کس دا کوئی پتر ہے؟ کس دا کوئی پیو ہے؟ (بھاو، پیو تے پتر والا ساک سدا کائم رہن والا نہیں ہے، پربھو نے اک کھیڈ رچی ہوئی ہے)۔
کون مردا ہے تے کون (اس موت دے کارن پچھلیاں نوں) کلیش دیندا ہے؟ (بھاو، نا ہی کوئی کسے دا مردا ہے اتے ناہ ہی اس تراں پچھلیاں نوں کلیش دیندا ہے، سنجوگاں انوسار چار دناں دا میلا ہے) ॥1۔۔
پربھو-ٹھگو نے جگت (دے جیواں) نوں موہ-روپ ٹھگ-بوٹی لائی ہوئی ہے (جس کرکے جیو سمبندھیاں دا موہ رکھّ کے تے پربھو نوں بھلا کے کلیش پا رہے ہن)،
پر ہے میری ماں! (میں اس ٹھگ-بوٹی وچ نہیں پھسیا، کیونکِ) میں پربھو توں وچھڑ کے جیؤں ہی نہیں سکدا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
کس (استری) دا کوئی خسم؟ کس (خسم) دی کوئی وہٹی؟ (بھاو، اہ استری پتی والا ساک بھی جگت وچ سدا-تھر رہن والا نہیں، اہ کھیڈ آخر مکّ جاندی ہے)۔
اس اسلیئت نوں (ہے بھائی!) اس منکھا سریر وچ ہی سمجھو (بھاو، اہ منکھا جنم ہی موکا ہے، جدوں اہ اسلیئت سمجھی جا سکدی ہے) ॥2۔۔
کبیر آکھدا ہے-جس جیو دا من (موہ-روپ ٹھگبوٹی بنان والے پربھو-) ٹھگّ نال اک-مک ہو گیا ہے،
(اس واستے) ٹھگ-بوٹی مکّ گئی (سمجھو)، کیونکِ اس نے موہ دے پیدا کرن والے نال سانجھ پا لئی ہے ۔۔3۔۔39۔۔
ہر تھاں چانن کرن والے پربھو جی ہن میرے مددگار بن گئے ہن،
(تاہیئیں) میں جنم مرن دی (بیڑی) کٹّ کے سبھ توں اچی آتمک اوستھا ہاسل کر لئی ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(پربھو نے) مینوں ستسنگ وچ رلا دتا ہے،
تے (کام آدک) پنج ویریاں توں اس نے مینوں بچا لیا ہے۔
ہن میں جیبھ نال اس دا امر کرن والا نام-روپ جاپ جپدا ہاں۔
مینوں تاں اس نے بنا دماں دے آپنا گولا بنا لیا ہے ۔۔1۔۔
ستگورو نے (میرے اتے) بڑی مہر کیتی ہے،
مینوں اس نے سنسار-سمندر وچوں کڈھّ لیا ہے۔
میری ہن پربھو دے سوہنے چرناں نال پریت بن گئی ہے۔
پربھو ہر ویلے میرے چتّ وچ وسّ رہا ہے ۔۔2۔۔
(میرے اندروں) مایا والی سڑن مٹ گئی ہے۔ مایا دا بدلا بھامبڑ بجھّ گیا ہے؛
(ہن) میرے من وچ سنتوکھ ہے، (پربھو دا) نام (مایا دے تھاں میرے من دا) آسرا بن گیا ہے۔
پانی وچ، دھرتی تے، ہر تھاں پربھو-کھسمو جی وسّ رہے (جاپدے) ہن؛
میں جدھر تکدا ہاں، اودھر گھٹ گھٹ دی جانن والا پربھو ہی (دسدا) ہے ۔۔3۔۔
پربھو نے آپ ہی آپنی بھگتی میرے ہردے وچ پکی کیتی ہے۔
ہے پیارے ویر! (مینوں تاں) پچھلے جنماں دے کیتے کرماں دا لیکھ مل پیا ہے (میرے تاں بھاگ جاگ پئے ہن)۔
جس (بھی جیو) اتے مہر کردا ہے، اس لئی (اجہا) سوہنا سببّ بنا دیندا ہے۔
کبیر دا کھسم-پربھو غریباں نوں نواجن والا ہے ۔۔4۔۔40۔۔
(جے جیواں دے جمن تے مرن نال سوتک-پاتک دی بھٹّ پیدا ہو جاندی ہے تاں) پانی وچ سوتک ہے، دھرتی اتے سوتک ہے، (ہر تھاں) سوتک دی اتپتی ہے (بھاو، ہر تھاں بھٹیا ہویا ہے، کیونکِ)
