ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرنتھ صاحب جی
انگ - 3
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
naanak bhagataa sadaa vigaas |ہے نانک! (نام نال پریت کرن والے) بھگت جناں دے ہردے وچ سدا کھڑاؤ بنیا رہندا ہے؛
ਸੁਣਿਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੯॥
suniaai dookh paap kaa naas |9|(کیونکِ) ربّ دی سفتِ سالاہ سنن کرکے (منکھّ دے) دکھاں تے پاپاں دا ناش ہو جاندا ہے ۔۔9۔۔
ਸੁਣਿਐ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਗਿਆਨੁ ॥
suniaai sat santokh giaan |ربّ دے نام وچ جڑن نال (ہردے وچ) دان (دین دا سبھاؤ)، سنتوکھ تے پرکاش پرگٹ ہو جاندا ہے،
ਸੁਣਿਐ ਅਠਸਠਿ ਕਾ ਇਸਨਾਨੁ ॥
suniaai atthasatth kaa isanaan |مانو، اٹھاہٹھ تیرتھاں دا اشنان (ہی) ہو جاندا ہے (بھاو، اٹھارٹھ تیرتھاں دے اشنان نام جپن دے وچ ہی آ جاندے ہن)۔
ਸੁਣਿਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥
suniaai parr parr paaveh maan |جو ستکار (منکھّ ودیا) پڑھ کے پاندے ہن، اہ بھگت جناں نوں اکال پرکھ دے نام وچ جڑ کے ہی مل جاندا ہے۔
ਸੁਣਿਐ ਲਾਗੈ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥
suniaai laagai sahaj dhiaan |نام سنن دا سدکا اڈولتا وچ چتّ دی برتی ٹک جاندی ہے۔
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
naanak bhagataa sadaa vigaas |ہے نانک! (اکال پرکھ دے نام وچ سرت جوڑن والے) بھگت جناں دے ہردے وچ سدا کھڑاؤ بنیا رہندا ہے،
ਸੁਣਿਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੧੦॥
suniaai dookh paap kaa naas |10|(کیونکِ) اکال پرکھ دی سفت-سالاہ سنن نال (منکھّ دے) دکھاں تے پاپاں دا ناس ہو جاندا ہے ۔۔10۔۔
ਸੁਣਿਐ ਸਰਾ ਗੁਣਾ ਕੇ ਗਾਹ ॥
suniaai saraa gunaa ke gaah |اکال پرکھ دے نام وچ سرت جوڑن نال (سادھارن منکھّ) بیئنت گناں دی سوجھ والے ہو جاندے ہن،
ਸੁਣਿਐ ਸੇਖ ਪੀਰ ਪਾਤਿਸਾਹ ॥
suniaai sekh peer paatisaah |اتے شیخ پیر تے پاتشاہاں دی پدوی پا لیندے ہن۔
ਸੁਣਿਐ ਅੰਧੇ ਪਾਵਹਿ ਰਾਹੁ ॥
suniaai andhe paaveh raahu |اہ نام سنن دی ہی برکتِ ہے کِ انھے گیان-ہینن منکھّ بھی (اکال پرکھ نوں ملن دا) راہ لبھّ لیندے ہن۔
ਸੁਣਿਐ ਹਾਥ ਹੋਵੈ ਅਸਗਾਹੁ ॥
suniaai haath hovai asagaahu |اکال پرکھ دے نام وچ جڑن دا سدکا اس ڈونگھے سنسار-سمندر دی اسلیئت سمجھ وچ آ جاندی ہے۔
ਨਾਨਕ ਭਗਤਾ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
naanak bhagataa sadaa vigaas |ہے نانک! (اکال پرکھ دے نام وچ سرت جوڑن والے) بھگت جناں دے ہردے وچ سدا کھڑاؤ بنیا رہندا ہے،
