(ہے بھائی!) میں اس گرو نوں آپنا آسرا-پرنا بنایا ہے، جس نے آپنے شبد دی راہیں میرا جیون سنوار دتا ہے،
جس نے پرماتما دا نام میرے من وچ وسا دتا ہے۔
(ہے بھائی!) پرماتما دا نام پوتر ہے، ہؤمے دی میل دور کر دیندا ہے۔ (جیہڑا منکھّ پربھو-نامو نوں آپنے من وچ وساندا ہے اہ) سدا-تھر پربھو دے در تے سوبھا کھٹدا ہے ۔۔2۔۔
پر پرماتما دا نام گرو (دی سرن) توں بنا نہیں ملدا۔
جوگ-سادھن کرن والے تے جوگ-سادھن وچ پگے ہوئے انیکاں جوگی ترلے لیندے رہِ گئے۔
گرو دی سرن آؤن توں بنا آتمک آنند نہیں بندا، وڈی کسمتِ نال گرو ملدا ہے ۔۔3۔۔
منکھّ دا اہ من آرسی (looking-glass) سمان ہے (اس دی راہیں ہی منکھّ آپنا آتمک جیون ویکھ سکدا ہے، پر) سرف اہی منکھّ ویکھدا ہے جیہڑا گرو دی سرن پئے (گرو دا آسرا لین توں بنا اس من نوں ہؤمے دا جنگال لگا رہندا ہے۔)
جدوں (گرو دے در تے پے کے منکھّ آپنے اندروں ہؤمے مکاندا ہے تاں (پھر من نوں ہؤمے دا) جنگال نہیں لگدا (تے منکھّ اس دی راہیں آپنے جیون نوں ویکھ-پرکھ سکدا ہے)۔
(گرو دی سرن پیا منکھّ) گرو دی پوتر بانی نوں گرو دے شبد نوں اک-رس (آپنے اندر) پربل کری رکھدا ہے تے (اس تراں) گرو دے شبد دی برکتِ نال اہ سدا-تھر پربھو وچ لین رہندا ہے ۔۔4۔۔
گرو دی سرن پین توں بنا کسے پاسوں بھی (آپنا آتمک جیون) ویکھیا-پرکھیا نہیں جا سکدا۔
(جس نوں وکھایا ہے) گرو نے (ہی) کرپا کر کے (اسدا) آپنا آتمک جیون وکھایا ہے۔
(پھر اس وڈبھاگی نوں اہ نسچا بن جاندا ہے کِ) پرماتما آپ ہی آپ ہی (سبھ جیواں وچ) ویاپک ہو رہا ہے (آپنے آپے دی ویکھ-پرکھ کرن والا منکھّ) سدا آتمک اڈولتا وچ ٹکیا رہندا ہے ۔۔5۔۔
جیہڑا منکھّ گرو دے سنمکھ ہندا ہے، اہ سرف پرماتما نال ہی پریم پائی رکھدا ہے۔
اہ گرو دے شبد وچ جڑ کے (آپنے اندروں) مایا والی بھٹکنا دور کر لیندا ہے۔
اہ آپنے سریر دے وچ ہی رہِ کے (بھاو، من نوں باہر بھٹکنوں روک کے) پربھو-نامو دا ونج وپار کردا ہے، تے پربھو دا سدا-تھر رہن والا نام-خزانا پراپت کردا ہے ۔۔6۔۔
گرو دے سنمکھ رہن والا منکھّ پرماتما دی سفت-سالاہ نوں ہی کرن-جوگ کمّ سمجھدا ہے سبھ توں سریشٹ ادم جاندا ہے۔
گرو دے سنمکھ رہِ کے اہ (سفت-سالاہ دی برکتِ نال) وکاراں توں خلاسی دا دروازا لبھّ لیندا ہے۔
اہ ہر ویلے پربھو دے نام-رنگ وچ رنگیا رہِ کے پربھو دے گن گاندا رہندا ہے۔ پربھو اس نوں آپنے چرناں وچ آپنی ہزوری وچ بلائی رکھدا ہے (جوڑی رکھدا ہے) ॥7۔۔
گرو ہی (سفت-سالاہ دی، نام دی) دات دین والا ہے (پر گرو تدوں ہی) ملدا ہے (جدوں پرماتما آپ) ملائے۔
(جس منکھّ نوں) پوری کسمتِ نال (گرو مل پیندا ہے اہ آپنے) من وچ گرو دا شبد وسائی رکھدا ہے۔
