਾ ਦੁਖੁ ਲਾਗੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥੧੬॥

manamukh parreh tetaa dukh laagai vin satigur mukat na hoee |16|

آپنے من دے پچھے ترن والے بندے جتنا ہی (پربھو دی سفت-سالاہ توں کھنجھ کے مایا سمبندھی ہور ہور لیکھے) پڑھدے ہن، اتنی ہی ودھیک اشانتی کھٹدے ہن، تے گرو دی سرن توں بنا (اس اشانتی توں) خلاسی نہیں ہندی ۔۔16۔۔

ਰਾਰੈ ਰਾਮੁ ਚਿਤਿ ਕਰਿ ਮੂੜੇ ਹਿਰਦੈ ਜਿਨੑ ਕੈ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ॥

raarai raam chit kar moorre hiradai jina kai rav rahiaa |

ہے مورکھ! پرماتما نوں آپنے ہردے وچ وسائی رکھّ! جنھاں بندیاں دے ہردے وچ پرماتما سدا وسدا رہندا ہے،

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨੑੀ ਰਾਮੁ ਪਛਾਤਾ ਨਿਰਗੁਣ ਰਾਮੁ ਤਿਨੑੀ ਬੂਝਿ ਲਹਿਆ ॥੧੭॥

guraparasaadee jinaee raam pachhaataa niragun raam tinaee boojh lahiaa |17|

(جنھاں نوں پربھو سدا یاد ہے، اہناں دی سنگتِ وچ رہِ کے) گرو دی کرپا نال جنھاں (ہور) بندیاں نے پرماتما نال سانجھ پائی، اہناں مایا توں نرلیپ پربھو (دا اسلا) سمجھ کے اس نال ملاپ پراپت کر لیا ۔۔17۔۔

ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਅਕਥੁ ਨ ਜਾਈ ਹਰਿ ਕਥਿਆ ॥

teraa ant na jaaee lakhiaa akath na jaaee har kathiaa |

ہے پربھو! تیرے گناں دا انت نہیں پایا جا سکدا۔ پرماتما دا سروپ بیان توں پرے ہے، بیان نہیں کیتا جا سکدا۔

ਨਾਨਕ ਜਿਨੑ ਕਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨੑ ਕਾ ਲੇਖਾ ਨਿਬੜਿਆ ॥੧੮॥੧॥੨॥

naanak jina kau satigur miliaa tina kaa lekhaa nibarriaa |18|1|2|

ہے نانک! جنھاں نوں ستگورو مل پئے (اہ نری مایا دے لیکھے لکھن پڑھن دے تھاں پرماتما دی سفت-سالاہ کرن لگّ پیندے ہن، اس تراں) اہناں دے اندروں مایا دے موہ دے سنسکاراں دا ہساب مکّ جاندا ہے ۔۔18۔۔1۔۔2۔۔