ਸੁਣਿਐ ਦੂਖ ਪਾਪ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥੧੧॥
suniaai dookh paap kaa naas |11|(کیونکِ) اکال پرکھ دا نام سنن نال (منکھّ دے) دکھاں تے پاپاں دا ناس ہو جاندا ہے ۔۔11۔۔
ਮੰਨੇ ਕੀ ਗਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
mane kee gat kahee na jaae |اس منکھّ دی (اچی) آتمک اوستھا دسی نہیں جا سکدی، جس نے (اکال پرکھ دے نام نوں) منّ لیا ہے، (بھاو، جس دی لگن نام وچ لگّ گئی ہے)۔
ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਪਿਛੈ ਪਛੁਤਾਇ ॥
je ko kahai pichhai pachhutaae |جے کوئی منکھّ بیان کرے بھی، تاں اہ پچھوں پچھتاؤندا ہے (کِ میں ہوچھا جتن کیتا ہے)۔
ਕਾਗਦਿ ਕਲਮ ਨ ਲਿਖਣਹਾਰੁ ॥
kaagad kalam na likhanahaar |(نام وچ) پتیجے ہوئے دی آتمک اوستھا کاغز اتے کلم نال کوئی منکھّ لکھن دے سمرتھّ نہیں ہے،
ਮੰਨੇ ਕਾ ਬਹਿ ਕਰਨਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
mane kaa beh karan veechaar |(بھاویں کِ منکھّ) رل کے اس دا اندازا لاندے لاؤن بابت ویچار (زرور) کردے ہن۔
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥
aaisaa naam niranjan hoe |اکال پرکھ دا نام بہت (اچا) ہے تے مایا دے پربھاو توں پرے ہے، (اس وچ جڑن والا بھی اچی آتمک اوستھا والا ہو جاندا ہے، پر اہ گلّ تاں ہی سمجھ وچّ آؤندی ہے)
ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੨॥
je ko man jaanai man koe |12|جے کوئی منکھّ آپنے اندر لگن لا کے ویکھے ۔۔12۔۔
ਮੰਨੈ ਸੁਰਤਿ ਹੋਵੈ ਮਨਿ ਬੁਧਿ ॥
manai surat hovai man budh |جے منکھّ دے من وچ پربھو دے نام دی لگن لگّ جائے، تاں اس دی سرت اچی ہو جاندی ہے، اس دے من وچ جاگرت آ جاندی ہے، (بھاو، مایا وچ ستا من جاگ پیندا ہے)
ਮੰਨੈ ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਸੁਧਿ ॥
manai sagal bhavan kee sudh |سارے بھوناں دی اس نوں سوجھی ہو جاندی ہے (کِ ہر تھاں پربھو ویاپک ہے۔)
ਮੰਨੈ ਮੁਹਿ ਚੋਟਾ ਨਾ ਖਾਇ ॥
manai muhi chottaa naa khaae |اہ منکھّ (سنسار دے وکاراں دیاں) سٹاں مونہ اتے نہیں کھادا (بھاو، سنسارک وکار اس اتے دبا نہیں پا سکدے)،
ਮੰਨੈ ਜਮ ਕੈ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਇ ॥
manai jam kai saath na jaae |اتے جماں نال اس نوں واہ نہیں پیندا (بھاو، اہ جنم مرن دے گیڑ وچوں بچ جاندا ہے)۔
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥
