گؤڑی مہلا 1 ۔۔
جنماں جنمانتراں دے کیتے کماں دے سنسکاراں دا سموہ جو من وچ اکٹھا ہویا پیا ہے (کرماں دی راہیں) کوئی منکھّ مٹا نہیں سکدا۔
(اسے تراں اگانہ لئی بھی کرم-دھرم توں چنگے نتیجے دی آس وئرتھ ہے) کوئی سمجھ نہیں سکدا کِ آؤن والے جیون-سمین وچ کیہ واپریگا۔
(کرماں دا آسرا چھڈو، پربھو دی رزا وچ ترنا سکھو) جگت وچ جو کجھ ہو رہا ہے پرماتما دی رزا وچ ہو رہا ہے،
پربھو توں بنا ہور کوئی کجھ کرن والا نہیں ہے (اسے دی بھگتی کرو) ॥1۔۔
میں آپنے کیتے کرماں دی ٹھیک کیمت نہیں جاندا (میں اہناں نوں بہت مہتتا دیندا ہاں)، (دوجے پاسے، ہے پربھو!) تیریاں بیئنت داتاں مینوں مل رہیاں ہن اہناں نوں بھی میں نہیں سمجھ سکدا (اہ خیال کرنا میری بھاری بھلّ ہے کِ میرے کیتے کرماں انوسار مینوں مل رہا ہے۔ اہ تاں تیری نرول مہر ہے مہر)۔
تیرا نام ہی میری جاتِ ہے، تیرا نام ہی میرا کرم-دھرم ہے (مینوں تیرے نام دی ہی اوٹ ہے۔ ناہ مان ہے کسے کیتے کرم-دھرم دا، ناہ کسے اچی جاتِ دا) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہے پربھو! توں داتاں دین والا اتنا وڈا داتا ہیں (بھگتی دی دات بھی توں آپ ہی دیندا ہیں)،
تیرے خزانیاں وچ بھگتی (دی داتِ) دی کوئی گھاٹ نہیں ہے۔
(آپنے کسے چنگے آچرن بارے منکھّ دا) کیتا ہویا اہنکار کجھ سوار نہیں سکدا، منکھّ دی جند تے سریر سبھ کجھ تیرے ہی آسرے ہے۔
(جویں توں سریر دی پرورش لئی روزی دیندا ہیں، تویں جند نوں بھی بھگتی دی خوراک دین والا توں ہی ہیں) ॥2۔۔
(ہے پربھو!) توں آپ ہی مینوں گرو دی متِ دے کے، میرے اتے مہر کر کے مینوں آپنے چرناں وچ جوڑ کے، میرا آپا-بھاو مار کے،
تے جویں تینوں بھاؤندا ہے مینوں آپنا نام جپا کے مینوں آتمک جیون دیندا ہیں۔
توں میرے دل دی جاندا ہیں، توں (میری ہالت) ویکھدا ہیں، توں میرے سر اتے (راکھا) ہیں۔
میں سدا تیرے ہی آسرے ہاں (مینوں آپنے کسے کرماں دا آسرا نہیں ہے) ॥3۔۔
(ہے پربھو!) جنھاں دا من (تیرے پیار وچ) رنگیا ہویا ہے، اہناں دے سریر وچ وکاراں دی میل نہیں۔
گرو دے بچناں اتے تر کے گرو دے شبد وچ جڑ کے اہناں نے تینوں سدا کائم رہن والے نوں پچھان لیا ہے (تیرے نال سانجھ پا لئی ہے)۔
(کرماں دا آسرا لین دے تھاں) اہناں نوں تیرے نام دا ہی آسرا ہے، اہ سدا تیرے نام دی وڈیائی کردے ہن۔
ہے نانک! (آکھ-) اہ منکھّ پربھو دی بھگتی وچ رتے رہندے ہن، اہ پربھو دی سرن رہندے ہن ۔۔4۔۔10۔۔
گؤڑی مہلا 1 ۔۔
(گرو دے شبد وچ جڑ کے) جس منکھّ نے اکتھّ پربھو نوں (آپ سمریا ہے تے) ہورناں نوں سمرن لئی پریریا ہے اس نے آپ نام-امرت پیتا ہے تے ہورناں نوں پلایا ہے۔
اس نوں (دنیا والے) ہور سارے سہم بھلّ جاندے ہن کیونکِ اہ (سدا پربھو دے) نام وچ لین رہندا ہے ۔۔1۔۔
اہ (دنیا دے جھمبیلیاں وچ) سہمدا نہیں، اس دا (دنیا والا) سہم (پرماتما واستے اس دے ہردے وچ ٹکے ہوئے) ڈر-ادب وچ مکّ جاندا ہے،
جس منکھّ نے پورے گرو دے شبد وچ جڑ کے پرماتما نال جان-پچھان پا لئی ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
جس منکھّ دے ہردے وچ ہری پرماتما دا نام راس-پونجی ہے،