ہے نانک! اس منکھّ نوں اہ وڈیائی ملدی ہے کِ اہ پربھو دا نام جپدا رہندا ہے اہ سدا-تھر ہری دے گن گاندا رہندا ہے ۔۔8۔۔9۔۔10۔۔
ماجھ مہلا 3 ۔۔
جیہڑا منکھّ (آپنے اندروں) آپا-بھاو (ہؤمے ممتا) دور کردا ہے، اہ (اچّ آتمک جیون والا) ہریک گن گرہن کر لیندا ہے۔
اہ گرو دے شبد وچ جڑ کے پرماتما دے چرناں وچ سدا ٹکی رہن والی لگن بنا لیندا ہے۔
(آپا-بھاو دور کرن والے منکھّ) سدا-تھر پربھو دا نام سودا وہاجھدے ہن، نام دھن اکٹھا کردے ہن تے نام دا ہی وپار کردے ہن (بھاو، ستسنگیاں وچ بیٹھ کے بھی سفت-سالاہ کردے رہندے ہن) ॥1۔۔
میں سدا اہناں توں سدکے کربان جاندا ہاں، جیہڑے ہر روز پرماتما دے گن گاندے ہن۔
ہے پربھو! توں میرا مالک ہیں میں تیرا سیوک ہاں، (توں آپ ہی) گرو دے شبد وچ جوڑ کے (آپنی سفت-سالاہ دی) وڈیائی بخشدا ہیں (مینوں بھی اہ دات دیہ) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی!) مینوں اہ سارے ویلے سوہنے لگدے ہن اہ سارے وکت سوہنے لگدے ہن،
جس ویلے جس وکت سدا کائم رہن والا پربھو میرے من وچ پیارا لگے۔
سدا-تھر پربھو دا آسرا لیاں سدا-تھر پربھو دا نام (-روپ) ازت ملدی ہے۔ گرو دی کرپا نال سدا کائم رہن والے پرماتما دا نام ہاسل ہو جاندا ہے ۔۔2۔۔
جے گرو پرسنّ ہو جائے، تاں منکھّ نوں پرماتما دا پریم (آتمک جیون واستے) خوراک مل جاندی ہے۔
جیہڑا منکھّ پرماتما دے نام دا آنند آپنے من وچ وساندا ہے، اس دا دنیا دے پدارتھاں دا چسکا مکّ جاندا ہے۔
اہ ستگورو دی بانی وچ جڑ کے پورے گرو پاسوں پرماتما دا سدا-تھر نام پراپت کردا ہے، سنتوکھ اتے آتمک اڈولتا دا آنند ہاسل کردا ہے ۔۔3۔۔
مایا دے موہ وچ انھے ہوئے مورکھ گنوار بندے گرو دا آسرا-پرنا نہیں لیندے،
اہ پھر ہور کسے بھی تھاں توں وکاراں توں خلاسی دا رستا نہیں لبھّ سکدے۔
اہ (اس تراں) آتمک موت سہیڑ کے مڑ مڑ جمدے مردے رہندے ہن، جنم مرن دے گیڑ وچ پئے رہندے ہن، تے جمراج دے در تے سٹاں کھاندے رہندے ہن ۔۔4۔۔
جدوں کوئی (وڈ-بھاگی بندے) گرو دے شبد دا سواد جان لیندے ہن، تدوں اہ آپنے آتمک جیون نوں پچھاندے ہن (پرکھدے پڑتالدے رہندے ہن)۔
گرو دی پوتر بانی دی راہیں گرو دے شبد دی راہیں اہ پرماتما دی سفت-سالاہ اچاردے رہندے ہن۔
سدا-تھر رہن والے پربھو دا سمرن کرکے اہ سدا آتمک آنند ماندے ہن، تے پرماتما دے نام نوں اہ آپنے من وچ (اؤں) وساندے ہن (جویں اہ دنیا دے سارے) نوں خزانے (ہے) ॥5۔۔
(ہے بھائی!) اہ ہردا تھاں سوہنا بن جاندا ہے جیہڑا پرماتما دے من وچ پیارا لگدا ہے،
(تے اسے منکھّ دا ہردا تھاں سوہنا بندا ہے جس نے) سادھ سنگتِ وچ بیٹھ کے پرماتما دی سفت-سالاہ دے گیت گائے ہن۔
اجیہے منکھّ ہر روز سدا-تھر پربھو دی سفت-سالاہ کردے ہن، سفت-سالاہ دا پوتر واجا وجاندے ہن ۔۔6۔۔