راگ گؤڑی-پوربی وچّ گرو ارجندیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
(ہے بھائی!) کدے بھی پرماتما نوں آپنے من توں ناہ وسار۔
اہ پرماتما اس لوک وچ تے پرلوک وچ، سبھ جیواں نوں سکھ دین والا ہے، تے سارے سریراں دی پالنا کرن والا ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی! جیہڑا منکھّ آپنی) جیبھ نال اس پرماتما دا نام چیتے کردا ہے، اس منکھّ دے اہ (پربھو) وڈے وڈے کشٹ اک کھن وچ دور کر دیندا ہے۔
جیہڑے منکھّ اس ہری دی سرن پیندے ہن، اہناں دے اندروں اہ ہری (ترشنا دی) بلدی اگّ بجھا دیندا ہے، اہ (وکاراں دی اگّ ولوں) ٹھنڈھے-ٹھارے ہو جاندے ہن، اہناں دے اندر شانتی تے آنند ہی آنند بن جاندے ہن ۔۔1۔۔
(ہے بھائی! پرماتما ماں دے پیٹ دے نرک-کنڈ توں بچا لیندا ہے۔ سنسار-سمندر توں پار لنگھا دیندا ہے۔
پرماتما دے سوہنے چرن من وچ آرادھیاں اہ موت دا سہم دور کر دیندا ہے ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) پرماتما سرب-ویاپک ہے، سبھ توں اچا مالک ہے، اپہنچ ہے، بیئنت ہے۔
اس سکھاں دے سمندر پربھو دے گن گاویاں تے نام آرادھیاں منکھّ آپنا منکھا جنم وئرتھ نہیں گوا جاندا ۔۔3۔۔
ہے (میں) گن-ہین دے داتار! میرا من کام وچ، کرودھ وچ، لوبھ وچ، موہ وچ پھسیا پیا ہے۔
ہے نانک! (ارداس کر تے آکھ)-مہر کر، مینوں آپنا نام بخش، میں تیتھوں سدا کربان جاندا ہاں ۔۔4۔۔1۔۔138۔۔
راگ گؤڑی-چیتی وچّ گرو ارجندیو جی دی بانی۔
اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
(ہے بھائی!) پرماتما دی بھگتی توں بنا (ہور کسے تریکے نال) سکھ نہیں مل سکدا۔
(اس واستے) سادھ سنگتِ وچ مل کے پل پل پرماتما دا نام جپ تے اہ منکھا جنم (دی بازی) جتّ لے۔ اہ (منکھا جنم) اک ایسا رتن ہے جس دی کیمت نہیں پائی جا سکدی (جو کسے ملّ توں نہیں مل سکدا) ॥1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی!) پتر، دھن، پدارتھ، استری دے لاڈ-پیار-انیکاں لوک-
اہو جہے موج-میلے چھڈّ کے (اتھوں) چلے گئے (تے چلے جانگے) ॥1۔۔
(ہے بھائی!) ودھیا گھوڑے، ودھیا ہاتھی تے ہکومت دیاں موجاں-
مورکھ منکھّ اہناں نوں چھڈّ کے (آخر) ننگا ہی (اتھوں) تر پیندا ہے ۔۔2۔۔
(ہے بھائی! منکھّ آپنے) سریر نوں اتر تے چندن (آدک لا کے) مان کردا ہے،
(پر اہ نہیں سمجھدا کِ) اہ سریر (آخر) مٹی وچ رل جاندا ہے ۔۔3۔۔
(ہے بھائی! مایا دے) موہ وچ پھسیا منکھّ سمجھدا ہے (کِ پرماتما کتے) دور وسدا ہے۔
(پر) نانک آکھدا ہے- پرماتما سدا (ہریک جیو دے انگ سنگ وسدا ہے ۔۔4۔۔1۔۔139۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
ہے من! پرماتما دا نام (سنسار-سمندر توں) پار لنگھن لئی آسرا ہے۔
اہ سنسار سہم-فکراں دیاں لہراں نال بھریا ہویا سمندر ہے۔ گرو جہاز ہے جو اس وچوں پار لنگھان دے سمرتھّ ہے ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
(ہے بھائی! دنیا دی خاتر) جھگڑے-بکھیڑے (اک ایسی) کالکھ ہے (جو منکھّ دے من وچ موہ دا) ہنیرا پیدا کردی ہے۔
گرو دا گیان دیوا ہے جو (من وچ اچے آتمک جیون دا) چانن پیدا کردا ہے ۔۔1۔۔
(ہے بھائی!) مایا (دے موہ) دی زہر (جگت وچ) بہت سنگھنی کھلری ہوئی ہے۔
پرماتما دے گناں نوں یاد کر کر کے ہی (منکھّ اس زہر دی مار توں) بچ سکدے ہن ۔۔2۔۔
(ہے بھائی!) مایا وچ مست ہویا منکھّ (موہ دی نیند وچ) ستا رہندا ہے،
پر گرو نوں ملیاں (منکھّ مایا دی خاتر) بھٹکن تے (دنیا دا) سہم-ڈر دور کر لیندا ہے ۔۔3۔۔
نانک آکھدا ہے- جس منکھّ نے اک پرماتما دا دھیان دھریا ہے،
اس نوں پرماتما ہریک سریر وچ وسدا دسّ پیا ہے ۔۔4۔۔2۔۔140۔۔
گؤڑی مہلا 5 ۔۔
ہے پربھو! سرف توں ہی میرا آسرا ہیں۔
گرو دی اوٹ لے کے میں تیری ہی سیوا-بھگتی کردا ہاں ۔۔1۔۔ رہاؤ ۔۔
ہے پربھو! (ہور ہور) انیکاں ڈھنگاں نال میں تینوں نہیں لبھّ سکیا۔
(ہن) گرو نے (مہر کر کے مینوں) تیرا چاکر بنا کے (تیری چرنیں) لا دتا ہے ۔۔1۔۔
(ہے پربھو! ہن میں کامادک) پنجے جھگڑالو ویری مار مکائے ہن،
گرو دی مہر نال میں (اہناں پنجاں دی) فوج کابو کر لئی ہے ۔۔2۔۔
(ہے پربھو! جس منکھّ نوں) سرف تیرا نام بخشیش دے تور تے مل جاندا ہے،
اس دے اندر آتمک اڈولتا دے سکھ آنند وسّ پیندے ہن ۔۔3۔۔