جے گرو دے شبد وچ سردھا بن جائے تاں گرو مل پیندا ہے (جیہڑا منکھّ گرو دے شبد وچ سردھا بناندا ہے اہ آپنے) اندروں ہؤمے دور کر لیندا ہے۔
اہ ہر ویلے سدا-تھر پربھو دے چرناں وچ سرت جوڑ کے سدا اس دی بھگتی کردا ہے۔
ہے نانک! اس دے من وچ پرماتما دا امولک نام آ وسدا ہے۔ اہ آتمک اڈولتا وچ (بھی) ٹکیا رہندا ہے ۔۔4۔۔19۔۔52۔۔{ 33-34}
سریراگُ مہلا 3 ۔۔
جنھاں منکھاں نے گرو دی دسی سیوا نہیں کیتی، اہ چوہاں جگاں وچ دکھی رہندے ہن (بھاو، جگ کوئی بھی ہووے گرو دی سرن توں بنا دکھّ ہے)۔
اہ منکھّ ہردے-گھر وچ وسدے پرماتما نوں نہیں پچھان سکدے، اہ اہنکار وچ ابھیمان وچ (پھسے رہِ کے آتمک جیون دی راس-پونجی) لٹا بیٹھدے ہن۔
گرو ولوں بے-مکھّ منکھّ جگت وچ منگدے پھردے ہن (بھاو، مایا دی خاتر بھٹکدے پھردے ہن)۔
اہ بندے اس اٹلّ گر-شبد نوں نہیں سمردے جو سارے کمّ سوارن دے سمرتھّ ہے ۔۔1۔۔
ہے میرے من! پرماتما نوں سدا (آپنے) انگ-سنگ ویکھ۔
پرماتما (جیواں دا) جنم مرن دا دکھّ دور کر دیندا ہے، اہ گرو دے شبد وچ بھرپور وسّ رہا ہے (اس واستے، ہے من! گرو دا شبد آپنے اندر دھارن کر) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
جیہڑے منکھّ سدا-تھر پربھو دی سفت-سالاہ کردے ہن، اہ اس سدا-تھر دا روپ ہو جاندے ہن۔ پرماتما دا سدا-تھر نام اہناں (دی زندگی) دا آسرا بن جاندا ہے۔
جنھاں نے سمرن دی اہ سدا- تھر رہن والی کار کیتی ہے، اہناں دا پیار سدا-تھر پربھو نال بن جاندا ہے۔
(پرماتما ہی) سدا-تھر رہن والا شاہ ہے (جس دا ہکم جگت وچ) چلّ رہا ہے، کوئی جیو اس دا ہکم النگھ نہیں سکدا۔
آپنے من دے پچھے ترن والے منکھّ پرماتما دا در-گھر نہیں لبھّ سکدے۔ اہ ناسونت جگت دے وپاری جھوٹھے موہ وچ ہی (آتمک جیون دی راس-پونجی) ٹھگا بیٹھدے ہن ۔۔2۔۔
جگت 'میں میں' کردا ہی (بھاو، 'میں وڈا ہاں میں وڈا ہاں' اس اہنکار وچ) آتمک موت سہیڑ لیندا ہے، گرو دی سرن توں وانجے رہِ کے (اس دے واستے) گھپّ ہنیرا (بنیا رہندا) ہے۔
مایا دے موہ وچ پھس کے (اس نے) سکھ دین والا تے سبھ داتاں دین والا پرماتما بھلا دتا ہے۔
جدوں جیو گرو دی دسی سیوا کردے ہن، تدوں (مایا دے موہ دے گھپّ ہنیرے توں) بچ جاندے ہن، تے سدا-تھر پربھو نوں آپنے ہردے وچ وسائی رکھدے ہن۔
پربھو آپنی مہر نال ہی ملدا ہے (مہر نال ہی) سدا-تھر گر-شبد دی راہیں (اس دے گناں دی) وچار کیتی جا سکدی ہے ۔۔3۔۔
گرو دی دسی سیوا کر کے ہؤمے توں پیدا ہون والے وکار چھڈّ کے (منکھّ دا) من پوتر ہو جاندا ہے۔
گرو دے شبد دی راہیں (پربھو دے گناں دی) وچار (ہردے وچ ٹکا کے)، تے آپا-بھاو دور کر کے منکھّ دنیا دی کرت کار کردا ہی وکاراں ولوں مر جاندا ہے۔
