ہے میرے من! سرب-ویاپک پاربرہم پرمیسر دا نام سدا سمرنا چاہیدا ہے ۔۔1۔۔
ہے بندے! سدا پرماتما دا نام سمریا کر۔
ہے گیانہین! اہ سریر سدا کائم رہن والا نہیں ہے، اہ زرور ناس ہو جاندا ہے رہاؤ۔۔
(ہے بھائی! اہ مایا) ٹھگ-نیرا ہے (جو تہائے ہرن نوں تڑپھا تڑپھا کے مار مکاندا ہے) سپنیاں وچ ملے پدارتھ ہے، (آتمک جیون والے دیش وچ) اس مایا نوں کجھ بھی ازت نہیں ملدی۔
پرماتما دے بھجن توں بنا (ہور کوئی چیز) کمّ نہیں آؤندی، اہ مایا (انت) کسے دے بھی نال نہیں جاندی ۔۔2۔۔
(ہے بھائی! مایا-ویڑھے منکھّ دی) امر (مایا دا) مان کردیاں ہی بیت جاندی ہے، اہ کوئی ایسا کمّ نہیں کردا جو جند دے لابھ واستے ہووے۔
(ساری امر مایا دی خاتر) دوڑدا بھٹکدا رہندا ہے، رجدا نہیں، پرماتما دے نام نال سانجھ نہیں پاندا ۔۔3۔۔
ہے بھائی! مایا-ویڑھیا منکھّ چسکیاں وچ وکاراں وچ پدارتھاں دے سواداں وچ مست رہندا ہے، بیئنت پاپ کر کر کے جنم مرن دے گیڑاں وچ پیا رہندا ہے۔
ہے بھائی! نانک دی ارزوئی تاں پربھو پاس ہی ہے (نانک پربھو نوں ہی آکھدا ہے-ہے پربھو!) میرے اؤگن کٹّ دیہ ۔۔4۔۔11۔۔22۔۔
سورٹھِ مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی! پورے گرو دی سرن پے کے) سرب-ویاپک ناس-رہت پربھو دے گن گایا کر۔ (جیہڑا منکھّ اہ ادم کردا ہے گرو اس دے اندروں آتمک موت لیاؤن والے) کام کرودھ (آدک دی) زہر ساڑ دیندا ہے۔
(اہ جگت وکاراں دی) اگّ دا سمندر (ہے، اس وچوں پار لنگھنا) بہت کٹھن ہے (سفت-سالاہ دے گیت گان والے منکھّ نوں گرو) سادھ سنگتِ وچ (رکھّ کے، اس سمندر وچوں) پار لنگھا دیندا ہے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی! پورے گرو دی سرن پؤ۔ جیہڑا منکھّ پورے گرو دی سرن پیا) پورے گرو نے (اس دا) بھرم مٹا دتا، (اس دا مایا دے موہ دا) ہنیرا دور کر دتا۔
(ہے بھائی! توں بھی گرو دی سرن پے کے) پریم-بھریم بھگتی نال پربھو دا بھجن کریا کر، (تینوں) پربھو انگ-سنگ (دسّ پئیگا) رہاؤ۔۔
ہے بھائی! پرماتما دا نام (سارے رساں دا خزانا ہے، جیہڑا منکھّ گرو دی سرن پے کے اس) خزانے دا رس پیندا ہے، اس دا من اس دا تن (مایا دے رساں ولوں) رجّ جاندے ہن۔
اس نوں ہر تھاں پرماتما ویاپک دسّ پیندا ہے۔ اہ منکھّ پھر ناہ جمدا ہے ناہ مردا ہے ۔۔2۔۔
ہے بھائی! (گرو دی راہیں) جس منکھّ دے من وچ سرشٹی دا پالن-ہارن آ وسدا ہے، اہ منکھّ اسلی جپ تپ سنجم دا بھیت سمجھن والا ہو جاندا ہے اہ منکھّ آتمک جیون دی سوجھ دا گیاتا ہو جاندا ہے۔
جس منکھّ نے گرو دی سرن پے کے نام رتن لبھّ لیا، اس دی (آتمک جیون والی) مہنت کامیاب ہو گئی ۔۔3۔۔
