تاں بھی آتمک اڈولتا وچ ٹکے رہن کرکے اس دے ہردے وچوں میر-تیر دور ہو جاندی ہے۔
(ہے بھائی!) آتمک اڈولتا دے کارن جس منکھّ دے من وچ آنند پیدا ہندا ہے،
اس نوں اہ پرماتما مل پیندا ہے جو سبھ توں اچے آتمک آنند دا مالک ہے ۔۔5۔۔
اہ منکھّ آتمک اڈولتا وچ ٹک کے نام-امرت پیندا رہندا ہے،
اس آتمک اڈولتا دی برکتِ نال اہ (ہورناں نوں بھی) آتمک جیون دی دات دیندا ہے؛
آتمک اڈولتا پیدا کرن والیاں پربھو دی سفت-سالاہ دیاں گلاں وچ اس دی جند رچی-مچی رہندی ہے،
اس دے ہردے وچ ابناسی پرماتما آ وسدا ہے ۔۔6۔۔
آتمک اڈولتا وچ اس دا سدا-ٹکواں ٹکانا بنیا رہندا ہے تے اس نوں اہ ٹکانا چنگا لگدا ہے،
آتمک اڈولتا وچ ٹک کے ہی اہ آپنے اندر اک-رس سفت-سالاہ دی بانی پربل کری رکھدا ہے؛
آتمک اڈولتا دے کارن ہی اس دے اندر آتمک آنند دی اک-رس رو سہاونی بنی رہندی ہے۔
(ہے بھائی!) اس دے ہردے وچ پرماتما سدا پرگٹ رہندا ہے ۔۔7۔۔
(ہے بھائی!) جس منکھّ اتے پرماتما دی کرپا ہندی ہے اہ آتمک اڈولتا وچ ٹکدا ہے،
اس نوں گرو ملدا ہے، سدا-تھر نام دے سمرن نوں اہ آپنا دھرم بنا لیندا ہے۔
(پر اہ سہج اوستھا بیان نہیں کیتی جا سکدی) جس منکھّ دے اندر اہ آتمک اڈولتا پیدا ہندی ہے، اہی منکھّ اس نوں سمجھ سکدا ہے،
داس نانک اس (وڈ-بھاگی منکھّ) توں کربان جاندا ہے ۔۔8۔۔3۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی!) جیو پہلاں ماں دے پیٹ وچ وسن توں خلاسی ہاسل کردا ہے،
(جگت وچ جنم لے کے پھر سہجے سہجے جوانی تے پہنچ کے) پتر استری آدک پروار دے موہ وچ پھسیا رہندا ہے،
کئی کسم دا کھانا کھاندا ہے، کئی کسماں دے کپڑے پہندا ہے (ساری امر اہناں رنگاں وچ ہی مست رہِ کے کراہے پیا رہندا ہے،
پر اجیہے بندے بھی) زرور یتیماں وانگ ہی (جگت توں) کوچ کر جانگے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) اہ کیہڑا تھاں ہے جیہڑا سدا اٹلّ رہندا ہے؟
اہ کیہڑا شبد ہے جس دی برکتِ نال (منکھّ دی) کھوٹی متِ دور ہو جاندی ہے؟ ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی! ہورناں دی تاں گلّ ہی کیہ ہے؟) اندر-پری وچ بھی موت زرور آ جاندی ہے۔
برہما دی پری بھی سدا اٹلّ نہیں رہِ سکدی۔
شو دی پری دا بھی ناس ہو جائگا۔
(پر جگت) تناں گناں والی مایا دے اسر ہیٹھ جیون دے سہیہ راہ توں کھنجھ کے آتمک موت سہیڑدا رہندا ہے ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) پہاڑ، رکھّ، دھرتی، آکاش اتے تارے؛
سورج، چند، ہوا، اگّ، پانی، دن تے رات؛