جنھاں منکھاں دا سدا-تھر پربھو (دے چرناں) وچ پیار بن جاندا ہے، اہ موہ دے جھمیلیاں دی بھٹکنا توں بچ جاندے ہن۔
سدا-تھر پربھو دے رنگ وچ رنگے ہوئے بندے سدا-تھر پربھو دے دربار وچ سرخرو ہو جاندے ہن ۔۔4۔۔
جنھاں منکھاں نے ستگورو نوں (آپنا جیون-راہبر) نہیں منیا، جنھاں دا گرو دے شبد وچ پیار نہیں بنیا۔
اہ جتنا بھی (تیرتھ-) اشنان کردے ہن جتنا بھی دان پنّ کردے ہن مایا دے پیار دے کارن اہ سارا اہناں نوں خوار ہی کردا ہے۔
جدوں پرماتما آپ آپنی مہر کرے، تدوں ہی جیو دا اس دے نام نال پیار بندا ہے۔
ہے نانک! گرو دے اتٹّ پریم دی برکتِ نال توں پرماتما دا نام (آپنے ہردے وچ) سامبھ کے رکھّ ۔۔5۔۔20۔۔53۔۔
سریراگُ مہلا 3 ۔۔
جدوں میں آپنے گرو پاسوں پچھدا ہاں کِ (وکاراں توں بچن واستے) میں کس دی سیوا کراں تے کیہڑا جپ کراں؟
(تاں گرو پاسوں اپدیش ملدا ہے کِ) میں آپنے اندروں ہؤمے دور کر کے گرو دا ہکم مناں۔
(گرو دا ہکم مننا ہی اک) ایسی سیوا ہے ایسی چاکری ہے (جس دی برکتِ نال پرماتما دا) نام من وچ آ وسدا ہے۔
پرماتما دے نام دی راہیں ہی آتمک آنند ملدا ہے، تے پرماتما دی سفت-سالاہ دی بانی دی راہیں آتمک جیون سوہنا بن جاندا ہے ۔۔1۔۔
ہے میرے من! ہر ویلے (وکاراں دے ہلیاں ولوں) سچیت رہُ، تے پرماتما (دا نام) سمر۔
اس تراں آپنے آتمک جیون دی فسل (اہناں وکاراں توں) بچا لے۔ انت نوں تیرے امر دے کھیت وچ کونج آ پئیگی (بھاو، بردھ اوستھا آ پہنچیگی) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
جیہڑے بندے پرماتما دے ادب وچ تے پریم وچ رہِ کے اسدی بھگتی دن رات کردے ہن، اہناں دے من دیاں بھاونیاں پوریاں ہو جاندیاں ہن (بھاو، اہناں دا من کامنا-رہت ہو جاندا ہے)۔
گرو دے شبد دی برکتِ نال اہناں نوں پرماتما ہر تھاں ویاپک دسدا ہے (اہناں نوں یکین بن جاندا ہے کِ) پرماتما سدا ہازر-نازر (ہو کے سبھ جیواں دی) سمبھال کردا ہے۔
اہناں دا من سدا-تھر پربھو دی سفت-سالاہ دی بانی وچ رنگیا رہندا ہے، بھٹکنا انھاں دے سریر وچوں اکا ہی مٹّ جاندی ہے۔
اہ سدا-تھر رہن والے گناں دے خزانے پوتر سروپ مالک-پربھو نوں مل پیندے ہن ۔۔2۔۔
جیہڑے بندے (مایا دے ہلیاں ولوں) سچیت رہندے ہن، اہ (وکاراں توں) بچ جاندے ہن۔ جیہڑے (مایا دے موہ دی) نیند وچ سوں جاندے ہن، اہ آتمک جیون دی راس-پونجی لٹا جاندے ہن۔
اہ سدا-تھر پربھو دی سفت-سالاہ دی بانی دی سار نہیں جاندے، اہناں دی زندگی سپنے وانگ (وئرتھ) بیت جاندی ہے۔
اہ جگت توں تویں ہی خالی-ہتھی چلے جاندے ہن) جویں کسیں سننجے گھر وچ کوئی پراہنا آ کے چلا جاندا ہے۔