پرماتما پتی سارے گھٹاں نوں بھوگدا ہے (بھاو، سارے سریراں وچ ویاپک ہے) تے نرلیپ بھی ہے، اس الکھّ پربھو دی سمجھ نہیں پیندی۔
جد پورے ستگورو نے (اس الکھّ پربھو دا) درشن کرا دتا تاں ستگورو دے شبد دوارا سمجھ پے گئی۔
جنھاں منکھاں نے شبد دی راہیں اہنکار دور کیتا ہے اہ پربھو پرکھ نوں جپدے ہن تے اس پرکھ دا روپ ہو جاندے ہن۔
اس الکھّ ہری دا کوئی شریک نہیں، نا کوئی دکھی کرن والا (کنٹک-روپک) اس دا ویری ہے۔
اس دا راج سدا اٹلّ ہے، نا اہ جمدا ہے نا مردا ہے۔
(سچا) سیوک اس سچے ہری دی سفت-سالاہ کر کے ہر ویلے اس دا سمرن کردا ہے۔
نانک (وی) سچے دی وڈیائی ویکھ کے پرسنّ ہو رہا ہے ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
جنھاں دے ہردے وچ سدا ہری دا نام وسدا ہے، اہناں نوں (دی سمجھ وچ) بچاؤن والا ہری دا نام ہی ہندا ہے۔
(اہناں دا یکین بن جاندا ہے کِ) ہری دا نام ہی ساڈا ماں پیو ہے تے نام ہی ساڈا سکھا تے متر ہے۔
ہری دے نام نال ہی ساڈیاں گلاں، تے نام نال ہی سلاہ ہے؛ نام ہی سدا ساڈی سار لیندا ہے۔
ہری دا نام ہی ساڈی پیاری سنگت ہے، تے نام ہی ساڈی کل تے پروار ہے۔
داس نانک نوں بھی گرو نے (اس) ہری دا نام دتا ہے جو اس لوک وچ تے پرلوک وچ پار-اتارا کردا ہے ۔۔15۔۔
سلوکُ م 3 ۔۔
جنھاں نوں ستگورو ملیا ہے، اہ سدا ہری دی سفت-سالاہ کردے ہن۔
چنتا توں رہت (کرن والے) ہری دا نام اہناں دے من وچ وسدا ہے تے اہ ستگورو دے سچے شبد وچ لین رہندے ہن۔
اہ منکھّ آپنی کل نوں تار لیندے ہن تے آپ بھی مکتی دا درجا ہاسل کر لیندے ہن۔
جو منکھّ ستگورو دی چرنیں لگدے ہن، اہناں تے پرماتما پرسنّ ہو جاندا ہے۔
داس نانک (وی) اس ہری دا داس ہے، ہری میہر کر کے (آپنے داس دی) لاج رکھدا ہے ۔۔1۔۔
م 3 ۔۔
اہنکار وچ رہاں منکھّ دے من وچ اشانتی بنی رہندی ہے تے اس دی امر اس اشانتی وچ ہی گزر جاندی ہے۔
اہنکار (منکھّ لئی) اک تگڑا روگ ہے (اس روگ وچ ہی) منکھّ مردا ہے، جمدا ہے، آؤندا ہے پھیر جاندا ہے (بھاو، جمن مرن دے گیڑ وچ پیا رہندا ہے)۔
جنھاں دے ہردے وچ مڈھّ توں (کیتے کرماں دا سنسکار-روپک لیکھ) اکریا ہویا ہے، اہناں نوں ستگورو ملدا ہے، تے (ستگورو دے ملیاں) پرماتما (بھی) آ ملدا ہے۔
ہے نانک! اہ منکھّ ستگورو دے شبد دی راہیں ہؤمے دور کر کے ستگورو دی کرپا نال ('ہؤمے روگ' توں) بچ جاندے ہن ۔۔2۔۔
پؤڑی ۔۔
جو ہری ادرشٹ ہے، جو اندریاں دی پہنچ توں پرے ہے، ناس توں رہت ہے، ہر تھاں ویاپک ہے تے سرجن ہار ہے، اس دا نام ساڈا (راکھا) ہے؛
اسیں اس ہری-نام نوں سینودے ہاں، نام نوں پوجدے ہاں، نام وچ ہی ساڈا من رتا ہویا ہے۔
ہری دے نام جیڈا مینوں کوئی ہور سجھدا نہیں، نام ہی اخیر ویلے چھڈاؤندا ہے۔
دھنّ ہے اس پرؤپکاری ستگورو دا ماں پیو، جس گرو نے سانوں نام بخشیا ہے۔
میں آپنے ستگورو نوں سدا نمسکار کردا ہاں، جس دے ملن تے مینوں ہری دے نام دی سمجھ پئی ہے ۔۔16۔۔
سلوکُ م 3 ۔۔
جس نے ستگورو دے سنمکھ ہو کے نا سیوا کیتی، نا پرماتما دے نام وچ اس دا پیار ہی لگا،
شبد وچ رس بھی نا آیا، تاں اہ گھڑی مڑی جمدا مردا ہے۔
جے انھا منمکھ ہری نوں یاد نہیں کردا تاں سنسار وچ آؤن دا کیہ لابھ؟
ہے نانک! جنھاں منکھاں تے میہر دی نزر کردا ہے، اہ ستگورو دے سنمکھ ہو کے (سنسار ساغر توں) پار اتردے ہن ۔۔1۔۔
م 3 ۔۔
اک ستگورو ہی سچیت ہے، ہور سارا سنسار (مایا دے) موہ وچ تے ترشنا وچ ستا ہویا ہے۔
جو منکھّ ستگورو دی سیوا کردے ہن تے گناں دے خزانے سچے نام وچ رتے ہوئے ہن، (اہ) جاگدے ہن۔