شری گرو گرنتھ صاحب جی

انگ - 381

ਨਿੰਦਕ ਕੀ ਗਤਿ ਕਤਹੂੰ ਨਾਹੀ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਣਾ ॥

nindak kee gat katahoon naahee khasamai evai bhaanaa |

کھسم-پربھو دی رزا اؤں ہی ہے کِ (سنت جناں دی) نندا کرن والے منکھّ نوں کتے بھی اچی آتمک اوستھا پراپت نہیں ہو سکدی (کیونکِ اہ اچی آتمک اوستھا والیاں دی تاں سدا نندا کردا ہے۔

ਜੋ ਜੋ ਨਿੰਦ ਕਰੇ ਸੰਤਨ ਕੀ ਤਿਉ ਸੰਤਨ ਸੁਖੁ ਮਾਨਾ ॥੩॥

jo jo nind kare santan kee tiau santan sukh maanaa |3|

دوجے پاسے) جیوں جیوں کوئی منکھّ سنت جناں دی نندا کردا ہے (اکائیاں نشر کردا ہے) تیوں تیوں سنت جن اس وچ سکھ پرتیت کردے ہن (اہناں نوں آپنے آتمک جیون دی پڑتال کرن دا موکا ملدا رہندا ہے) ॥3۔۔

ਸੰਤਾ ਟੇਕ ਤੁਮਾਰੀ ਸੁਆਮੀ ਤੂੰ ਸੰਤਨ ਕਾ ਸਹਾਈ ॥

santaa ttek tumaaree suaamee toon santan kaa sahaaee |

ہے مالک-پربھو! تیرے سنتاں نوں (جیون-اگوائی واستے) سدا تیرا آسرا رہندا ہے، توں (سنتاں دا جیون اچا کرن وچ) مددگار بھی بندا ہیں۔

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਹਰਿ ਰਾਖੇ ਨਿੰਦਕ ਦੀਏ ਰੁੜਾਈ ॥੪॥੨॥੪੧॥

kahu naanak sant har raakhe nindak dee rurraaee |4|2|41|

نانک آکھدا ہے- (اس نندا دی برکتِ نال) سنتاں نوں تاں پرماتما (مند کرماں توں) بچائی رکھدا ہے پر نندا کرن والیاں نوں (اہناں دے نندا دے ہڑ وچ) روڑھ دیندا ہے (اہناں دے آتمک جیون نوں نندا دے ہڑ وچ روڑھ کے مکا دیندا ہے) ॥4۔۔2۔۔41۔۔

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥

aasaa mahalaa 5 |

آسا مہلا 5 ۔۔

ਬਾਹਰੁ ਧੋਇ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਦੁਇ ਠਉਰ ਅਪੁਨੇ ਖੋਏ ॥

baahar dhoe antar man mailaa due tthaur apune khoe |

جیہڑا منکھّ (تیرتھ آدکاں تے نرا) پنڈا دھو کے اندرلا من (وکاراں نال) میلا ہی رکھدا ہے اہ لوک پرلوک آپنے دوویں تھاں گوا لیندا ہے۔

ਈਹਾ ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪਿਆ ਆਗੈ ਮੁਸਿ ਮੁਸਿ ਰੋਏ ॥੧॥

eehaa kaam krodh mohi viaapiaa aagai mus mus roe |1|

اس لوک وچ رہندیاں کام-واشنا وچ، کرودھ وچ، موہ وچ، پھسیا رہندا ہے، اگانہ پرلوک وچ جا کے ہٹکورے لے لے روندا ہے ۔۔1۔۔

ਗੋਵਿੰਦ ਭਜਨ ਕੀ ਮਤਿ ਹੈ ਹੋਰਾ ॥

govind bhajan kee mat hai horaa |

(ہے بھائی!) پرماتما دا بھجن کرن والی اکل ہور کسم دی ہندی ہے (اس وچ وکھاوا نہیں ہندا)۔

ਵਰਮੀ ਮਾਰੀ ਸਾਪੁ ਨ ਮਰਈ ਨਾਮੁ ਨ ਸੁਨਈ ਡੋਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

varamee maaree saap na maree naam na sunee ddoraa |1| rahaau |

جے منکھّ پرماتما دا نام نہیں سندا، جے نام ولوں بولا رہندا ہے (تاں باہرلے دھارمک کرم اؤں ہی ہن جویں سپّ نوں مارن دے تھاں سپّ دی کھڈّ نوں کٹی جانا)، پر جے کھڈّ نوں کٹدے جائیے تاں اس تراں سپّ نہیں مردا (باہرلے کرماں نال من وسّ وچ نہیں آؤندا) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔

