شری گرو گرنتھ صاحب جی

انگ - 1024

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਚੀਨੈ ਕੋਈ ॥

guramukh viralaa cheenai koee |

پر جیہڑا کوئی ورلا بندا گرو دی سرن پیندا ہے اہ (جیون دے سہیہ راہ نوں) پچھاندا ہے۔

ਦੁਇ ਪਗ ਧਰਮੁ ਧਰੇ ਧਰਣੀਧਰ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਤਿਥਾਈ ਹੇ ॥੮॥

due pag dharam dhare dharaneedhar guramukh saach tithaaee he |8|

اہ اسے آتمک اوستھا وچ ٹکیا رہندا ہے جتھے سدا-تھر پربھو اس دے اندر پرتکھّ وسدا ہے۔ (نہیں تاں دواپر والے) منکھّ دے ہردے وچ دھرتی دا آسرا دھرم سرف دو پیر ٹکاندا ہے (بھاو، انھاں دے اندر دیوی سمپتا تے آسری سمپتا اکو جہی ہو گئی) ॥8۔۔

ਰਾਜੇ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਪਰਥਾਏ ॥

raaje dharam kareh parathaae |

راجے لوک کسے غرز دی خاتر دھرم کماندے ہن،

ਆਸਾ ਬੰਧੇ ਦਾਨੁ ਕਰਾਏ ॥

aasaa bandhe daan karaae |

دنیاوی آساں دے بجھے ہوئے دان-پنّ کردے ہن (اہ سبھ کجھ اس لک-ٹٹی دیا دے کارن ہی کردے ہن، اہ لوک تے پرلوک دوہاں دے سکھ ہی بھالدے ہن)۔

ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਥਾਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਈ ਹੇ ॥੯॥

raam naam bin mukat na hoee thaake karam kamaaee he |9|

(دان-پنّ آدک دے) کرم کر کے تھکّ جاندے ہن، پرماتما دا نام سمرن توں بنا (دنیا دے سکھاں دیاں آساں توں) اہناں نوں خلاسی نہیں ملدی (اس واستے آتمک آنند نہیں ملدا) ॥9۔۔

ਕਰਮ ਧਰਮ ਕਰਿ ਮੁਕਤਿ ਮੰਗਾਹੀ ॥

karam dharam kar mukat mangaahee |

(دواپر والے منکھّ دان-پنّ تیرتھ آدک) کرم کر کے مکتی منگدے ہن۔

ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ॥

mukat padaarath sabad salaahee |

پر مکتی دین والا نام-پدارتھ گرو دے شبد دی راہیں پربھو دی سفت-سالاہ کیتیاں ہی ملدا ہے۔

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਪਰਪੰਚੁ ਕਰਿ ਭਰਮਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥

bin gurasabadai mukat na hoee parapanch kar bharamaaee he |10|

(اہ پکی گلّ ہے کِ سمے دا نام چاہے ستجگ رکھّ لوو چاہے تریتا تے چاہے دواپر) گرو دے شبد توں بنا مکتی نہیں مل سکدی۔ پر سرجن ہار نے اہ جگت-رچنا کر کے (دواپر والے) جیواں نوں اجب بھلیکھے وچ پایا ہویا ہے ۔۔10۔۔

ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਛੋਡੀ ਨ ਜਾਈ ॥

maaeaa mamataa chhoddee na jaaee |

(سما کوئی بھی ہووے) مایا دی اپنتّ چھڈی نہیں جا سکدی۔

ਸੇ ਛੂਟੇ ਸਚੁ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ॥

se chhootte sach kaar kamaaee |

سرف اہی بندے (اس ممتا دے پنجے وچوں) خلاسی پاندے ہن جیہڑے سدا-تھر پربھو دے سمرن دی کار کردے ہن،

ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਗਤਿ ਰਤੇ ਵੀਚਾਰੀ ਠਾਕੁਰ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ਹੇ ॥੧੧॥

ahinis bhagat rate veechaaree tthaakur siau ban aaee he |11|

جیہڑے دن رات پرماتما دی بھگتی (دے رنگ) وچ رنگے رہندے ہن، جیہڑے اس دے گناں دی وچار کردے ہن تے (اس تراں) جنھاں دی پریت مالک-پربھو نال بنی رہندی ہے ۔۔11۔۔