کسے جیو دے جمن تے سوتک (پے جاندا ہے) پھر مرن تے بھی سوتک (آ پیندا ہے)؛ (اس) بھٹّ (تے بھرم) وچ دنیا خوار ہو رہی ہے ۔۔1۔۔
ہے پنڈت! (جدوں ہر تھاں سوتک پے رہا ہے) سچا کون (ہو سکدا) ہے؟
(تاں پھر) ہے پیارے متر! اس گلّ نوں گہُ نال وچار تے دسّ ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(نرے اہنیں اکھیں دسدے جیو ہی نہیں جمدے مردے، ساڈے بولن چالن آدک ہرکتاں نال کئی سوخم جیو مر رہے ہن، تاں پھر) اکھاں وچ سوتک ہے، بولن (بھاو، جیبھ) وچ سوتک ہے، کناں وچ بھی سوتک ہے۔
اٹھدیاں بیٹھدیاں ہر ویلے (سانوں) سوتک پے رہا ہے، (ساڈی) رسوئی وچ بھی سوتک ہے ۔۔2۔۔
(جدھر ویکھو) ہریک جیو (سوتک دے بھرماں وچ) پھسن دا ہی ڈھنگ جاندا ہے، (اہناں وچوں) خلاسی کران دی سمجھ کسے ورلے نوں ہے۔
کبیر آکھدا ہے-جو جو منکھّ (آپنے) ہردے وچ پربھو نوں سمردا ہے، اہناں نوں (اہ) بھٹّ نہیں لگدی ۔۔3۔۔41۔۔
گؤڑی ۔۔
اہ اک (وڈا) شنکا دور کر دیہ (بھاو، اہ شکّ مینوں تیرے چرناں وچ جڑن نہیں دیویگا)،
ہے پربھو! جے تینوں آپنے سیوک نال کمّ ہے (بھاو، جے توں مینوں آپنے چرناں وچ جوڑی رکھنا ہے) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
کی اہ من بلوان ہے جاں (اس توں ودھیک بلوان اہ پربھو ہے) جس نال من پتیج جاندا ہے (تے بھٹکنوں ہٹ جاندا ہے)؟
کی پرماتما ستکار-جوگا ہے، جاں (اس توں ودھیک ستکار-جوگا اہ مہانپرکھ ہے)، جس نے پرماتما نوں پچھان لیا ہے؟ ॥1۔۔
کی برہما (آدک دیوتا) بلی ہے، جاں (اس توں ودھیک اہ پربھو ہے) جس دا پیدا کیتا ہویا (اہ برہما) ہے؟
کی وید (آدک دھرم-پستکاں دا گیان) سر-نواؤن-جوگؤ ہے جاں اہ (مہانپرکھ) جس توں (اہ گیان) ملیا؟ ॥2۔۔
کبیر آکھدا ہے-میرے من وچ اہ شکّ اٹھّ رہا ہے،
کِ تیرتھ (دھرم-استھان) پوجن-جوگن ہے جاں پربھو دا (اہ) بھگت (ودھیک پوجن-جوگن ہے جس دا سدکا اہ تیرتھ بنیا) ॥3۔۔42۔۔
راگُ گؤڑی چیتی ۔۔
ہے سجن! ویکھ، (جدوں) گیان دی ہنیری آؤندی ہے،
تاں بھرم-وہم دا چھپر سارے دا سارا اڈّ جاندا ہے؛ مایا دے آسرے کھلوتا ہویا (اہ چھپر گیان دی ہنیری دے اگے) ٹکیا نہیں رہِ سکدا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(بھرماں-وہماں وچ) ڈولدے من دی دویت-روپت تھمھی ڈگّ پیندی ہے (بھاو، پربھو دی ٹیک چھڈّ کے کدے کوئی آسرا تکنا، کدے کوئی سہارا بناؤنا-من دی اہ ڈاواں-ڈولا ہالت مکّ جاندی ہے)۔ اس دنیاوی آسرے دی تھمھی تے ٹکیا ہویا) موہ-روپ ولا (بھی ڈگّ کے) ٹٹّ جاندا ہے۔
(اس موہ-روپ ولے تے ٹکیا ہویا) ترشنا دا چھپر (ولا ٹٹّ جان کرکے) بھنجے آ پیندا ہے، تے اس کچجی متّ دا بھانڈا بھجّ جاندا ہے (بھاو، اہ ساری دی ساری کچجی متّ مکّ جاندی ہے) ॥1۔۔