aaisaa naam niranjan hoe |اکال پرکھ دا نام، جو مایا دے پربھاو توں پرے ہے، اڈا (اچا) ہے (کِ اس وچ جڑن والا بھی اچی آتمک اوستھا والا ہو جاندا ہے، پر اہ گلّ تاں ہی سمجھ وچ آؤندی ہے)،
ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੩॥
je ko man jaanai man koe |13|جے کوئی منکھّ آپنے من وچ ہرِ-نام دی لگن پیدا کر لئے ۔۔13۔۔
ਮੰਨੈ ਮਾਰਗਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਇ ॥
manai maarag tthaak na paae |جے منکھّ دا من نام وچ پتیج جائے تاں زدنگی دے سفر وچ وچار آدک دی کوئی روک نہیں پیندی۔
ਮੰਨੈ ਪਤਿ ਸਿਉ ਪਰਗਟੁ ਜਾਇ ॥
manai pat siau paragatt jaae |اہ (سنسار وچ) شوبھا کھٹّ کے ازت نال جاندا ہے۔
ਮੰਨੈ ਮਗੁ ਨ ਚਲੈ ਪੰਥੁ ॥
manai mag na chalai panth |اہ پھر (دنیاں دے وکھو-وکھرے مزہباں دے دسے) رستیاں 'تے نہیں تردا (بھاو، اس دے اندر اہ وکھیپتا نہیں رہندی کِ اہ رستا چنگا ہے تے اہ مندا ہے)۔
ਮੰਨੈ ਧਰਮ ਸੇਤੀ ਸਨਬੰਧੁ ॥
manai dharam setee sanabandh |اس منکھّ دا دھرم نال (سدھا) جوڑ بن جاندا ہے۔
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥
aaisaa naam niranjan hoe |اکال پرکھ دا نام جو مایا دے پربھاو توں پرھے ہے، ایڈا (اچا) ہے، (کِ اس وچ جڑن والا بھی اچی آتمک اوستھا والا ہو جاندا ہے، پر اہ گلّ تاں ہی سمجھ وچ آؤندی ہے)
ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੪॥
je ko man jaanai man koe |14|جے کوئی منکھّ آپنے من وچ ہرِ-نام دی لگن پیدا کر لئے ۔۔14۔۔
ਮੰਨੈ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖੁ ਦੁਆਰੁ ॥
manai paaveh mokh duaar |جے من وچ پربھو دے نام دی لگن لگّ جائے، تاں (منکھّ) 'کوڑ' توں خلاسی پان دا راہ لبھّ لیندے ہن۔
ਮੰਨੈ ਪਰਵਾਰੈ ਸਾਧਾਰੁ ॥
manai paravaarai saadhaar |(اہو جہا منکھّ) آپنے پروار نوں بھی (اکال پرکھ دی) ٹیک درڑھ کراؤندا ہے۔
ਮੰਨੈ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਗੁਰੁ ਸਿਖ ॥
manai tarai taare gur sikh |نام وچ من پتیجن کرکے ہی، ستگورو (بھی آپ سنسار-ساگر توں) پار لنگھ جاندا ہے تے سکھاں نوں پار لنگھاؤندا ہے۔
ਮੰਨੈ ਨਾਨਕ ਭਵਹਿ ਨ ਭਿਖ ॥
manai naanak bhaveh na bhikh |نام وچ من جڑن کر کے، ہے نانک! منکھّ دھر دھر دی متھاجی نہیں کردے پھردے۔
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ ॥
aaisaa naam niranjan hoe |اکال پرکھ دا نام، جو مایا دے پربھاو توں پرے ہے، ایڈا (اچا) ہے (کِ اس وچ جڑن والا بھی اچے جیون والا ہو جاندا ہے، پر اہ گلّ تاں ہی سمجھ وچ آؤندی ہے)،
ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੫॥