ਮਾਇਆ ਕੀ ਕਿਰਤਿ ਛੋਡਿ ਗਵਾਈ ਭਗਤੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਨੈ ॥

maaeaa kee kirat chhodd gavaaee bhagatee saar na jaanai |

(جس منکھّ نے تیاگ دے بھلیکھے وچ آجیوکا خاتر) مایا کمان دا ادم چھڈّ دتا اہ بھگتی دی کدر بھی نہیں جاندا،

ਬੇਦ ਸਾਸਤ੍ਰ ਕਉ ਤਰਕਨਿ ਲਾਗਾ ਤਤੁ ਜੋਗੁ ਨ ਪਛਾਨੈ ॥੨॥

bed saasatr kau tarakan laagaa tat jog na pachhaanai |2|

جیہڑا منکھّ وید شاستر آدک دھرم-پستکاں نوں سرف بہساں وچ ہی ورتنا شرو کر دیندا ہے اہ (آتمک جیون دی) اسلیئت نہیں سمجھدا، اہ پرماتما دا ملاپ نہیں سمجھدا ۔۔2۔۔

ਉਘਰਿ ਗਇਆ ਜੈਸਾ ਖੋਟਾ ਢਬੂਆ ਨਦਰਿ ਸਰਾਫਾ ਆਇਆ ॥

aughar geaa jaisaa khottaa dtabooaa nadar saraafaa aaeaa |

جویں جدوں کوئی کھوٹا رپیا سرافاں دی نزرے پیندا ہے تاں اس دا کھوٹ پرتکھّ دسّ پیندا ہے؛

ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਨੈ ਉਸ ਤੇ ਕਹਾ ਛਪਾਇਆ ॥੩॥

antarajaamee sabh kichh jaanai us te kahaa chhapaaeaa |3|

(تویں جیہڑا منکھّ اندروں تاں وکاری ہے، پر باہروں دھارمک بھیکھی) اہ پرماتما پاسوں (آپنا اندرلا کھوٹ) لکا نہیں سکدا، ہریک دے دل دی جانن والا پرماتما اس دی ہریک کرتوت نوں جاندا ہے ۔۔3۔۔

ਕੂੜਿ ਕਪਟਿ ਬੰਚਿ ਨਿੰਮੁਨੀਆਦਾ ਬਿਨਸਿ ਗਇਆ ਤਤਕਾਲੇ ॥

koorr kapatt banch ninmuneeaadaa binas geaa tatakaale |

منکھّ دی اس جگت وچ چار-روزا زندگی ہے پر اہ مایا دے موہ وچ ٹھگی-فریب وچ آتمک جیون لٹا کے بڑی چھیتی آتمک موتے مر جاندا ہے۔

ਸਤਿ ਸਤਿ ਸਤਿ ਨਾਨਕਿ ਕਹਿਆ ਅਪਨੈ ਹਿਰਦੈ ਦੇਖੁ ਸਮਾਲੇ ॥੪॥੩॥੪੨॥

sat sat sat naanak kahiaa apanai hiradai dekh samaale |4|3|42|

ہے بھائی! نانک نے اہ گلّ یکینی تور تے سچّ کہی ہے کِ پرماتما دے نام نوں آپنے ہردے وچ وسا کے اس نوں آپنے اندر وسدا ویکھ (اہی آتمک جیون ہے، اہی جیون-منورتھ ہے) ॥4۔۔3۔۔42۔۔

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥

aasaa mahalaa 5 |

آسا مہلا 5 ۔۔

ਉਦਮੁ ਕਰਤ ਹੋਵੈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਚੈ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰੇ ॥

audam karat hovai man niramal naachai aap nivaare |

(ہے بھائی! پرماتما دا بھگت جیوں جیوں سفتِ-سالاہ دا) ادم کردا ہے اس دا من پوتر ہندا جاندا ہے، اہ آپنے اندروں آپا-بھاو دور کردا ہے (اہ، مانو، اہ پرماتما دی ہزوری وچ) ناچ کردا ہے۔

ਪੰਚ ਜਨਾ ਲੇ ਵਸਗਤਿ ਰਾਖੈ ਮਨ ਮਹਿ ਏਕੰਕਾਰੇ ॥੧॥

panch janaa le vasagat raakhai man meh ekankaare |1|

(پرماتما دا سیوک) آپنے من وچ پرماتما نوں وسائی رکھدا ہے (اس تراں) اہ کامادک پنجاں نوں کابو وچ رکھدا ہے ۔۔1۔۔

