(ہے بھائی! مایا دی خاتر) بھٹکنا دے کارن (مایا دے) موہ دے کارن (جیو نوں) کوئی سچجی گلّ نہیں سجھدی، اس دے پیراں وچ مایا دے موہ دے ڈھنگے پئے ہوئے ہن (جویں کھوتے آدک نوں چنگا ڈھنگا آدک پایا ہندا ہے) ॥2۔۔
جدوں (جگت-رچنا توں پہلاں) اس جیو دی کوئی ہستی نہیں سی، تدوں اہ جیو کیہ کمان جوگا سی (تے، ہن اہ مان کردا ہے کِ میں دھن دا مالک ہاں میں دھرتی دا مالک ہاں)
(ہے بھائی! گرو توں بنا ہور کون دسے؟ کِ) جدوں کیول اک نرنجن آکار-رہت پربھو آپ ہی آپ سی، تدوں پربھو آپ ہی سبھ کجھ کرن والا سی ۔۔3۔۔
اہی آپ آپنے کیتے کماں نوں جاندا ہے تے اہی آپ سبھ کجھ کرن دی سمرتھا رکھدا ہے (اگیانی جیو وئرتھ ہی ملکیئتاں دا مان کردا ہے تے بھٹکدا پھردا ہے)۔
نانک آکھدا ہے- گرو نے ہی (اہ تن دھن دھرتی آدک دیاں ملکیئتاں دا) بھلیکھا دور کیتا ہے تے سمجھایا ہے کِ جس پرماتما نے اہ جگت-رچنا رچی ہے ۔۔4۔۔5۔۔163۔۔
گؤڑی مالا مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی!) پرماتما دے سمرن توں بنا ہور سارے (متھے ہوئے دھارمک) کمّ وئرتھ ہن۔
(دیوتیاں نوں پرسنّ کرن والے) جپ کرنے، تپ سادھنے، اندریاں نوں وکاراں ولوں روکن لئی ہٹھ-جوگ دے سادھن کرنے-اہ سارے (پربھو دی درگاہ توں) ارے ارے ہی کھوہ لئے جاندے ہن ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
منکھّ ورتاں سنجماں دے نیم وچ رجھا رہندا ہے، پر اہناں ادماں دا ملّ اس نوں اک کوڈی بھی نہیں ملدا۔
ہے بھائی! جیو دے نال پرلوک وچ ساتھ نباہن والا پدارتھ ہور ہے (برت نیم سنجم آدک وچوں کوئی بھی) پرلوک وچ کمّ نہیں آؤندا ۔۔1۔۔
جیہڑا منکھّ تیرتھ اتے اشنان کردا ہے تے (تیاگی بن کے) دھرتی اتے رٹن کردا پھردا ہے (اہ بھی) پربھو دی درگاہ وچ تھاں نہیں لبھّ سکدا۔
اجیہا کوئی تریکا پربھو دی ہزوری وچ کمّ نہیں آؤندا، اہ (تیاگی اہناں تریکیاں نال) سرف لوکاں نوں ہی (آپنے دھرمی ہون دا) نشچا دواندا ہے ۔۔2۔۔
(ہے بھائی! جے پنڈت) چارے وید زبانی اچار سکدا ہے (تاں اس تراں بھی) پربھو دی ہزوری وچ ٹکانا نہیں ملدا۔
جیہڑا منکھّ پرماتما دا پوتر نام (سمرنا) نہیں سمجھدا اہ (ہور ہور ادماں نال) نری خواری ہی خواری سہیڑدا ہے ۔۔3۔۔
(ہے بھائی!) نانک اہ اک وچار دی گلّ آکھدا ہے، جیہڑا منکھّ اس نوں ورتوں وچ لیاؤندا ہے اہ سنسار-سمندر توں پار لنگھن جوگا ہو جاندا ہے،
(اہ وچار اہ ہے-ہے بھائی!) گرو دی سرن پوو، آپنے من وچوں ہنکار دور کرو، تے، پرماتما دا نام سمرو ۔۔4۔۔6۔۔164۔۔
گؤڑی مالا 5 ۔۔
ہے مایا دے پتی پربھو! ہے ہری! (مہر کر، تا کِ اسی) تیرا نام مونہوں اچار سکیئے۔
ہے سوامی پربھو! ساتھوں جیواں پاسوں کجھ نہیں ہو سکدا۔ جس تراں توں سانوں رکھدا ہیں، اسے تراں ہی اسیں رہندے ہاں ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہے میرے سرب-ویاپک کھسم-پربھو! اہ جیو کیہ کرے؟ اہ کیہ کرن-جوگا ہے؟ اس وچارے دے ہتھ وچ کیہ ہے؟ (اہ جیو آپنے آپ کجھ نہیں کردا، کجھ نہیں کر سکدا، اس دے ہتھ وچ کوئی تاکت نہیں)۔
جس پاسے توں اس نوں لاندا ہیں، اسے پاسے ہی اہ لگا پھردا ہے ۔۔1۔۔
ہے سارے جیواں نوں داتاں دین والے پربھو! مہر کر، مینوں سرف آپنے ہی سروپ دی لگن بخش۔
میں نانک دی پرماتما پاس (اہی) بینتی ہے (-ہے پربھو!) میتھوں آپنا نام جپا ۔۔2۔۔7۔۔165۔۔
راگ گؤڑی-ماجھی وچّ گرو ارجندیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
ہے غریباں اتے ترس کرن والے پربھو پاتشاہ جی!
توں کروڑاں بندیاں نوں آپنے سیوک بنا کے آپنی سیوا-بھگتی وچ لایا ہویا ہے۔
بھگتاں دا پیارا ہونا-اہ تیرا مڈھّ-کدیماں دا سبھا بنیا آ رہا ہے۔
ہے پربھو! توں سبھ تھاواں وچ موجود ہیں ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) میں کویں اس پربھو-پریتم دا درسن کراں؟ اہ کیہڑی سریشٹ کرنی ہے (جس نال میں اس نوں ویکھاں)؟
(جتھوں بھی پچھاں اہی اتر ملدا ہے کِ) میں سنت جناں دی داسی بناں تے اہناں دے چرناں دی سیوا کراں۔
میں آپنی اہ جند اس پربھو-پاتشاہ توں سدکے کراں، تے، اس توں کربان ہو ہو جاواں۔
لف لف کے میں سدا اس دی پیریں لگدی رہاں ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) کوئی پنڈت (بن کے) وید آدک دھرم-پستکاں کھوجدا رہندا ہے،
کوئی (دنیا توں) ویراگوان ہو کے (ہریک) تیرتھ اتے اشنان کردا پھردا ہے،
کوئی گیت گاندا ہے ناد وجاندا ہے کیرتن کردا ہے،
پر میں پرماتما دا اہ نام جپدا رہندا ہاں جو (میرے اندر) نربھیتا پیدا کردا ہے ۔۔3۔۔
(ہے بھائی!) جنھاں منکھاں اتے میرے سوامی پربھو جی دیاوان ہندے ہن،
اہ منکھّ گرو دی چرنیں لگّ کے (پہلاں وکاراں وچ) ڈگے ہوئے (ہندے بھی) سچے آچرن والے بن جاندے ہن۔