جہڑا منکھّ گرو دے سنمکھ ہندا ہے اہ آپنے آتمک جیون نوں پڑتالدا رہندا ہے، تے اس دا پیار (اہناں بھکھّ ترہ آدک والے پدارتھاں دے تھاں) سدا-تھر رہن والے پربھو وچ بندا ہے۔
پر، ہے نانک! اہ دات اہ آپ ہی دیندا ہے، کسے ہور اگے کجھ کہا نہیں جا سکدا ۔۔10۔۔
سلوک م 3 ۔۔
(لفز پپیہا سن کے) متاں کوئی بھلیکھا کھا جائے، پپیہا اہ جگت ہے،
اہ پپیہا (-جیو) پشو (-سبھاؤ) ہے، اس نوں اہ سمجھ نہیں،
(کِ) پرماتما دا نام (ایسا) امرت ہے جس نوں پیتیاں (مایا دی) ترہ مٹ جاندی ہے۔
ہے نانک! جنھاں بندیاں نے گرو دے سنمکھ ہو کے (نام-امرت) پیتا ہے اہناں نوں مڑ کے (مایا دی) تریہ نہیں لگدی ۔۔1۔۔
م 3 ۔۔
(بھاویں) 'ملار' ٹھنڈھا راگ ہے (بھاو، ٹھنڈھ پان والا ہے)، پر (اسل) شانتی تاں ہی ہندی ہے جے (اس راگ دی راہیں) پربھو دی سفت-سالاہ کریئے۔
جے پربھو آپنی دیا کرے تاں (اہ شانتی) سارے جگت وچ (اؤں) ورتے،
جویں مینہ پیاں جیواں وچ جیون-جگتی (بھاو، ستیا) آؤندی ہے اتے دھرتی نوں ہی ہریاول روپ سہپن مل جاندا ہے۔
ہے نانک! (اسل وچ) اہ جگت پرماتما دا روپ ہے (کیونکِ) ہریک جیو پرماتما توں ہی پیدا ہندا ہے؛
پر کوئی ورلا بندا (اہ گلّ) گرو دی مہر نال سمجھدا ہے (تے جو سمجھ لیندا ہے) اہ منکھّ وکاراں توں رہت ہو جاندا ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
ہے پربھو! توں سدا کائم رہن والا ویپرواہ (بے-متھاج) مالک ہے؛
توں آپ ہی سبھ کجھ (کرن کران جوگا) ہیں، کیہڑے دوجے نوں میں تیرے ورگا متھاں؟
(دنیا دی کسے وڈیائی نوں پراپت کر کے) منکھّ دا (کوئی) اہنکار کرنا وئرتھ ہے تیری وڈیائی ہی سدا کائم رہن والی ہے؛
توں ہی 'جنم مرن' (دی مریادا) بنا کے سرشٹی پیدا کیتی ہے۔
جہڑا منکھّ آپنے گرو دے کہے اتے تردا ہے اس دا (جگت وچ) آؤنا سپھل ہے۔
جے منکھّ دے اندروں ہؤمے دور ہو جائے تاں (ترشنا آدک دے ادھین ہو کے) توخلے کرن دی لوڑ نہیں رہِ جاندی۔
(پر) آپنے من دے پچھے ترن والا منکھّ موہ-روپ ہنیرے وچ (اؤں) بھٹک رہا ہے، جویں (راہوں) بھلا ہویا منکھّ جنگلاں وچ (بھٹکدا ہے)۔
پربھو آپنے 'نام' دا اک کنکا دے کے بیئنت پاپ کٹّ دیندا ہے ۔۔11۔۔
سلوک م 3 ۔۔
ہے (جیو) پپیہے! توں آپنے مالک دا گھر نہیں جاندا (تاہینئے مایا دی ترشنا نال آتر ہو رہا ہیں)، (مالک دا) گھر ویکھن لئی ارزوئی کر۔
(جتنا چر) توں آپنے (من دی) مرزی پچھے تر کے بہتا بولدا ہیں، اہ بولنا پروان نہیں ہندا۔
(ہے جیو!) مالک بڑیاں بخششاں کرن والا ہے (اس دے در تے پیاں) جو منگیئے سو مل جاندا ہے۔
اہ (جیو) پپیہا وچارا کیہ ہے؟ (پربھو دے در تے ارزوئی کیتیاں) سارے جگت دی (مایا دی) تریہ مٹ جاندی ہے ۔۔1۔۔
م 3 ۔۔
(جدوں) (جیو-) پپیہا امرت ویلے اڈول اوستھا وچ پربھو-چرناں وچ جڑ کے (جڑے) من دی موج نال ارزوئی کردا ہے،
کِ پربھو دا نام میری جند ہے، 'نام' توں بنا میں جیؤ نہیں سکدا،
(تاں اس تراں) من وچوں آپا-بھاو گوا کے گرو دے شبد دی راہیں نام-امرت ملدا ہے۔
ہے نانک! جس پربھو توں بنا اک پلک بھر بھی جیویا نہیں جا سکدا، ستگورو نے (ارزوئی کرن والے نوں) اہ پربھو ملا دتا ہے (بھاو، ملا دیندا ہے) ॥2۔۔
پؤڑی ۔۔
(اس سرشٹی دے) بیئنت دھرتیاں تے پاتال ہن، میتھوں گنے نہیں جا سکدے۔
(ہے پربھو!) توں (اس سرشٹی نوں) پیدا کرن والا ہیں توں ہی اس دی سار لین والا ہیں، توں ہی پیدا کیتی ہے توں ہی ناس کردا ہیں۔
سرشٹی دی چوراسی لکھ جون تیتھوں ہی پیدا ہوئی ہے۔
(اتھے) کئی آپنے آپ نوں راجے خان تے ملک آکھدے ہن تے اکھواندے ہن،
کئی دھن اکٹھا کر کے (آپنے آپ نوں) شاہ سداندے ہن، (پر) اس دوجے موہ وچ پے کے ازت گوا لیندے ہن۔
اتھے کئی داتے ہن کئی منگتے ہن (پر کیہ داتے تے کیہ منگتے) سبھناں دے سر اتے اہ پربھو ہی خسم ہے۔
(بھاویں راجے سدان بھاویں شاہ اکھوان) پربھو دے نام توں بنا جیو (مانو) بہُ-روپیئے ہن (دھرتی اہناں دے بھار نال) بھے-بھیت ہوئی ہوئی ہے۔
ہے نانک! (اہ راجے تے شاہوکار آدک) کوڑ دے سودے مکّ جاندے ہن (بھاو ترشنا-ادھین ہو کے راج دھن آدک دا مان کوڑا ہے) جو کجھ سدا-تھر رہن والا پربھو کردا ہے اہی ہے ۔۔12۔۔
سلوک م 3 ۔۔
ہے (جیو-) پپیہے! گناں والی (جیو-استری) نوں ربّ دا گھر لبھّ پیندا ہے، پر اؤگنیاری اس توں وتھ تے رہندی ہے۔
ہے (جیو-) پپیہے! تیرے اندر ہی ربّ وسدا ہے، گرو دے سنمکھ ہویاں سدا انگ-سنگ دسدا ہے۔
(گرو دی سرن پیاں) کسے کوک پکار دی لوڑ نہیں رہندی، میہراں دے سانئی دی مہر دی نزر نال نہال ہو جائیدا ہے۔
ہے نانک! پربھو دے نام وچ رنگے ہوئے بندے گرو دے شبد وچ (جڑ کے) گھال کمائی کر کے آتمک اڈولتا وچ ٹکے رہِ کے اس نوں مل پیندے ہن ۔۔1۔۔