اہ (مایا دی خاتر نہیں ڈولدا، اہ) اڈول اوستھا وچ ٹکیا رہندا ہے، اہ پربھو دے پیار وچ جڑیا رہندا ہے، اس نوں (پربھو دے در توں) آدر ملدا ہے ۔۔2۔۔
(پر) جنھاں منکھاں نوں پربھو ہر ویلے (سویر شام) مایا دی نیند وچ ہی ستے رکھدا ہے،
اہ سدا آپنے من دے پچھے ترن والے منکھّ لوک پرلوک وچ ہی موت دے سہم نال بجھے رہندے ہن (جتنا چر اتھے ہن موت دا سہم اہناں دے سر اتے سوار رہندا ہے، اس توں پچھوں بھی جنم مرن دے گیڑ وچ دھکے کھاندے ہن) ॥3۔۔
ہے نانک! جنھاں دے ہردے وچ دن رات (ہر ویلے) پرماتما وسدا ہے، اہ پورن منکھّ ہن (اہ ڈولدے نہیں)۔
جنھاں نوں پرماتما مل پیا، اہناں دیاں سبھ بھٹکناں مکّ جاندیاں ہن ۔۔4۔۔11۔۔
گؤڑی مہلا 1 ۔۔
چارے وید جس تریگنی سنسار دا زکر کردے ہن (جو منکھّ پربھو-بھگتی توں سکھنا ہے تے) اسے تریگنی سنسار نال ہی ہت کردا ہے،
اہ جمدا مردا رہندا ہے (اہ جنم مرن دی گھمنگھیری وچ پیا رہندا ہے)۔
(اجہے منکھّ) جو بھی ویاکھیا کردے ہن من دیاں تناں اوستھا دا ہی زکر کردے ہن۔
(جس اوستھا وچ جیواتما پرماتما نال اکّ-روپ ہو جاندا ہے اہ بیان نہیں کیتی جا سکدی)۔ گرو دی سرن پے کے پرماتما نال ڈونگھی جان-پچھان پا لوو-اہ ہے تریا اوستھا ۔۔1۔۔
(جنم مرن دا گیڑ، مانو، اک گھمنگھیری ہے، اس وچوں) پرماتما دی بھگتی اتے گرو دی دسی ہوئی کار کر کے پار لنگھ جائیدا ہے،
(جیہڑا لنگھ جاندا ہے اس نوں) مڑ ناہ جنم ہندا ہے ناہ موت۔ (اس اوستھا نوں تریا اوستھا کہِ لوو) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہریک جیو دھرم ارتھ کام موکھ (مکتی) اہناں چار پدارتھاں دا زکر تاں کردا ہے،
سمرتیاں شاستراں دے پنڈتاں دے مونہوں بھی اہی سنیدا ہے،
پر مکتِ پدارتھ کیہ ہے (اہ اوستھا کہو جیہی ہے جتھے جیو تناں گناں دے پربھاو توں نرلیپ ہو جاندا ہے) گرو دی سرن پین توں بنا اس دا انبھو نہیں ہو سکدا۔
اہ پدارتھ پرماتما دی بھگتی کیتیاں ملدا ہے ۔۔2۔۔
جس منکھّ دے ہردے وچ پرماتما آ وسدا ہے،
اس نوں بھگتی دی پراپتی ہو گئی، تے اہ بھگتی گرو دی راہیں ہی ملدی ہے۔
پرماتما دی بھگتی دی راہیں ہی مکتی پدارتھ دا آنند مانیدا ہے،
اہ اچے توں اچا آنند گرو دی سکھیا تے تریاں ملدا ہے ۔۔3۔۔
جس منکھّ نے مکتی دا آنند ہاسل کر لیا، گرو نے پربھو آپ ویکھ کے جس منکھّ نوں وکھا دتا،
اس نوں دنیا دیاں آساں دے اندر رہندیاں ہی آساں توں اپرام رہن دی جاچ گرو سکھا دیندا ہے۔
سرب-سکھ-داتا دیناناتھ (جس نوں گرو نے دکھا دتا ہے)
ہے نانک! اس منکھّ دا من پربھو-چرناں (دے پیار) وچ رنگیا رہندا ہے ۔۔4۔۔12۔۔
گؤڑی چیتی مہلا 1 ۔۔
اہ سریر آپنے آپ نوں امر جان کے سکھ مانن وچ ہی لگا رہندا ہے، (اہ نہیں سمجھدا کِ) اہ جگت (اک) کھیڈ (ہی) ہے۔
ہے میرے سریر! توں لبّ لوبھ کر رہا ہیں توں بہت کوڑ کما رہا ہیں (وئرتھ دوڑ-بھجّ ہی کر رہا ہیں)، توں (آپنے اتے لبّ لوبھ کوڑ آدک دے اسر ہیٹھ کیتے ماڑے کماں دا) بھار چکدا جا رہا ہیں۔
ہے میرے سریر! میں تیرے ورگے اؤں رلدے ویکھے ہن جویں دھرتی اتے سواہ ۔۔1۔۔
ہے میری جندے! میری سکھیا دھیان نال سن۔
کیتی ہوئی نیک کمائی ہی تیرے نال نبھیگی۔ (جے اہ منکھا جنم گوا لیا)، تاں مڑ (چھیتی) واری نہیں ملیگی ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