ਇਕਿ ਜਪ ਤਪ ਕਰਿ ਕਰਿ ਤੀਰਥ ਨਾਵਹਿ ॥

eik jap tap kar kar teerath naaveh |

ہے پربھو! انیکاں بندے ایسے ہن جو جپ کردے ہن تپ تاپدے ہن تیرتھاں تے جاندے ہن (تے اس تراں اس لوک وچ تے پرلوک وچ ازت ہاسل کرنی چاہندے ہن)۔

ਜਿਉ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵਹਿ ॥

jiau tudh bhaavai tivai chalaaveh |

(پر ہے پربھو! اہناں دے بھی کیہ وسّ؟) جویں تیری رزا ہے توں اہناں نوں اس راہے تور رہا ہیں۔

ਹਠਿ ਨਿਗ੍ਰਹਿ ਅਪਤੀਜੁ ਨ ਭੀਜੈ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਕਿਨਿ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥

hatth nigreh apateej na bheejai bin har gur kin pat paaee he |12|

(اہ وچارے نہیں سمجھدے کِ) دھکے نال اندریاں نوں وسّ کرن دا جتن کیتیاں اہ کدے ن پتیجن والا من تیرے نام-رس وچ گجھّ نہیں سکدا۔ گرو دی سرن توں بنا کسے نے کدے پربھو دی ہزوری وچ ازت نہیں پراپت کیتی (سمے تے جگ دا نام چاہے کجھ پیا ہووے) ॥12۔۔

ਕਲੀ ਕਾਲ ਮਹਿ ਇਕ ਕਲ ਰਾਖੀ ॥

kalee kaal meh ik kal raakhee |

(جے دھرم-ستیا دے چار ہسے کر دتے جان تے جے کسے منکھّ دے اندر) دھرم دی اکو ستیا رہِ جائے تاں اہ منکھّ، مانو، کلجگ وچ وسدا ہے،

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕਿਨੈ ਨ ਭਾਖੀ ॥

bin gur poore kinai na bhaakhee |

پر پورے گرو توں بنا کدے کسے نے اہ گلّ نہیں سمجھائی۔

ਮਨਮੁਖਿ ਕੂੜੁ ਵਰਤੈ ਵਰਤਾਰਾ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥

manamukh koorr varatai varataaraa bin satigur bharam na jaaee he |13|

آپنے من دے پچھے ترن والے اس منکھّ دے اندر مایا دا موہ ہی آپنا زور پائی رکھدا ہے (اس دے اندر سدا مایا دی بھٹکنا بنی رہندی ہے) ستگورو دی سرن پین توں بنا اس دی اہ بھٹکنا دور نہیں ہندی ۔۔13۔۔

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਿਰੰਦਾ ॥

satigur veparavaahu sirandaa |

ستگورو سرجن ہار دا روپ ہے، گرو دنیا دیاں غرزاں توں بہت اچا ہے،

ਨਾ ਜਮ ਕਾਣਿ ਨ ਛੰਦਾ ਬੰਦਾ ॥

naa jam kaan na chhandaa bandaa |

گرو نوں جم دا ڈر نہیں، گرو نوں دنیا دے بندیاں دی متھاجی نہیں۔

ਜੋ ਤਿਸੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਅਬਿਨਾਸੀ ਨਾ ਤਿਸੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥

jo tis seve so abinaasee naa tis kaal santaaee he |14|

جیہڑا منکھّ گرو دی دسی سیوا کردا ہے اہ ناس-رہت ہو جاندا ہے (اس نوں کدے آتمک موت نہیں آؤندی) موت دا ڈر اس نوں کدے نہیں ستاندا ۔۔14۔۔

ਗੁਰ ਮਹਿ ਆਪੁ ਰਖਿਆ ਕਰਤਾਰੇ ॥

gur meh aap rakhiaa karataare |

کرتار نے آپنا آپ گرو وچ لکا رکھیا ہے،

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਟਿ ਅਸੰਖ ਉਧਾਰੇ ॥

guramukh kott asankh udhaare |

اہ کرتار گرو دی راہیں کروڑاں تے اسنکھاں جیواں نوں (سنسار-سمندر وچ ڈبنوں) بچا لیندا ہے۔