اس منکھّ دی جماں والی پھاہی کٹی گئی (اس دے گلوں مایا دے موہ دی پھاہی کٹی گئی جو آتمک موت لیا کے جماں دے وسّ پاندی ہے)، اس دے سارے دکھّ کلیش کشٹ دور ہو گئے،
نانک آکھدا ہے- جس منکھّ اتے پربھو نے میہر کیتی (اس نوں پربھو نے گرو ملا دتا، تے) اس دا من اس دا تن آتمک آنند نال پرپھلت ہو گیا ۔۔4۔۔12۔۔23۔۔
سورٹھِ مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی! جس منکھّ دا سہائی گرو بن جاندا ہے، اس نوں نشچا ہو جاندا ہے کِ) پرماتما سبھ کجھ کر سکن والا ہے (جیواں پاسوں) سبھ کجھ کرا سکن والا ہے، سبھ جیواں نوں داتاں دین والا ہے، سبھ دا مالک ہے۔
سارے جیو اسے دیا-دے-گھر پربھو نے پیدا کیتے ہوئے ہن، اہ پربھو ہریک دے دل دی جانن والا ہے ۔۔1۔۔
ہے بھائی! میرا گرو (جس منکھّ دا) مددگار آپ بندا ہے،
اس منکھّ دے اندر آتمک اڈولتا دے سکھ آنند خشیاں تے سواد اگھڑ پیندے ہن۔ اس منکھّ نوں (لوک پرلوک وچ) ایسی ازت ملدی ہے کِ ہیران ہو جائیدا ہے رہاؤ۔۔
ہے بھائی! جیہڑے منکھّ گرو دی سرن آ پیندے ہن، اہناں دے سارے ڈر دور ہو جاندے ہن، سدا-تھر رہن والے پربھو دی ہزوری وچ اہناں نوں آدر ملدا ہے۔
پرماتما دی سفت-سالاہ دے گیت گا کے پرماتما دا نام سمر سمر کے اہ آپنے (اس ہردے-) تھاں وچ آ ٹکدے ہن (جتھوں کوئی وکار اہناں نوں کڈھّ کے بھٹکنا وچ نہیں پا سکدا) ॥2۔۔
ہے بھائی! جس منکھّ نوں گرو دی سنگتِ پیاری لگن لگّ پیندی ہے، ساری لکائی اس دی وڈیائی کردی ہے، سوبھا کردی ہے۔
ہے بھائی! میں (بھی) آپنے پربھو توں سدا سدکے جاندا ہاں جس نے (مینوں گرو دی سرن پا کے) میری ازت پورے تور تے رکھّ لئی ہے ۔۔3۔۔
ہے بھائی! جس جس منکھّ نے (گرو دا) درسن کیتا ہے، اہناں نوں پربھو دا ملاپ پراپت ہو گیا، اہناں نوں آتمک جیون دی سوجھ پراپت ہو گئی، پربھو دا نام سن سن کے اہ منکھّ (وکاراں دے ہلیاں توں) بچ گئے۔
ہے نانک! جس منکھّ اتے پیارا پربھو دیاوان ہویا اہ منکھّ آتمک انند نال پربھو-چرناں وچ لین ہو گیا ۔۔4۔۔13۔۔24۔۔
سورٹھِ مہلا 5 ۔۔
ہے بھائی! پرماتما دی سرن پیاں منکھّ دے سارے ڈر لہِ جاندے ہن، اس دے سارے دکھّ دور ہو جاندے ہن، اہ (سدا) آتمک آنند ماندا ہے۔
(اہ منکھّ پرماتما دی سرن پیندا ہے) جیہڑا منکھّ پورے گرو دا دھیان دھردا ہے، اس اتے مالک پرماتما دیاوان ہندا ہے ۔۔1۔۔
ہے پربھو جی! توں میرا مالک ہیں، توں مینوں ساریاں داتاں دین والا ہیں۔
ہے دیناں اتے دیا کرن والے پربھو! (میرے اتے) میہر کر، میں تیرے پریم-رنگم وچ رنگیج کے تیرے گن گاندا رہاں رہاؤ۔۔
ہے بھائی! جس منکھّ دے ہردے وچ گرو نے سارے سکھاں دا خزانا پربھو-نامو پکا کر دتا، اس دی ساری چنتا دور ہو گئی۔