سچے شبد-روپ راہداری دی راہیں (پربھو نوں ملن دے راہ وچ) کوئی ہور روک نہیں پیندی۔
پربھو دا نام سن کے سمجھ کے تے سمر کے پربھو دے مہل وچ سدا پیندا ہے ۔۔18۔۔
سلوکُ م 1 ۔۔
جے میں اگّ (بھی) پہن لواں، (جاں) برف وچ گھر بنا لواں (بھاو، جے میرے من وچ اتنی تاکت آ جائے کِ اگّ وچ تے برف وچ بیٹھ سکاں) لوہے نوں بھوجن بنا لواں (لوہا کھا سکاں)،
جے میں سارے ہی دکھّ بڑے سوکھ نال سہار سکاں، ساری دھرتی نوں آپنے ہکم وچ تور سکاں،
جے میں سارے اسمان نوں تکڑی وچ رکھّ کے تے پچھلے چھابے وچ چار ماسے دا وٹا پا کے تول سکاں،
جے میں آپنے سریر نوں اتنا ودھا سکاں کِ کتے سما ہی ن سکاں، سارے جیواں نوں نتھّ کے توراں، (بھاو، آپنے ہکم وچ چلاواں)
جے میرے من وچ اتنا بل ہو جائے، کِ جو چاہے کراں تے آکھ کے ہورناں پاسوں کراواں (تاں بھی اہ سبھ کجھ تچھّ ہے)۔
خسم پربھو جیڈا وڈا آپ ہے اتنیاں ہی اس دیاں بخششاں ہن، جے رزا دا مالک سائیں ہور بھی بیئنت (تاکتاں دیاں) داتاں مینوں دے دیوے، (تاں بھی اہ تچھّ ہن)۔
(اسل گلّ) ہے نانک! (اہ ہے کِ) جس بندے اتے مہر دی نزر کردا ہے، اس نوں (آپنے) سچے نام دی راہیں وڈیائی بخشدا ہے (بھاو، اہناں مانسک تاکتاں نالوں ودھ کے نام دی برکتِ ہے) ॥1۔۔
م 2 ۔۔
مونہ بول بول کے رجدا نہیں (بھاو، گلاں کرن دا چسکا مکدا نہیں)، کنّ (گلاں) سنن نال نہیں رجدے،
اکھاں (روپ رنگ) ویکھ ویکھ کے نہیں رجدیاں، (اہ سارے اندرے) اک اک کسم دے گناں (رساں) دے گاہک ہن (آپو آپنے رساں دی گاہکی وچ رجدے نہیں، رساں دے ادھین ہوئے اہناں اندریاں دا چسکا ہٹدا نہیں)۔
بھکھّ دے ادھین ہویاں دی سمجھایاں بھی بھکھّ مٹ نہیں سکدی۔
ہے نانک! ترشنا دا ماریا منکھّ تدوں ہی ترپت ہو سکدا ہے، جے گناں دے مالک پرماتما دے گن اچار کے اس وچ لین ہو جائے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
جے پربھو دا نام وسار دیئیے، تاں باکی سبھ کجھ کوڑ ہی کمائیدا ہے۔
(اس کوڑ وچ من اتنا گڈیا جاندا ہے کِ) نام توں کھنجھے ہوئے کوڑ دے وپاری نوں مایا دے بندھن جکڑ کے بھٹکاؤندے پھردے ہن۔
(اس دا) اہ نکارا سریر مٹی وچ ہی رل جاندا ہے (بھاو، ایویں ازائیں چلا جاندا ہے)۔
جو کجھ کھاندا پہندا ہے اہ سگوں ہور ترشنا ودھاندا ہے۔
پربھو دا نام وسار کے جھوٹھ وچ لگیاں پربھو دا دربار پراپت نہیں ہندا۔
کوڑے لالچ وچ پھس کے پربھو دا در گوا لئیدا ہے،
(تے اس کر کے اہ جگت) کوڑ-روپ ٹھگّ دا ٹھگیا جنم مرن دے گیڑ وچ پیا ہویا ہے۔
(منکھا) سریر وچ اہ (جو) ترشنا دی اگّ ہے، اہ کیول گرو دے شبد دی راہیں ہی بجھّ سکدی ہے ۔۔19۔۔
سلوک م 1 ۔۔