je ko man jaanai man koe |15|جے کوئی منکھّ آپنے من وچ ہرِ-نام دی لگن پیدا کرے ۔۔15۔۔
ਪੰਚ ਪਰਵਾਣ ਪੰਚ ਪਰਧਾਨੁ ॥
panch paravaan panch paradhaan |جنھاں منکھاں دی سرت نام وچ جڑی رہندی ہے تے جنھاں دے اندر پربھو واستے لگن بن جاندی ہے اہی منکھّ (اتھے جگت وچ) منے-پرمنے رہندے ہن اتے سبھ دے آگو ہندے ہن۔
ਪੰਚੇ ਪਾਵਹਿ ਦਰਗਹਿ ਮਾਨੁ ॥
panche paaveh darageh maan |اکال پرکھ دی درگاہ وچ بھی اہ پنچ جن ہی آدر پاندے ہن۔
ਪੰਚੇ ਸੋਹਹਿ ਦਰਿ ਰਾਜਾਨੁ ॥
panche soheh dar raajaan |راج-درباراں وچ بھی اہ پنچ جن ہی سوبھدے ہن۔
ਪੰਚਾ ਕਾ ਗੁਰੁ ਏਕੁ ਧਿਆਨੁ ॥
panchaa kaa gur ek dhiaan |اہناں پنچ جناں دی سرت دا نشانا کیول اک گرو ہی ہے (بھاو، اہناں دی سرت گر-شبد وچ ہی رہندی ہے، گر-شبد وچ جڑے رہندا ہی اہناں دا اسل نشانا ہے)۔
ਜੇ ਕੋ ਕਹੈ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
je ko kahai karai veechaar |بھاویں کوئی کتھن کر ویکھے تے وچار کر لئے،
ਕਰਤੇ ਕੈ ਕਰਣੈ ਨਾਹੀ ਸੁਮਾਰੁ ॥
karate kai karanai naahee sumaar |اکال-پرکھ دی کدرتِ دا کوئی لیکھا ہی نہیں (بھاو، انت نہیں پے سکدا) پر (گر-شبد وچ جڑے رہن دا اہ سٹا نہیں نکل سکدا کِ کوئی منکھّ پربھو دی رچی سشرٹی دا انت پا سکے۔ پرماتما تے اس دی کدرتِ دا انت لبھنا منکھّ دی زندگی دا منورتھ ہو ہی نہیں سکدا)
ਧੌਲੁ ਧਰਮੁ ਦਇਆ ਕਾ ਪੂਤੁ ॥
dhaual dharam deaa kaa poot |(اکال پرکھ دا) دھرم-روپی بجھواں نیم ہی بلد ہے (جو سرشٹی نوں کائم رکھّ رہا ہے)۔ (اہ دھرم) دیا دا پتر ہے (بھاو، اکال پرکھ نے آپنی مہر کر کے سرشٹی نوں ٹکا رکھن لئی 'دھرم' روپ نیم بنا دتا ہے)۔
ਸੰਤੋਖੁ ਥਾਪਿ ਰਖਿਆ ਜਿਨਿ ਸੂਤਿ ॥
santokh thaap rakhiaa jin soot |اس دھرم نے آپنی مریادا انوسار سنتوکھُ نوں جنم دے دتا ہے۔
ਜੇ ਕੋ ਬੁਝੈ ਹੋਵੈ ਸਚਿਆਰੁ ॥
je ko bujhai hovai sachiaar |جے کوئی منکھّ (اس اپر-دسی وچار نوں) سمجھ لئے، تاں اہ اس یوگ ہو جاندا ہے کِ اس دے اندر اکال پرکھ دا پرکاش ہو جائے۔
ਧਵਲੈ ਉਪਰਿ ਕੇਤਾ ਭਾਰੁ ॥
dhavalai upar ketaa bhaar |(نہیں تاں، خیال تاں کرو کِ) بلد اتے دھرتی دا کتنا کُ بیئنت بھار ہے (اہ وچارا اتنے بھار نوں چکّ کویں سکدا ہے؟)
ਧਰਤੀ ਹੋਰੁ ਪਰੈ ਹੋਰੁ ਹੋਰੁ ॥
dharatee hor parai hor hor |(دوجی وچار ہور ہے کِ جے دھرتی دے ہیٹھ بلد ہے، اس بلد نوں سہارا دین لئی ہیٹھ ہور دھرتی ہوئی، اس) دھرتی دے ہیٹھاں ہور بلد، اس توں ہیٹھاں (دھرتی دے ہیٹھ) ہور بلد، پھیر ہور بلد؛
ਤਿਸ ਤੇ ਭਾਰੁ ਤਲੈ ਕਵਣੁ ਜੋਰੁ ॥
tis te bhaar talai kavan jor |(اسے تراں اخیرلے) بلد توں بھار (سہارن لئی اس دے) ہیٹھ کہڑا آسرا ہوویگا؟