ਸਰਬ ਜੀਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਨਿਰਭਉ ਮੈਲੁ ਨ ਕਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥

sarab jeea jagajeevan daataa nirbhau mail na kaaee he |15|

اہ جگت دی زندگی دا آسرا ہے اہ سبھ جیواں نوں داتاں دیندا ہے، اس نوں کسے دا ڈر نہیں، اس نوں (مایا-موہا آدک دی) کوئی میل نہیں لگّ سکدی ۔۔15۔۔

ਸਗਲੇ ਜਾਚਹਿ ਗੁਰ ਭੰਡਾਰੀ ॥

sagale jaacheh gur bhanddaaree |

سارے جیو گرو دے خزانے وچوں (اس پربھو دا نام) منگدے ہن،

ਆਪਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅਲਖ ਅਪਾਰੀ ॥

aap niranjan alakh apaaree |

جو آپ مایا دے پربھاو توں اتانہ ہے جو الکھّ ہے تے بیئنت ہے۔

ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਪ੍ਰਭ ਜਾਚੈ ਮੈ ਦੀਜੈ ਸਾਚੁ ਰਜਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੪॥

naanak saach kahai prabh jaachai mai deejai saach rajaaee he |16|4|

ہے رزا دے مالک پربھو! نانک (بھی گرو دے در تے پے کے) تیرا سدا-تھر نام سمردا ہے تے منگدا ہے کِ مینوں آپنے سدا-تھر رہن والے نام دی دات دیہ ۔۔16۔۔4۔۔

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

maaroo mahalaa 1 |

مارو مہلا 1 ۔۔

ਸਾਚੈ ਮੇਲੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥

saachai mele sabad milaae |

سدا-تھر پربھو نے جنھاں بندیاں نوں (آپنے چرناں وچ) ملایا جنھاں نوں گرو دے شبد وچ جوڑیا،

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਸਹਜਿ ਸਮਾਏ ॥

jaa tis bhaanaa sahaj samaae |

تاں جدوں اس نوں چنگا لگا، اہ بندے اڈول آتمک اوستھا وچ لین ہو گئے۔

ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਧਰੀ ਪਰਮੇਸਰਿ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਭਾਈ ਹੇ ॥੧॥

tribhavan jot dharee paramesar avar na doojaa bhaaee he |1|

پرمیسر نے آپنی جوتِ تناں بھوناں وچ ٹکا رکھی ہے؛ ہے بھائی! کوئی ہور اس پربھو ورگا نہیں ہے ۔۔1۔۔

ਜਿਸ ਕੇ ਚਾਕਰ ਤਿਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ॥

jis ke chaakar tis kee sevaa |

جدوں اس پربھو دے سیوک بن کے اس دی سیوا-بھگتی کردے ہن،

ਸਬਦਿ ਪਤੀਜੈ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ॥

sabad pateejai alakh abhevaa |

جدوں (بھگت جن) گرو دے شبد وچ جڑدے ہن، تاں اہ الکھّ اتے ابھیو پربھو (اہناں دی اس گھال تے) پرسنّ ہندا ہے۔

ਭਗਤਾ ਕਾ ਗੁਣਕਾਰੀ ਕਰਤਾ ਬਖਸਿ ਲਏ ਵਡਿਆਈ ਹੇ ॥੨॥

bhagataa kaa gunakaaree karataa bakhas le vaddiaaee he |2|

کرتار آپنے بھگتاں وچ آتمک گن پیدا کردا ہے، آپ اہناں اتے بخشش کردا ہے اہناں نوں وڈیائی دیندا ہے ۔۔2۔۔

ਦੇਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਸਾਚੇ ॥

dede tott na aavai saache |

(جیواں نوں داتاں) دے دے کے سدا-تھر رہن والے پرماتما دے (بھنڈاریاں وچ) گھاٹا نہیں پیندا،