ہے نانک! (پورن) سنتوکھ (-سروپ) گرو (مانو، اک) رکھّ ہے (جس نوں) دھرم (-روپ) پھلّ (لگدا) ہے تے گیان (-روپ) پھل (لگدے) ہن، پریم-جل نال رسیا ہویا (اہ رکھّ) سدا ہرا رہندا ہے۔
(پرماتما دی) بخشش نال (پربھو-چرناں وچ) دھیان جوڑیاں اہ (گیان-پھل) پکدا ہے (بھاو، جو منکھّ پربھو دی مہر نال پربھو-چرناں وچ سرت جوڑدا ہے اس نوں پورن گیان پراپت ہندا ہے)۔
(اس گیان-پھل نوں) کھان والا منکھّ پربھو-میلو دے آنند ماندا ہے، (منکھّ لئی پربھو-در توں) اہ سبھ توں وڈی بخشش ہے ۔۔1۔۔
م 1 ۔۔
(گرو، مانو،) سونے دا رکھّ ہے؛ مونگا (سریشٹ بچن) اس دے پتر ہن، لال جواہر (گرو-واک) اس دے پھلّ ہن۔
اس (گرو) رکھّ نوں مونہوں اچارے ہوئے (سریشٹ بچن-روپ) پھل لگدے ہن، (گرو) آپنے ہردے وچ سدا کھڑیا رہندا ہے۔
ہے نانک! جس منکھّ اتے پربھو دی مہر ہووے، جس دے مونہ متھے تے بھاگ ہووے،
اہ گرو دی چرنیں لگّ کے (گرو دے چرناں نوں) اٹھاہٹھ تیرتھاں نالوں وشیش جان کے (گرو-چرناں نوں) پوجدا ہے۔
نردئتا، موہ، لوبھ تے کرودھ-اہ چارے اگّ دیاں ندیاں (جگت وچ چلّ رہیاں) ہن،
جو جو منکھّ اہناں ندیاں وچ وڑدے ہن سڑ جاندے ہن، ہے نانک! پربھو دی مہر نال (گرو دے چرنیں) لگّ کے (اہناں ندیاں توں) پار لنگھیدا ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
(ہے بندے!) (اس ترشنا نوں) مار کے جیؤندیاں ہی مر (تاکِ انت نوں) پچھتانا نا پئے۔
کسے ورلے نوں سمجھ آئی ہے، کِ اہ سنسار جھوٹھا ہے۔
(آم تور تے جیو ترشنا ادھین ہو کے) جگت دے دھندھے وچ بھٹکدا پھردا ہے تے سچّ وچ پیار نہیں پاندا۔
(اہ گلّ چیتے نہیں رکھدا کِ) بھیڑا کال، ناس کرن والا کال دنیا دے سر تے (ہر ویلے کھڑا) ہے۔
اہ جم پربھو دے ہکم وچ (ہریک دے) سر تے (موجود) ہے تے داؤ لا کے ماردا ہے۔
(جیو دے کیہ وسّ؟) پربھو آپ ہی آپنا پیار بخشدا ہے (تے جیو دے) من وچ (آپنا آپ) وساندا ہے۔
جدوں سواس پورے ہو جاندے ہن، پلک-ماتر (اتھے) ڈھلّ نہیں لائی جا سکدی۔
(اہ گلّ) ستگورو دی مہر نال (کوئی ورلا بندا) سمجھ کے سچّ وچ جڑدا ہے ۔۔20۔۔
سلوکُ م 1 ۔۔
تمی تما، زہر، اکّ دھتورا تے نمّ روپ پھل (آدِ کڑتن والے پدارتھ)
(ہے پربھو!) اس دے من وچ تے مونہ وچ وسّ رہے ہن، جس منکھّ دے چتّ وچ توں نہیں وسدا۔ (بھاو، اس دے من وچ بھی کڑتن ہے تے مونہوں بھی کوڑے بچن بولدا ہے)۔
ہے نانک! ایسے بدنسیب بندے بھٹکدے پھردے ہن، (پربھو توں بنا ہور) کس دے اگے (اہناں دی وتھیا) دسیئے؟ (بھاو، پربھو آپ ہی اہناں دا اہ روگ دور کرن والا ہے) ॥1۔۔
م 1 ۔۔
(منکھّ دی) متِ (مانو، اک) پنچھی ہے، اس دے پچھلے کیتے ہوئے کماں دے کارن بنیا ہویا سبھاؤ اس دے نال (ساتھی) ہے، (اس سبھاؤ دے سنگ کر کے 'متِ') کدے چنگی ہے کدے نیویں؛