ਜੀਅ ਜਾਤਿ ਰੰਗਾ ਕੇ ਨਾਵ ॥
jeea jaat rangaa ke naav |(سرشٹی وچ) کئی زاتاں دے، کئی کسماں دے اتے کئی ناواں دے جیو ہن۔
ਸਭਨਾ ਲਿਖਿਆ ਵੁੜੀ ਕਲਾਮ ॥
sabhanaa likhiaa vurree kalaam |اہناں سبھناں نے اک-تار چلدی کلم نال (اکال پرکھ دی کدرت دا) لیکھا لکھیا ہے۔
ਏਹੁ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
ehu lekhaa likh jaanai koe |(پر) کوئی ورلا منکھّ اہ لیکھا لکھنا جاندا ہے (بھاو، پرماتما دی کدرت دا انت کوئی بھی جیو پا نہیں سکدا۔
ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਕੇਤਾ ਹੋਇ ॥
lekhaa likhiaa ketaa hoe |(جے) لیکھا لکھیا (بھی جائے تاں اہ اندازا نہیں لگّ سکدا کِ لیکھا) کیڈا وڈا ہو جائے۔
ਕੇਤਾ ਤਾਣੁ ਸੁਆਲਿਹੁ ਰੂਪੁ ॥
ketaa taan suaalihu roop |اکال پرکھ دا بیئنت بل ہے، بیئنت سندر روپ ہے،
ਕੇਤੀ ਦਾਤਿ ਜਾਣੈ ਕੌਣੁ ਕੂਤੁ ॥
ketee daat jaanai kauan koot |بیئنت اس دی دات ہے۔ اس دا کون اندازا لا سکدا ہے؟
ਕੀਤਾ ਪਸਾਉ ਏਕੋ ਕਵਾਉ ॥
keetaa pasaau eko kavaau |(اکال پرکھ نے) آپنے ہکم نال سارا سنسار بنا دتا،
ਤਿਸ ਤੇ ਹੋਏ ਲਖ ਦਰੀਆਉ ॥
tis te hoe lakh dareeaau |اس ہکم نال (ہی زندگی دے) لکھاں دریا بن گئے۔
ਕੁਦਰਤਿ ਕਵਣ ਕਹਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥
kudarat kavan kahaa veechaar |(سو) میری کیہ تاکت ہے کِ (کرتار دی کدرتِ دی) وچار کر سکاں؟
ਵਾਰਿਆ ਨ ਜਾਵਾ ਏਕ ਵਾਰ ॥
vaariaa na jaavaa ek vaar |(ہے اکال پرکھ!) میں تاں تیرے اتوں اک واری بھی سدکے ہون جوگا نہیں ہاں (بھاو، میری ہستی بہت ہی تچھّ ہے۔)
ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਈ ਭਲੀ ਕਾਰ ॥
jo tudh bhaavai saaee bhalee kaar |جو تینوں چنگا لگدا ہے، اہ کمّ بھلا ہے (بھاو، تیری رزا وچ رہنا ہی ٹھیک ہے)۔
ਤੂ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੧੬॥
too sadaa salaamat nirankaar |16|ہے نرنکار! توں سدا اٹلّ رہن والا ہیں ۔۔16۔۔
ਅਸੰਖ ਜਪ ਅਸੰਖ ਭਾਉ ॥
asankh jap asankh bhaau |(اکال پرکھ دی رچنا وچ) انگنت جیو جپ کردے ہن، بیئنت جیو (ہورناں نال) پیار (دا ورتاؤ) کر رہے ہن۔
ਅਸੰਖ ਪੂਜਾ ਅਸੰਖ ਤਪ ਤਾਉ ॥
asankh poojaa asankh tap taau |کئی جیو پوجا کر رہے ہن اتے انگنت ہی جیو تپ سادھ رہے ہن۔
ਅਸੰਖ ਗਰੰਥ ਮੁਖਿ ਵੇਦ ਪਾਠ ॥
asankh garanth mukh ved paatth |بیئنت جیو ویداں اتے ہور دھارمک پستکاں دے پاٹھ مونہ نال کر رہے ہن۔
ਅਸੰਖ ਜੋਗ ਮਨਿ ਰਹਹਿ ਉਦਾਸ ॥
asankh jog man raheh udaas |جوگ دے سادھن کرن والے بیئنت منکھّ آپنے من وچ (مایا ولوں) اپرام رہندے ہن۔