(پر جیواں دے کیہ وسّ؟) پرماتما نے جہو جہی کارے جیو نوں لاؤنا ہے، جیو نے اسے کارے لگنا ہے۔
پرماتما آپ ہی (سرشٹی) رچ کے آپ ہی اس دی سمبھال کردا ہے، اہ اس دی آپنی ہی بزرگی ہے۔ (اس توں بنا) کسے ہور اگے پکار نہیں کیتی جا سکدی ۔۔7۔۔
گرو دی دسی سیوا بھی اہی منکھّ کردا ہے جس پاسوں پرماتما آپ ہی کراندا ہے۔
ہے نانک! جیہڑا منکھّ آپنا سر (گرو دے) ہوالے کردا ہے، اہ پرماتما دی ہزوری وچ آدر-مان پراپت کردا ہے ۔۔8۔۔18۔۔
آسا مہلا 1 ۔۔
ہے ٹھاکر! توں سندر ہیں، توں سیانا ہیں! گرو دی سندر بانی دی راہیں (تیری پراپتی ہو سکدی ہے)۔
وڈی کسمت نال گرو ملدا ہے، (تے گرو دے ملن دے نال) واسنا-رہت آتمک اوستھا ملدی ہے ۔۔1۔۔
(ہے پربھو!) میں تیرے داساں دا داس ہاں، میں تیرا چھوٹا جہا سیوک ہاں۔
(میہر کر) میں اسے تراں جیواں جویں تیری رزا ہووے۔ میرے مونہ وچ آپنا نام دیہ! ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
پربھو دی رزا وچ (جیو دے اندر) اس دے درشن دی تیبر تانگھ پیدا ہندی ہے، اس دی رزا انوسار ہی اہ جیو دے من وچ پیارا لگن لگّ پیندا ہے۔
پیارے ٹھاکر دے ہتھ وچ ہی ساریاں وڈیائیاں ہن، اس دی رزا انوسار ہی (جیو نوں اس دے در تے) ازت ملدی ہے ۔۔2۔۔
سدا-تھر رہن والے پرماتما نوں (کتے) دور (بیٹھا) نہیں سمجھنا چاہیدا، ہریک جیو دے اندر اہ آپ ہی (وسّ رہا) ہے۔
میں جدھر تکدا ہاں، ادھر ہی پربھو بھرپور ہے۔ پر کسے جیو پاسوں اس دا ملّ نہیں پے سکدا ۔۔3۔۔
پرماتما آپ ہی اساردا ہے آپ ہی ڈھانہدا ہے، (آپنی اہ) تاکت اہ آپ ہی ویکھ رہا ہے۔
گرو دے سنمکھ ہو کے اس دا درشن کر سکیدا ہے، تے اس تراں اس دا ملّ پے سکدا ہے (کِ اہ ہر تھاں موجود ہے) ॥4۔۔
جیہڑا منکھّ گرو دی دسی کار کردا ہے اس نوں اسے جیون وچ پرماتما دا نام-لابھ مل جاندا ہے۔
پر گرو بھی تدوں ہی ملدا ہے جے پچھلے جنماں دے کیتے ہوئے چنگے کرماں دے سنسکار (اندر) موجود ہون ۔۔5۔۔
آپنے من دے پچھے ترن والے بندیاں دے آتمک گناں وچ نتّ کمی ہندی رہندی ہے، (مایا دے) بھٹکائے ہوئے اہ (نتّ) بھٹکدے رہندے ہن۔
آپنے من دے پچھے ترن والا منکھّ (مایا وچ) انھا ہو جاندا ہے، اہ پرماتما نوں چیتے نہیں کردا۔ اس نوں پرماتما دا درشن کویں ہووے؟ ॥6۔۔
تدوں ہی کسے نوں جگت وچ جنمیا سمجھو، جے اہ سدا-تھر رہن والے پربھو (دے چرناں) وچ سرتِ جوڑدا ہووے۔
جیہڑے منکھّ گرو نوں مل پیندے ہن اہ پارس بن جاندے ہن، اہناں دی جوتِ پرماتما دی جوتِ وچ ملی رہندی ہے ۔۔7۔۔
ہے نانک! پربھو دے نام وچ جڑے ہوئے بندے سنتوکھ والا جیون گزاردے ہن، اس پرماتما دے چرناں وچ رنگے رہندے ہن۔
جیہڑا جیہڑا منکھّ دھروں ملی (سمرن دی) کار کردا ہے اہ سدا نرلیپ رہندا ہے ۔۔8۔۔19۔۔
آسا مہلا 1 ۔۔
(پرماتما بیئنت گناں دا مالک ہے) اس دے گناں دا بھاویں کتنا ہی بیان کیتا جائے، میں انت جان نہیں سکدا۔
(ہے پربھو! میری تاں نتّ اہی ارداس ہے) میں نیاسرے دا سرف توں ہی آسرا ہیں، تے توں میرا (نتانے دا) تکڑا تان ہیں ۔۔1۔۔
