(ہریک جیو دے) اندر ادرشٹ پربھو وسدا ہے، پر (جیو نوں) اہ سمجھ نہیں آ سکدی، کیونکِ (جیو دے اندر) ہؤمے دا پردا پیا ہویا ہے۔
سارا جگت ہی مایا دے موہ وچ ستا پیا ہے۔ (ہے بھائی!) دسّ، (جیو دی) اہ بھٹکنا کویں دور ہووے؟ ॥1۔۔
(ہے بھائی! آتما تے پرماتما دی) اکو ہی سنگتِ ہے، دوویں اکو ہی (ہردے-) گھر وچ وسدے ہن، پر (آپو وچ) مل کے (کدے) گلّ نہیں کردے۔
اک (نام) پدارتھ توں بنا (جیو دے) پنجے گیان-اندرے دکھی رہندے ہن۔ اہ (نام) پدارتھ اجیہے تھاں وچ ہے، جتھے گیان-اندریاں دی پہنچ نہیں ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) جس ہری دا اہ بنایا ہویا (سریر-) گھر ہے، اس نے ہی (موہ دا) جندرا ماریا ہویا ہے، تے کنجی گرو نوں سونپ دتی ہے۔
گرو دی سرن پین توں بنا جیو ہور ہور انیکاں ہیلے کردا ہے، (پر اہناں ہیلیاں نال پرماتما نوں) لبھّ نہیں سکدا ۔۔3۔۔
ہے ستگورو! جنھاں دے (مایا دے) بندھن توں کٹّ دتے، اہناں نے سادھ سنگتِ وچ ٹک کے (پربھو نال) پریتِ بنائی۔
ہے نانک! (آکھ-) اہناں دے پنجے گیان-اندریاں نے مل کے سفت-سالاہ دا گیت گایا۔ ہے بھائی! اہناں وچ تے ہری وچ کوئی وتھّ ناہ رہِ گئی ۔۔4۔۔
ہے میرے پربھو پاتشاہ! اہناں تریکیاں نال دھرتی دا کھسم-پرماتما ملدا ہے۔
جس منکھّ نوں آتمک اڈولتا پراپت ہو گئی ہے، اس دی (مایا دی خاتر) بھٹکنا اک کھن وچ دور ہو گئی۔ اس دی جوتِ پربھو وچ مل کے پربھو وچ لین ہو گئی ۔۔1۔۔رہاؤ دوجا۔۔1۔۔122۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
(پرماتما نال میری) اہو جہی سانجھ بن گئی،
کِ اس مایا دے پربھاو توں پرے ٹکے ہوئے دیال پربھو نے میرے اتے کرپا کیتی تے مینوں گرو دا پتا دسّ دتا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(گرو دی سہائتا نال ہن) مینوں اہ نشچا بن گیا ہے کِ میں جدھر ویکھدا ہاں، ہے پربھو! مینوں توں ہی توں دسدا ہیں۔
(ہے بھائی! مینوں یکین ہو گیا ہے کِ) جدوں پرماتما آپ (جیواں دی ارداس بینتی) سندا ہے تاں میں (اس توں بنا ہور) کس دے پاس ارزوئی کراں بینتی کراں؟ ॥1۔۔
(ہے بھائی!) گرو نے (جس منکھّ دے مایا دے) بندھن توڑ دتے، اس دا سارا سہم-فکر دور ہو گیا، تدوں اس نے سدا لئی آتمک اڈولتا دا آنند پراپت کر لیا۔
(اس نوں یکین بن گیا کِ پربھو دی رزا انوسار) جو کجھ واپرنا سی اہی ورتیگا (اس دے ہکم توں بنا) کوئی سکھ جاں کوئی دکھّ کتے بھی وکھالی نہیں دے سکدا ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) گرو نے (جس منکھّ دے اندروں ہؤمے دا) پردا کھولھ کے پرماتما دا درسن کرا دتا، اس نوں پرماتما ہی سارے کھنڈاں برہمنڈاں دا اکو ٹکانا دسدا ہے۔
