راگ تلنگ، گھر 1 وچّ گرو نانکدیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے، جس دا نام 'ہوند والا' ہے جو سرشٹی دا رچنہار ہے، جو سبھ وچ ویاپک ہے، بھے توں رہت ہے، ویر-رہت ہے، جس دا سروپ کال توں پرے ہے، (بھاو، جس دا سریر ناس-رہت ہے)، جو جوناں وچ نہیں آؤندا، جس دا پرکاش آپنے آپ توں ہویا ہے اتے جو ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
ہے کرتار! میں تیرے اگے اک بینتی کیتی ہے، (میری بینتی) دھیان نال سن۔
توں سدا کائم رہن والا ہیں۔ توں (سبھ توں) وڈا ہیں، توں بخشش کرن والا ہیں، توں پوتر ہستی والا ہیں، توں سبھ دا پالن والا ہیں ۔۔1۔۔
ہے (میرے) دل! توں سچّ جان کِ اہ دنیا ناسونت ہے۔
ہے دل! توں کجھ بھی نہیں سمجھدا کِ (موت دے فرشتے) ازرائیل نے میرے سر دے وال پھڑے ہوئے ہن ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
استری، پتر، پیو، (سارے) بھرا، (اہناں وچوں) کوئی بھی مدد کرن والا نہیں ہے،
(جدوں) آخر نوں میں ڈگا (بھاو، جدوں موت آ گئی)، جدوں مردے نوں دبن ویلے دی نماز پڑھیدی ہے، کوئی بھی (مینوں اتھے) رکھّ نہیں سکدا ۔۔2۔۔
(ساری زندگی) میں رات دن لالچ وچ ہی پھردا رہا، میں بدی دے ہی خیال کردا رہا۔
میں کدے کوئی نیکی دا کمّ نہیں کیتا۔ (ہے کرتار!) میرا اہو جہا ہال ہے ۔۔3۔۔
(ہے کرتار!) میرے ورگا (دنیا وچ) کوئی نبھاگا، نندک، لا-پرواہ، ڈھیٹھ تے نڈر نہیں ہے،
(پر تیرا) داس نانک تینوں آکھدا ہے کِ (میہر کر، مینوں) تیرے سیوکاں دے چرناں دی دھوڑ ملے ۔۔4۔۔1۔۔
راگ تلنگ، گھر 2 وچّ گرو نانکدیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
تیرا ڈر ادب میرے واستے بھنگ ہے، میرا من (اس بھنگ نوں سامبھ کے رکھن لئی) گتھی ہے۔
(تیرے ڈر-ادب دی بھنگ نال) میں نشئی تے ورکت ہو گیا ہاں۔
میرے دوویں ہتھ (تیرے در توں خیر لین واستے) پیالا ہن، (میرے آتما نوں تیرے) دیدار دی بھکھّ (لگی ہوئی) ہے۔
(اس واستے) میں (تیرے) در تے سدا (دیدار دی منگ ہی) منگدا ہاں ۔۔1۔۔
(ہے پربھو!) میں تیرے دیدار دی سداء کردا ہاں،
میں تیرے در تے منگتا ہاں، مینوں (آپنے دیدار دا) خیر پا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
کیسر، پھلّ، کستوری تے سونا (اہناں دی بھٹّ کوئی نہیں مندا، اہ) سبھناں دے سریراں تے ورتے جاندے ہن۔
چندن سبھ نوں سگندھی دیندا ہے، اجیہا ہی سبھاؤ (تیرے) بھگتاں دا ہے ۔۔2۔۔
ریشم تے گھیو دے بھانڈے بارے کدے کوئی منکھّ پچھّ نہیں کردا (کِ اہناں نوں کس کس دا ہتھ لگّ چکا ہے)۔
(ہے پربھو! تیرا) بھگت بھی اجیہا ہی ہندا ہے، بھاویں اہ کسے ہی جاتِ وچ (جمیا) ہووے۔
جو بندے تیرے نام وچ لین رہندے ہن لو لائی رکھدے ہن،
ہے نانک! (پربھو-در تے ارداس کر تے آکھ-ہے پربھو!) اہناں دے در تے (رکھّ کے مینوں آپنے درسن دا) خیر پا ۔۔3۔۔1۔۔2۔۔
راگ تلنگ، گھر 3 وچّ گرو نانکدیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
جس جیو-استری دے اس سریر نوں مایا (دے موہ) دی پاہ لگی ہووے، تے پھر اس نے اس نوں لبّ نال رنگا لیا ہووے،