(اہ بھی) دھروں (پربھو دا ہی) فرمان ہے کِ دھرم راج (جیواں توں چنگے مندے) کمّ کرا رہا ہے ۔۔3۔۔
سلوک م 2 ۔۔
ہے سخی! ساون (دا مہینا) آیا ہے (بھاو، گرو ولوں نام-امرت دی ورکھا ہو رہی ہے) خسم (-پربھو) نوں ہردے وچ پرو لؤ۔
ہے نانک! جنھاں (جیو-استریاں) دا پیار (پربھو-پتیو نوں چھڈّ کے) ہورناں نال ہے اہ مند-بھاگناں دکھی ہندیاں ہن ۔۔1۔۔
م 2 ۔۔
ہے سخی! ساون (بھاو 'نام' دی ورکھا دا سما) آیا ہے، بدل ورھاؤ ہو گیا ہے (بھاو، گرو میہر کر رہا ہے)۔
ہے نانک! (اس سہاونے سمے) جنھاں (جیو-استریاں دا) خسم (-پربھو) نال پیار بنیا ہے اہ بھاگاں والیاں پئیاں سکھ نال سؤن (بھاو، سکھی جیون بتیت کرن) ॥2۔۔
پؤڑی ۔۔
(پربھو نے) آپ ہی چھننج پوا کے (بھاو جگت-رچنا کر کے) (اہ جگت، مانو) بھلواناں دے گھلن دا تھاں بنایا ہے؛
(جیو-روپ بھلوان) رولا پا کے (اتھے) آ اترے ہن (بھاو، بیئنت جیو دبادب جگت وچ جنم لے کے ترے آ رہے ہن)۔ (اہناں وچوں) اہ منکھّ جو گرو دے سنمکھ ہن چڑھدی کلا وچ ہن،
(پر) من دے پچھے ترن والے کچے مورکھاں نوں پٹکا کے (بھاو مونہ-بھارہ) ماردا ہے؛
(جیواں وچ ویاپک ہو کے) پربھو آپ ہی لڑ رہا ہے، آپ ہی مار رہا ہے اس نے آپ ہی (اہ چھننج دا) کارج رچیا ہے۔
سبھناں جیواں دا مالک اک پربھو ہے، اس گلّ دی سمجھ گرو دے سنمکھ ہویاں آؤندی ہے۔
آپنے ہکم-انسار ہی (ہریک جیو دے) سر اتے کلم دوات توں بنا ہی (رزا دا) لیکھ لکھ رہا ہے۔
(اس پربھو دا) ملاپ ستسنگ وچ ہو سکدا ہے جتھے سدا پربھو دے گن کتھے جاندے ہن۔
ہے نانک! (گرو دا) سچا شبد گا کے سدا کائم رہن والا پربھو پچھانیا جا سکدا ہے (بھاو، پربھو دی سار پیندی ہے، پربھو نال جان-پچھان بندی ہے) ॥4۔۔
سلوک م 3 ۔۔
(گرو-روپ بدل) نیوں نیوں کے آیا ہے (بھاو، مہر کرن تے تیار ہے) تے کئی تراں دے رنگ وکھا رہا ہے (بھاو، گرو کئی کسم دے کؤتک کردا ہے)؛
پر، کیہ پتا میرا اس (نام-خزانے دے) شاہ دے نال کویں پیار بنیا رہیگا۔
(اس مہراں دے سائیں نال) اہناں (جیو-) استریاں دا پیار ٹکیا رہندا ہے جنھاں دے من وچ اس دا ڈر تے پیار ہے۔
ہے نانک! جو ڈر تے پیار توں سکھنیاں ہن اہناں دے سریر وچ سکھ نہیں ہندا ۔۔1۔۔
م 3 ۔۔
(گرو-بدل) نیوں نیوں کے آیا ہے تے ساف جل ورس رہا ہے؛
پر، ہے نانک! اہناں (جیو-) استریاں نوں (پھر بھی) دکھّ ویاپ رہا ہے جنھاں دے من وچ کھسم-پربھو نالوں وچھوڑا ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
('گرمکھ' تے 'منمکھ') دوہاں کسماں دے جیو پیدا کر کے (دوہاں وچ) پربھو آپ موجود ہے،
دھارمک اپدیش (=بید بانی) بھی اس نے آپ ہی کیتا ہے (تے اس تراں 'گرمکھ' تے 'منمکھ' دے اندر 'وچار' وکھو-وکھرے پا کے، دوہاں دھراں دے) اندر جھگڑا بھی آپ ہی پایا ہے۔
جگت دے دھندھیاں وچ کھچت ہونا تے جگت توں نرلیپ رہنا-اہ دوویں پاسے اس نے آپ ہی بنا دتے ہن تے آپ ہی 'دھرم' (-روپ ہو کے دوہاں وچ) وچولا بنیا ہویا ہے؛
پر، من دے پچھے ترن والے مورکھ کوڑ دے وپاری ہن اہ زرور پربھو دی درگاہ وچ بازی ہار جاندے ہن۔
جنھاں نے گرو دی متّ دا آسرا لیا اہ گر-شبد دی برکتِ نال سورمے بن گئے کیونکِ اہناں کام تے کرودھ جتّ لیا؛
اہ گر-شبد دی راہیں سچے پربھو دی ہزوری وچّ سرخرو ہو گئے۔
(ہے پربھو!) اہ تیرے بھگت تینوں چنگے لگدے ہن، کیونکِ اہ تیرے سدا کائم رہن والے نام وچ پیار پاندے ہن۔
جو منکھّ آپنے ستگورو نوں سینودے ہن (بھاو، جو گرو دے کہے اتے تردے ہن)، میں اہناں توں سدکے ہاں ۔۔5۔۔
سلوک م 3 ۔۔
(گرو-بدل) جھک جھک کے آیا ہے تے جھڑی لا کے ورھ رہا ہے (بھاو، گرو 'نام'-اپدیش دی ورکھا کر رہا ہے)؛
پر، ہے نانک! (اس اپدیش نوں سن کے) جو منکھّ خسم (-پربھو) دی رزا وچ تردا ہے اہی (اس 'اپدیش'-ورکھا دا) آنند ماندا ہے ۔۔1۔۔
م 3 ۔۔
ہے وچارے بندیو! اس بدل نوں اٹھّ اٹھّ کے کیہ ویکھدے ہؤ، اس دے آپنے وسّ کجھ نہیں (کِ اہ ورکھا کر سکے)۔
جس مالک نے اہ بدل گھلیا ہے اس نوں آپنے من وچ چیتے کرو۔
(پر اہ کسے دے وسّ دی گلّ نہیں) جس جیو اتے پربھو آپ مہر دی نزر کردا ہے اس دے من وچ (آپنا آپ) وساندا ہے۔
ہے نانک! پربھو دی مہر دی نزر توں بنا ساری سرشٹی ترلے لے رہی ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
اس پربھو نوں سدا سمریئے جس نوں (جگت) بنادیاں چر نہیں لگدا؛
اہ تنے ہوئے آکاش بنا کے اک پلک وچ ناس کر کے (مڑ) بنان دے سمرتھّ ہے۔
پربھو آپ ہی جگت پیدا کر کے آپ ہی اس رچنا دا خیال رکھدا ہے۔
پر، جو منکھّ (ایسے پربھو نوں وسار کے) آپنے من دے پچھے تردا ہے (تے وکاراں وچ پرورت ہندا ہے) اس پاسوں اگانہ اس دے کیتے کرماں دا لیکھا منگیا جاندا ہے (وکاراں دے کارن) اس نوں مار پیندی ہے۔