ਤੇਰਾ ਜਨੁ ਨਿਰਤਿ ਕਰੇ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥

teraa jan nirat kare gun gaavai |

ہے پربھو! (دیوی دیوتیاں دے بھگت آپنے اشٹ دی بھگتی کرن ویلے اس دے اگے ناچ کردے ہن، پر) تیرا بھگت تیری سفتِ-سالاہ دے گیت گاندا ہے (اہ، مانو) اہ ناچ کردا ہے۔

ਰਬਾਬੁ ਪਖਾਵਜ ਤਾਲ ਘੁੰਘਰੂ ਅਨਹਦ ਸਬਦੁ ਵਜਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

rabaab pakhaavaj taal ghungharoo anahad sabad vajaavai |1| rahaau |

ہے پربھو! تیرا بھگت تیری سفتِ-سالاہ دا شبد-روپ واجا (آپنے اندر) لگاتار وجاندا رہندا ہے (شبد نوں ہر ویلے آپنے ہردے وچ وسائی رکھدا ہے) اہی ہے اس دے واستے رباب تبلا چھینے گھنگھرو (آدک سازاں دا وجنا) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔

ਪ੍ਰਥਮੇ ਮਨੁ ਪਰਬੋਧੈ ਅਪਨਾ ਪਾਛੈ ਅਵਰ ਰੀਝਾਵੈ ॥

prathame man parabodhai apanaa paachhai avar reejhaavai |

(پرماتما دی سفتِ-سالاہ دی برکتِ نال پرماتما دا بھگت) پہلاں آپنے من نوں (موہ دی نیند وچوں) جگاندا ہے، پھر ہورناں دے اندر (سفتِ-سالاہ دی) ریجھ پیدا کردا ہے۔

ਰਾਮ ਨਾਮ ਜਪੁ ਹਿਰਦੈ ਜਾਪੈ ਮੁਖ ਤੇ ਸਗਲ ਸੁਨਾਵੈ ॥੨॥

raam naam jap hiradai jaapai mukh te sagal sunaavai |2|

پہلاں اہ آپنے ہردے وچ پرماتما دے نام دا جاپ کردا ہے تے پھر مونہ نال اہ جاپ ہورناں نوں بھی سناندا ہے ۔۔2۔۔

ਕਰ ਸੰਗਿ ਸਾਧੂ ਚਰਨ ਪਖਾਰੈ ਸੰਤ ਧੂਰਿ ਤਨਿ ਲਾਵੈ ॥

kar sang saadhoo charan pakhaarai sant dhoor tan laavai |

(پرماتما دا سیوک) آپنے ہتھاں نال گرمکھاں دے پیر دھوندا ہے سنت جناں دے چرناں دی دھوڑ آپنے سریر اتے لاندا ہے۔

ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪਿ ਧਰੇ ਗੁਰ ਆਗੈ ਸਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਵੈ ॥੩॥

man tan arap dhare gur aagai sat padaarath paavai |3|

آپنا من گرو دے ہوالے کردا ہے آپنا سریر (ہریک گیان-اندرا) گرو دے ہوالے کردا ہے تے گرو پاسوں سدا کائم رہن والا ہرِ-نام پراپت کردا ہے ۔۔3۔۔

ਜੋ ਜੋ ਸੁਨੈ ਪੇਖੈ ਲਾਇ ਸਰਧਾ ਤਾ ਕਾ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖੁ ਭਾਗੈ ॥

jo jo sunai pekhai laae saradhaa taa kaa janam maran dukh bhaagai |

ہے نانک! (پرماتما دی سفتِ-سالاہ اک ایسا ناچ ہے کِ) جیہڑا جیہڑا منکھّ اس نوں سدک دھار کے سندا ویکھدا ہے اس دا جنم مرن دے گیڑ دا دکھّ دور ہو جاندا ہے۔

ਐਸੀ ਨਿਰਤਿ ਨਰਕ ਨਿਵਾਰੈ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ॥੪॥੪॥੪੩॥

aaisee nirat narak nivaarai naanak guramukh jaagai |4|4|43|

اجیہا ناچ گرو دی سرن پین والے منکھّ نوں نرکاں توں بچا لیندا ہے (اس ناچ دی برکتِ نال) اہ (موہ دی نیند توں) جاگ پیندا ہے ۔۔4۔۔4۔۔43۔۔

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥

aasaa mahalaa 5 |

آسا مہلا 5 ۔۔

ਅਧਮ ਚੰਡਾਲੀ ਭਈ ਬ੍ਰਹਮਣੀ ਸੂਦੀ ਤੇ ਸ੍ਰੇਸਟਾਈ ਰੇ ॥

adham chanddaalee bhee brahamanee soodee te sresattaaee re |

ہے بھائی! نام امرت دی برکتِ نال اتّ نیچ چنڈالن برتی (مانو) براہمنی بن گئی تے شودرنی توں اچی کل والی ہو گئی۔