ਲੈ ਲੈ ਮੁਕਰਿ ਪਉਦੇ ਕਾਚੇ ॥

lai lai mukar paude kaache |

پر تھوڑھ-وتے جیو داتاں لے لے کے (بھی) مکر جاندے ہن،

ਮੂਲੁ ਨ ਬੂਝਹਿ ਸਾਚਿ ਨ ਰੀਝਹਿ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ਹੇ ॥੩॥

mool na boojheh saach na reejheh doojai bharam bhulaaee he |3|

(آپنے جیون دے) مول-پربھو (دے کھلھ-دلے سبھاؤ) نوں نہیں سمجھدے۔ سدا-تھر پربھو دے نام وچ جڑن لئی جیواں نوں ریجھ پیدا نہیں ہندی، پربھو توں بنا ہور آسرے دی جھاک وچ بھٹک کے کراہے پئے رہندے ہن ۔۔3۔۔

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗਿ ਰਹੇ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ॥

guramukh jaag rahe din raatee |

جیہڑے بندے گرو دی سرن پیندے ہن اہ ہر ویلے مایا دے موہ ولوں سچیت رہندے ہن۔

ਸਾਚੇ ਕੀ ਲਿਵ ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਤੀ ॥

saache kee liv guramat jaatee |

گرو دی سکھیا لے کے اہ سدا-تھر پربھو دی لگن (دا آنند) پچھان لیندے ہن۔

ਮਨਮੁਖ ਸੋਇ ਰਹੇ ਸੇ ਲੂਟੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਬਤੁ ਭਾਈ ਹੇ ॥੪॥

manamukh soe rahe se lootte guramukh saabat bhaaee he |4|

گرو دے سنمکھ رہن والے بندے آپنے آتمک جیون دی پونجی نوں (مایا دے ہلیاں توں) بچا کے رکھدے ہن۔ آپنے من دے پچھے ترن والے منکھّ مایا دے موہ وچ غافل ٹکے رہندے ہن، تے آتمک گناں دا سرمایا لٹا بیٹھدے ہن ۔۔4۔۔

ਕੂੜੇ ਆਵੈ ਕੂੜੇ ਜਾਵੈ ॥

koorre aavai koorre jaavai |

اہ جیو-استری مایا دے موہ وچ گرسی ہی جمدی ہے، مایا دے موہ وچ پھسی ہی دنیا توں چلی جاندی ہے،

ਕੂੜੇ ਰਾਤੀ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ॥

koorre raatee koorr kamaavai |

جیہڑی مایا دے موہ دے رنگ وچ رنگی رہندی ہے۔ اہ اتھے سدا مایا دے موہ دا ہی ونج کردی ہے۔

ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੫॥

sabad mile se daragah paidhe guramukh surat samaaee he |5|

جیہڑے بندے گرو دے شبد وچ جڑے رہندے ہن اہناں نوں پرماتما دی ہزوری وچ آدر ملدا ہے۔ گرو دی سرن پین والے بندیاں دی سرت (پربھو دی یاد وچ) ٹکی رہندی ہے ۔۔5۔۔

ਕੂੜਿ ਮੁਠੀ ਠਗੀ ਠਗਵਾੜੀ ॥

koorr mutthee tthagee tthagavaarree |

جیہڑی جیو-استری مایا دی ترشنا وچ موہی رہندی ہے اس دے آتمک جیون دی باغیچی نوں کامادک ٹھگّ ٹھگّ لیندے ہن،

ਜਿਉ ਵਾੜੀ ਓਜਾੜਿ ਉਜਾੜੀ ॥

jiau vaarree ojaarr ujaarree |

جویں کوئی پھلواڑی کتے اجاڑ وچ (نکھسمی ہون کرکے) اجڑ جاندی ہے۔

ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕਿਛੁ ਸਾਦਿ ਨ ਲਾਗੈ ਹਰਿ ਬਿਸਰਿਐ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ਹੇ ॥੬॥

naam binaa kichh saad na laagai har bisariaai dukh paaee he |6|

(بھاویں اہ مایا دے موہ وچ پھسی رہندی ہے، پھر بھی) پرماتما دے نام توں بنا کوئی کھچّ سوادلی نہیں لگّ سکدی، پربھو دا نام بھلن کرکے اہ سدا دکھّ ہی پاندی ہے ۔۔6۔۔