جنھاں نے سچے پربھو دے نام دا سواد چکھیا ہے، اہ (مایا ولوں) ترپت ہو کے رجے رہندے ہن۔
اس سواد نوں جاندے بھی اہی ہن، (پر بیان نہیں کر سکدے) جویں گونگا مٹھیائی کھاندا ہے (تے سواد نہیں دسّ سکدا)۔
پورے ستگورو دی راہیں جنھاں نے پربھو دا نام جپیا ہے اہناں دے من وچ اتشاہ بنیا رہندا ہے (بھاو، اہناں دے من کھڑے رہندے ہن) ॥18۔۔
سلوک م 4 ۔۔
(جویں) جنھاں دے سریر وچ گدہدھانا پھوڑا ہے اہو ہی اس دی پیڑا نوں جاندے ہن۔
(تویں جنھاں دے ہردے وچ وچھوڑے دا سلّ ہے اہو ہی اس دی پیڑا نوں جاندے ہن، تے) وچھوڑے توں پیدا ہوئے پیار نوں بھی اہی سمجھدے ہن-میں اہناں توں سدا سدکے ہاں۔
ہے ہری! مینوں کوئی اجیہا ہی سجن مرد ملا، اجیہے بندیاں (دے دیدار) دی خاتر میرا سر اہناں دے پیراں ہیٹھ رلے۔
جو سکھّ ستگورو دی دسی ہوئی کار کردے ہن، میں اہناں دے غلاماں دا غلام ہاں۔
جنھاں دے من پربھو-نامو دے گوڑھے رنگ وچ رنگے ہوئے ہن، اہناں دے چولے (بھی، بھاو، سریر) پربھو دے پیار وچ بھجے ہوئے ہندے ہن۔
ہے نانک! اہناں نوں پربھو نے کرپا کر کے گرو نال ملایا ہے، تے اہناں آپنا سر گرو اگے ویچ دتا ہے ۔۔1۔۔
م 4 ۔۔
(پرشن) ہے سنت جنو! (اہ) سریر اؤگناں نال بھریا ہویا ہے، ساف کویں ہو سکدا ہے؟
(اتر) ستگورو دے سنمکھ ہو کے گن خریدے جان، تاں (اس تراں منکھا سریر وچوں) ہؤمے-روپے میل کوئی دھو کے کڈھّ سکدا ہے۔
جو منکھّ پیار نال سچّ نوں (بھاو، سچے دے نام نوں) خریددے ہن، اہناں دا اہ سودا سدا نال نبھدا ہے۔
(اس سودے وچ) گھاٹا کدے ہندا ہی نہیں؛ (تے، سودے وچوں) لابھ (اہ ملدا) ہے کِ پرماتما اہناں نوں پیارا لگن لگّ پیندا ہے۔
ہے نانک! سچے نام دی خرید اہ منکھّ کردے ہن، جنھاں نوں (اہ سچا نام) مڈھ توں (کیتے ہوئے بھلے کرماں دے سنسکاراں انوسار) (ہردے وچ) اکریا ہویا ملدا ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
(میرا چتّ چاہندا ہے کِ) جو نرالا پرکھ سچا ہری ہے، اس سچے ہری دی سفتِ کراں، اس دی سفتِ کیتی ہوئی سدا نال نبھدی ہے۔
(چتّ لوچدا ہے کِ) جو سچا ہری سبھ دا راکھا ہے اس دی سیوا کراں، تے سچا ہری میرے من وچ نواس کرے۔
جنھاں نے سچّ-مچ سچا ہری سیویا ہے اہ اس سچے دے نال جا رلے ہن۔
جنھاں نے سچے ہری نوں نہیں سیویا، اہ منمکھ مورکھ تے بھوتنے ہن،
مونہوں اجہا بکواس کردے ہن جویں شراب پیتیاں شرابی (بکواس کردے ہن) ॥19۔۔
سلوک مہلا 3 ۔۔
(جیو-روپی استری) گؤڑی راگنی دوارا تاں ہی چنگے لچھناں والی ہو سکدی ہے جے پربھو-پتیو نوں ہردے وچ وسائے؛
ستگورو دے بھانے وچ ترے-اہو جہا شنگار کرے؛
سچا شبد (روپ جو) خسم (ہے) اس دا سدا آنند لئے (بھاو، اس نوں سدا جپے)۔
جویں مجیٹھ ابالا سہاردی ہے تے اس دا رنگ گوڑھا ہو جاندا ہے، تویں (جیو روپ استری) آپنا آپ خسم توں سدکے کرے،
(اس نوں بھی نام دا گوڑھا رنگ چڑھ جائے) تاں اس دا سچے پربھو نال پیار بن جاندا ہے، اہ (نام دے) گوڑھے رنگ وچ رتی جاندی ہے۔
کوڑ (روپ) ملما (بیشکّ سچّ نال) لپیٹ کے رکھو، (پھر بھی) جو جھوٹھ تے ٹھگی ہے اہ لکے نہیں رہِ سکدے۔
(ہردے وچ ٹھگی رکھن والے ایویں) جھوٹھی وڈیائی کردے ہن، اہناں دا پیار جھوٹھ نال ہی ہندا ہے (تے اہ گلّ لکی نہیں رہندی)۔
(پر) ہے نانک! (اہ کسے دے وسّ نہیں) جو ہری سچا آپ ہے اہو ہی مہر کردا ہے (تے ہردے وچوں ٹھگی دور ہو سکدی ہے) ॥1۔۔
م 4 ۔۔
ستسنگ وچ پرماتما دی سفتِ-سالاہ ہندی ہے (کیونکِ اوتھے) پیارے (گرسکھّ، سنت جن) ستگورو دے نال ملدے ہن۔
اہ منکھّ مبارک ہن (کیونکِ) پرؤپکار لئی اہ (ہورناں نوں بھی) اپدیش کردے ہن۔
پربھو دے نام وچ سدک بنھاؤندے ہن، پربھو دا نام ہی سناؤندے ہن تے پربھو دے نام دی راہیں ہی سنسار نوں تاردے ہن، (اہ ساری برکتِ اس لئی ہے کِ اہ وڈبھاگی ستسنگتِ وچ جا کے ستگورو وچ جڑدے ہن)۔
(اہ برکتاں سن کے) ہریک جیو ستگورو دا درشن کرن نوں تانگھدا ہے تے سنسار وچ نواں کھنڈاں (دے جیو) ستگورو دے اگے سر نواندے ہن۔
ستگورو نوں پیدا کرن والے ہے پربھو! توں آپنا آپ ستگورو وچ لکا رکھیا ہے تے توں آپ ہی ستگورو نوں سندر بنایا ہے۔
توں آپ ہی ستگورو نوں وڈیائی دیندا ہیں تے آپ ہی (ہورناں پاسوں گرو دی) وڈیائی کراؤندا ہیں۔
جو منکھّ ستگورو کولوں وچھڑ جائے، اس دا مونہ کالا ہندا ہے تے جمراج پاسوں اس نوں مار پیندی ہے، (بھاو، اہ جگت وچ اک تاں مکالکھ کھٹدا ہے، دوجے موت آدک دا اس نوں سدا سہم پیا رہندا ہے)۔