ورت آدک وکھ وکھ کسم دیاں مریادا؛
وید، سمرتیاں، شاستر-اہ سبھ کجھ آخر ناس ہو جانگے ۔۔3۔۔
(ہے بھائی!) تیرتھ، دیوتے، مندر، (دھرم-) پستکاں؛
مالا، تلک، سچی رسوئی، ہون کرن والے؛
(نیتی-) دھوتی تے ڈنڈؤت-نمسکاراں؛
(دوجے پاسے) مہلاں دے بھوگ-بلاس-سارا جگت ہی (آخر) کوچ کر جائگا ۔۔4۔۔
(وکھ وکھ) جاتاں، (براہمن، کھتری آدک) ورن، مسلمان اتے ہندو؛
پشو، پنچھی، انیکاں جوناں دے جیو؛
اہ سارا جگت-کھلارا جو دسّ رہا ہے-
اہ سارا درشٹ-مانٹ سنسار (آخر) ناس ہو جائگا ۔۔5۔۔
(پر، ہے بھائی!) اہ (اچی آتمک اوستھا-) تھاں سدا کائم رہن والی ہے اٹلّ ہے،
تے اتھے سدا ہی آنند بھی ہے، جتھے آتمک اڈولتا دین والی سفت-سالاہ ہو رہی ہے جتھے بھگتی ہو رہی ہے۔
جتھے جگت دے مول-پرماتما نال ڈونگھی سانجھ پے رہی ہے، اتھے سادھ سنگتِ پرماتما دے گناں دا آنند ماندی ہے۔
اتھے سدا اک ایسا نگر وسیا رہندا ہے جتھے کسے کسم دا کوئی ڈر پوہ نہیں سکدا ۔۔6۔۔
(ہے بھائی!) اس (اچی آتمک اوستھا-) تھاں وچ کوئی ڈر، کوئی بھرم، کوئی غم، کوئی چنتا پوہ نہیں سکدی،
اتھے جنم مرن دا گیڑ نہیں رہندا، اتھے آتمک موت نہیں ہندی۔
اتھے سدا اک-رس آتمک آنند دے (مانو) اکھاڑے لگے رہندے ہن،
اتھے بھگت-جن پرماتما دی سفت-سالاہ دے آسرے وسدے ہن ۔۔7۔۔
(ہے بھائی! جس پرماتما دی اہ رچنا رچی ہوئی ہے) اس پرماتما دے گناں دا انت نہیں پے سکدا، پارلا بنا نہیں لبھّ سکدا۔
(جگت وچ) کوئی ایسا منکھّ نہیں ہے، جو اس دے گناں دا انت پان دا وچار کر سکے۔
نانک آکھدا ہے- جس منکھّ اتے پرماتما کرپا کردا ہے اس نوں سدا کائم رہن والی تھاں سادھ سنگتِ پراپت ہو جاندی ہے،
سادھ سنگتِ وچ رہِ کے اہ منکھّ (سنسار-سمندر توں) پار لنگھ جاندا ہے ۔۔8۔۔4۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
(ہے بھائی!) جیہڑا منکھّ اس (میر-تیر نوں) مکا لیندا ہے، اہی (وکاراں دے ٹاکرے تے) بلی سورما ہے،
جیہڑا منکھّ اس (میر-تیر نوں) مکا لیندا ہے، اہی سارے گناں دا مالک ہے۔
جیہڑا منکھّ اس دبدھا نوں مار لیندا ہے، اس نوں (ہر تھاں) آدر ملدا ہے،
جیہڑا منکھّ اس (میر-تیر نوں) مکا لیندا ہے، اس منکھّ دا (ہریک کسم دا) دکھّ دور ہو جاندا ہے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی! جگت وچ) اجیہا کوئی ورلا منکھّ ہے، جیہڑا آپنے اندروں میر-تیر نوں مار مکاندا ہے۔
جیہڑا اس میر-تیر نوں مار لیندا ہے، اہ گرہست وچ رہندا ہویا ہی پرماتما نال جوڑ پیدا کرن دا ابھیاسی ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