ਪਾਤਾਲੀ ਆਕਾਸੀ ਸਖਨੀ ਲਹਬਰ ਬੂਝੀ ਖਾਈ ਰੇ ॥੧॥

paataalee aakaasee sakhanee lahabar boojhee khaaee re |1|

جیہڑی برتی پہلاں پتال توں لے کے اکاش تک ساری دنیا دے پدارتھ لے کے بھی بھکھی رہندی سی اس دی ترشنا-اگن دی لاٹ بجھّ گئی ۔۔1۔۔

ਘਰ ਕੀ ਬਿਲਾਈ ਅਵਰ ਸਿਖਾਈ ਮੂਸਾ ਦੇਖਿ ਡਰਾਈ ਰੇ ॥

ghar kee bilaaee avar sikhaaee moosaa dekh ddaraaee re |

(جس منکھّ نوں گرو نے نام-امرت پلا دتا اس دی پہلی) سنتوکھ-ہینو برتی بلی ہن ہور کسم دی سکھیا لیندی ہے اہ دنیا دے پدارتھ (چوہا) ویکھ کے لالچ کرنوں سنگدی ہے۔

ਅਜ ਕੈ ਵਸਿ ਗੁਰਿ ਕੀਨੋ ਕੇਹਰਿ ਕੂਕਰ ਤਿਨਹਿ ਲਗਾਈ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

aj kai vas gur keeno kehar kookar tineh lagaaee re |1| rahaau |

گرو نے اس دے اہنکار-شیرک نوں نمرتا-بکری دے ادھین کر دتا، اس دے تموگنی اندریاں (کتیاں) نوں ستو گنی پاسے (گھاہ کھان ول) لا دتا ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔

ਬਾਝੁ ਥੂਨੀਆ ਛਪਰਾ ਥਾਮਿੑਆ ਨੀਘਰਿਆ ਘਰੁ ਪਾਇਆ ਰੇ ॥

baajh thooneea chhaparaa thaamiaa neeghariaa ghar paaeaa re |

(ہے بھائی! جس منکھّ نوں گرو نے نام-امرت پلا دتا اس دے من دا) چھپر (چھتّ) دنیاوی پدارتھاں دیاں آساں دیاں تھمھیاں توں بنا ہی تھمھیا گیا، اس دے بھٹکدے من نے (پربھو-چرناں وچ) ٹکانا لبھّ لیا۔

ਬਿਨੁ ਜੜੀਏ ਲੈ ਜੜਿਓ ਜੜਾਵਾ ਥੇਵਾ ਅਚਰਜੁ ਲਾਇਆ ਰੇ ॥੨॥

bin jarree lai jarrio jarraavaa thevaa acharaj laaeaa re |2|

کاریگر سنیاریاں دی سہائتا توں بنا ہی (اس دے من دا) جڑاؤ گہنا تیار ہو گیا تے اس من-گہنے وچ پرماتما دے نام دا سندر نگ جڑ دتا گیا ۔۔2۔۔

ਦਾਦੀ ਦਾਦਿ ਨ ਪਹੁਚਨਹਾਰਾ ਚੂਪੀ ਨਿਰਨਉ ਪਾਇਆ ਰੇ ॥

daadee daad na pahuchanahaaraa choopee nirnau paaeaa re |

(ہے بھائی! پرماتما دے چرناں توں وچھڑ کے نتّ) گلے کرن والا (آپنا من-اچھت) انساف کدے بھی پراپت نہیں سی کر سکدا (پر ہن جدوں نام-امرت مل گیا تاں) شانت-چتّ ہوئے نوں انساف ملن لگّ پیا (اہ یکین بن گیا کِ پرماتما جو کجھ کردا ہے ٹھیک کردا ہے)۔

ਮਾਲਿ ਦੁਲੀਚੈ ਬੈਠੀ ਲੇ ਮਿਰਤਕੁ ਨੈਨ ਦਿਖਾਲਨੁ ਧਾਇਆ ਰੇ ॥੩॥

maal duleechai baitthee le miratak nain dikhaalan dhaaeaa re |3|

(نام-امرت دی برکتِ نال منکھّ دا پہلا) ہورناں نوں گھورن والا سبھاؤ مکّ گیا، دلیچے ملّ کے بیٹھن والی (اہنکار-بھریک برتی) اس نوں ہن آتمک موتے مری ہوئی دسن لگّ پئی ۔۔3۔۔