نانک دی اہ ارداس ہے کِ میں سدا-تھر پربھو دے نام وچ (جڑ کے) سکھی رہاں (بھاو، میں پرماتما دی یاد وچ رہِ کے آتمک آنند ہاسل کراں)۔
جیہڑا منکھّ آپنے اندروں آپا-بھاو گواندا ہے اس نوں (اس تراں دی ارداس کرن دی) سمجھ پیندی ہے تے گرو دے شبد دی راہیں (پرماتما نال اس دا) ملاپ ہو جاندا ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
جدوں اہ اہنکار کِ 'میں وڈا، میں وڈا' (آپنے اندروں) دور کریئے، تدوں (پرماتما دے در تے ارداس کرن دی) سمجھ پیندی ہے۔
جدوں پرماتما دے نال جیو دا من پرچ جاندا ہے، تدوں اہ پربھو اس نوں آپنا سدا-تھر نام (جیون واستے) آسرا دے دیندا ہے ۔۔2۔۔
جو دن رات پربھو دے نام وچ (جڑ کے) سنتوکھ والا جیون بناندا ہے، اس دی اہ سیوا سدا-تھر پربھو کبول کردا ہے۔
جیہڑا منکھّ رزا دے مالک پربھو دے ہکم وچ تردا ہے، اس نوں (جیون-سفرن وچ مایا دے موہ آدک دی) کوئی روک نہیں پیندی ۔۔3۔۔
جیہڑا منکھّ رزا دے مالک پرماتما دے ہکم وچ تردا ہے اہ (کھرا سکا بن کے) پربھو خزانے وچ پیندا ہے،
کھوٹے سکیاں نوں (کھوٹے جیون والیاں نوں پربھو دے خزانے وچ) ڈھوئی نہیں ملدی، اہ تاں کھوٹیاں وچ ہی رلے رہندے ہن ۔۔4۔۔
سدا ہی اس پرماتما نوں آپنے ہردے وچ سامبھ رکھو جس نوں مایا دے موہ دی رتا بھی میل نہیں ہے، اس تراں اہ سودا (خرید) لئیدا ہے جو سدا لئی ہے جو سدا لئی ملیا رہندا ہے۔
کھوٹے سکے پرماتما دی نزرے ہی نہیں چڑھدے، کھوٹے سکیاں نوں اہناں دی ملاوٹ آدک دی میل ساڑن لئی اگّ وچ پا کے تپائیدا ہے ۔۔5۔۔
جنھاں بندیاں نے آپنے آتمک جیون نوں پرکھیا پچھانیا ہے اہی بندے پرماتما نوں پچھان لیندے ہن۔
(اہ سمجھ لیندے ہن کِ) اک پرماتما ہی آتمک جیون-روپن پھل دین والا رکھّ ہے، اس پربھو-رکھّ دا پھل سدا امرت روپ ہے۔ {نوٹ: جویں پھل توں رکھّ، تے رکھّ توں پھل دی پچھان کر لئیدی ہے، تویں جس نوں آتما دا گیان ہو جائے اس نوں پرماتما دا بھی گیان ہو جاندا ہے} ॥6۔۔
جنھاں منکھاں نے آتمک جیون دین والا نام-پھل چکھّ لیا، اہ (سدا) سدا-تھر پربھو دے نام وچ جڑ کے (ہور سواداں ولوں) رجے رہندے ہن۔
اہناں نوں (مایا آدک دی کوئی) بھٹکنا نہیں رہندی، اہناں دی پرماتما نالوں کوئی وتھّ نہیں رہندی، اہناں دی جیبھ پرماتما دے نام-رس وچ رسی رہندی ہے ۔۔7۔۔
(ہے جیو!) توں پرماتما دے ہکم وچ (آپنے کیتے کرماں دے) سنجوگاں انوسار (جگت وچ) آیا ہیں، سدا اس دی رزا وچ ہی تر!
(مینوں) گن-ہین نانک نوں سدا-تھر پربھو (دا سمرن-روپن) گن مل جائے (میں نانک اسے بخشش نوں سبھ توں اچی) وڈیائی سمجھدا ہاں ۔۔8۔۔20۔۔
آسا مہلا 1 ۔۔
جس منکھّ دا من پرماتما دے نام (-رنگ) وچ رنگیا جاندا ہے، اہ منکھّ سدا کائم رہن والے پرماتما دی سفت-سالاہ کردا ہے (اہ پرماتما نوں پیارا لگدا ہے)۔
(تے، ہے پربھو!) جدوں (تیری سیوا-بھگتی دے کارن کوئی وڈبھاگی جیو) تینوں پیارا لگن لگّ پئے تاں اس وچ لوکاں دا کجھ نہیں وگڑدا ۔۔1۔۔