جس منکھّ دے ہردے وچ ہی (گرو دی کرپا نال) جگت دے نوں ہی خزانیاں دا روپ پربھو-نام-خزانا آ وسے، اس نوں کتے باہر بھٹکن دی لوڑ نہیں رہندی ۔۔3۔۔
(ہے بھائی! جویں) اکّ سونے توں سنیارے نے گہنیاں دی انیکاں کسماں دی بنتر بنا دتی، تویں پرماتما نے کئی کسماں دی اہ جگت-رچنا رچ دتی ہے۔
نانک آکھدا ہے- گرو نے جس منکھّ دا بھرم-بھلیکھا دور کر دتا، اس نوں اسے تراں ہریک تتّ (مول-) تتّ (پربھو) وچ ملدا دسدا ہے (جویں انیکاں روپاں دے گہنے مڑ سونے وچ ہی مل جاندے ہن) ॥4۔۔2۔۔123۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
ہے بھائی! (تیری) امر (اک اک) دن (اک اک) رات کر کے گھٹدی جا رہی ہے۔
ہے من! (جس کمّ لئی توں جگت وچ آیا ہیں، آپنے اس) کمّ نوں گرو نوں مل کے سرے چاڑھ ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہے میرے متر! سن، میں (تیرے اگے) بینتی کردا ہاں (اہ منکھا جنم) سنتاں دی ٹہل کرن دا سما ہے۔
اتھوں ہرِ-نام دا لابھ کھٹّ کے ترو، پرلوک وچ سوکھا واس پراپت ہوویگا ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) اہ جگت وکار-روپر بنیا پیا ہے (وکاراں نال بھرپور ہے، وکاراں وچ پھس کے جیو) چنتا-فکراں وچ (ڈبے رہندے ہن)۔ جس منکھّ نے پرماتما نال ڈونگھی سانجھ پا لئی ہے، اہ (اس سنسار-سمندر وچوں) پار لنگھ جاندا ہے۔
جس منکھّ نوں (پرماتما وکاراں دی نیند وچوں) سچیت کردا ہے، اس نوں آپنا ہرِ-نام-رس پلاندا ہے۔ اس منکھّ نے پھر اس پرماتما دی سفت-سالاہ نال ڈونگھی سانجھ پا لئی ہے جس دا مکمل سروپ بیان نہیں کیتا جا سکدا ۔۔2۔۔
ہے بھائی! جس (نام-پدارتھ دے خریدن) واستے (جگت وچ) آئے ہو، اہ سودا خریدو۔
گرو دی کرپا نال ہی پرماتما دا واس من وچ ہو سکدا ہے۔ ہے بھائی! (گرو دی سرن پے کے) آتمک اڈولتا دے آنند وچ ٹک کے آپنا ہردے-گھر وچ پرماتما دا ٹکانا لبھو۔ اس تراں مڑ جنم مرن دا گیڑ نہیں ملیگا ۔۔3۔۔
ہے انترجامی سرب-ویاپک کرتار! میرے من دی سردھا پوری کر۔
تیرا داس نانک تیتھوں اہی سکھ منگدا ہے-مینوں سنت جناں دے چرناں دی دھوڑ بنا دے ۔۔4۔۔3۔۔124۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
ہے میرے متر پربھو! مینوں گن-ہین نوں بچا لے۔
سارے گن تیرے (وسّ وچ ہن، جس تے مہر کریں، اسے نوں ملدے ہن۔ مینوں بھی آپنے گن بخش تے اؤگناں توں بچا لے) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہے سہائتا کرن دے سمرتھّ پربھو! میں غریب اکلا ہاں تے میرے ویری کام آدک پنج ہن۔
میری سہائتا کر، میں تیری سرن آیا ہاں۔ اہ پنجے مینوں دکھّ دیندے ہن تے بہت ستاندے ہن ۔۔1۔۔